میوه کاری
سید محمود غلامی؛ مهدی حدادی نژاد؛ حسین مرادی؛ حسین صادقی
چکیده
رقم تاراکو یکی از محبوب‌ترین ارقام پرتقال خونی به شمار می‌آید که ازدیاد آن از طریق پیوند روی پایه پر رشد سیتروملو صورت می‌گیرد ولی در پیوند بهاره دچار رکود می‌شود. با توجه به نقش سایتوکینین ها در بیدار شدن و رشد و نمو جوانه ها، پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر زمان (13، 15 و 17 روز پس از پیوند) و غلظت ترکیبات سایتوکینینی (5000 میلی‌گرم در لیتر ...
بیشتر
رقم تاراکو یکی از محبوب‌ترین ارقام پرتقال خونی به شمار می‌آید که ازدیاد آن از طریق پیوند روی پایه پر رشد سیتروملو صورت می‌گیرد ولی در پیوند بهاره دچار رکود می‌شود. با توجه به نقش سایتوکینین ها در بیدار شدن و رشد و نمو جوانه ها، پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر زمان (13، 15 و 17 روز پس از پیوند) و غلظت ترکیبات سایتوکینینی (5000 میلی‌گرم در لیتر بنزیل آدنین، 1000 میلی‌گرم در لیتر کینتین و 50 میلی‌گرم در لیتر تی‌دیازورون) بر رفع رکود و برخی صفات پیوندک بهاره تاراکو روی پایه پر رشد سیتروملو در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری انجام شد. نتایج نشان داد زمان و نوع هورمون اثر معنا داری روی رفع رکود و رشد پیوندک بهاره تاراکو دارند. به طوریکه اعمال تیمار هورمونی تی دیازورون 13 روز پس از پیوندزنی منجر به رفع رکود در بیش از 90درصد پیوندک ها گردید. همچنین مشخص شد که تیمارهای تی‌دیازورون و بنزیل آدنین نتیجه بهتری در مقایسه با تیمار کینتین بر روی بیدار شدن جوانه و رشد اولیه پیوندک بهاره تاراکو داشتند. تیمار 50 میلی‌گرم در لیتر تی‌دیازورون بیشترین تعداد جوانه شکفته شده (67/91)، سطح برگ (04/118 سانتی‌متر مربع) و تعداد برگ (50/16) را به ویژه در زمان اعمال 13 روز پس از پیوندزنی دارا بود. بطورکلی، با توجه به نتایج به دست آمده، استفاده از 50 میلی‌گرم در لیتر تی‌دیازورون در 13 روز پس از پیوندزنی را می‌توان به عنوان یک راهکار عملی و مؤثر به منظور افزایش بیدار شدن جوانه و رشد و نمو پیوندک بهاره تاراکو روی سیتروملو برای تولید کنندگان نهال این رقم توصیه نمود.
آرا علی‌نژاد اله‌شاه؛ حسین مرادی؛ حسین صادقی
چکیده
تامین غلظت مناسب عناصر مورد نیاز گیاه سبب تولید محصول اقتصادی و بهبود خواص کیفی میوه‌ها می‌شود. به منظور بررسی اثر عناصر غذایی روی و بور بر صفات کمی و کیفی میوه توت‌فرنگی رقم اروماس در کشت هیدروپونیک آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 9 تیمار و 9 تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل سولفات‌روی در سه سطح (0، ...
