فیزیولوژی پس از برداشت
مهروالسادات متغیر؛ مجید عزیزی؛ علی تهرانی فر
چکیده
ژربرا جزء ده گل شاخه بریده برتر دنیا است و استفاده از آن با توجه به گوناگونی رنگ و شکل، مورد توجه علاقمندان به گل می باشد. با توجه به عمر پس از برداشت کوتاه این گل، پژوهش در مورد افزایش عمر گل بریده آن اهمیت ویژه ای دارد. در این تحقیق اثر تیمارهای کوتاهمدت و بلندمدت بر عمر گلجای و برخی صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گل بریده ژربرا رقم ...
بیشتر
ژربرا جزء ده گل شاخه بریده برتر دنیا است و استفاده از آن با توجه به گوناگونی رنگ و شکل، مورد توجه علاقمندان به گل می باشد. با توجه به عمر پس از برداشت کوتاه این گل، پژوهش در مورد افزایش عمر گل بریده آن اهمیت ویژه ای دارد. در این تحقیق اثر تیمارهای کوتاهمدت و بلندمدت بر عمر گلجای و برخی صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گل بریده ژربرا رقم رزالین مورد بررسی قرار گرفت. این پژوهش براساس آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در 3 تکرار انجام شد که در آن فاکتور اول ترکیب شیمیایی نانوسیلور (5 و 10 میلیگرم در لیتر)، اسید سالیسیلیک (50 و 100 میلیگرم در لیتر) و آب مقطر (شاهد) به صورت تیمار کوتاهمدت (24 ساعته) و فاکتور دوم ساکارز (4%)، اسانسهای گیاهی نعنا فلفلی (100 میلیگرم در لیتر)، آویشن باغی (100 میلیگرم در لیتر)، میخک هندی (300 میلیگرم در لیتر) و آب مقطر (شاهد) به صورت تیمار دائمی اعمال شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تیمار کوتاهمدت نانوسیلور همراه با تیمارهای بلندمدت اسانسهای آویشن باغی و نعنا فلفلی تأثیر مثبتی در ماندگاری (به ترتیب 14.25 و 14 روز) گل بریده داشته و با حفظ طولانی‌تر خصوصیات فیزیولوژیکی همچون محتوای آب و وزن تر نسبی گل، از طریق افزایش معنیدار فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز (241.43% و 233.94% در روز هفتم سنجش) و کاهش سرعت افزایش مقدار مالون‌دی‌آلدهید ( 14.88% و 19.44% در روز هفتم) در گلچه‌ها، موجب طولانی‌تر شدن عمر پس از برداشت گل بریده ژربرا رقم رزالین گردید.
فیزیولوژی پس از برداشت
داود هاشم آبادی؛ امیرحسین سلیمانی؛ بهزاد کاویانی؛ نیره نظیری مقدم
چکیده
گل شاخهبریده میخک از اهمیت اقتصادی بالایی در صنعت گلکاری برخوردار است. عمر پس از برداشت گلهای زینتی شاخهبریده، از جمله میخک، در تعیین کیفیت آنها و ترجیح مصرفکنندگان مهم است. یکی از عوامل کاهش عمر پس از برداشت این گل، تولید زیاد اتیلن است. میخک فرازگرا و به اتیلن بسیار حساس میباشد. با توجه به نقش ترکیب‌های الکلی در ممانعت یا ...
بیشتر
گل شاخهبریده میخک از اهمیت اقتصادی بالایی در صنعت گلکاری برخوردار است. عمر پس از برداشت گلهای زینتی شاخهبریده، از جمله میخک، در تعیین کیفیت آنها و ترجیح مصرفکنندگان مهم است. یکی از عوامل کاهش عمر پس از برداشت این گل، تولید زیاد اتیلن است. میخک فرازگرا و به اتیلن بسیار حساس میباشد. با توجه به نقش ترکیب‌های الکلی در ممانعت یا کاهش بیوسنتز اتیلن، در پژوهش حاضر، از غلظتهای 2، 4 و 6 درصد پروپانول، بوتانول و پنتانول به صورت پالس 24 ساعته، به منظور کاهش تولید اتیلن و افزایش عمر گلجای گلهای شاخهبریده میخک رقم ’نلسون‘ استفاده شد. آب مقطر به عنوان تیمار شاهد در نظر گرفته شد. بنابراین، سه غلظت پروپانول + سه غلظت بوتانول + سه غلظت پنتانول + آب مقطر، در مجموع 10 تیمار در نظر گرفته شد. در این پژوهش؛ عمر گلجای، برخی صفات فیزیولوژیک (اتیلن، پروتئین گلبرگ، کلروفیل، ماده خشک، کاهش وزن تر، جذب محلول، کاهش درجه بریکس و مالون دی آلدئید) و آنزیمهای آنتیاکسیدان (سوپراکسید دیسموتاز و پراکسیداز) اندازهگیری شدند. این پژوهش آشکار کرد که پروپانول نقش مؤثرتری در کاهش تولید اتیلن و افزایش عمر گلجای نسبت به بوتانول و پنتانول داشت. نتایج نشان داد که بیشترین عمر گلجای (11/14 روز)، در گلهای شاخهبریده تیمارشده با 2 درصد پروپانول مشاهده شد. این تیمار همچنین بالاترین مقدار جذب آب، درصد ماده خشک، پروتئین گلبرگ و کلروفیل برگ، همچنین کمترین مقدار تولید اتیلن را باعث شد. کمترین عمر گلجای (91/8 روز)، در گلهای شاخهبریده شاهد مشاهده شد. پژوهش حاضر، اثر مثبت ترکیبات ضدعفونی‌کننده و ضدمیکروبی را بر افزایش عمر گلجای گل شاخهبریده میخک رقم ’نلسون‘ و فعالیت آنزیم‌ها در آن نشان داد.
