بیوتکنولوژی و اصلاح درختان و گل های زینتی
داود هاشم آبادی؛ بهزاد کاویانی؛ کبری شاکری کیاسرایی؛ رسول انسی نژاد؛ محمد رضا صفری مطلق
چکیده
گل لاله (Tulipa L.) از خانواده سوسن، از گلهای پیازی و تک‌لپه می‌باشد که با بذر و سوخ قابل تکثیر است. مدت زمان از کاشت بذر تا تولید گل در این گیاه طولانی است. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی اثر تراکم و الگوی کاشت بر ویژگیهای رشد رویشی و گلدهی در گل لاله رقم ʹSpryngʹ بود. این پژوهش بهصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک کاملاً تصادفی با 3 تکرار ...
بیشتر
گل لاله (Tulipa L.) از خانواده سوسن، از گلهای پیازی و تک‌لپه می‌باشد که با بذر و سوخ قابل تکثیر است. مدت زمان از کاشت بذر تا تولید گل در این گیاه طولانی است. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی اثر تراکم و الگوی کاشت بر ویژگیهای رشد رویشی و گلدهی در گل لاله رقم ʹSpryngʹ بود. این پژوهش بهصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک کاملاً تصادفی با 3 تکرار در 27 پلات انجام گردید. سه الگوی کاشت (مربع، مثلث و مستطیل) به‌عنوان فاکتور اول و سه تراکم کاشت (25، 45 و 65 پیاز در هر متر مربع) به‌عنوان فاکتور دوم در نظر گرفته شد. صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک در مرحله رشد رویشی و زایشی اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد که بیشترین تعداد شاخه گل بریده (59/90) در گیاهان کاشتهشده در الگوی کاشت مثلثی با تراکم کاشت 65 گیاه در هر متر مربع شمارش شد. کمترین زمان تا آغاز گلدهی (69/30 روز) و بالاترین میزان کلروفیل برگ (13/57 میکروگرم در میلی‌لیتر) در گیاهان کاشتهشده در الگوی کاشت مثلثی با تراکم کاشت 45 بوته در هر متر مربع بهدست آمد. بیشترین ماندگاری گل (12/73 روز) و بالاترین میزان کاروتنوئید (1/68 میکروگرم در میلی‌لیتر) در گیاهان کاشتهشده در الگوی کاشت مربعی با تراکم کاشت 45 بوته در هر متر مربع حاصل شد. در مجموع، نتایج کلی این پژوهش نشان داد که تراکم 45 بوته در متر مربع و الگوی کاشت مثلث یا مربع، برای بهبود خصوصیات کمی و کیفی گل لاله در شرایط آب و هوایی گیلان مناسب است.
فیزیولوژی پس از برداشت
بهزاد کاویانی؛ محمد رضا صفری مطلق؛ سارا حاتمی نژاد
چکیده
گل داوودی یکی از مهم‌ترین گلهای شاخه‌بریده در جهان است که در حال حاضر از نظر تجاری و کشت، بعد از رز در رتبه دوم قرار دارد. گلهای بریده عمر کوتاهی دارند، بنابراین بهبود ماندگاری آن‌ها یکی از اهداف اصلی صنعت گل‌کاری می‌باشد. انسداد انتهای ساقه و تنش آبی دو مشکل در کاهش عمر گلجای گلهای شاخه‌بریده داوودی هستند. ...
بیشتر
گل داوودی یکی از مهم‌ترین گلهای شاخه‌بریده در جهان است که در حال حاضر از نظر تجاری و کشت، بعد از رز در رتبه دوم قرار دارد. گلهای بریده عمر کوتاهی دارند، بنابراین بهبود ماندگاری آن‌ها یکی از اهداف اصلی صنعت گل‌کاری می‌باشد. انسداد انتهای ساقه و تنش آبی دو مشکل در کاهش عمر گلجای گلهای شاخه‌بریده داوودی هستند. در پژوهش حاضر، اثرات اسید فولویک (50، 100 و 150 میلیگرم بر لیتر)، عصاره بهار نارنج (10، 30 و 50 درصد) و نانوذرات مس (5، 10 و 20 میلیگرم بر لیتر) در مقایسه با شاهد روی شاخص‌های پس از برداشت گلهای داوودی ارزیابی شدند. آزمایش بهصورت طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. بر اساس نتایج بهدست آمده، اثر تیمارها روی بهبود ویژگیهای کیفی گلهای شاخه‌بریده داوودی بعد از برداشت معنی‌دار بود. نتایج نشان داد که عمر گلجای بالا (33/16 تا 17 روز) با هر سه غلظت نانوذرات مس به دست آمد. بالاترین عمر گلجای گلهای شاخه‌بریده داوودی توسط افزودن 20 میلیگرم بر لیتر نانوذرات مس در محلول نگهدارنده بهدست آمد که در مقایسه با شاهد 3 روز عمر گلجای را افزایش داد. کمترین تعداد کلونی‌های باکتریایی انتهای ساقه طی استفاده از 10 و 30 درصد عصاره بهار نارنج و 5 میلیگرم بر لیتر نانوذرات مس و کمترین تعداد این کلونی‌ها در محلول طی استفاده از 5 میلیگرم بر لیتر نانوذرات مس بهدست آمد. همچنین، جذب محلول در تیمارهای 10 و 30 درصد عصاره بهار نارنج و 5 میلیگرم بر لیتر نانوذرات مس بالا بود. در مجموع، استفاده از غلظتهای مناسب نانوذرات مس و عصاره بهار نارنج باعث بهبود عمر گلجای، برخی صفات فیزیولوژیک و فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی شد.
