سبزیکاری
فهیمه قائمی زاده؛ فرشاد دشتی
چکیده
استفاده از حجم مناسب سلول سینی نشا و کیفیت نور میتواند منجر به بهبود کیفت نشا پیاز شود. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل شامل دو سطح حجم سلول (28 و 18 سیسی) و 3 سطح ترکیب نوری (75 درصد قرمز: 25 درصد آبی، 50 درصد قرمز: 50 درصد آبی، 75 درصد آبی: 25 درصد قرمز) و در سه تکرار روی پیاز رقم قرمز آذر شهر اجرا شد. پس خروج اولین برگ حقیقی (طول برگلپهای ...
بیشتر
استفاده از حجم مناسب سلول سینی نشا و کیفیت نور میتواند منجر به بهبود کیفت نشا پیاز شود. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل شامل دو سطح حجم سلول (28 و 18 سیسی) و 3 سطح ترکیب نوری (75 درصد قرمز: 25 درصد آبی، 50 درصد قرمز: 50 درصد آبی، 75 درصد آبی: 25 درصد قرمز) و در سه تکرار روی پیاز رقم قرمز آذر شهر اجرا شد. پس خروج اولین برگ حقیقی (طول برگلپهای حدود 5 سانتیمتر) گیاهان به اتاقک رشد مجهز به لامپهای الایدی منتقل و برای 45 روز تحت تیمار نوری قرار گرفتند. بر اساس نتایج بدسـت آمده در سلول 18 سیسی در مقایسه با 28 سیسی و در تمامی سطوح نوری، طول نشا، طول پهنک بلندترین برگ و طول ساقه مجازی افزایش و طول ریشه، وزن تر و وزن خشک کاهش یافت. اما در سلول 18 سیسی استفاده از تیمار نوری 75 درصد قرمز:25 درصد آبی بالاترین کیفیت نشا با طول 5/25 سانتیمتر، قطر ساقه مجازی 13/2 میلیمتر، طول ساقه مجازی 4/3 میلیمتر و وزن خشک 34 میلیگرم را منجر شد. اگرچه در تمام سطوح نوری کاهش حجم سلول منجر به کاهش رنگیزههای فوتوسنتزی، FV/FM، کاهش دی اکسیدکربن زیر روزنه، نرخ فوتوسنتز، کربوهیدرات محلول و میزان فنول شد. اما بالاترین میزان این پارامترها در سلول کوچک، در تیمار نوری 75 درصد قرمز:25 درصد آبی مشاهده شد. در مجموع به نظر میرسد در سلول کوچکتر با تراکم کاشت بالا استفاده از ترکیب نوری 75درصد قرمز:25 درصد آبی میتواند منجر به بهبود رشد و افزایش کیفیت نشا گردد.
گیاهان دارویی
مهدی مرادی؛ بهرام عابدی؛ حسین آرویی؛ ساسان علی نیائی فرد؛ کمال قاسمی بزدی
چکیده
نور منبع انرژی برای فتوسنتز و عاملی تحریککننده برای رشد و نمو گیاه میباشد. جنبههای مختلف نور شامل شدت، کیفیت و دوره تابش نور، رشد و نمو گیاهان و واکنش مربوط به روابط گازی آنها را تحت تأثیر قرار میدهد. در مطالعه حاضر به منظور بررسی عملکرد فتوسنتزی، شاخصهای رشدی و میزان اسانس گیاه مریم گلی در واکنش به طیفهای مختلف نوری از شش ...