فیزیولوژی پس از برداشت
وحید عجمی؛ سید حسین نعمتی
چکیده
بار میکروبی و نرم‌شدن بافت میوه در اثر برش‌خوردن میوهها باعث کاهش کیفیت در اثر تنفس بالای میوه و اتلاف آب از عوامل محدودکننده عمر پس از برداشت میوههای تازه برش‌خورده هندوانه میباشد. در پژوهش حاضر، اثر اسید سیتریک و اسید سالیسیلیک روی برخی شاخصهای کیفی قطعات برش‌خورده میوه هندوانه طی دوره انبارمانی مورد‌بررسی قرار گرفت. ...
بیشتر
بار میکروبی و نرم‌شدن بافت میوه در اثر برش‌خوردن میوهها باعث کاهش کیفیت در اثر تنفس بالای میوه و اتلاف آب از عوامل محدودکننده عمر پس از برداشت میوههای تازه برش‌خورده هندوانه میباشد. در پژوهش حاضر، اثر اسید سیتریک و اسید سالیسیلیک روی برخی شاخصهای کیفی قطعات برش‌خورده میوه هندوانه طی دوره انبارمانی مورد‌بررسی قرار گرفت. در ابتدا پوست میوه جدا شد و سپس گوشت میوه به قطعات 4 سانتی‌متر در 4 سانتی‌متر برش داده-شد و در محلول‌های اسید سالیسیلیک (1 و 2 میلیمولار) و اسید سیتریک (5/0 و 1 میلیمولار) بهمدت 2 دقیقه غوطه‌ور شد. غوطهوری در آب مقطر با دمای 25 درجه سلسیوس نیز بهعنوان شاهد معرفی شد. سپس میوهها در پوشش‌هایی از جنس پلیاتیلن با پوشش سلفون بستهبندی شدند و بهمدت 14 روز در دمای 4 درجه سلسیوس نگهداری شدند. نتایج نشان داد اسید سالیسیلیک در هر دو غلظت (1 و 2 میلیمولار) و اسید سیتریک 1 میلیمولار باعث کاهش چشم‌گیر بارمیکروبی و کاهش افت وزن شد. همچنین، تیمارهای ذکر‌شده افزایش مواد جامد محلول کل را در طی مدت زمان نگهداری میوههای برش‌خورده هندوانه مهار کردند و باعث حفظ استحکام بافت میوه نیز شدند. نتایج ارزیابی شاخصهای رنگ و خواص ارگانولپتیک بیانگر این بود که تیمارهای اسید سالیسیلیک در هر دو غلظت (1 و 2 میلیمولار) و اسید سیتریک 1 میلیمولار باعث حفظ هر چه بهتر کیفیت میوه نسبت به تیمارشاهد شدند. و بهترین تیمار شامل کاربرد اسید سالیسیلیک با غلظت 2 میلی مولارنشان داده شد. به‌طور‌کلی، در بین تیمارهای مورد استفاده در این آزمایش اسید سالیسیلیک 2 میلیمولار بهترین نتیجه را در حفظ کیفیت میوه تازه برش‌خورده هندوانه در طی انبار سرد داشت
فیزیولوژی پس از برداشت
سجاد مصطفایی؛ محمدرضا اصغری
چکیده
سیب (Malus domestica) یکی از میوههای تجاری مهم میباشد که بهدلیل الگوی تنفسی فرازگرا در پس از برداشت فسادپذیری بالایی دارد. یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های محققان کشاورزی افزایش کمیت و کیفیت مواد غذایی است و بهدلیل اثرات نامطلوب مواد شیمیایی بر سلامت انسان و ایمنی محیط زیست، تولید محصولات ارگانیک بهعنوان یکی از مهمترین مسائل در ...
بیشتر
سیب (Malus domestica) یکی از میوههای تجاری مهم میباشد که بهدلیل الگوی تنفسی فرازگرا در پس از برداشت فسادپذیری بالایی دارد. یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های محققان کشاورزی افزایش کمیت و کیفیت مواد غذایی است و بهدلیل اثرات نامطلوب مواد شیمیایی بر سلامت انسان و ایمنی محیط زیست، تولید محصولات ارگانیک بهعنوان یکی از مهمترین مسائل در سیستم‌های تولید مواد‌غذایی مورد توجه قرار گرفته است. استفاده از تیمارهای نانوکیتوسان و اسید فرولیک بهعنوان ترکیبات سالم و طبیعی در فرایند تولید محصولات باغی میتواند تأثیرات بسیار مطلوبی در فرایند تولید داشته باشد. در این آزمایش که در سال 1398 در باغ سیب ̓رد دلیشز̒ در منطقه زرآباد شهرستان خوی واقع در شمال غرب استان آذربایجان غربی بهمنظور بهبود کیفیت میوها در زمان برداشت انجام گرفت، درختان سیب در سه مرحله با محلول نانوکیتوسان در سه غلظت (صفر، 5 و 10 میلیلیتر) و اسید فرولیک در سه غلظت (صفر، 0/1 و 1 میلیمولار) بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی و در چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفت و خصوصیات کیفی و بیوشیمیایی میوهها در زمان برداشت بررسی شدند. نتایج نشان داد که تیمار با نانوکیتوسان و اسید فرولیک تأثیر معنیداری بر صفات اندازهگیری شده داشت، بیشترین میزان سفتی بافت میوه در زمان برداشت در تیمار نانوکیتوسان 10 میلیلیتر و اسید فرولیک 1 میلیمولار،کمترین میزان اسیدیته قابل تیتراسیون در شاهد، بیشترین میزان ویتامین ث و آنزیم PAL در تیمار نانوکیتوسان 10 میلیلیتر و اسید فرولیک 1 میلیمولار و بیشترین میزان pH و کمترین میزان مواد جامد محلول در شاهد مشاهده گردید.
