میوه کاری
سید محمود غلامی؛ مهدی حدادی نژاد؛ حسین مرادی؛ حسین صادقی
چکیده
رقم تاراکو یکی از محبوب‌ترین ارقام پرتقال خونی به شمار می‌آید که ازدیاد آن از طریق پیوند روی پایه پر رشد سیتروملو صورت می‌گیرد ولی در پیوند بهاره دچار رکود می‌شود. با توجه به نقش سایتوکینین ها در بیدار شدن و رشد و نمو جوانه ها، پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر زمان (13، 15 و 17 روز پس از پیوند) و غلظت ترکیبات سایتوکینینی (5000 میلیگرم در لیتر ...
بیشتر
رقم تاراکو یکی از محبوب‌ترین ارقام پرتقال خونی به شمار می‌آید که ازدیاد آن از طریق پیوند روی پایه پر رشد سیتروملو صورت می‌گیرد ولی در پیوند بهاره دچار رکود می‌شود. با توجه به نقش سایتوکینین ها در بیدار شدن و رشد و نمو جوانه ها، پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر زمان (13، 15 و 17 روز پس از پیوند) و غلظت ترکیبات سایتوکینینی (5000 میلیگرم در لیتر بنزیل آدنین، 1000 میلیگرم در لیتر کینتین و 50 میلیگرم در لیتر تی‌دیازورون) بر رفع رکود و برخی صفات پیوندک بهاره تاراکو روی پایه پر رشد سیتروملو در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری انجام شد. نتایج نشان داد زمان و نوع هورمون اثر معنا داری روی رفع رکود و رشد پیوندک بهاره تاراکو دارند. به طوریکه اعمال تیمار هورمونی تی دیازورون 13 روز پس از پیوندزنی منجر به رفع رکود در بیش از 90درصد پیوندک ها گردید. همچنین مشخص شد که تیمارهای تی‌دیازورون و بنزیل آدنین نتیجه بهتری در مقایسه با تیمار کینتین بر روی بیدار شدن جوانه و رشد اولیه پیوندک بهاره تاراکو داشتند. تیمار 50 میلیگرم در لیتر تی‌دیازورون بیشترین تعداد جوانه شکفته شده (67/91)، سطح برگ (04/118 سانتی‌متر مربع) و تعداد برگ (50/16) را به ویژه در زمان اعمال 13 روز پس از پیوندزنی دارا بود. بطورکلی، با توجه به نتایج به دست آمده، استفاده از 50 میلیگرم در لیتر تی‌دیازورون در 13 روز پس از پیوندزنی را می‌توان به عنوان یک راهکار عملی و مؤثر به منظور افزایش بیدار شدن جوانه و رشد و نمو پیوندک بهاره تاراکو روی سیتروملو برای تولید کنندگان نهال این رقم توصیه نمود.
مائده عقدائی؛ سید حسین نعمتی؛ لیلا سمیعی؛ احمد شریفی شریف آباد
چکیده
پپینو یک سبزی میوه‌ای متعلق به خانواده سولاناسه بوده که مشکل اساسی در توسعه‌ی کشت این گیاه تکثیر آن می‌باشد که از طریق بذر موفقیت اندکی دارد. از این‌رو این پژوهش با هدف تکثیر انبوه از طریق کشت بافت انجام گردید. به‌منظور دستیابی به بهترین نوع محیط کشت و ترکیب تنظیم کننده‌های رشد گیاهی از ریزنمونه تک گره پپینو استفاده گردید. این ...