بیشتر
نور منبع انرژی برای فتوسنتز و عاملی تحریککننده برای رشد و نمو گیاه میباشد. جنبههای مختلف نور شامل شدت، کیفیت و دوره تابش نور، رشد و نمو گیاهان و واکنش مربوط به روابط گازی آنها را تحت تأثیر قرار میدهد. در مطالعه حاضر به منظور بررسی عملکرد فتوسنتزی، شاخصهای رشدی و میزان اسانس گیاه مریم گلی در واکنش به طیفهای مختلف نوری از شش تیمار نوری شامل نور سفید، قرمز، آبی و سه نور ترکیبی (قرمز30:آبی70، قرمز50:آبی50 و قرمز70:آبی30) ساطع شده از لامپهای LED با شدت نوری 10±250 میکرومول فوتون بر متر مربع در ثانیه در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار استفاده شد. نتایج بهدست آمده حاکی از تاثیر معنیدار طیفهای مختلف نوری بر صفات مورد بررسی در سطح پنج و یک درصد بود. درصد بیشتر نور قرمز به ویژه نور ترکیبی قرمز70:آبی30 باعث بهبود شاخصهای رشدی گیاه گردید. ارزیابیهای فتوسنتزی نشان داد بیشترین شدت فلورسانس در تمامی مراحل تست OJIP متعلق به نور قرمز و کمترین مقدار فلورسانس در نورهای ترکیبی قرمز50:آبی50 و قرمز70:آبی30 بود. کارایی سیستم تجزیه آب فتوسیستم II (Fv/F0) و حداکثر کارائی فتوسیستم II (Fv/Fm) در تیمار نور قرمز حداقل بودند. نور قرمز باعث کاهش شاخص کارایی سیستم به ازای نور جذب شده (PIABS) و افزایش عملکرد کوانتومی اتلاف انرژی (ФD0)، میزان جذب نور به ازای هر مرکز واکنش (ABS/RC) و میزان گرفتن الکترون (TR0/RC) شد. بیشترین و کمترین گشودگی دهانهی روزنه بهترتیب در نور آبی و قرمز به دست آمد. نتایج نشان داد با افزایش نسبت نور قرمز، ابعاد و منفذ روزنه کوچکتر و موجب کاهش نرخ تعرق و اتلاف آب برگ و بهبود قابلیت حفظ آب برگ شد و بالعکس گیاهانی که تحت نور آبی پرورش یافتهاند، دارای روزنههای بزرگتر با شکاف روزنهای عریضتر بودند. طول و عرض روزنه در محیط نوری آبی نسبت به نور قرمز بهترتیب 52/20 و 47/10 درصد افزایش نشان داد. به نظر میرسد به وجود آمدن این خصوصیات روزنهای در شرایط با نسبت زیاد نور آبی باعث افزایش هدایت روزنهای و افزایش نرخ تعرق و کاهش محتوی نسبی آب برگ در گیاهان پرورشیافته در نور آبی گردیده است. بیشترین مقدار اسانس (75/1 درصد حجمی وزنی) در محیط نوری قرمز70:آبی30 مشاهده شد و نسبت به نور سفید افزایش 33/32 درصدی را نشان داد. نتایج این پژوهش نشان داد، برای تولید تجاری گیاه مریم گلی در محیطهای کنترل شده با سیستمهای نوردهی مصنوعی برای بهینهشدن تبادلات گازی گیاه (فتوسنتز و تعرق)، بهبود خصوصیات رشدی و فیتوشیمیایی، نور ترکیبی قرمز70:آبی30 مناسب میباشد.
سبزیکاری
محبوبه زمانی پور
چکیده
ویتامینها از مواد طبیعی ساخته شدهاند و بهمنظور رشد، عملکرد و بهبود سطح تغذیه گیاهان مناسب هستند. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات سطوح مختلف پیرودکسین (50، 100 و 150 میلی گرم بر لیتر)، تیامین (50، 100 و 150 میلیگرم بر لیتر)، اسید فولیک (50، 100 و 150 میلیگرم بر لیتر)، و ترکیب این ویتامینها بر روی رشد، عملکرد و ویژگیهای شیمیایی گیاه گوجه ...