فیزیولوژی پس از برداشت
کاظم حسین زاده مقدم؛ بهزاد کاویانی؛ داود هاشم آبادی؛ شهرام صداقت حور؛ محمد رضا صفری مطلق
چکیده
کیوی (Actinidia deliciosa)، میوهای کم‌کالری و سرشار از مواد معدنی، ویتامین‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها است. کیفیت میوه کیوی در طول دوره انبارمانی به‌دلایل مختلف کاهش مییابد. هدف از این پژوهش، افزایش ماندگاری و خصوصیات کمی و کیفی میوههای کیوی رقم ’هایوارد‘ پس از برداشت با استفاده از روشهای فیزیکی و سازگار با سلامت انسان شامل تابش ...
بیشتر
کیوی (Actinidia deliciosa)، میوهای کم‌کالری و سرشار از مواد معدنی، ویتامین‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها است. کیفیت میوه کیوی در طول دوره انبارمانی به‌دلایل مختلف کاهش مییابد. هدف از این پژوهش، افزایش ماندگاری و خصوصیات کمی و کیفی میوههای کیوی رقم ’هایوارد‘ پس از برداشت با استفاده از روشهای فیزیکی و سازگار با سلامت انسان شامل تابش نور آبی، سدیم نیتروپروساید و اسید آمینه آرژنین بود. میوههای سالم و یکسان از نظر اندازه انتخاب شدند و تحت تأثیر تابش نور آبی (6، 12 و 24 ساعت) در محدوده طول موج 470 نانومتر توسط لامپهای LED، سدیم نیتروپروساید (5/0، 1 و 2 میلیمولار) و آرژنین (5/0، 1 و 2 میلیمولار) قرار گرفتند. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 10 تیمار در 3 تکرار با 30 پلات و در هر پلات 10 عدد میوه اجرا شد. آنالیز دادههای حاصل از نمونهگیری در طول دوره آزمایش و دادههای حاصل از تجزیه آزمایشگاهی، با نرم‌افزار آماری SPSS و مقایسه میانگین داده‌ها براساس آزمون آماری LSD انجام شد. نتایج نشان داد که سدیم نیتروپروساید در غلظت 2 میلیمولار باعث بالاترین (20/117 روز) عمر قفسه‌ای و بیشترین میزان پرولین (14/80 میکرومول در هر گرم وزن تر) در میوه‌ها شد. بالاترین سفتی (56/4 کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع) و کمترین کاهش وزن تر (26/1 درصد)، در میوههای تیمار شده با 12 ساعت تابش نور آبی مشاهده گردید. داده‌ها نشان دادند که تابش 12 ساعته نور آبی و 2 میلیمولار سدیم نیتروپروساید باعث افزایش قابل توجه در میزان آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان (سوپراکسید دیسموتاز، پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز) میوه کیوی شد. اثر تیمارهای مختلف روی شاخص طعم میوه‌ها معنی‌دار نبود. بیشترین نشت یونی (41/75 درصد) مربوط به میوههای شاهد بود. بالاترین درصد ماده خشک (33/19) و بیشترین مقدار مالون‌دی‌آلدئید (08/2 نانومول در هر گرم وزن تر)، به‌ترتیب در میوههای تیمار شده با 6 ساعت نور آبی و 5/0 میلیمولار سدیم نیتروپروساید بهدست آمد. در مجموع، نور آبی و سدیم نیتروپروساید برای تغییر صفات اندازه‌گیری‌شده در کیوی مؤثرتر از آرژنین بودند.
میوه کاری
بهزاد کاویانی؛ مریم جمالی؛ محمد رضا صفری مطلق؛ علیرضا اسلامی
چکیده
گلابی یک درخت چوب سخت است که اغلب از بذر رشد میکند. تکثیر از طریق بذر زمانبر است و احتمال تغییرات ژنتیکی را افزایش میدهد. مناسبترین روش تکثیر گلابی، استفاده از قلمه ساقه می باشد که سخت ریشهزا است. در این پژوهش از غلظتهای 1000، 2000 و 4000 میلیگرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید (IBA) و نفتالین استیک اسید (NAA) برای تسهیل ریشه‌زایی ...