بیشتر
پپینو یک سبزی میوه‌ای متعلق به خانواده سولاناسه بوده که مشکل اساسی در توسعه‌ی کشت این گیاه تکثیر آن می‌باشد که از طریق بذر موفقیت اندکی دارد. از این‌رو این پژوهش با هدف تکثیر انبوه از طریق کشت بافت انجام گردید. به‌منظور دستیابی به بهترین نوع محیط کشت و ترکیب تنظیم کننده‌های رشد گیاهی از ریزنمونه تک گره پپینو استفاده گردید. این تحقیق در قالب سه آزمایش جداگانه با استفاده از چهار نوع محیط کشت (MS، ½ MS، SH و B5)، دو نوع سیتوکنین (بنزیل آدنین (BA) و کینتین (Kin)) و دو نوع اکسین (ایندول بوتریک اسید (IBA) و نفتالین استیک اسید (NAA)) برای تعیین بهترین محیط کشت و دستیابی به ترکیب مناسبی از تنظیم کننده‌های رشد گیاهی برای پرآوری شاخساره و ریشه‌زایی انجام شد. نتایج نشان داد که بهترین محیط کشت برای ریزازدیادی ریزنمونه تک گره پپینو با توجه به تعداد شاخساره، طول شاخساره، تعداد ریشه، طول ریشه، تعداد برگ و طول برگ محیط کشت پایه MS بود. در آزمایش پرآوری شاخه، بیشترین تعداد شاخساره، تعداد برگ، رنگ شاخساره و کیفیت شاخساره القا شده در اثر کاربرد محیط کشت MS غنی شده با دو میلیگرم در لیتر BA به‌همراه یک میلیگرم در لیتر Kin به‌دست آمد. همچنین بیشترین میزان طول شاخساره و طول برگ به‌ترتیب با کاربرد محیط کشت MS غنی شده با یک میلیگرم در لیتر BA همراه با دو میلیگرم در لیتر Kin و تیمار یک میلیگرم در لیتر BA همراه با یک میلیگرم در لیتر Kin حاصل شد. در آزمایش ریشه‌زایی، بیشترین میانگین تعداد ریشه و کیفیت ریشه با استفاده از IBA با غلظت 6/0 میلیگرم در لیتر به‌دست آمد، در حالی که بیشترین میانگین طول ریشه با کاربرد IBA با غلظت 3/0 میلیگرم در لیتر مشاهده شد. در مجموع بهترین نتایج با محیط کشت MS، غلظت دو میلیگرم در لیتر BA همراه با یک میلیگرم در لیتر Kin جهت پرآوری و همچنین غلظت 6/0 میلیگرم در لیتر IBA جهت ریشه‌زایی ریزنمونه پپینو به‌دست آمد.
عزیزاله خندان میرکوهی؛ سیده راضیه واعظ موسوی؛ احمد خلیقی؛ روح انگیز نادری
چکیده
این پژوهش به منظور مدیریت رشد و بهبود کیفیت گلدهی شمعدانی (Pelargonium hortorum L.H. Bailey) در باغ شیشهای (تراریوم) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 5 تکرار و 15 تیمار تنظیم کنندهرشد انجام شد. گیاهان شمعدانی در ابتدا با دو نوع کند کننده رشد شامل کلرمکوات کلرید (سایکوسل) در غلظت صفر، 1000 و 2000 میلیگرم در لیتر و پاکلوبوترازول در غلظت صفر، 25 و 50 میلیگرم ...
