محمد سادات فریزنی؛ حمیدرضا خزاعی؛ علی گزانچیان
چکیده
تحقیق حاضر، با هدف بررسی اثر نسبتهای اختلاط کمپوست زباله شهری با خاک بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی چمن گونه بومی تال فسکیو (Festucaarundinaceous) در پاسخ به تنش خشکی در قالب دو آزمایش در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد انجام گردید. در آزمایش اول، بررسی درصد و سرعت سبز شدن چمن در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار صورت پذیرفت که در آن تیمارهای ...
بیشتر
تحقیق حاضر، با هدف بررسی اثر نسبتهای اختلاط کمپوست زباله شهری با خاک بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی چمن گونه بومی تال فسکیو (Festucaarundinaceous) در پاسخ به تنش خشکی در قالب دو آزمایش در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد انجام گردید. در آزمایش اول، بررسی درصد و سرعت سبز شدن چمن در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار صورت پذیرفت که در آن تیمارهای آزمایش شامل ده مقدار مختلف اختلاط کمپوست با خاک (10 تا 100 تن در هکتار) و تیمار شاهد (خاک زراعی بدون اختلاط با کمپوست) بود. در آزمایش دوم، سه مقدار برتر کمپوست از آزمایش اول به همراه شاهد بعنوان فاکتور اول و سه سطح تنش رطوبتی 25، 50 و 100 درصد ظرفیت زراعی به ترتیب بعنوان تنشهای شدید و ملایم و عدم تنش، بعنوان فاکتور دوم در نظر گرفته شدند که بصورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج آزمایش اول نشان داد که مقادیر 70، 80 و 90 تن درهکتار بواسطه داشتن ظرفیت نگهداری آب بالاتر، سبب افزایش معنیدار درصد و سرعت سبز شدن چمن شدند. در آزمایش دوم، با افزایش شدت تنش خشکی در مقادیر مختلف کمپوست، میزان کلروفیل کل کاهش و صفات محتوی نسبی آب گیاه، پرولین و نشت الکترولیتها افزایش پیدا کردند. در تیمار کمپوست 90 تن درهکتار به دلیل توانایی بالای آن در ذخیره آب، انسجام غشاءهای سلولی بیشتر حفظ شد و درک کمتری از تنش صورت گرفت. وزن خشک اندام هوایی نیز تحت تاثیر افزایش شدت تنش خشکی بطور معنیداری کاهش یافت. در مجموع به نظر میرسد که کاربرد 90 تن کمپوست در هکتار بطور معنیداری در بهبود تحمل به خشکی چمن تال فسکیو موثر باشد.
محمد حسین شیخ محمدی؛ نعمت الله اعتمادی؛ علی نیکبخت؛ مصطفی عرب؛ محمد مهدی مجیدی
چکیده
خشکی و شوری از جمله تنشهای غیرزنده مضر برای رشد چمن در طیف گستردهای از جهان میباشند. هدف از اجرای این آزمایش، انتخاب تودههای مقاوم به خشکی و شوری چمن جهت استفاده در برنامه مدیریت چمن در شرایط تنش خشکی و شوری بود. آزمایش بهصورت کرتهای خردشده بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. عوامل آزمایش شامل سه تیمار آبیاری بود ...