بیشتر
گلابی یک درخت چوب سخت است که اغلب از بذر رشد میکند. تکثیر از طریق بذر زمانبر است و احتمال تغییرات ژنتیکی را افزایش میدهد. مناسبترین روش تکثیر گلابی، استفاده از قلمه ساقه می باشد که سخت ریشهزا است. در این پژوهش از غلظتهای 1000، 2000 و 4000 میلیگرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید (IBA) و نفتالین استیک اسید (NAA) برای تسهیل ریشه‌زایی قلمه ساقه گلابی رقم ’بارتلت‘ استفاده شد. نتایج نشان داد که کمترین زمان (59 روز) تا شروع ریشه‌زایی قلمهها و بیشترین تعداد ریشه (16) در قلمههای تیمارشده با 1000 میلیگرم در لیتر NAA همراه با 2000 میلیگرم در لیتر IBA بهدست آمد. این تیمار به عنوان بهترین تیمار برای ریشه‌زایی قلمه ساقه گلابی پیشنهاد میشود. بالاترین درصد ریشه‌زایی (66/57 درصد) در قلمههای تیمارشده با 4000 میلیگرم در لیتر IBA بهدست آمد. بیشترین تعداد برگ (93/9) در قلمههای تیمارشده با 2000 میلیگرم NAA همراه با 4000 میلیگرم IBA مشاهده شد. در این پژوهش؛ حجم ریشه، طول ریشه، ارتفاع قلمه و وزن تر و وزن خشک قلمهها نیز اندازه‌گیری شد.
میوه کاری
محمد رضا صفری مطلق؛ بهزاد کاویانی؛ ژاله عاشق
چکیده
در سالهای اخیر، اسید هیومیک برای ارتقای ویژگیهای کمی و کیفی گیاهان زراعی و باغی استفاده میشود. یک آزمایش گلدانی برای ارزیابی کاربرد برگی اسید هیومیک و بسترهای کشت مختلف روی ویژگیهای مورفولوژیک، گلدهی و میوهدهی توتفرنگی (Fragaria ×ananassa) ارقام ’محلی‘ و ’سلوا‘ در شهرستان رشت انجام شد. غلظتهای مختلف اسید ...
بیشتر
در سالهای اخیر، اسید هیومیک برای ارتقای ویژگیهای کمی و کیفی گیاهان زراعی و باغی استفاده میشود. یک آزمایش گلدانی برای ارزیابی کاربرد برگی اسید هیومیک و بسترهای کشت مختلف روی ویژگیهای مورفولوژیک، گلدهی و میوهدهی توتفرنگی (Fragaria ×ananassa) ارقام ’محلی‘ و ’سلوا‘ در شهرستان رشت انجام شد. غلظتهای مختلف اسید هیومیک (صفر، 300، 600 و 1000 میلیگرم بر لیتر) بهصورت محلولپاشی برگی در دو مرحله (اواخر فروردین در مرحلهی سهبرگی و اواخر اردیبهشت در مرحلهی پنجبرگی) روی دو رقم ’محلی‘ و ’سلوا‘ کاشتهشده در بسترهای مختلف (خاک معمولی و مخلوط خاک معمولی همراه با سبوس برنج، پرلیت و ضایعات چای) بهکار گرفته شدند. این پژوهش بهصورت فاکتوریل بر پایهی بلوک کامل تصادفی در 4 تکرار اجرا شد. کاربرد اسید هیومیک، رشد و بازدهی توتفرنگی را افزایش داد. نتایج نشان داد که بیشترین تعداد شاخه یا استولون (82/14 عدد در بوته) در رقم ’سلوا‘ کاشتهشده در بستر خاک معمولی همراه با ضایعات چای تیمارشده با 1000 میلیگرم بر لیتر اسید هیومیک بهدست آمد. بالاترین وزن میوه (45/35 گرم) و بیشترین تعداد میوه (41/15 عدد در بوته) در رقم ’سلوا‘ کاشتهشده در بستر خاک معمولی همراه با پرلیت تیمارشده با 1000 میلیگرم بر لیتر اسید هیومیک بهدست آمد. این وزن و تعداد میوه حدود چهار برابر وزن و تعداد میوه در شاهد بود. بیشترین تعداد برگ (03/16 عدد در بوته) در رقم ’محلی‘ کاشتهشده در بستر خاک معمولی همراه با سبوس برنج و تیمارشده با 300 گرم بر لیتر اسید هیومیک بهدست آمد. کمترین تعداد (58/3) و وزن (23/8 گرم) میوه در رقم ’محلی‘ کاشتهشده در بستر خاک معمولی بدون تیمار با اسید هیومیک بهدست آمد. این نتایج نشان میدهد که کاربرد برگی اسید هیومیک میتواند برای افزایش ویژگیهای کمی و کیفی میوهی توتفرنگی مفید باشد. در مجموع، با توجه به اهمیت میوه در گیاه توتفرنگی، بهترین تیمار؛ 1000 میلیگرم بر لیتر اسید هیومیک در بستر کشت مخلوط خاک معمولی همراه با پرلیت برای رقم ’سلوا‘ معرفی میگردد.
