فیزیولوژی پس از برداشت
مجید راحمی؛ محمد حسن نظران؛ سمیرا ابولقاسمی؛ سحر صداقت؛ مریم زارع
چکیده
استفاده از تیمارهای گرمایی به همراه کلسیم به عنوان روشهای فیزیکی مطمئن، و جایگزین به منظور کاهش آسیب سرمازدگی رو به افزایش است. در این پژوهش اثر تیمارهای پس از برداشت کلرید کلسیم و نانوکلات کلسیم بر سرمازدگی و ویژگیهای فیزیولوژیکی پرتقال رقم ’محلی داراب‘، فارس، در دمای 5/2±0 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 85 درصد به مدت 60 تا ...
بیشتر
استفاده از تیمارهای گرمایی به همراه کلسیم به عنوان روشهای فیزیکی مطمئن، و جایگزین به منظور کاهش آسیب سرمازدگی رو به افزایش است. در این پژوهش اثر تیمارهای پس از برداشت کلرید کلسیم و نانوکلات کلسیم بر سرمازدگی و ویژگیهای فیزیولوژیکی پرتقال رقم ’محلی داراب‘، فارس، در دمای 5/2±0 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 85 درصد به مدت 60 تا 120 روز بررسی شد. آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی که فاکتور اول شامل کلرید کلسیم و نانوکلات کلسیم با غلظت های صفر، 3 و 6 درصد در آب سرد 20 درجه سلسیوس (شاهد) به مدت 25 دقیقه و آب گرم 45 درجه سلسیوس به مدت 15 دقیقه و فاکتور دوم زمان انبارمانی 60 روز و 120 روز بود. پس از انبارمانی ویژگیهای کمی و کیفی بررسی شدند. تیمارهای کلرید کلسیم و نانوکلات کلسیم به همراه آب گرم در مقایسه با شاهد سبب کمتر شدن کاهش از دست دادن وزن، مواد جامد محلول، اسیدیته، آسکوربیک اسید، نشت یونی و مالون دی آلدهید و فعالیت آنزیمهای آنتی‌اکسیدانی کاتالاز و پراکسیداز گردید. نتایج نشان داد که ترکیبات کلسیم همراه با آب گرم سبب حفظ میزان کلسیم، افزایش روشنایی و مقدار کروما و زاویه هیو در پوست میوه شدند. بین نانو کلات کلسیم و کلرید کلسیم در غنیسازی کلسیم در گوشت و پوست میوه تفاوت معنیداری دیده شد به‌طوری‌که نانو کلات کلسیم در مقایسه با کلرید کلسیم در پوست میوه تا 44 درصد و در گوشت میوه تا 41 درصد موجب حفظ بیشتر میزان کلسیم شد. نانوکلات کلسیم 3 و 6 درصد در دو ماه انبارداری نسبت به کلرید کلسیم بهترتیب 159 و 400 درصد ثبات بیشتری در وزن میوه ایجاد کرد. میزان آسکوربیک اسید در میوههای تیمار شده با نانوکلات کلسیم 6 درصد بعد از دو و چهار ماه انبارداری تا 73 درصد بیشتر از کلرید کلسیم مشاهده شد. نانو کلات کلسیم 3 درصد نسبت به کلرید کلسیم در طی دو ماه انبارداری تا 6/39 درصد از نشت یون پتاسیم جلوگیری کرد. مشخص گردید غوطه‌وری میوهها در تیمارهای نانو کلات کلسیم 3 یا 6 درصد به همراه تیمار دمایی آب گرم یا سرد، میتواند در بهبود و حفظ کیفیت میوههای پرتقال محلی در طول انبارمانی سرد تأثیر بسزایی داشته باشد.
بهاره قربانی؛ زهرا پاک کیش
چکیده
پرتقال واشنگتن ناول یکی از مهمترین مرکبات در ایران است. میوه پرتقال واشنگتن ناول که در دمای زیر 5 درجه سانتیگراد نگه داشته شود، عارضه فرورفتگی در پوست را به شدت نشان می دهد و افزایش در شدت علائم سرمازدگی با دمای پایین تر و مدت زمان انبارداری طولانی تر، افزایش می یابد. این آزمایش به منظور بررسی اثر اکسید نیتریک ، برکاهش خسارت سرمازدگی ...
بیشتر
پرتقال واشنگتن ناول یکی از مهمترین مرکبات در ایران است. میوه پرتقال واشنگتن ناول که در دمای زیر 5 درجه سانتیگراد نگه داشته شود، عارضه فرورفتگی در پوست را به شدت نشان می دهد و افزایش در شدت علائم سرمازدگی با دمای پایین تر و مدت زمان انبارداری طولانی تر، افزایش می یابد. این آزمایش به منظور بررسی اثر اکسید نیتریک ، برکاهش خسارت سرمازدگی و ویژگیهای بیوشیمیایی پرتقال رقم واشنگتن ناول طی انبارداری انجام شده است. میوههای این رقم تجاری با غلظت‌های صفر (شاهد)، 25/0 و 5/0 میلی مولار اکسید نیتریک تیمار و سپس در دمای 1±5 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 90- 85 درصد، به مدت 5 ماه نگهداری شدند و ویژگی‌هایی نظیر سرمازدگی، نشت یون، پراکسیداسیون لیپیدها، پراکسید هیدروژن، مواد جامد محلول، اسیدهای آلی، pH، اسید‌آسکوربیک و فعالیت آنزیمهای آنتی‌اکسیدانی (پراکسیداز و کاتالاز) طی 5 ماه انبارداری مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد، کاربرد 5/0 میلی مولار اکسید نیتریک نسبت به شاهد، به طور معنیداری خسارت سرمازدگی، نشت یون، پراکسیداسیون لیپیدها و پراکسید هیدروژن را کاهش و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی را افزایش داد. طبق این نتایج، مواد جامد محلول کل، pH، اسید‌آسکوربیک میوههای تیمار شده و شاهد در طی دوره انبارداری روند افزایشی و میزان اسیدهای آلی روند کاهشی داشتند، اما استفاده از تیمار اکسید نیتریک، تغییرات دو روند مذکور را نسبت به شاهد کمتر تغییر داد. همچنین فعالیت آنزیمهای آنتی-اکسیدانی میوههای تیمار شده با اکسید نیتریک نسبت به شاهد، بسیار افزایش یافت. به طور کلی طبق نتایج حاصل از این پژوهش، میوههای تیمار شده با 5/0 میلی مولار اکسید نیتریک ، دارای بالاترین کیفیت و بیشترین فعالیت آنزیمهای آنتی‌اکسیدانی با کمترین خسارت سرمازدگی بودند.