بیشتر
این پژوهش به منظور مدیریت رشد و بهبود کیفیت گلدهی شمعدانی (Pelargonium hortorum L.H. Bailey) در باغ شیشهای (تراریوم) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 5 تکرار و 15 تیمار تنظیم کنندهرشد انجام شد. گیاهان شمعدانی در ابتدا با دو نوع کند کننده رشد شامل کلرمکوات کلرید (سایکوسل) در غلظت صفر، 1000 و 2000 میلیگرم در لیتر و پاکلوبوترازول در غلظت صفر، 25 و 50 میلیگرم در لیتر و سپس برای مدیریت گلدهی با غلظتهای صفر، 50 و 100 میلیگرم در لیتر بنزیل آدنین تیمار شدند. ویژگیهای رویشی، وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، میزان رنگیزههای فتوسنتزی و همینطور ویژگیهای مربوط به گلدهی ارزیابی شد. هر دو کندکننده رشد در غلظت بالا منجر به کاهش معنیدار ارتفاع شدند، در حالی‌که درمورد صفات قطر ساقه، تعداد برگ و سطح برگ پاکلوبوترازول باعث کاهش معنیدار نسبت به شاهد شد ولی سایکوسل تأثیر معنی‌داری نشان نداد. هم چنین کاربرد کندکنندههای رشد باعث کاهش معنیدار رنگیزههای برگ شامل، کلروفیلها و نیز آنتوسیانینها شد. کاربرد بنزیل آدنین به تنهایی و در اثر متقابل با کندکنندههای رشد باعث افزاش میزان کلروفیلهای برگ شد. میزان رنگیزههای فتوسنتزی، سطح برگ و نیز قطر ساقه صفاتی بودند که در اثر بنزیل آدنین در مقایسه با کاربرد کندکنندههای رشد افزایش نشان دادند در حالی‌که سایر صفات تحت تأثیر تیمار بنزیل آدنین قرار نگرفتند. به‌طور کلی، تیمار 50 میلیگرم در لیتر پاکلوبوترازول و بدون نیاز به بنزیل آدنین باعث بهبود شاخصهای تولید گیاه شمعدانی شد.
اسماعیل چمنی؛ مرضیه قمری؛ مهدی محب الدینی؛ علیرضا قنبری؛ حمیدرضا حیدری
چکیده
لاله واژگون از زیباترین گل‌های زینتی و داروئی بومی ایران است، که در معرض خطر انقراض می‌باشد. در این پژوهش کالوس های لاله واژگون به عنوان ریز نمونه در محیط کشت حاوی غلظت های مختلف NAA (0، 3/0 و 6/0 میلی گرم بر لیتر) در ترکیب با سه سایتوکنین BA (0، 3/0، 5/0 و 1 میلی گرم بر لیتر )، TDZ (0، 1/0، 3/0 و 5/0 میلی گرم بر لیتر) و Kin (0، 5/0، 1 و 5/1 میلی گرم بر لیتر) در قالب ...
بیشتر
لاله واژگون از زیباترین گل‌های زینتی و داروئی بومی ایران است، که در معرض خطر انقراض می‌باشد. در این پژوهش کالوس های لاله واژگون به عنوان ریز نمونه در محیط کشت حاوی غلظت های مختلف NAA (0، 3/0 و 6/0 میلی گرم بر لیتر) در ترکیب با سه سایتوکنین BA (0، 3/0، 5/0 و 1 میلی گرم بر لیتر )، TDZ (0، 1/0، 3/0 و 5/0 میلی گرم بر لیتر) و Kin (0، 5/0، 1 و 5/1 میلی گرم بر لیتر) در قالب سه آزمایش جداگانه بر پایه طرح کاملا تصادفی کشت گردیدند. نتایج به دست آمده نشان داد که در هر سه آزمایش، در محیط کشت های حاوی 6/0 میلی گرم بر لیتر NAA در ترکیب با همه غلظت های سایتوکینین ها بیشترین میزان کالوس زایی (100 درصد ) به دست آمد. همچنین نتایج نشان داد هر چند کالوس‌زایی در محیطهای فاقد NAA نیز انجام گرفت، اما به منظور دستیابی به حداکثر کالوس‌زایی حضور NAA ضروری می باشد. بر اساس نتایج به دست آمده در محیط های فاقد سایتوکینین در هر سه آزمایش، باززایی صورت نپذیرفت. همچنین حضور NAA در ترکیب با Kin برای باززایی ضروری می باشد و در محیط هایی که تنها حاوی Kin می باشد، هیچ گونه باززایی مشاهده نشد.
حمیرا هادیزاده؛ مهدی محب الدینی؛ بهروز اسماعیل پور؛ اسماعیل چمنی
چکیده
کاسنی (Cichorium intybus L.) گیاه دارویی مهمی می‌باشد که به دلیل داشتن انواع مختلف ترکیبات دارویی حائز اهمیت می‌باشد. این تحقیق به منظور بهینه‌سازی کالوس‌زایی و باززایی گیاه کاسنی با استفاده از ریز نمونه‌های برگ و دمبرگ مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام گردید.در این آزمایش از غلظتهای مختلف نفتالین ...
