محمدصادق صادقی؛ سیدجلال طباطبایی؛ حسن بیات
چکیده
اسفناج (Spinacia oleracea L.) گیاهی است که نیتروژن به فرم نیترات را به مقدار زیاد در بافت های خود تجمع می دهد. به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف نیتروژن و حذف محلول غذایی در یک هفته قبل از برداشت بر صفات رشدی و میزان تجمع نیترات، آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 6 تکرار انجام شد. فاکتور اول در 2 سطح شامل حذف (حذف محلول غذایی ...
بیشتر
اسفناج (Spinacia oleracea L.) گیاهی است که نیتروژن به فرم نیترات را به مقدار زیاد در بافت های خود تجمع می دهد. به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف نیتروژن و حذف محلول غذایی در یک هفته قبل از برداشت بر صفات رشدی و میزان تجمع نیترات، آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 6 تکرار انجام شد. فاکتور اول در 2 سطح شامل حذف (حذف محلول غذایی 1 هفته قبل از برداشت) یا عدم حذف محلول غذایی و فاکتور دوم شامل غلظت‌های مختلف نیتروژن در 4 سطح (25، 50، 100 و 200 میلی گرم در لیتر) بودند. گیاهان بصورت آبکشت پرورش داده شدند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که با افزایش غلظت نیتروژن از 25 به 200 میلی گرم در لیتر مقادیر وزن تر و خشک اندام هوایی، تعداد برگ و سطح برگ به ترتیب 00/22، 26/7، 97/4 و 00/14 برابر افزایش یافت. همچنین کاربرد نیتروژن باعث افزایش میزان شاخص کلروفیل و حداکثر کارایی فتوسیستم II (Fv/Fm) شد. حذف محلول غذایی در یک هفته قبل از برداشت تاثیر معنی داری در کاهش مقادیر صفات وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، تعداد و سطح برگ، شاخص کلروفیل و حداکثر کارایی فتوسیستم II نداشت. افزایش غلظت نیتروژن سبب افزایش نیترات و نیتروژن کل دمبرگ گیاه شد در حالی که با حذف محلول غذایی در یک هفته قبل از برداشت مقادیر صفات فوق الذکر به طور معنی داری کاهش یافت. حذف محلول غذایی یکی از راهکارهای مناسب برای کاهش تجمع نیترات در گیاه اسفناج می باشد که تاثیری در کاهش عملکرد محصول ندارد.
رزیتا خادمی آستانه؛ سید جلال طباطبائی؛ صاحبعلی بلندنظر
چکیده
سلنیوم (Se) یکی از عناصر مفید در گیاهان بوده که نه تنها رشد و نمو گیاه را تحت تاثیر قرار می‌دهد، بلکه بعنوان یک عنصر مفید برای تغذیه انسان می‌باشد. به منظور ارزیابی تاثیر غلظت‌های مختلف سلنیوم بر ویژگی‌های رویشی و عملکرد کلم تکمه‌ای (Brassica oleracea var. Gemmifera) آزمایشی با شش سطح سلنیوم (0، 2، 4، 8، 16و 32 میلی‌گرم در لیتر از منبع سلنات سدیم) در قالب ...
بیشتر
سلنیوم (Se) یکی از عناصر مفید در گیاهان بوده که نه تنها رشد و نمو گیاه را تحت تاثیر قرار می‌دهد، بلکه بعنوان یک عنصر مفید برای تغذیه انسان می‌باشد. به منظور ارزیابی تاثیر غلظت‌های مختلف سلنیوم بر ویژگی‌های رویشی و عملکرد کلم تکمه‌ای (Brassica oleracea var. Gemmifera) آزمایشی با شش سطح سلنیوم (0، 2، 4، 8، 16و 32 میلی‌گرم در لیتر از منبع سلنات سدیم) در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در شرایط گلخانهای انجام شد. نتایج نشان داد که خصوصیات رویشی گیاهان با افزایش غلظت سلنیوم تا 8 میلی‌گرم در لیتر افزایش و بعد از آن کاهش یافت. عملکرد گیاه نیز بطور معنی‌داری (P≤0.01) تحت تاثیر تیمارهای سلنیومی قرار گرفت، بطوریکه با افزایش غلظت سلنیوم در محلول غذایی از 0 تا 8 میلی‌گرم در لیتر عملکرد افزایش و سپس کاهش یافت. حداکثر عملکرد در غلظت 8 میلی‌گرم در لیتر مشاهده شد که نسبت به شاهد40 درصد افزایش عملکرد داشت. بنظر میرسد افزایش سطح برگ یکی از دلایل عمده در افزایش عملکرد در اثر افزودن سلنیوم به محلول غذایی باشد. بر اساس یافتههای این تحقیق سلنیوم را میتوان حداکثر تا غلظت 8 میلی‌گرم در لیتر به منظور بهبود رشد و نمو گیاه به محلولهای غذایی اضافه نمود.
