گیاهان زینتی و فضای سبز
سحر میرزایی؛ مهرانگیز چهرازی
چکیده
نرگس (Daffodil) با نام علمی Narcissus tazetta، متعلق به خانواده Amaryllidaceae و گیاهی دائمی و سوخدار میباشد که به‌عنوان گل بریدنی و گیاه گلدانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. کشور ایران دارای سرمایه عظیمی از نرگسهای بومی بوده، لذا حفظ و نگهداری از آن جهت جلوگیری از انقراض یکی از وظایف دستاندرکاران میباشد. بنابراین، این پژوهش با هدف جمعآوری ...
بیشتر
نرگس (Daffodil) با نام علمی Narcissus tazetta، متعلق به خانواده Amaryllidaceae و گیاهی دائمی و سوخدار میباشد که به‌عنوان گل بریدنی و گیاه گلدانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. کشور ایران دارای سرمایه عظیمی از نرگسهای بومی بوده، لذا حفظ و نگهداری از آن جهت جلوگیری از انقراض یکی از وظایف دستاندرکاران میباشد. بنابراین، این پژوهش با هدف جمعآوری و ارزیابی ژنوتیپهای بومی نرگس و معرفی ژنوتیپهای برتر انجام شد. در این پژوهش، سوخ ژنوتیپهای بومی گل نرگس از نرگسزارهای طبیعی مناطق مختلف کشور جمعآوری گردید. پس از جمعآوری سوخها از عرصه (دو نوع شهلا و پرپر، از پنج منطقه)، اقدام به کشت آن‌‌ها در سه تکرار در مزرعه پژوهشی پژوهشکده گل و گیاهان زینتی گردید. ارزیابی صفات ریخت‌شناختی و فیزیولوژیکی گلهای نرگس در مزرعه از جمله ارتفاع شاخه گلدهنده، تعداد برگ، تعداد گلچه در هر شاخه، دوره گل‌دهی و میزان کلروفیل و فلاونوئید، اندازه، تعداد و وزن تر و خشک سوخهای دختری یادداشت و بررسی شد. طبق نتایج این پژوهش، ژنوتیپهای مازندران و ایلام بالاترین مقادیر شاخصهای ریخت‌شناختی را نشان دادند. با مقایسه جمعیتهای مختلف گل نرگس شهلا مشاهده شد که جمعیت مازندران دارای بیشترین ارتفاع ساقه گلدار (38/16 سانتی‌متر)، تعداد گل (9/11)، تعداد برگ (34/55)، دوره گل‌دهی (33/47 روز)، تعداد سوخ دختری (53/8)، اندازه سوخ دختری (39/48 میلی‌متر)، وزن تر سوخ دختری (88/15 گرم) و وزن خشک سوخ دختری (68/10 گرم) را داشت. همچنین ژنوتیپهای ̓خوزستان̒ و ̓مازندران̒ بیشترین مقادیر را برای شاخصهای فیزیولوژیکی نشان دادند، بهگونهای که جمعیت خوزستان بیشترین میزان کلروفیل (229/2 میلی‌گرم بر گرم)، کاروتنوئید (594/1 میلی‌گرم در گرم) و فلاونوئیدها (525/1 میلی‌گرم در میلی‌لیتر) را داشتند. بنابراین، میتوان نرگس بومی مناطق مازندران، ایلام و خوزستان را به‌عنوان برترین ژنوتیپها معرفی نمود.