بیشتر
ویتامینها از مواد طبیعی ساخته شدهاند و بهمنظور رشد، عملکرد و بهبود سطح تغذیه گیاهان مناسب هستند. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات سطوح مختلف پیرودکسین (50، 100 و 150 میلی گرم بر لیتر)، تیامین (50، 100 و 150 میلیگرم بر لیتر)، اسید فولیک (50، 100 و 150 میلیگرم بر لیتر)، و ترکیب این ویتامینها بر روی رشد، عملکرد و ویژگیهای شیمیایی گیاه گوجه فرنگی . این پژوهش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه دانشگاه ولایت ایرانشهر طی سالهای 1398 تا 1399 اجرا شد. نتایج نشان دادند که تمامی غلظتهای پیرودکسین، تیامین و اسید فولیک به کار برده شده سبب افزایش پارامترهای رشدی نسبت به شاهد شدند، و بیشترین ارتفاع گیاه (271 سانتیمتر)، قطر ساقه (7 سانتیمتر)، تعداد برگ (31 عدد)، وزن تر (502 گرم) و خشک گیاه (66/341 گرم) در غلظت 100 میلی گرم بر لیتر پیرودکسین+ 100 میلی گرم بر لیتر تیامین+ 100 میلی گرم بر لیتر اسید فولیک ایجاد شد. روابط متقابل سطوح ویتامینهای B در سطوح کم، متوسط و زیاد اثر معنیداری بر پارامترهای زایشی گیاه گوجه فرنگی داشت، بهطوریکه بیشترین تعداد گل (33/41)، تعداد میوه (55/29)، تعداد خوشه (77/9)، قطر میوه (44/22 میلیمتر)، وزن تر میوه (158 گرم)، وزن خشک میوه (81/10 گرم) و عملکرد (9667/5688 گرم در بوته) در غلظت 100 میلیگرم بر لیتر پیرودکسین، 100 میلیگرم بر لیتر تیامین و 100 میلیگرم بر لیتر اسید فولیک مشاهده شد. همچنین، تمامی غلظتهای به کار برده شده پیرودکسین، تیامین و اسید فولیک سبب افزایش پارامترهای بیوشیمیایی نسبت به شاهد شدند. بیشترین میزان pH (78/4)، اسیدیته (28/0 درصد)، مواد جامد محلول (93/3 درصد)، لیکوپن (64/2 میلیگرم در 100 گرم وزن تر)، محتوای فنول کل (66/66 میلیگرم در 100 گرم وزن تر)، ویتامین ث (36/13 میلی گرم بر 100 گرم وزن تر)، کلروفیل a (98/1 میلیگرم بر گرم وزن تر)، کلروفیل b (98/0 میلیگرم بر گرم وزن تر) و کارتنوئید (33/3 میلی گرم بر گرم وزن تر) با کاربرد ترکیب 100 میلیگرم بر لیتر پیرودکسین، 100 میلیگرم بر لیتر تیامین و 100 میلیگرم بر لیتر اسید فولیک بهدست آمد.
ریحانه مسگری؛ طاهر برزگر؛ زهرا قهرمانی
چکیده
به منظور بررسی اثر پایه های مختلف کدوئیان بر عملکرد و کیفیت میوه خیار، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال 1392 در گلخانه و مزرعه پژوهشی گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان در سه تکرار انجام گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل چهار پایه کدو حلوایی (L. Cucurbita moschata)، کدو قلیانی (Lagenaria siceraria L.)، خربزه توده زرد ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر پایه های مختلف کدوئیان بر عملکرد و کیفیت میوه خیار، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال 1392 در گلخانه و مزرعه پژوهشی گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان در سه تکرار انجام گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل چهار پایه کدو حلوایی (L. Cucurbita moschata)، کدو قلیانی (Lagenaria siceraria L.)، خربزه توده زرد جلالی (Cucumis melo L.) و خیار به عنوان شاهد و روش پیوند (حفره ای، نیمانیم و شاهد) بود که اثر آن ها بر عملکرد، رشد و کیفیت میوه خیار مزرعه ای رقم Super Dominus مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که نوع پایه تاثیر معنی داری بر شاخصهای رشد داشت. خیار پیوندی روی پایه کدو حلوایی دارای بالاترین عملکرد بود. گیاهان پیوند شده روی پایه خربزه با 38/1 کیلوگرم در بوته، پایینترین میزان عملکرد را دارا بودند. شاخص های رشدی نظیر طول ساقه اصلی (94/77 سانتیمتر)، تعداد برگ (66/67) و تعداد میوه (81/22) در پایه کدو حلوایی بیشتر از سایر پایه ها و شاهد بود. صفات کیفی میوه همچون سفتی بافت میوه و مقدار مواد جامد محلول تحت تاثیر پایه قرار نگرفت. پایه خربزه باعث کاهش عملکرد و رشد رویشی گیاهان خیار شد. روش پیوند تاثیر معنیداری بر رشد و عملکرد و کیفیت میوه نداشت. با توجه به نتایج میتوان پیوند خیار روی پایههای کدو را جهت بهبود رشد و عملکرد خیار مزرعهای پیشنهاد نمود.
فاطمه ظفری؛ محمد اسماعیل امیری؛ علی وطن پور ازغندی
چکیده
به منظور بررسی اثرات شوری بر طول شاخه، تعداد برگ، تعداد جوانه جدید، کلروز، نکروز و غلظت عناصر سدیم، کلر، پتاسیم، نیتروژن و فسفر بر ریزنمونه های تهیه شده از کشت نوک شاخساره گلابی رقم درگزی ( Pyrus Communis cv. Dargazi) آزمایشی شامل تیمارهای سطوح مختلف شوری؛ صفر (شاهد)، 40، 80، 120، 160 میلی مولار کلرید سدیم در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در سال ...
