نوع مقاله : مقالات پژوهشی
نویسندگان
دانشگاه گیلان
چکیده
با استفاده از روش تلاقی دی آلل می توان ترکیب پذیری عمومی و خصوصی والدین و نتاج حاصل از آنها و همچنین میزان هتروزیس را برای صفات مورد نظر بررسی نمود. ترکیب پذیری و هتروزیس صفات کیفی میوه لاینهای خیار(Cucumis sativus L.) در قالب آزمایش دی آلل ناقص 6×6 به منظور تعیین نحوه عمل ژنها طی سالهای زراعی 1389-1387 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس اختلاف زیادی را در نسل F1 نشان داد و ارزش هر یک از والد ها در هیبرید ها مورد بررسی قرار گرفت. مقادیر ترکیب پذیری عمومی و خصوصی نیز اختلاف معنی داری را نشان داد. میزان ترکیب پذیری خصوصی صفت اندازه حفره بذر از ترکیب پذیری عمومی آنها بیشتر بود که نشان دهنده عمل توام افزایشی و غیر افزایشی ژنها است. رنگ میوه با توجه به ترکیب پذیری عمومی بالا توسط عمل افزایشی ژن ها کنترل می شود. شکل میوه و ظاهر کلی میوه با توجه با ترکیب پذیری عمومی بالای این صفت به صورت افزایشی و غیر افزایشی کنترل می شود. لاینهای 605 و 118 با توجه به ترکیب پذیری عمومی و خصوصی بالا برای تولید بذر هیبرید خیار مطلوب است و توصیه می گردد.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
General and Specific Combining Ability and Heterosis Estimation of some Cucumber Lines for Qualitative Traits in Partial Diallel Design
نویسندگان [English]
- Jamal-Ali Olfati
- Gholamali Peyvast
- Habibolhah Samizadeh
- Babak Rabie
- Seyyed Akbar Khodaparast
University of Guilan
چکیده [English]
Partial diallel design can be used to investigate the general and specific combining ability, and heterosis. Combining ability and heterosis were studied in a 6×6 partial diallel cross to see the nature of gene action for fruit quality indices in cucumber (Cucumis sativus L.) during 2007 to 2009. Analysis of variance revealed highly significant differences among all the F1 hybrid means and their respective six parental values for all the traits examined. The mean squares of general combining ability (GCA) and specific combining ability (SCA) were also highly significant. SCA genetic variances were greater than GCA and more important for the seedcell size, showing the additive and non-additive gene action. Fruit color was controlled by additive type of gene action due to high GCA variances. Fruit shape and overall performance were controlled additively and non-additively due to high general combining ability. Line 605 and 118 were found to be the best general combiner and its utilization produced valuable hybrids with desirable SCA F1 hybrids.
کلیدواژه‌ها [English]
- Griffings
- Heritability
- Additive variance
- Dominant variance
)
ارسال نظر در مورد این مقاله