محمدحسن باقری؛ حمیدرضا روستا
چکیده
در این پژوهش اثر نوع نیتروژن و سطوح مختلف اکسیژن بر برخی پارامترهای رشد و غلظت برخی عناصر غذایی پرمصرف در کاهو بررسی شد. این بررسی نشان داد که کاربرد آمونیوم (5 میلی مولار) به تنهائی، موجب کاهش وزن تر و خشک بخش هوائی و ریشه کاهو گردید. اما سطوح مختلف اکسیژن (1، 2، 3 و 4 میلی‌گرم بر لیتر) تاثیر معنی داری بر آنها نداشت. غلظت نیتروژن بخش هوایی ...
بیشتر
در این پژوهش اثر نوع نیتروژن و سطوح مختلف اکسیژن بر برخی پارامترهای رشد و غلظت برخی عناصر غذایی پرمصرف در کاهو بررسی شد. این بررسی نشان داد که کاربرد آمونیوم (5 میلی مولار) به تنهائی، موجب کاهش وزن تر و خشک بخش هوائی و ریشه کاهو گردید. اما سطوح مختلف اکسیژن (1، 2، 3 و 4 میلی‌گرم بر لیتر) تاثیر معنی داری بر آنها نداشت. غلظت نیتروژن بخش هوایی گیاه در تیمار آمونیوم نسبت به نیترات بیشتر بود و با افزایش میزان اکسیژن محلول در محیط حاوی آمونیوم مقدار نیتروژن بخش هوایی نیز افزایش یافت، اگرچه در محیط کشت حاوی نیترات این گونه نبود. غلظت فسفر در بخش هوائی گیاه و ریشه تحت تاثیر هیچ یک از تیمارها و اثر متقابل آنها قرار نگرفت. آمونیوم باعث کاهش غلظت پتاسیم در گیاه گردید، اما سطوح مختلف اکسیژن و برهمکنش آن با نوع نیتروژن اثر معنی‌داری بر آن نداشت. مقدار منیزیوم بخش هوایی نیز در محیط آمونیوم کاهش یافت اگرچه در ریشه این گونه نبود. با افزایش مقدار اکسیژن محلول مقدار منیزیوم در بخش هوایی در محیط کشت حاوی آمونیوم افزایش یافت اما در محیط حاوی نیترات غلظت این عنصر تحت تاثیر سطوح اکسیژن قرار نگرفت. از این آزمایش نتیجه‌گیری شد که احتمالا کاهش پتاسیم و منیزیوم در گیاهان تغذیه شده با آمونیوم در کاهش رشد گیاه نقش داشته است، و همچنین مشاهده شد که علی رغم افزایش غلظت نیتروژن اندام هوایی و منیزیوم ریشه با افزایش مقدار اکسیژن محلول در تیمار آمونیوم رشد کاهو تحت تاثیر میزان اکسیژن قرار نگرفت.
محبوبه رجبی؛ حمیدرضا روستا؛ حمید رضا کریمی؛ حسین حکم آبادی
چکیده
با توجه به شرایط خاک مناطق پسته خیز ایران شناخت پایه و ارقامی که مقاومت زیادی به پ هاش بالای خاک داشته باشند از اهمیت ویژهای برخوردار است. به منظور بررسی اثر بی کربنات سدیم بر پایه های پسته آزمایش فاکتوریل با دو فاکتور بی کربنات سدیم در 3 سطح (صفر، 50 و 100 میلی مولار) و پایههای پسته در 4 سطح (آتلانتیکا، بادامی ریز زرند، سرخس و قزوینی) ...
بیشتر
با توجه به شرایط خاک مناطق پسته خیز ایران شناخت پایه و ارقامی که مقاومت زیادی به پ هاش بالای خاک داشته باشند از اهمیت ویژهای برخوردار است. به منظور بررسی اثر بی کربنات سدیم بر پایه های پسته آزمایش فاکتوریل با دو فاکتور بی کربنات سدیم در 3 سطح (صفر، 50 و 100 میلی مولار) و پایههای پسته در 4 سطح (آتلانتیکا، بادامی ریز زرند، سرخس و قزوینی) در سیستم کشت هیدروپونیک صورت گرفت. بی کربنات باعث کاهش رشد رویشی پایه ها شد. بطوریکه بیشترین درصد کاهش وزن تر کل گیاه در پایه آتلانتیکا (39 /70 درصد) و سرخس (92/51 درصد) و در غلظت 100 میلیمولار مشاهده شد و کمترین درصد کاهش در پایه قزوینی (54/31 درصد) مشاهده شد. تیمارهای بیکربنات سدیم با غلظت 50 و 100 میلیمولار نسبت به شاهد (0 میلیمولار) باعث کاهش محتوای آب نسبی برگ، افزایش پرولین و کاهش غلظت مس و منگنز در اندام هوایی و ریشه گیاه شد. همچنین بیشترین کاهش در غلظت عناصر منگنز و مس در پایه آتلانتیکا و کمترین کاهش در پایه قزوینی مشاهده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که به ترتیب پایه های قزوینی پایه مقاوم، پایه سرخس و بادامی پایههای نسبتاً مقاوم و آتلانتیکا پایه حساس به بی-کربنات سدیم هستند.