فیزیولوژی پس از برداشت
زهرا پاک کیش؛ سمیه مهاجرپور؛ صفورا سعادتی
چکیده
در این پژوهش، تأثیر تیمار پس از برداشت گاما آمینو بوتیریک اسید (گابا) با غلظتهای (صفر، 2/5 و 5 میلیمولار) بهصورت غوطهوری بهمدت پنج دقیقه بر سرمازدگی و خواص آنتیاکسیدانی میوه موز در طی نگهداری در دمای پنج درجه سلسیوس مورد ارزیابی قرار گرفت. نمونه‌برداری هر چهار روز یک بار در روزهای صفر، 4، 8، 12، 16، 20 و 24 انبارمانی انجام گرفت. آزمایش ...
بیشتر
در این پژوهش، تأثیر تیمار پس از برداشت گاما آمینو بوتیریک اسید (گابا) با غلظتهای (صفر، 2/5 و 5 میلیمولار) بهصورت غوطهوری بهمدت پنج دقیقه بر سرمازدگی و خواص آنتیاکسیدانی میوه موز در طی نگهداری در دمای پنج درجه سلسیوس مورد ارزیابی قرار گرفت. نمونه‌برداری هر چهار روز یک بار در روزهای صفر، 4، 8، 12، 16، 20 و 24 انبارمانی انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. صفات مختلفی از قبیل آسیب سرمازدگی، مالون دی آلدهید، آنزیمهای آنتی‌اکسیدانت شامل کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز، پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز، ظرفیت مهار رادیکالهای DPPH و میزان تجمع H2O2 مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج این پژوهش نشان داد که میزان سرمازدگی در میوههای موز در پاسخ به تیمار 5 میلیمولار گابا کمتر بود که با کاهش نشت یونی و تجمع مالون دی آلدهید همراه بود. میوههای شاهد، بیشترین میزان نشت یونی و آسیب سرمازدگی را داشتند. میزان فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی و همچنین ظرفیت آنتیاکسیدانی در میوههای موز در طی دوره انبارمانی سرد تحت تأثیر تیمارهای گابا در مقایسه با شاهد افزایش یافت. میزان تجمع H2O2 که از مهمترین شاخصهای تنش اکسیداتیو در سلول است، تحت انبارمانی در دمای پایین در شاهد بیش از تیمارهای گابا افزایش یافت. در تیمار 5 میلیمولار گابا میزان H2O2 در طی دوره انبارمانی تقریباً ثابت ماند. بهطور کلی، تیمار 5 میلیمولار گابا مؤثرترین تیمار برای کاهش اثرات سرمازدگی و حفظ خواص آنتیاکسیدانی میوههای موز رقم ̓کاوندیش̒ در دوره انبارمانی طولانی‌مدت بود.
فیزیولوژی پس از برداشت
بهزاد کاویانی؛ محمد رضا صفری مطلق؛ سارا حاتمی نژاد
چکیده
گل داوودی یکی از مهمترین گلهای شاخهبریده در جهان است که در حال حاضر از نظر تجاری و کشت، بعد از رز در رتبه دوم قرار دارد. گلهای بریده عمر کوتاهی دارند، بنابراین بهبود ماندگاری آنها یکی از اهداف اصلی صنعت گلکاری میباشد. انسداد انتهای ساقه و تنش آبی دو مشکل در کاهش عمر گلجای گلهای شاخهبریده داوودی هستند. ...
بیشتر
گل داوودی یکی از مهمترین گلهای شاخهبریده در جهان است که در حال حاضر از نظر تجاری و کشت، بعد از رز در رتبه دوم قرار دارد. گلهای بریده عمر کوتاهی دارند، بنابراین بهبود ماندگاری آنها یکی از اهداف اصلی صنعت گلکاری میباشد. انسداد انتهای ساقه و تنش آبی دو مشکل در کاهش عمر گلجای گلهای شاخهبریده داوودی هستند. در پژوهش حاضر، اثرات اسید فولویک (50، 100 و 150 میلیگرم بر لیتر)، عصاره بهار نارنج (10، 30 و 50 درصد) و نانوذرات مس (5، 10 و 20 میلیگرم بر لیتر) در مقایسه با شاهد روی شاخصهای پس از برداشت گلهای داوودی ارزیابی شدند. آزمایش بهصورت طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. بر اساس نتایج بهدست آمده، اثر تیمارها روی بهبود ویژگیهای کیفی گلهای شاخهبریده داوودی بعد از برداشت معنیدار بود. نتایج نشان داد که عمر گلجای بالا (33/16 تا 17 روز) با هر سه غلظت نانوذرات مس به دست آمد. بالاترین عمر گلجای گلهای شاخهبریده داوودی توسط افزودن 20 میلیگرم بر لیتر نانوذرات مس در محلول نگهدارنده بهدست آمد که در مقایسه با شاهد 3 روز عمر گلجای را افزایش داد. کمترین تعداد کلونی‌های باکتریایی انتهای ساقه طی استفاده از 10 و 30 درصد عصاره بهار نارنج و 5 میلیگرم بر لیتر نانوذرات مس و کمترین تعداد این کلونی‌ها در محلول طی استفاده از 5 میلیگرم بر لیتر نانوذرات مس بهدست آمد. همچنین، جذب محلول در تیمارهای 10 و 30 درصد عصاره بهار نارنج و 5 میلیگرم بر لیتر نانوذرات مس بالا بود. در مجموع، استفاده از غلظتهای مناسب نانوذرات مس و عصاره بهار نارنج باعث بهبود عمر گلجای، برخی صفات فیزیولوژیک و فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی شد.
