زیبا محمدی؛ سید نجم الدین مرتضوی
چکیده
آلسترومریا یکی از مهم ترین گل های شاخه بریده می باشد که به کمک برخی مواد می توان ماندگاری آن را افزایش داد. این پژوهش با هدف مطالعه اثر برخی محلول های شیمیایی در پس از برداشت گل های بریدنی آلسترومریا رقم استراتوس به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور ساکارز ) 0، 5، 10 و 15 گرم در لیتر( و اسید سالیسیلیک )0، 100، 200 و 400 میلی ...
بیشتر
آلسترومریا یکی از مهم ترین گل های شاخه بریده می باشد که به کمک برخی مواد می توان ماندگاری آن را افزایش داد. این پژوهش با هدف مطالعه اثر برخی محلول های شیمیایی در پس از برداشت گل های بریدنی آلسترومریا رقم استراتوس به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور ساکارز ) 0، 5، 10 و 15 گرم در لیتر( و اسید سالیسیلیک )0، 100، 200 و 400 میلی گرم در لیتر (در سه تکرار اجرا گردید. ماندگاری، محتوای نسبی آب برگ و گلبرگ، نشت الکترولیت برگ و گلبرگ، جذب محلول، محتوای کلروفیل و درصد زردی برگ بررسی شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تأثیر ساکارز فقط بر نشت الکترولیت گلبرگ و میزان کلروفیل معنی دار شد. اثر اسید سالیسیلیک بر تمام صفات به جز نشت الکترولیت گلبرگ در سطح یک درصد معنی دار شد. اثر متقابل ساکارز و اسید سالیسیلیک بر تمام صفات در سطح پنج درصد تأثیر معنی دار داشت. نتایج نشان داد که تیمار 15 گرم در لیتر ساکارز بیشترین میزان کلروفیل a و کمترین نشت الکترولیت گلبرگ را دارا بود. تیمار 400 میلی گرم در لیتر اسید سالیسیلیک بیشترین ماندگاری، محتوای نسبی آب برگ و گلبرگ، کلروفیل، جذب محلول و کمترین نشت الکترولیت برگ و زردی برگ را نسبت به شاهد نشان داد. تیمار 15 گرم در لیتر ساکارز همراه با 400 میلی گرم در لیتر اسید سالیسیلیک بیشترین ماندگاری، جذب محلول و کمترین نشت الکترولیت گلبرگ را نسبت به شاهد دارا بود. بنابراین استفاده از 400 میلی گرم در لیتر اسید سالیسیلیک برای افزایش ماندگاری و کیفیت گل های بریده آلسترومریا توصیه می شود.
اسماعیل چمنی؛ بهروز اسماعیل پور؛ یونس پوربیرامی هیر؛ حسن ملکی لجایر؛ اکبر سعادتی
چکیده
به منظور بررسی اثرات غلظت های مختلف تیدیازرون (10، 20، 30، 40 و 50 مایکرومولار) و اسید هیومیک (1، 10، 100، 1000 و 10000 پی پی ام) روی عمر پس از برداشتی گل های بریده آلسترومریا، دو آزمایش جداگانه در قالب طرح کاملا تصادفی با 8 تکرار در آزمایشگاه پس از برداشت گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1388انجام شد. نتایج بدست آمده نشان ...
بیشتر
به منظور بررسی اثرات غلظت های مختلف تیدیازرون (10، 20، 30، 40 و 50 مایکرومولار) و اسید هیومیک (1، 10، 100، 1000 و 10000 پی پی ام) روی عمر پس از برداشتی گل های بریده آلسترومریا، دو آزمایش جداگانه در قالب طرح کاملا تصادفی با 8 تکرار در آزمایشگاه پس از برداشت گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1388انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد که غلظت های پائین اسید هیومیک روی طول عمر، میزان آب بافت و میزان محلول جذب شده تأثیر مثبت از خود نشان داد ولی وزن تر نسبی و میزان کلروفیل برگ را تحت تأثیر قرار نداد. همچنین نتایج حاصل از هر دو آزمایش نشان داد که غلظت های بالای اسید هیومیک روی تمام صفات مورد مطالعه تأثیر منفی می گذارد به طوریکه طول عمر، وزن ترنسبی، میزان کلروفیل، میزان محلول جذب شده و میزان آب بافت را در غلظت 10000 پی پی ام به طور قابل توجهی در مقایسه با سایر تیمارها کاهش داد. غلظت 100 پی پی ام اسید هیومیک طول عمر گل را افزایش داد ولی غلظت های بالاتر باعث کاهش طول عمر گل ها شد. تیدیازرون نیز در غلظت 10 ماکرومولار بیشترین طول عمر را به خود اختصاص داد. غلظت های بالاتر این ماده نیز همانند اسید هیومیک تأثیر منفی روی طول عمر گل ها داشت. علاوه بر این، بیشترین میزان محلول جذب شده و میزان کلروفیل مربوط به تیدیازرون در غلظت 30 ماکرومولار بود در حالی که بیشترین وزن تر نسبی در غلظت 40 ماکرومولار بدست آمد6.