بیشتر
خشکی و شوری از جمله تنشهای غیرزنده مضر برای رشد چمن در طیف گستردهای از جهان میباشند. هدف از اجرای این آزمایش، انتخاب تودههای مقاوم به خشکی و شوری چمن جهت استفاده در برنامه مدیریت چمن در شرایط تنش خشکی و شوری بود. آزمایش بهصورت کرتهای خردشده بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. عوامل آزمایش شامل سه تیمار آبیاری بود که به مدت 45 روز اعمال گردید: 1) گیاهان شاهد (بدون تنش)، 2) تنش خشکی (قطع آبیاری به مدت 45 روز) 3) تنش شوری (روزانه 100 میلیلیتر با شوری 9 دسیزیمنس بر متر). تیمارهای آبیاری بهعنوان فاکتور اصلی در سه سطح (شاهد، تنش خشکی و تنش شوری) و تودههای علف گندمی در شش سطح بهعنوان کرت فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد تنش خشکی و شوری باعث کاهش کیفیت در تودههای علف گندمی تاجدار شدند و سطح کاهش کیفیت بین تودهها متفاوت بود. نتایج ما نشان داد، توده سبزوار تحت تنش خشکی و شوری به ترتیب، بالاترین ارتفاع (52/5 و 86/5 سانتیمتر) و بیشترین محتوی کلروفیل (85/2 و 75/2 میلیگرم برگرم وزنتر) را نشان میدهد. نتایج بهدستآمده از بررسی کربوهیدراتهای محلول اندام هوایی، محتوی آب نسبی و میزان نشت الکترولیت نشان داد که در گیاهان تحت تنش خشکی تودههای دماوند و سبزوار بیشترین مقدار کربوهیدراتهای محلول (16/332 و 14/345 میلیگرم برگرم وزن خشک)، بیشترین محتوی آب نسبی (18/59 و 18/62 درصد) و کمترین میزان نشت الکترولیت (16/48 و 14/59 درصد) را به خود اختصاص دادند. در شرایط تنش شوری، توده دماوند (15/322 میلیگرم برگرم وزن خشک) بیشترین کربوهیدرات محلول، توده سبزوار (42/68 درصد) و اراک (14/65 درصد) بیشترین محتوی آب نسبی و توده سبزوار (17/54 درصد) کمترین میزان نشت الکترولیت را نشان دادند. مطابق نتایج این آزمایش رتبهبندی مقاومت به تنش خشکی به صورت سبزوار <دماوند< اراک < ارومیه = تاکستان < هشتگرد و رتبهبندی مقاومت به شوری بهصورت سبزوار <اراک< دماوند < هشتگرد = تاکستان< ارومیه میباشد. تودههای سبزوار و دماوند مقاومت خوبی نسبت به خشکی، و تودههای سبزوار و اراک مقاومت خوبی نسبت به تنش شوری در مقایسه با سایر تودههای علف گندمی تاجدار از خود نشان دادند.
سهیلا جواهری؛ حسین زارعی؛ سید علیرضا موحدی نائینی؛ قربانعلی روشنی
چکیده
در این بررسی 7 نوع کود آلی شامل خاک برگ، پوسته ی برنج، کود دامی، کمپوست قارچ، مخلوط خاک برگ، پوسته ی برنج و کمپوست قارچ (مخلوط 1)، مخلوط خاک برگ، پوسته ی برنج و کود دامی (مخلوط 2) هر یک به نسبت 1:1:1 و نیز تیمار شاهد (فاقد کود) همراه با چند سطح فشردگی شامل غلتک با وزن های 36، 56 و 76 کیلوگرم مورد استفاده قرار گرفتند. تیمار ها در پاییز سال 1387 در مزرعه ...
بیشتر
در این بررسی 7 نوع کود آلی شامل خاک برگ، پوسته ی برنج، کود دامی، کمپوست قارچ، مخلوط خاک برگ، پوسته ی برنج و کمپوست قارچ (مخلوط 1)، مخلوط خاک برگ، پوسته ی برنج و کود دامی (مخلوط 2) هر یک به نسبت 1:1:1 و نیز تیمار شاهد (فاقد کود) همراه با چند سطح فشردگی شامل غلتک با وزن های 36، 56 و 76 کیلوگرم مورد استفاده قرار گرفتند. تیمار ها در پاییز سال 1387 در مزرعه ی تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان به صورت طرح بلوک های نواری با سه تکرار اعمال گردیدند. اثرات تیمار های فوق بر روی میزان کلروفیل چمن، میزان تراکم و سرعت پوشش، میزان ارتفاع و درصد ماده ی خشک گیاه در فصل پاییز مورد ارزیابی قرار گرفت. بر طبق نتایج حاصل تیمار های کمپوست قارچ و پوستهی برنج در فشردگی اول، تیمار های کود دامی و مخلوط 2 در فشردگی دوم و تیمار کود دامی در فشردگی سوم بیشترین میزان کلروفیل را نشان دادند. بیشترین و کمترین میزان نیتروژن در هر سه سطح فشردگی به ترتیب در تیمار کود دامی و شاهد مشاهده گردید. بالاترین میزان تراکم مربوط به تیمار کود دامی و پایینترین میزان مربوط به تیمار خاک برگ بود. در هر سه فشردگی بیشترین و کمترین میزان ارتفاع، به ترتیب در تیمار کود دامی و شاهد مشاهده گردید. نتایج به دست آمده از این تحقیق برای مدیریت چمن در ارتباط با استفاده از کود های آلی و میزان فشرده سازی بستر کشت در شرایط شهر گرگان، قابل استفاده خواهد بود.