بیشتر
کاسنی (Cichorium intybus L.) گیاه دارویی مهمی می‌باشد که به دلیل داشتن انواع مختلف ترکیبات دارویی حائز اهمیت می‌باشد. این تحقیق به منظور بهینه‌سازی کالوس‌زایی و باززایی گیاه کاسنی با استفاده از ریز نمونه‌های برگ و دمبرگ مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام گردید.در این آزمایش از غلظتهای مختلف نفتالین استیک اسید (NAA) (0، 1/0،3/0، 6/0، 1 میلیگرم در لیتر)، بنزیل آدنین (BA) (0، 1/0، 5/0، 1، 5/1 میلیگرم در لیتر) و کینتین (KIN)(0، 5/0، 1، 5/1 میلیگرم در لیتر) استفاده گردید. صفات درصد کالوس‌زایی، درصد باززایی، تعداد نوساقه‌های باززایی شده در هر ریز نمونه بررسی شد. در ترکیب هورمونی نفتالین استیک اسیدو بنزیل آدنین در هر دو ریز نمونه برگ و دمبرگ در همه ترکیب‌های هورمونی کالوس‌زایی مشاهده شد. در ترکیب هورمونی نفتالین استیک اسید و کینتین بیشترین درصد کالوس‌زایی در ریز نمونه برگ در محیط کشت حاوی 3/0 میلیگرم در لیتر نفتالین استیک اسید در ترکیب با هورمون کینتین با غلظت 1 و یا 5/1 میلی گرم در لیتر مشاهده شد و در ریز نمونه دمبرگ بیشترین درصد کالوس‌زایی در محیط کشت حاوی 3/0 میلیگرم در لیتر نفتالین استیک اسید و 1 میلیگرم در لیتر کینتینحاصل شد. در ترکیب هورمونی نفتالین استیک اسیدو بنزیل آدنین در هر دو ریز نمونه برگ و دمبرگ بیشترین باززایی از لحاظ درصد و تعداد نوساقه در محیط کشت موراشیگ و اسکوگ (MS) حاوی 3/0 میلیگرم در لیتر نفتالین استیک اسید و 1/0 میلیگرم در لیتر بنزیل آدنینبدست آمد. در ترکیب هورمونی نفتالین استیک اسید وکینتیندر ریز نمونه برگ بیشترین باززایی از لحاظ درصد و تعداد نوساقه در محیط کشت موراشیگ و اسکوگحاوی 1/0 میلیگرم در لیتر نفتالین استیک اسید و 1 میلیگرم در لیتر کینتین و در ریز نمونه دمبرگ در محیط کشت موراشیگ و اسکوگ حاوی 3/0 میلیگرم در لیترنفتالین استیک اسید و 5/0 میلیگرم در لیتر کینتین بدست آمد.
وحید روحی؛ بهروز شیران؛ عبدالرحمان محمدخانی
چکیده
گل آهار در فضای سبز کاربرد زیادی دارد، اما مناسب نبودن شرایط تولید و تغذیه در برخی موارد باعث کاهش کمیت و کیفیت گل ها می شود. کنترل شرایط رشد از لحاظ تغذیه و کاربرد تنظیم کننده‌های بررسی اثرات کلریدکلسیم، هورمون های جیبرلین و بنزیل آدنین برخصوصیات کمی، کیفی و طول عمر گل آهار رشد به منظور بهبود کمیت و کیفیت گل، از اهمیت زیادی برخوردار ...