فیزیولوژی پس از برداشت
کاظم حسین زاده مقدم؛ بهزاد کاویانی؛ داود هاشم آبادی؛ شهرام صداقت حور؛ محمد رضا صفری مطلق
چکیده
کیوی (Actinidia deliciosa)، میوهای کم‌کالری و سرشار از مواد معدنی، ویتامین‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها است. کیفیت میوه کیوی در طول دوره انبارمانی به‌دلایل مختلف کاهش مییابد. هدف از این پژوهش، افزایش ماندگاری و خصوصیات کمی و کیفی میوههای کیوی رقم ’هایوارد‘ پس از برداشت با استفاده از روشهای فیزیکی و سازگار با سلامت انسان شامل تابش ...
بیشتر
کیوی (Actinidia deliciosa)، میوهای کم‌کالری و سرشار از مواد معدنی، ویتامین‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها است. کیفیت میوه کیوی در طول دوره انبارمانی به‌دلایل مختلف کاهش مییابد. هدف از این پژوهش، افزایش ماندگاری و خصوصیات کمی و کیفی میوههای کیوی رقم ’هایوارد‘ پس از برداشت با استفاده از روشهای فیزیکی و سازگار با سلامت انسان شامل تابش نور آبی، سدیم نیتروپروساید و اسید آمینه آرژنین بود. میوههای سالم و یکسان از نظر اندازه انتخاب شدند و تحت تأثیر تابش نور آبی (6، 12 و 24 ساعت) در محدوده طول موج 470 نانومتر توسط لامپهای LED، سدیم نیتروپروساید (5/0، 1 و 2 میلیمولار) و آرژنین (5/0، 1 و 2 میلیمولار) قرار گرفتند. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 10 تیمار در 3 تکرار با 30 پلات و در هر پلات 10 عدد میوه اجرا شد. آنالیز دادههای حاصل از نمونهگیری در طول دوره آزمایش و دادههای حاصل از تجزیه آزمایشگاهی، با نرم‌افزار آماری SPSS و مقایسه میانگین داده‌ها براساس آزمون آماری LSD انجام شد. نتایج نشان داد که سدیم نیتروپروساید در غلظت 2 میلیمولار باعث بالاترین (20/117 روز) عمر قفسه‌ای و بیشترین میزان پرولین (14/80 میکرومول در هر گرم وزن تر) در میوهها شد. بالاترین سفتی (56/4 کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع) و کمترین کاهش وزن تر (26/1 درصد)، در میوههای تیمار شده با 12 ساعت تابش نور آبی مشاهده گردید. داده‌ها نشان دادند که تابش 12 ساعته نور آبی و 2 میلیمولار سدیم نیتروپروساید باعث افزایش قابل توجه در میزان آنزیمهای آنتیاکسیدان (سوپراکسید دیسموتاز، پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز) میوه کیوی شد. اثر تیمارهای مختلف روی شاخص طعم میوهها معنیدار نبود. بیشترین نشت یونی (41/75 درصد) مربوط به میوههای شاهد بود. بالاترین درصد ماده خشک (33/19) و بیشترین مقدار مالوندیآلدئید (08/2 نانومول در هر گرم وزن تر)، بهترتیب در میوههای تیمار شده با 6 ساعت نور آبی و 5/0 میلیمولار سدیم نیتروپروساید بهدست آمد. در مجموع، نور آبی و سدیم نیتروپروساید برای تغییر صفات اندازه‌گیری‌شده در کیوی مؤثرتر از آرژنین بودند.
فیزیولوژی پس از برداشت
پریسا حیاتی؛ سید مهدی حسینی فرهی؛ غلامرضا عبدی؛ محسن رادی؛ لیلا تقی پور؛ پدرام عصار
چکیده
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات تیمار پس از برداشت غوطهوری در گاما- آمینوبوتیریک اسید (گابا) بر شدت تنفس، فعالیتهای آنتیاکسیدانی و کیفیت میوه عروسک پشت پرده در طول دوره انبارمانی بیست و یک روزه انجام شد. آزمایش بهصورت فاکتوریل بر پایه طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار و هر تکرار مشتمل بر 25 عدد میوه طراحی شد. فاکتورهای آزمایشی ...
