مهدی مرادی؛ حمیدرضا روستا؛ احمد استاجی
چکیده
بهمنظور تعیین بهترین روش کاربرد و نوع کود آهن بر جذب و تاثیر آن بر فرآیند فتوسنتز و رشد گیاه گوجهفرنگی، آزمایشی بصورت فاکتوریل، در قالب طرح کاملاً تصادفی با روش کاربرد کود (اضافه کردن به محیط ریشه و محلول پاشی) و نوع کود آهن (FeSO4، Fe-DTPA، Fe-EDTA و Fe-EDDHA) با 3 تکرار اجرا گردید. نتایج نشان داد که ارتفاع، وزن تر و وزن خشک گیاه تحت تاثیر روش ...
بیشتر
بهمنظور تعیین بهترین روش کاربرد و نوع کود آهن بر جذب و تاثیر آن بر فرآیند فتوسنتز و رشد گیاه گوجهفرنگی، آزمایشی بصورت فاکتوریل، در قالب طرح کاملاً تصادفی با روش کاربرد کود (اضافه کردن به محیط ریشه و محلول پاشی) و نوع کود آهن (FeSO4، Fe-DTPA، Fe-EDTA و Fe-EDDHA) با 3 تکرار اجرا گردید. نتایج نشان داد که ارتفاع، وزن تر و وزن خشک گیاه تحت تاثیر روش کاربرد و نوع کود آهن قرار گرفت، به طوری که بیشترین و کمترین مقدار پارامترهای مذکور به ترتیب در تیمار Fe-EDTA در محیط ریشه و محلولپاشی FeSO4 بدست آمد. مقدار آهن ریشه و شاخساره گیاه نیز تحت تاثیر نوع کود آهن و روش کاربرد قرار گرفت بهطوری که تیمار Fe-EDTA در محیط ریشه و محلولپاشی آن به ترتیب بیشترین مقدار آهن ریشه و شاخساره را به خود اختصاص داد. همچنین عناصر میکرو و برخی از عناصر پرمصرف نظیر منیزیم و فسفر تحت تاثیر نوع کود و روش کاربرد عناصر قرار گرفتند. با توجه به تاثیر معنیدار کودهای مذکور و روش کاربرد، حداکثر محتوای کلروفیل (a، b و کل)، نسبت کلروفیل فلورسانس متغیر به حداکثر (Fv/Fm) و شاخص کارایی دستگاه فتوسنتزی (PI) برگهای جوان و پیر در تیمارFe-EDTA از طریق ریشه بدست آمد و بیشترین مقدار کارتنوئید و قندهای محلول به ترتیب در تیمار FeSO4 در محیط ریشه و محلول پاشی آن بدست آمد. لذا با توجه به نتایج این آزمایش، کود آهن Fe-EDTA بیشترین تاثیر را نسبت به سایر منابع آهن بر رشد رویشی گوجهفرنگی داشت.
لاله پورشاه آبادی؛ سید حسین میردهقان؛ حمیدرضا روستا
چکیده
میکروگرینها مرحلهای از رشد سبزیها هستند که به واسطه داشتن ارزش غذایی بالا محبوبیت خاصی در بین مصرف کنندگان پیدا کردهاند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر مرحله رشد گیاه (میکروگرین و برگهای بالغ) در سیستمهای کشت (آبکشت و کشت خاکی) بر ویژگیهای رشدی نظیر وزن تر و خشک اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه و سطح برگ، ترکیبات زیست فعال شامل ...