بیشتر
تامین غلظت مناسب عناصر مورد نیاز گیاه سبب تولید محصول اقتصادی و بهبود خواص کیفی میوه‌ها می‌شود. به منظور بررسی اثر عناصر غذایی روی و بور بر صفات کمی و کیفی میوه توت‌فرنگی رقم اروماس در کشت هیدروپونیک آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 9 تیمار و 9 تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل سولفات‌روی در سه سطح (0، 100 و 200 میلی‌گرم در لیتر) و اسید‌بوریک نیز در سه سطح (0، 500 و 1000 میلی‌گرم در لیتر) به تنهایی و ترکیب با هم بودند که به صورت محلول‌پاشی در سه مرحله بعد از پیش تیمار سرمادهی بوته‌ها اعمال گردیدند. نتایج نشان داد که سطوح مختلف عناصر غذایی بر روی ویتامین ث ، فعالیت آنتی‌اکسیدانی، مواد جامد محلول ((TSS، اسیدیته قابل تیتراسیون (TA)، شاخص طعم (TSS/TA)، pHآب میوه، کلروفیل a، کلروفیل b، کارتنوئید، وزن میوه، طول و قطر میوه، ﺗﻌﺪاد برگ و ارﺗﻔﺎع ﮔﻴﺎه اثر معنی‌داری داشت. اما طول دمبرگ تحت تاثیر مصرف عناصر غذایی قرار نگرفت. در مجموع کاربرد منفرد سولفات‌روی با غلظت 100 و 200 میلی‌گرم در لیتر، تیمار اسید‌بوریک با غلظت 500 میلی‌گرم در لیتر و مصرف توام 100 و 200 میلی‌گرم در لیتر سولفات‌روی با 500 میلی‌گرم در لیتر اسید‌بوریک نقش چشم‌گیری در افزایش صفات مورد بررسی به غیر از میزان اسیدیته قابل تیتراسیون داشتند. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که محلول‌پاشی برگی عناصر کم‌‌مصرف روی و بور و کاربرد تلفیقی آن‌ها سبب افزایش ویژگی‌های کمی و کیفی توت فرنگی رقم اروماس در کشت هیدروپونیک می‌گردند.
مهسا همدانی؛ حسین مرادی؛ علی قنبری
چکیده
عوامل مختلفی از قبیل زمان برداشت، جابه‌جایی محصول، دما و طول مدت انبارمانی بر خواص مختلف میوه مرکبات تاثیر می‌گذارند و پیامدهای اقتصادی قابل‌توجهی را به دنبال دارد. لذا پژوهشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در 3 تکرار، برای ارزیابی اثرات زمان برداشت (شروع رنگ‌گیری، 50 درصد رنگ‌گیری و رنگ‌گیری کامل میوه) و مدت انبارمانی ...
بیشتر
عوامل مختلفی از قبیل زمان برداشت، جابه‌جایی محصول، دما و طول مدت انبارمانی بر خواص مختلف میوه مرکبات تاثیر می‌گذارند و پیامدهای اقتصادی قابل‌توجهی را به دنبال دارد. لذا پژوهشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در 3 تکرار، برای ارزیابی اثرات زمان برداشت (شروع رنگ‌گیری، 50 درصد رنگ‌گیری و رنگ‌گیری کامل میوه) و مدت انبارمانی (صفر، 25، 50، 75 روز) در دمای 7 درجه سانتی‌گراد بر میزان مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون، ویتامین ث، مقدار فنل کل، فلاونوئید کل، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی، فعالیت آنزیم فنیل‌آلانین‌آمونیالیاز (PAL) و آنتوسیانین کل میوه پرتقال های خونی رقم ‘مورو’ در سال های 1389 و 1390 انجام شد. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین زمان های مختلف برداشت و مدت انبارمانی در صفات مورد اندازه گیری وجود دارد. به‌گونه ای که بعد از 75 روز انبارمانی، میزان فلاونوئید و فعالیت آنزیم فنیل‌آلانین‌آمونیالیاز همزمان با تجمع آنتوسیانین کل، در میوه های کاملاً رسیده افزایش یافت اما میزان فنل کل و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی آن ها بعد از 25 روز نگهداری کاهش یافت. همچنین بیشترین محتوای ویتامین ث و مواد جامد محلول قبل از نگهداری میوه های کاملاً رسیده در انبار بود که در پایان 75 روز انبارمانی این مقدار به‌حداقل رسید. بنابراین با توجه به تغییرات صفات مورد ارزیابی، مناسب ترین زمان برداشت در رقم مذکور، زمان رسیدن کامل میوه (بلوغ تجارتی) می باشد.