بیشتر
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات تیمار پس از برداشت غوطهوری در گاما- آمینوبوتیریک اسید (گابا) بر شدت تنفس، فعالیتهای آنتیاکسیدانی و کیفیت میوه عروسک پشت پرده در طول دوره انبارمانی بیست و یک روزه انجام شد. آزمایش بهصورت فاکتوریل بر پایه طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار و هر تکرار مشتمل بر 25 عدد میوه طراحی شد. فاکتورهای آزمایشی شامل غلظت گابا (صفر، 5، 10 و 15 میلیمولار)، زمان انبارمانی (7، 14 و 21 روز) و مرحله بلوغ میوه براساس رنگ آن در زمان برداشت (رنگ سبز مایل به زرد و رنگ نارنجی) بود. نتایج ارزیابی میوهها بهصورت هفتگی نشان داد که هر دو گروه میوههای تیمار شده نسبت به شاهد روند افزایشی تنفس کندتر و شدت تنفس نهایی کمتری داشتند و در مورد هر کدام از مرحلههای بلوغ میوه، اثر غلظتهای مختلف گابا بر شدت تنفس نهایی میوهها مشابه بود. روند تغییرات میزان مواد جامد محلول کل و اسید کل میوههای تیمار شده با گابا نسبت به شاهد در طول دوره انبارمانی کندتر بود. در پایان دوره انبارمانی، میزان مواد جامد محلول کل آب میوه در میوههای سبز مایل به زرد تیمار شده با 15 میلیمولار گابا کمینه و بدون تفاوت آماری با میوههای تیمار شده با 10 میلیمولار گابا بود. میزان اثرگذاری غلظتهای گابا بر حفظ اسید کل میوههای سبز مایل به زرد مشابه بود، اما در مورد میوههای نارنجی رنگ تیمار 15 میلیمولار گابا کارآیی بهتری داشت. میزان اسید آسکوربیک در میوههای سبزرنگ تیمار شده با غلظتهای گابا بهصورت پیوسته و معنیدار افزایش یافت و پس از 21 روز انبارمانی تفاوتی بین اثر غلظتهای مختلف گابا مشاهده نشد. اما میوههای نارنجی رنگ تا هفته دوم انبارمانی روند افزایشی معنیدار و در طی هفته آخر کاهشی غیر معنیدار در میزان این شاخص را نشان دادند. در مورد میوههای هر دو گروه، همواره بیشترین سطح فعالیت آنزیمی متعلق به میوههای تیمار شده با غلظت 15 میلیمولار گابا بود. همچنین کمینه مقدار فنول کل، کاروتنوئید و فعالیت آنتیاکسیدانی در طول مدت انبارمانی مربوط به میوههای شاهد بود و هر دو گروه میوهها در پاسخ به افزایش غلظت گابا بهصورت معنیداری مقدار فنول کل، کاروتنوئید و ظرفیت آنتیاکسیدانی بیشتری داشتند. در نهایت ضمن تأیید کارآیی تیمار پس از برداشت گابا بر حفظ و یا بهبود شاخصهای کیفی و ارزش غذایی میوه عروسک پشت پرده، کاربرد آن توصیه میشود.
فیزیولوژی پس از برداشت
سپیده شیرانی راد؛ محمد سیاری؛ محمد علی زلفی گل
چکیده
ضایعات محصولات باغبانی از جدی‌ترین نگرانیهای امروزی است. با افزایش جمعیت، خسارات و ضایعات محصولات غذایی نیز به‌طبع آن افزایش مییابد که به‌شدت بر سلامت محیط‌زیست و انسان اثرگذار است. از طرفی ضایعات باغبانی سرشار از مواد مغذی، پلی ساکاریدها، ترکیبات ضد میکروبی است که میتوان از آنها برای تهیه پوششهای خوراکی استفاده کرد. ...
بیشتر
ضایعات محصولات باغبانی از جدی‌ترین نگرانیهای امروزی است. با افزایش جمعیت، خسارات و ضایعات محصولات غذایی نیز به‌طبع آن افزایش مییابد که به‌شدت بر سلامت محیط‌زیست و انسان اثرگذار است. از طرفی ضایعات باغبانی سرشار از مواد مغذی، پلی ساکاریدها، ترکیبات ضد میکروبی است که میتوان از آنها برای تهیه پوششهای خوراکی استفاده کرد. پوشش خوراکی از میوهها در برابر اتلاف مواد مغذی و معدنی محافظت میکند و ماندگاری آنها را افزایش میدهد. توتفرنگی بهدلیل تنفس و فعالیت متابولیکی بالا، بافت نرم و حساسیت به آسیبهای مکانیکی و قارچی دارای عمر پس از برداشت کوتاهی است. جایگزینی تیمارهای سازگار با محیط‌زیست و ایمن برای جلوگیری از تلفات پس از برداشت این میوه جهت بهبود ماندگاری در انبار مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. در این پژوهش عصارههای گیاهی استخراج شده از ضایعات بخش باغبانی بهعنوان پوشش خوراکی توتفرنگی استفاده شده است. بدین جهت تأثیر عصارههای گیاهی پوست انار و نشاء گوجهفرنگی هر کدام با غلظت یک درصد بر افزایش زمان ماندگاری میوه توتفرنگی به مدت 15 روز در دمای 4 درجه سانتیگراد مورد بررسی قرار گرفت. لازم به ذکر است، از میوه فاقد پوشش خوراکی بهعنوان تیمار کنترل استفاده شد. برخی صفات کیفی و شاخصهای رنگ میوه پس از 5، 10 و 15 روز انبارداری مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد کاهش وزن و افت سفتی بافت در میوههای پوششدهی شده با عصارههای گیاهی کمتر از میوههای شاهد بود. از طرفی تیمارهای مورد استفاده اثر مثبتی بر ویژگیهای کیفی میوه شامل pH، مواد جامد محلول و اسیدیته قابل تیتراسیون داشتند. محتوی آنتوسیانین کل، میزان اسید آسکوربیک و فلاونوئید کل نمونهها در طول مدت انبارداری در میوههای پوششدار بهتر از میوههای شاهد حفظ گردید. از طرفی محتوای فنل کل و ظرفیت آنتیاکسیدانی تحت تأثیر تیمار عصارههای گیاهی قرار نگرفت. بیشترین تغییرات رنگ در سطح میوه در نمونه شاهد مشاهده شد. میوههای پوششدهی شده با عصاره پوست انار در حفظ پارامترهای کیفی پس از 15 روز، نسبت به سایر تیمارها بهتر عمل کردند و درصد پوسیدگی میوهها را کمتر کردند. یافتههای این پژوهش نشان داد که غلظت یک درصد عصارههای پوست انار و نشاء گوجهفرنگی میتواند به عنوان پوشش خوراکی در حفظ ویژگیهای کیفی میوه توتفرنگی در انبار سرد موثر باشند.