بیشتر
میکروگرینها مرحلهای از رشد سبزیها هستند که به واسطه داشتن ارزش غذایی بالا محبوبیت خاصی در بین مصرف کنندگان پیدا کردهاند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر مرحله رشد گیاه (میکروگرین و برگهای بالغ) در سیستمهای کشت (آبکشت و کشت خاکی) بر ویژگیهای رشدی نظیر وزن تر و خشک اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه و سطح برگ، ترکیبات زیست فعال شامل کلروفیل، کاروتنوئید، ترکیبات فنلی، فعالیت ضداکسیدانی، ویتامین ث، و عناصر معدنی شش نوع سبزی (ریحان سبز، ریحان بنفش، کاهو، تربچه، شوید و گشنیز) انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که خصوصیات رشدی درتمام سبزیها بهجز تربچه و شوید؛ ترکیبات فنلی و فعالیت ضد اکسیداسیونی برگ سبزیهای کاهو، تربچه و گشنیز؛ محتوای ویتامین ث (در هر دو شرایط کشت خاکی و آبکشت) در تمام سبزیها بهجز شوید و گشنیز و محتوای تمام عناصر معدنی اندازهگیری شده (فسفر، منیزیم، کلسیم، پتاسیم، آهن، روی، منگنز و مس) به جز عنصر روی در مرحله میکروگرین نسبت به مرحله بالغ بیشتر بود. بر اساس نتایج این آزمایش میتوان نتیجه گرفت که تولید و پرورش گیاهان در مرحله میکروگرین میتواند به عنوان یک روش مناسب با ارزش غذایی بالا، مورد توجه پرورشدهندگان سبزی قرار گیرد.
الیاس آریاکیا؛ حمیدرضا روستا؛ ناهید رحمی زاده
چکیده
با توجه به نیاز تغذیهای بالای درخت خرما (Phoenix dactylifera L.)، لازم است تا اثر کودهای پر مصرف بر شاخصهای فیزیکوشیمیایی برگ و میوه آن مورد بررسی قرار گیرد. برای این منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی شامل تیمار کودی سولفات آمونیوم و سولفات پتاسیم همراه با کود دامی به صورت چالکود در اسفند ماه و در منطقه ...
بیشتر
با توجه به نیاز تغذیهای بالای درخت خرما (Phoenix dactylifera L.)، لازم است تا اثر کودهای پر مصرف بر شاخصهای فیزیکوشیمیایی برگ و میوه آن مورد بررسی قرار گیرد. برای این منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی شامل تیمار کودی سولفات آمونیوم و سولفات پتاسیم همراه با کود دامی به صورت چالکود در اسفند ماه و در منطقه بم اعمال گردید. نمونهبرداری جهت آنالیز برگ و میوه، به ترتیب در خرداد ماه و برداشت محصول خرما انجام شد. نتایج نشان داد با توجه به تاثیر معنیدار عناصر نیتروژن، گوگرد و پتاسیم فراهم شده توسط کودهای مذکور بر شاخصهای مورد نظر، بیشترین محتوای نیتروژن و آهن و رنگدانههای فتوسنتزی کاروتنویید و کلروفیل (a و کل) برگ و وزن میوه خرما به ترتیب از اثر متقابل کودهای سولفات آمونیوم و سولفات پتاسیم همراه با کود دامی، به دست آمد. بیشترین محتوای پتاسیم در برگ، TSS و نسبت TSS/TA در میوه، از تیمارهای سولفات آمونیوم (500 گرم) و سولفات پتاسیم (1500 گرم) همراه با کود دامی حاصل شد. بنابراین به منظور بهبود شاخصهای فیزیکوشیمیایی برگ و میوه درخت خرما، ترکیب کودی سولفات آمونیوم و سولفات پتاسیم همراه با کود دامی توصیه میشود.
حمیدرضا روستا؛ سمیه عرب پور
چکیده
آکواپونیک یکی از تکنیک های کشت بدون خاک است که در آن ماهی و گیاه بطور توام پرورش داده می شوند. ریحان گیاهی علفی و متعلق به خانواده نعناع می باشد که اسانس آن عمدتاً در صنایع غذایی، دارویی و عطرسازی مورد استفاده قرار گرفته و همچنین دارای خواص ضد میکروبی است. کشت گلخانه ای ریحان، جهت عرضه مداوم ریحان تازه به بازار، به دلیل ارزش بالای اقتصادی ...