بیشتر
به منظور بررسی اثرات شوری بر طول شاخه، تعداد برگ، تعداد جوانه جدید، کلروز، نکروز و غلظت عناصر سدیم، کلر، پتاسیم، نیتروژن و فسفر بر ریزنمونه های تهیه شده از کشت نوک شاخساره گلابی رقم درگزی ( Pyrus Communis cv. Dargazi) آزمایشی شامل تیمارهای سطوح مختلف شوری؛ صفر (شاهد)، 40، 80، 120، 160 میلی مولار کلرید سدیم در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در سال 1391 در دانشگاه زنجان انجام شد. بعد از 6 هفته دوره کشت درون شیشه ای تحت تنش شوری، صفات ذکر شده مورد ارزیابی قرار گرفتند. طول شاخه و تعداد برگ با افزایش سطح شوری کاهش و تعداد برگ کلروزه و نکروزه تحت تأثیر شوری بطور معنی داری افزایش یافتند. بعلاوه با افزایش سطح شوری غلظت نیتروژن و پتاسیم بافت گیاه کاهش و میزان سدیم و کلر بافت افزایش یافت. غلظت فسفر بافت گیاهی تحت تأثیر تنش شوری قرار نگرفت.
مهدی اورعی؛ سیدجلال طباطبایی؛ اسماعیل فلاحی؛ علی ایمانی؛ لیلا سیدلر فاطمی
چکیده
سمیت بور یک عارضه مهم است که می تواند رشد گیاهان را در محیطهای خشک و نیمه خشک محدود نماید. استفاده از پایه های متحمل که مانع از جذب یا انتقال بور به قسمت های هوایی گیاهان می شوند، سمیت بور در پیوندک را کاهش داده و به تبع آن تحمل مقادﻳر بیش از حد بور در منطقه ریشه افزایش می ﻳابد. بدین منظور، جهت ارزیابی اثرات سمیت بور بر رشد رویشی، خصوصیات ...
بیشتر
سمیت بور یک عارضه مهم است که می تواند رشد گیاهان را در محیطهای خشک و نیمه خشک محدود نماید. استفاده از پایه های متحمل که مانع از جذب یا انتقال بور به قسمت های هوایی گیاهان می شوند، سمیت بور در پیوندک را کاهش داده و به تبع آن تحمل مقادﻳر بیش از حد بور در منطقه ریشه افزایش می ﻳابد. بدین منظور، جهت ارزیابی اثرات سمیت بور بر رشد رویشی، خصوصیات فیزیولوژیکی و توزیع بور درخت بادام رقم فراگنس، آزمایشی با سه سطح بور (mg/L 20، 10، 25/0) از اسید بوریک و دو پایه بادام (GF677، Tuono) به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاًً تصادفی با چهار تکرار در محیط کنترل شده به اجرا درآمد. نتایج نشان داد که سمیت بور اثرات معنی داری بر رشد رویشی، خصوصیات فیزیولوژیکی و توزیع بور در درخت بادام داشت. با افزایش سطوح بور در محلول غذایی، صفات رویشی شامل درصد تولید برگ و رشد طولی شاخه اصلی به صورت معنی داری کاهش یافت. هر چند، ترکیب Fr/Tuono نسبت به Fr/GF677 کمتر تحت تأثیر قرار گرفت. همچنین، خصوصیات فیزیولوژیکی نظیر درصد نشت الکترولیت، محتوای پرولین و درصد نکروز برگ به صورت معنی داری در هر دو ترکیب پایه- پیوندک افزایش یافت. بر اساس نتایج حاصله، پایه GF677 به دلیل عدم کاهش جذب و یا انتقال مقادیر بیش از حد بور از سیستم ریشه به قسمتهای هوایی پیوندک، حساسیت بالایی به سمیت بور داشته، در حالی که پایه Tuono از طریق مکانیسم توزیع ترجیحی بور در ریشه ها، مانع افزایش تجمع بور در برگهای جوان و بافت مریستمی شده و تا حدودی این اندامهای حساس را در مقابل صدمات ناشی از سمیت بور حفظ کرده است. در نهایت، به نظر میرسد که در شرایط مقادیر بیش از حد بور پایه Tuono تحمل بالاتری نسبت به پایه GF677 دارد.