فیزیولوژی پس از برداشت
سید عباس راضی؛ داود هاشم آبادی؛ بهزاد کاویانی
چکیده
میخک (Dianthus caryophyllus L.) یکی از مهمترین گلهای شاخهبریدهی جهان است که ارزش بالایی در صنعت گلکاری دارد. این گل فرازگرا به اتیلن و تنش آبی پس از برداشت بسیار حساس است و عمر گلجایی نسبتاً پایینی دارد. بیشتر اثرات منفی روی گلهای شاخهبریده ناشی از تولید اتیلن است. استفاده از ترکیبات کاهنده یا ممانعتکنندهی سنتز اتیلن راهی ...
بیشتر
میخک (Dianthus caryophyllus L.) یکی از مهمترین گلهای شاخهبریدهی جهان است که ارزش بالایی در صنعت گلکاری دارد. این گل فرازگرا به اتیلن و تنش آبی پس از برداشت بسیار حساس است و عمر گلجایی نسبتاً پایینی دارد. بیشتر اثرات منفی روی گلهای شاخهبریده ناشی از تولید اتیلن است. استفاده از ترکیبات کاهنده یا ممانعتکنندهی سنتز اتیلن راهی مؤثر در افزایش عمر پس از برداشت میخک است. هدف از پژوهش حاضر، افزایش عمر گلجایی گل شاخهبریدهی میخک رقم ’تمپو‘ با استفاده از مقادیر 01/0، 02/0 و 05/0 میلیمولار پوتریسین و روشهای کاربرد پیوسته، پالس و اسپری بود. یک آزمایش بر پایهی طرح کاملاً تصادفی با 10 تیمار در 3 تکرار و 150 شاخه گل انجام شد. در این پژوهش، صفات عمر گلجایی، درجه بریکس، جذب آب، کاهش وزن تر، درصد ماده خشک، کاروتنوئید گلبرگ، کلروفیل برگ، نشت یونی، آنزیم پراکسیداز، آنزیم سوپراکسیددیسموتاز و اتیلن اندازهگیری شدند. نتایج نشان داد که بیشترین عمر گلجایی (14 روز) در گلهای شاخهبریدهی تیمارشده با 02/0 میلیمولار پوترسین به صورت اسپری (محلول‌پاشی) مشاهده شد. این تیمار همچنین باعث تولید کمترین اتیلن (36/2 نانولیتر در لیتر در ساعت در گرم وزن تر)، بیشترین جذب آب (88/1 میلیلیتر در هر گرم وزن تر) و بیشترین فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز (04/23 واحد آنزیم در هر گرم وزن تر) گردید. برخی شاخصهای فیزیولوژیک و فعالیت آنزیمی دیگر نیز مورد ارزیابی قرار گرفتند. در صفات عمر گلجایی، جذب آب، درجه‌ی بریکس، درصد ماده‌ی خشک، میزان کاروتنوئید و فعالیت آنزیمهای پراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز، کمترین ارزش در گلهای شاخهبریدهی شاهد ثبت شد.
فیزیولوژی پس از برداشت
عبداله احتشام نیا؛ شیرین تقی پور؛ سارا سیاه منصور
چکیده
میوه انگور در مراحل پس از برداشت، به دلیل نرم شدن بافت، بسیار فسادپذیر میباشد که همین امر عمر پس از برداشت آن را کوتاه میکند. پوششهای خوراکی مانند کیتوسان و ژل آلوئه‌ورا با ایجاد ساختار محافظت کننده در برابر آسیبهای مکانیکی و تغییر اتمسفر درونی بافت، می‌توانند کیفیت میوهها را افزایش دهند. به همین منظور، در این بررسی اثر محلول‌پاشی ...
بیشتر
میوه انگور در مراحل پس از برداشت، به دلیل نرم شدن بافت، بسیار فسادپذیر میباشد که همین امر عمر پس از برداشت آن را کوتاه میکند. پوششهای خوراکی مانند کیتوسان و ژل آلوئه‌ورا با ایجاد ساختار محافظت کننده در برابر آسیبهای مکانیکی و تغییر اتمسفر درونی بافت، می‌توانند کیفیت میوهها را افزایش دهند. به همین منظور، در این بررسی اثر محلول‌پاشی کیتوسان (در سه غلظت صفر، 2 و 3 درصد) قبل از برداشت و ژل آلوئه‌ورا (صفر، 25 و 33 درصد) بعد از برداشت، بر کیفیت و ماندگاری میوه انگور رقم عسگری در پنج زمان مختلف (صفر، 7، 14، 21 و 28 روز پس از برداشت) در دمای 4 درجه سانتیگراد مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشان دهنده معنیدار بودن اثر تیمار و زمان انبارمانی بر صفات مورد نظر در سطح یک درصد بود. میوههای تیمار شده با کیتوسان و ژل آلوئه‌ورا دارای سفتی بافت، شاخص طعم، محتوای فنلی، فعالیت آنتیاکسیدانی و اسیدهای قابل تیتراسیون بالاتر و شاخص پوسیدگی و اسیدیته کمتر از شاهد بودند. بالاترین میزان محتوای فنل، آنتیاکسیدان، شاخص طعم و اسیدیته قابل تیتراسیون در هر پنج زمان اندازه گیری متعلق به تیمارهای کیتوسان 2 درصد به همراه هر دو غلظت ژل آلوئه‌ورا (25 و 33 درصد) و کمترین میزان مربوط به تیمار شاهد بود. در تیمار شاهد، در مدت زمان انبارمانی درصد شاخص پوسیدگی افزایش یافت و در انگورهای تیمار شده با کیتوسان و ژل آلوئه‌ورا روند پوسیدگی کندتر بود و کمترین میزان پوسیدگی در تیمار کیتوسان 2 درصد به همراه ژل آلوئه‌ورا در روز 14ام مشاهده شد. به طور کلی، بر اساس نتایج به دست آمده مشاهده شد که کاربرد قبل از برداشت کیتوسان و پس از برداشت ژل آلوئه‌ورا، عمر پس از برداشت انگور ’عسگری‘ را افزایش داد و موجب بهبود صفات کیفی در آن شد.