بیشتر
آکواپونیک یکی از تکنیک های کشت بدون خاک است که در آن ماهی و گیاه بطور توام پرورش داده می شوند. ریحان گیاهی علفی و متعلق به خانواده نعناع می باشد که اسانس آن عمدتاً در صنایع غذایی، دارویی و عطرسازی مورد استفاده قرار گرفته و همچنین دارای خواص ضد میکروبی است. کشت گلخانه ای ریحان، جهت عرضه مداوم ریحان تازه به بازار، به دلیل ارزش بالای اقتصادی و تقاضای زیاد آن در حال گسترش می باشد. به منظور بررسی تاثیر سیستم های کشت بدون خاک بر عملکرد، غلظت عناصر غذایی و میزان اسانس گیاه ریحان آزمایشی بصورت فاکتوریل با دو فاکتور، سیستم (هیدروپونیک و آکواپونیک) و رقم (ریحان سبز و ریحان بنفش) و در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. نتایج نشان داد که وزن تر و خشک بخش هوایی و ریشه، ارتفاع، سطح برگ و تعداد گره در هر دو رقم در سیستم هیدروپونیک بیشتر از آکواپونیک بود. شاخص SPAD به طور معنی داری تحت تأثیر سیستم کشت قرار گرفت و میزان آن در سیستم هیدروپونیک 86/12 درصد بیشتر از سیستم آکواپونیک بود. میزان اسانس در بخش های هوایی تحت تاثیر سیستم کشت و رقم قرار نگرفت. پایین بودن غلظت عناصر نیتروژن، فسفر و منگنز احتمالا دلیل کاهش سبزینگی و کاهش رشد گیاهان در سیستم آکواپونیک بوده است. اگرچه بر اساس نتایج فوق رشد گیاهان در سیستم آکواپونیک کمتر از هیدروپونیک بود ولی با این وجود رشد گیاهان در این سیستم رضایتبخش بوده و هیچ گونه علائم ظاهری کمبود در گیاهان مشاهده نشد. احتمالا افزایش تعداد ماهی در واحد حجم آب و افزایش غذادهی می تواند به رفع کمبود جزئی عناصر غذائی در سیستم آکواپونیک کمک کند. بنابراین سیستم آکواپونیک ظرفیت تولید گیاهان داروئی مثل ریحان را دارا می باشد.
زهرا محمدی؛ حمیدرضا روستا؛ احمد تاج آبادیپور؛ حسین حکم آبادی
چکیده
به منظور بررسی اثر نوع نیتروژن، کود آلی، پتاسیم و آهن بر محصول، کیفیت میوه و غلظت عناصر غذایی برگ درختان پسته (Pistacia vera L.) رقم فندقی با پایه بادامی ریز زرندی، پژوهشی در یکی از باغات پسته واقع در حومه رفسنجان انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل با چهار فاکتور شامل کود آلی (بدون کود آلی و 10 کیلوگرم کود گوسفندی به ازای هر درخت)، نوع نیتروژن ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر نوع نیتروژن، کود آلی، پتاسیم و آهن بر محصول، کیفیت میوه و غلظت عناصر غذایی برگ درختان پسته (Pistacia vera L.) رقم فندقی با پایه بادامی ریز زرندی، پژوهشی در یکی از باغات پسته واقع در حومه رفسنجان انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل با چهار فاکتور شامل کود آلی (بدون کود آلی و 10 کیلوگرم کود گوسفندی به ازای هر درخت)، نوع نیتروژن (سولفات آمونیوم و نیترات کلسیم)، پتاسیم (بدون کود پتاسیم و 600 گرم سولفات پتاسیم به ازای هر درخت) و کود آهن (بدون کود آهن و 100 گرم سولفات آهن به ازای هر درخت) و طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با 6 تکرار انجام شد. کودها به صورت چالکود در چالههایی به عمق 60-40 سانتیمتر در دو طرف درخت به خاک اضافه شدند و تأثیر آنها در طی دو سال بررسی شد. نتایج نشان داد که کاربرد آمونیوم عملکرد محصول را در مقایسه با نیترات افزایش داد که احتمالاً مربوط به افزایش ذخائر نیتروژنی و آهن در گیاه و رفع کلروز برگها به علت افزایش میزان کلروفیل میباشد. اونس خندانی نیز در ترکیبات کودی شامل نیتروژن آمونیومی و آهن افزایش نشان داد. کاربرد آمونیوم در این تحقیق غلظت عناصر برگ از جمله آهن، روی، نیتروژن و پتاسیم را افزایش و غلظت فسفر، کلسیم و منیزیوم برگ را کاهش داد. بنابراین توصیه میشود که در باغهای پسته که عمدتاً در خاکهای با pH بالا قرار دارند از کودهای نیتروژنی حاوی آمونیوم به جای نیترات استفاده شود.