بیشتر
گل آهار در فضای سبز کاربرد زیادی دارد، اما مناسب نبودن شرایط تولید و تغذیه در برخی موارد باعث کاهش کمیت و کیفیت گل ها می شود. کنترل شرایط رشد از لحاظ تغذیه و کاربرد تنظیم کننده‌های بررسی اثرات کلریدکلسیم، هورمون های جیبرلین و بنزیل آدنین برخصوصیات کمی، کیفی و طول عمر گل آهار رشد به منظور بهبود کمیت و کیفیت گل، از اهمیت زیادی برخوردار است. مورفولوژی گیاه و طول عمر گل ها از جمله شاخص‌هایی است که برای ارزیابی کیفیت گل استفاده می شود. کاربرد روش هایی که بتواند عمر گل را افزایش دهد، حائز اهمیت است. به منظور بررسی اثرات کلریدکلسیم، جیبرلین و بنزیل‌آدنین بر روی خصوصیات کمی و کیفی گل آهار پژوهشی در سال 1389 آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهرکرد انجام شد. تیمارها شامل کلرید کلسیم (0، 5/0 و 1 گرم در لیتر)، اسید جیبرلیک (0، 75 و 150 میلی گرم در لیتر) و بنزیل آدنین (0، 75 و 150 میلی گرم در لیتر) در دو مرحله به فواصل ده روز به صورت محلول‌پاشی روی اندام هوایی گیاه اعمال شد. نتایج نشان داد که کلریدکلسیم باعث افزایش قطر ساقه، تعداد ساقه جانبی، تعداد گل و عمر گل در انبار گردید. جیبرلین در این آزمایش باعث کاهش قطر گل، قطر ساقه، تعداد ساقه جانبی و تعداد گل شد. همچنین جیبرلین فاصله زمانی بین انتقال نشاء تا آغاز گل دهی را کاهش داد و باعث افزایش عمر گل روی بوته و شرایط انبار گردید. در این آزمایش بنزیل آدنین باعث بالا بردن کیفیت گیاه شد و بر تمامی صفات به جز طول دوره گل دهی اثر معنی داری داشت.
فرهاد اصغری؛ عباس حسنی؛ بهمن حسینی؛ جواد فرخی
چکیده
ریحان (Ocimum basilicum) گیاهی علفی، یکساله و متعلق به خانواده نعناعیان است. از ریحان به عنوان گیاه دارویی، ادویه ای و همچنین به عنوان سبزی تازه استفاده می شود. یکی از بخش‌های مهم بیوتکنولوژی، کشت بافت می باشد که کاربردهای زیادی در زمینة گیاهان داروئی، نظیر باززایی و تکثیر گیاهان در شرایط آزمایشگاهی و تولید داروهای گیاهی با کیفیت بالا دارد. ...
بیشتر
ریحان (Ocimum basilicum) گیاهی علفی، یکساله و متعلق به خانواده نعناعیان است. از ریحان به عنوان گیاه دارویی، ادویه ای و همچنین به عنوان سبزی تازه استفاده می شود. یکی از بخش‌های مهم بیوتکنولوژی، کشت بافت می باشد که کاربردهای زیادی در زمینة گیاهان داروئی، نظیر باززایی و تکثیر گیاهان در شرایط آزمایشگاهی و تولید داروهای گیاهی با کیفیت بالا دارد. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر نوع ژنوتیپ (4 ژنوتیپ مختلف شامل ارومیه، اردبیل، همدان و مجارستانی) و محیط کشت (محیط MS تکمیل شده با بنزیل آدنین در چهار سطح صفر، 5/2، 5 و 5/7 میلی گرم در لیتر) بر باززایی مستقیم شاخساره و مشخص نمودن بهترین نوع ژنوتیپ و تیمار هورمونی برای به دست آوردن بیشترین بازده در تولید گیاهچه های درون شیشه ای گیاه ریحان، در آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و در محیط کشت پایه MS انجام گردید. نتایج این آزمایش نشان داد که بین ژنوتیپ ها اختلاف معنی داری از لحاظ باززایی وجود دارد. حداکثر باززایی از نظر درصد و تعداد باززایی در ریزنمونه، در غلظت 5/2 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین و در ژنوتیپ مجارستانی مشاهده گردید. همچنین با افزایش غلظت بنزیل آدنین ریشه زایی کاهش و درصد شیشه ای شدن نمونه ها افزایش یافت.