فیزیولوژی پس از برداشت
پوران کریمی تزرجی؛ سمیه رستگار؛ حامد حسن زاده خانکهدانی
چکیده
رقم ’پیارم‘ یکی از ارقام مهم تجاری و اقتصادی خرما در ایران محسوب میشود که بازارپسندی بالایی دارد. حفظ خصوصیات ظاهری و کیفی میوه طی مدت انبار اهمیت زیادی دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر پوشش خوراکی ال-آرژنین و ژل آلوئه‌ورا بر حفظ خصوصیات ظاهری و کیفیت خرمای نیمه‌خشک ’پیارم‘ در طول انبارداری است. این آزمایش بهصورت ...
بیشتر
رقم ’پیارم‘ یکی از ارقام مهم تجاری و اقتصادی خرما در ایران محسوب میشود که بازارپسندی بالایی دارد. حفظ خصوصیات ظاهری و کیفی میوه طی مدت انبار اهمیت زیادی دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر پوشش خوراکی ال-آرژنین و ژل آلوئه‌ورا بر حفظ خصوصیات ظاهری و کیفیت خرمای نیمه‌خشک ’پیارم‘ در طول انبارداری است. این آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. فاکتور اول شامل تیمارها (شاهد، غلظتهای 1، 2 و 5 میلیمولار ال-آرژنین و غلظتهای 25، 50 و 75 درصد ژل آلوئه‌ورا) و فاکتور دوم شامل ماههای مختلف نگهداری (9 ماه) بودند. نمونهها هر ماه مورد بررسی قرار گرفتند. صفات مختلف شامل درصد کاهش وزن، درصد کل مواد جامد محلول (TSS)، اسید قابل تیتر، فنول کل، فلاونوئید، شاخصهای رنگ شامل L*، a*، b* و ظرفیت آنتیاکسیدانی بررسی شد. براساس نتایج بهدست آمده با گذشت زمان انبارمانی، شاخص رنگ L*، a* و b*، TSS و درصد کاهش وزن افزایش و صفات فنول، فلاونوئید و آنتیاکسیدان کاهش معنیداری یافتند. تیمارها بر صفات شاخص رنگ a* و b*، درصد کاهش وزن، فنول، فلاونوئید و آنتیاکسیدان اثرمعنی‌داری داشتند اما بر صفات TSS و اسید قابل تیتر اثر معنیداری نداشتند؛ بهطوری که بیشترین میزان شاخص رنگ a* و b* در تیمار ال-آرژنین 1 میلیمولار و فنول و فلاونوئید در ال-آرژنین 2 میلیمولار و کمترین میزان درصد کاهش وزن بهترتیب در تیمار ژل آلوئه‌ورا 25 و 75 درصد مشاهده شد. بطور کلی تیمار ال-آرژنین 1 میلیمولار و ژل آلوئه‌ورا با غلظت 75 درصد در حفظ کیفیت انبارمانی مناسب بودند.
فیزیولوژی پس از برداشت
مجید راحمی؛ محمد حسن نظران؛ سمیرا ابولقاسمی؛ سحر صداقت؛ مریم زارع
چکیده
استفاده از تیمارهای گرمایی به همراه کلسیم به عنوان روشهای فیزیکی مطمئن، و جایگزین به منظور کاهش آسیب سرمازدگی رو به افزایش است. در این پژوهش اثر تیمارهای پس از برداشت کلرید کلسیم و نانوکلات کلسیم بر سرمازدگی و ویژگیهای فیزیولوژیکی پرتقال رقم ’محلی داراب‘، فارس، در دمای 5/2±0 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 85 درصد به مدت 60 تا ...
بیشتر
استفاده از تیمارهای گرمایی به همراه کلسیم به عنوان روشهای فیزیکی مطمئن، و جایگزین به منظور کاهش آسیب سرمازدگی رو به افزایش است. در این پژوهش اثر تیمارهای پس از برداشت کلرید کلسیم و نانوکلات کلسیم بر سرمازدگی و ویژگیهای فیزیولوژیکی پرتقال رقم ’محلی داراب‘، فارس، در دمای 5/2±0 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 85 درصد به مدت 60 تا 120 روز بررسی شد. آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی که فاکتور اول شامل کلرید کلسیم و نانوکلات کلسیم با غلظت های صفر، 3 و 6 درصد در آب سرد 20 درجه سلسیوس (شاهد) به مدت 25 دقیقه و آب گرم 45 درجه سلسیوس به مدت 15 دقیقه و فاکتور دوم زمان انبارمانی 60 روز و 120 روز بود. پس از انبارمانی ویژگیهای کمی و کیفی بررسی شدند. تیمارهای کلرید کلسیم و نانوکلات کلسیم به همراه آب گرم در مقایسه با شاهد سبب کمتر شدن کاهش از دست دادن وزن، مواد جامد محلول، اسیدیته، آسکوربیک اسید، نشت یونی و مالون دی آلدهید و فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی کاتالاز و پراکسیداز گردید. نتایج نشان داد که ترکیبات کلسیم همراه با آب گرم سبب حفظ میزان کلسیم، افزایش روشنایی و مقدار کروما و زاویه هیو در پوست میوه شدند. بین نانو کلات کلسیم و کلرید کلسیم در غنیسازی کلسیم در گوشت و پوست میوه تفاوت معنیداری دیده شد بهطوریکه نانو کلات کلسیم در مقایسه با کلرید کلسیم در پوست میوه تا 44 درصد و در گوشت میوه تا 41 درصد موجب حفظ بیشتر میزان کلسیم شد. نانوکلات کلسیم 3 و 6 درصد در دو ماه انبارداری نسبت به کلرید کلسیم بهترتیب 159 و 400 درصد ثبات بیشتری در وزن میوه ایجاد کرد. میزان آسکوربیک اسید در میوههای تیمار شده با نانوکلات کلسیم 6 درصد بعد از دو و چهار ماه انبارداری تا 73 درصد بیشتر از کلرید کلسیم مشاهده شد. نانو کلات کلسیم 3 درصد نسبت به کلرید کلسیم در طی دو ماه انبارداری تا 6/39 درصد از نشت یون پتاسیم جلوگیری کرد. مشخص گردید غوطهوری میوهها در تیمارهای نانو کلات کلسیم 3 یا 6 درصد به همراه تیمار دمایی آب گرم یا سرد، میتواند در بهبود و حفظ کیفیت میوههای پرتقال محلی در طول انبارمانی سرد تأثیر بسزایی داشته باشد.