محمدحسن باقری؛ حمیدرضا روستا
چکیده
در این پژوهش اثر نوع نیتروژن و سطوح مختلف اکسیژن بر برخی پارامترهای رشد و غلظت برخی عناصر غذایی پرمصرف در کاهو بررسی شد. این بررسی نشان داد که کاربرد آمونیوم (5 میلی مولار) به تنهائی، موجب کاهش وزن تر و خشک بخش هوائی و ریشه کاهو گردید. اما سطوح مختلف اکسیژن (1، 2، 3 و 4 میلیگرم بر لیتر) تاثیر معنی داری بر آنها نداشت. غلظت نیتروژن بخش هوایی ...
بیشتر
در این پژوهش اثر نوع نیتروژن و سطوح مختلف اکسیژن بر برخی پارامترهای رشد و غلظت برخی عناصر غذایی پرمصرف در کاهو بررسی شد. این بررسی نشان داد که کاربرد آمونیوم (5 میلی مولار) به تنهائی، موجب کاهش وزن تر و خشک بخش هوائی و ریشه کاهو گردید. اما سطوح مختلف اکسیژن (1، 2، 3 و 4 میلیگرم بر لیتر) تاثیر معنی داری بر آنها نداشت. غلظت نیتروژن بخش هوایی گیاه در تیمار آمونیوم نسبت به نیترات بیشتر بود و با افزایش میزان اکسیژن محلول در محیط حاوی آمونیوم مقدار نیتروژن بخش هوایی نیز افزایش یافت، اگرچه در محیط کشت حاوی نیترات این گونه نبود. غلظت فسفر در بخش هوائی گیاه و ریشه تحت تاثیر هیچ یک از تیمارها و اثر متقابل آنها قرار نگرفت. آمونیوم باعث کاهش غلظت پتاسیم در گیاه گردید، اما سطوح مختلف اکسیژن و برهمکنش آن با نوع نیتروژن اثر معنیداری بر آن نداشت. مقدار منیزیوم بخش هوایی نیز در محیط آمونیوم کاهش یافت اگرچه در ریشه این گونه نبود. با افزایش مقدار اکسیژن محلول مقدار منیزیوم در بخش هوایی در محیط کشت حاوی آمونیوم افزایش یافت اما در محیط حاوی نیترات غلظت این عنصر تحت تاثیر سطوح اکسیژن قرار نگرفت. از این آزمایش نتیجهگیری شد که احتمالا کاهش پتاسیم و منیزیوم در گیاهان تغذیه شده با آمونیوم در کاهش رشد گیاه نقش داشته است، و همچنین مشاهده شد که علی رغم افزایش غلظت نیتروژن اندام هوایی و منیزیوم ریشه با افزایش مقدار اکسیژن محلول در تیمار آمونیوم رشد کاهو تحت تاثیر میزان اکسیژن قرار نگرفت.
محبوبه رجبی؛ حمیدرضا روستا؛ حمید رضا کریمی؛ حسین حکم آبادی
چکیده
با توجه به شرایط خاک مناطق پسته خیز ایران شناخت پایه و ارقامی که مقاومت زیادی به پ هاش بالای خاک داشته باشند از اهمیت ویژهای برخوردار است. به منظور بررسی اثر بی کربنات سدیم بر پایه های پسته آزمایش فاکتوریل با دو فاکتور بی کربنات سدیم در 3 سطح (صفر، 50 و 100 میلی مولار) و پایههای پسته در 4 سطح (آتلانتیکا، بادامی ریز زرند، سرخس و قزوینی) ...
