زیبا محمدی؛ سید نجم الدین مرتضوی
چکیده
آلسترومریا یکی از مهم ترین گل های شاخه بریده می باشد که به کمک برخی مواد می توان ماندگاری آن را افزایش داد. این پژوهش با هدف مطالعه اثر برخی محلول های شیمیایی در پس از برداشت گل های بریدنی آلسترومریا رقم استراتوس به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور ساکارز ) 0، 5، 10 و 15 گرم در لیتر( و اسید سالیسیلیک )0، 100، 200 و 400 میلی ...
بیشتر
آلسترومریا یکی از مهم ترین گل های شاخه بریده می باشد که به کمک برخی مواد می توان ماندگاری آن را افزایش داد. این پژوهش با هدف مطالعه اثر برخی محلول های شیمیایی در پس از برداشت گل های بریدنی آلسترومریا رقم استراتوس به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور ساکارز ) 0، 5، 10 و 15 گرم در لیتر( و اسید سالیسیلیک )0، 100، 200 و 400 میلی گرم در لیتر (در سه تکرار اجرا گردید. ماندگاری، محتوای نسبی آب برگ و گلبرگ، نشت الکترولیت برگ و گلبرگ، جذب محلول، محتوای کلروفیل و درصد زردی برگ بررسی شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تأثیر ساکارز فقط بر نشت الکترولیت گلبرگ و میزان کلروفیل معنی دار شد. اثر اسید سالیسیلیک بر تمام صفات به جز نشت الکترولیت گلبرگ در سطح یک درصد معنی دار شد. اثر متقابل ساکارز و اسید سالیسیلیک بر تمام صفات در سطح پنج درصد تأثیر معنی دار داشت. نتایج نشان داد که تیمار 15 گرم در لیتر ساکارز بیش‌ترین میزان کلروفیل a و کم‌ترین نشت الکترولیت گلبرگ را دارا بود. تیمار 400 میلی گرم در لیتر اسید سالیسیلیک بیش‌ترین ماندگاری، محتوای نسبی آب برگ و گلبرگ، کلروفیل، جذب محلول و کم‌ترین نشت الکترولیت برگ و زردی برگ را نسبت به شاهد نشان داد. تیمار 15 گرم در لیتر ساکارز همراه با 400 میلی گرم در لیتر اسید سالیسیلیک بیش‌ترین ماندگاری، جذب محلول و کم‌ترین نشت الکترولیت گلبرگ را نسبت به شاهد دارا بود. بنابراین استفاده از 400 میلی گرم در لیتر اسید سالیسیلیک برای افزایش ماندگاری و کیفیت گل های بریده آلسترومریا توصیه می شود.
سمیه جزقاسمی؛ سید نجم الدین مرتضوی؛ محسن خدادادی
چکیده
گل مریم یکی از گل های با ارزش شاخه بریده و معطر است که در پس از برداشت ماندگاری بسیار کمی دارد. محققان علت نداشتن عمر انباری طولانی در این گل را استرس ناشی از کمبود کربوهیدرات ها و تنفس سریع گل آذین می دانند. در این پژوهش اثر فاکتورهای ساکارز، کلرید کلسیم، سولفات آلومینیوم و برش مجدد انتهای ساقه بر عوامل مؤثر در کاهش ماندگاری گل شاخه ...
بیشتر
گل مریم یکی از گل های با ارزش شاخه بریده و معطر است که در پس از برداشت ماندگاری بسیار کمی دارد. محققان علت نداشتن عمر انباری طولانی در این گل را استرس ناشی از کمبود کربوهیدرات ها و تنفس سریع گل آذین می دانند. در این پژوهش اثر فاکتورهای ساکارز، کلرید کلسیم، سولفات آلومینیوم و برش مجدد انتهای ساقه بر عوامل مؤثر در کاهش ماندگاری گل شاخه بریده مریم رقم مروارید مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق در دو آزمایش جداگانه به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. در آزمایش اول به تمامی واحدهای آزمایشی 100 پی پی ام سولفات آلومینیوم افزوده شد و تأثیر فاکتور ساکارز و کلرید کلسیم مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش دوم به تمامی تیمارها محلول مناسب حاصل از آزمایش اول (5/3 درصد ساکارز و 200 پی پی ام کلرید کلسیم ) اضافه گردید و تأثیر فاکتورهای سولفات آلومینیوم و برش مجدد انتهای ساقه مورد بررسی قرار گرفت. در طول اجرای آزمایش صفاتی مانند درصد ماندگاری، میزان کلروفیل a، b و کل و درصد محتوای نسبی آب اندازه‌گیری گردید. نتایج حاصل از آزمایش اول مشخص کرد، تیمار اثر متقابل 5/3 درصد ساکارز و 200 پی پی ام کلرید کلسیم تأثیر معنی داری در حفظ میزان کلروفیل a، b و کل، محتوای نسبی آب داشته و درصد ماندگاری را در مدت زمان 16 روز در حدود 88 درصد حفظ کرده است. نتایج حاصل از آزمایش دوم نشان داد که سومین عامل مهم کاهش ماندگاری گل های شاخه بریده مریم حساسیت بالای این گل به انسداد آوندها می باشد و محلول محافظ حاصل از آزمایش اول همراه با 200 پی پی ام سولفات آلومینیوم و برش مجدد انتهای ساقه با فواصل زمانی 48 ساعت نقش مؤثری در افزایش ماندگاری گل شاخه بریده مریم رقم مروارید داشت. در پایان می توان محلول محافظ حاوی 5/3 درصد ساکارز و 200 پی‌پی ام سولفات آلومینیوم و 200 پی‌پی ام کلرید کلسیم به‌‌همراه برش مجدد انتهای ساقه با فواصل زمانی 48 ساعت را برای رفع مشکلات پس از برداشت و افزایش ماندگاری گل شاخه بریده مریم توصیه نمود.