بیشتر
با توجه به شرایط خاک مناطق پسته خیز ایران شناخت پایه و ارقامی که مقاومت زیادی به پ هاش بالای خاک داشته باشند از اهمیت ویژهای برخوردار است. به منظور بررسی اثر بی کربنات سدیم بر پایه های پسته آزمایش فاکتوریل با دو فاکتور بی کربنات سدیم در 3 سطح (صفر، 50 و 100 میلی مولار) و پایههای پسته در 4 سطح (آتلانتیکا، بادامی ریز زرند، سرخس و قزوینی) در سیستم کشت هیدروپونیک صورت گرفت. بی کربنات باعث کاهش رشد رویشی پایه ها شد. بطوریکه بیشترین درصد کاهش وزن تر کل گیاه در پایه آتلانتیکا (39 /70 درصد) و سرخس (92/51 درصد) و در غلظت 100 میلیمولار مشاهده شد و کمترین درصد کاهش در پایه قزوینی (54/31 درصد) مشاهده شد. تیمارهای بیکربنات سدیم با غلظت 50 و 100 میلیمولار نسبت به شاهد (0 میلیمولار) باعث کاهش محتوای آب نسبی برگ، افزایش پرولین و کاهش غلظت مس و منگنز در اندام هوایی و ریشه گیاه شد. همچنین بیشترین کاهش در غلظت عناصر منگنز و مس در پایه آتلانتیکا و کمترین کاهش در پایه قزوینی مشاهده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که به ترتیب پایه های قزوینی پایه مقاوم، پایه سرخس و بادامی پایههای نسبتاً مقاوم و آتلانتیکا پایه حساس به بی-کربنات سدیم هستند.
محمدحسن باقری؛ حمیدرضا روستا؛ سید حسین میردهقان؛ محمودرضا روزبان
چکیده
در این تحقیق اثر نوع نیتروژن و سطوح اکسیژن بر برخی صفات اکوفیزیولوژیکی و شیمیایی کاهو مورد بررسی قرار گرفت. این بررسی نشان داد که تیمارهای اعمال شده بر فلورسانس حداقل معنیدار نبود، اما آمونیوم موجب کاهش فلورسانس حداکثر و فلورسانس متغیر و همچنین نسبت فلورسانس متغیر به حداکثر گردید. آمونیوم همچنین موجب افزایش غلظت پرولین برگ گردید ...
بیشتر
در این تحقیق اثر نوع نیتروژن و سطوح اکسیژن بر برخی صفات اکوفیزیولوژیکی و شیمیایی کاهو مورد بررسی قرار گرفت. این بررسی نشان داد که تیمارهای اعمال شده بر فلورسانس حداقل معنیدار نبود، اما آمونیوم موجب کاهش فلورسانس حداکثر و فلورسانس متغیر و همچنین نسبت فلورسانس متغیر به حداکثر گردید. آمونیوم همچنین موجب افزایش غلظت پرولین برگ گردید اما تاثیر سطوح اکسیژن و اثر متقابل آن با نوع نیتروژن معنیدار نبود. همچنین آمونیوم در مقایسه با نیترات موجب افزایش میزان سبزینگی (SPAD) برگ گردید و میزان SPAD در سطوح پائین اکسیژن افزایش یافت. میزان کلروفیل aو b و کارتنوئیدها در گیاهانی که از آمونیوم استفاده کرده بودند افزایش یافت. همچنین سطوح پائین اکسیژن مقدار کلروفیل b را افزایش داد. نتایج نشان داد که غلظت آهن برگ در تیمار نیترات نسبت به آمونیوم بالاتر است. کاهش نسبت فلورسانس متغیر به حداکثر و همچنین بالا بودن مقدار پرولین در برگ گیاهان تغذیه شده با آمونیوم را میتوان نشانههایی از وجود تنش ناشی از سمیت آمونیوم دانست. همچنین کاهش در مقدار آهن برگ کاهو در محیط آمونیوم میتواند در کاهش رشد آن نقش داشته باشد.
نجمه رسولی؛ حمیدرضا روستا؛ محمدحسین شمشیری
چکیده
چکیده
با توجه به اینکه نیتروژن، یکی از اصلیترین عناصر مورد نیاز گیاه میباشد که چگونگی رشد و بازدهی گیاهان به آن بستگی دارد و از طرفی نیز بیشتر منابع آب و خاک ایران آهکی هستند، این پژوهش به منظور بررسی اثر متقابل غلظتهای مختلف بیکربنات سدیم و نوع نیتروژن در لوبیا سبز در سیستم آبکشت در قالب آزمایش فاکتوریل با دو فاکتور، ...
بیشتر
چکیده
با توجه به اینکه نیتروژن، یکی از اصلیترین عناصر مورد نیاز گیاه میباشد که چگونگی رشد و بازدهی گیاهان به آن بستگی دارد و از طرفی نیز بیشتر منابع آب و خاک ایران آهکی هستند، این پژوهش به منظور بررسی اثر متقابل غلظتهای مختلف بیکربنات سدیم و نوع نیتروژن در لوبیا سبز در سیستم آبکشت در قالب آزمایش فاکتوریل با دو فاکتور، یکی غلظت بیکربنات سدیم (0، 1، 5 و 15 میلیمولار) و دیگری دو فرم نیتروژن (آمونیوم و نیترات) انجام گرفت. نتایج نشان داد که آمونیوم در مقایسه با نیترات رشد رویشی را کاهش داد از طرفی بیکربنات سبب تشدید اثر سمّیّت آمونیوم و کاهش رشد رویشی شد. آمونیوم همچنین میزان گلدهی و تولید نیام را نسبت به نیترات افزایش داد. در محلول غذایی حاوی نیترات اضافه شدن بیکربنات باعث کاهش رشد زایشی گیاهان لوبیا سبز شد که میتواند به دلیل اثر تجمعی بیکربنات و نیترات بر روی افزایش pH محلول غذایی باشد.
واژههای کلیدی: آمونیوم، بیکربنات، تغذیه گیاه، قلیاییت، نیترات
عبدالرضا سجادی نیا؛ حمیدرضا روستا؛ محمد کاظم سوری؛ اصغر رحیمی
چکیده
چکیده
در این آزمایش اثر نسبت های مختلف آمونیوم و نیترات بر روی رشد گیاه خیار در محیط هیدروپونیک بررسی شد. این مطالعات نشان داد که تنش آمونیوم در خیار، که یک گونه حساس به سمیت آمونیوم است، میتواند بوسیله تطبیق سرعت کاربرد نیتروژن در محیط کشت نسبت به تقاضای گیاه به نیتروژن کم شود. آمونیوم در یک آهنگ افزایش نسبی 15/0 و 25/0 بطور روزانه بکار ...
بیشتر
چکیده
در این آزمایش اثر نسبت های مختلف آمونیوم و نیترات بر روی رشد گیاه خیار در محیط هیدروپونیک بررسی شد. این مطالعات نشان داد که تنش آمونیوم در خیار، که یک گونه حساس به سمیت آمونیوم است، میتواند بوسیله تطبیق سرعت کاربرد نیتروژن در محیط کشت نسبت به تقاضای گیاه به نیتروژن کم شود. آمونیوم در یک آهنگ افزایش نسبی 15/0 و 25/0 بطور روزانه بکار رفت. برای مقایسه، گیاهان در غلظتهای ثابت 1 و 4 میلی مولار آمونیوم هم کشت شدند. وزن تر گیاهان رشد کرده با آمونیوم به عنوان تنها منبع نیتروژن در افزایش نسبی 15/0 در روز مشابه گیاهان تغذیه شده با نیترات بود، در حالی که سرعت کاربرد بالای آمونیوم در 25/0 در روز کاهش کمی را در رشد گیاه ایجاد نمود. آمونیوم رشد گیاه را در غلظت 4 میلی مولار کاهش داد. نسبت رشد ریشه به شاخه نیز در گیاهان تغذیه شده با آمونیوم کاهش یافت. غلظت کلسیم در برگهای گیاهان تغذیه شده با آمونیوم در مقایسه با گیاهان تغذیه شده با نیترات کمتر بود. تیمارهای مختلف اثر معنی داری بر کلروفیل فلورسانس برگ نداشت. بنابراین، از این آزمایش نتیجهگیری شد که تکنیک افزودن نسبی حداقل در نسبتهای پایین 15/0 در روز اثر منفی آمونیوم بر رشد گیاه خیار را از بین می برد.
واژه های کلیدی: خیار، هیدروپونیک، نیترات، سمیت آمونیوم، آهنگ افزایش نسبی نیتروژن، کلسیم