فیزیولوژی پس از برداشت
حمید سلیمانی؛ میترا اعلائی؛ مسعود ارغوانی
چکیده
گل رز از جمله گلهای مهم شاخه بریده میباشد که به دلیل عدم شرایط مناسب نگهداری در زمان پس از برداشت راندمان تولید این گل به شدت کاهش مییابد. در این تحقیق، اثر کاربرد نانو ذرات کلسیم قبل از برداشت همراه با کاربرد نانو ذرات نقره پس از برداشت بر ویژگیهای مورفوفیزیولوژیکی گلهای شاخه بریده رز رقم ‘Classic Cezanne’ مورد بررسی قرار ...
بیشتر
گل رز از جمله گلهای مهم شاخه بریده میباشد که به دلیل عدم شرایط مناسب نگهداری در زمان پس از برداشت راندمان تولید این گل به شدت کاهش مییابد. در این تحقیق، اثر کاربرد نانو ذرات کلسیم قبل از برداشت همراه با کاربرد نانو ذرات نقره پس از برداشت بر ویژگیهای مورفوفیزیولوژیکی گلهای شاخه بریده رز رقم ‘Classic Cezanne’ مورد بررسی قرار گرفت. پژوهش حاضر در سال 1400 در گلخانه تجاری تولید گل رز در شهرستان نظرآباد استان البرز و موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی انجام شد. نانو ذرات کلسیم با غلظتهای (صفر، 5 و 10 میلیگرم در لیتر) هر ده روز (از دو ماه قبل از برداشت) روی بوته‌های گل رز اسپری شدند. پس از برداشت گلها و انتقال آنها به آزمایشگاه، نانو ذرات نقره در غلظتهای صفر، 5 و 10 میلیگرم در لیتر به آب مقطر حاوی ساکارز سه درصد گل اضافه شد. پس از برداشت گلها در بازه زمانی صفر، 4، 8 و 12 روز صفات عمرگلجای، قطر گل، وزن تر نسبی شاخه گلها، میزان نسبی محلول جذب شده، پروتئین کل، مالون دی آلدئید و آنزیم سوپراکسید دیسموتاز مورد ارزیابی قرار گرفتند. عمرگلجایی تحت تاثیر تیمار با نانو ذرات کلسیم و نانو ذرات نقره (10 میلیگرم بر لیتر) نسبت به شاهد 4 روز افزایش یافت. براساس نتایج، در روز دوازدهم اندازهگیری تیمار نانو ذرات کلسیم و نقره (غلظت 10 میلیگرم در لیتر) در مقایسه با شاهد (صفر میلیگرم در لیتر) باعث افزایش (14 درصد) قطر گل، وزن تر (12 درصد)، مقدار نسبی محلول جذب شده (46 درصد)، سوپراکسید دیسموتاز (21 درصد) و همچنین کاهش مالون دی آلدئید (37 دردصد) گردید. تیمارها باعث کاهش مقدار مالون دی آلدئید و همچنین افزایش میزان نسبی محلول جذب شده، پروتئین کل و آنزیم سوپراکسید دیسموتاز شدند. از طرفی نانو ذرات مورد استفاده در این آزمایش باعث فعال شدن سیستم آنتیاکسیدانی آنزیمی در تیمارها شد. تیمار نانو ذرات کلسیم قبل از برداشت و نانو ذرات نقره پس از برداشت با فعال کردن سیستم آنزیم آنتیاکسیدانی و حفظ توانایی جذب محلول باعث افزایش عمر گلهای شاخه بریده رز شد. بهطور کلی تیمار با نانو ذرات کلسیم با غلظت 10 میلیگرم در لیتر قبل از برداشت و تیمار با نانو ذرات نقره با غلظت 10 میلیگرم در لیتر پس از برداشت، در روز دوازدهم موثرترین تیمار در اکثر صفات بودند. با توجه به نتایج بهدست آمده از تحقیق حاضر، میتوان نتیجه گرفت که استفاده از نانو ذرات کلسیم با نانو ذرات نقره در مقایسه با تیمار شاهد بر اکثر صفات تأثیر بسزایی داشته است. استفاده از نانو ذرات کلسیم با نانو ذرات نقره با افزایش جذب آب و در نتیجه افزایش وزن تازه نسبی، شرایط عمرگلجای را بهبود میبخشد.
فیزیولوژی پس از برداشت
معصومه کیااشکوریان؛ طاهره رئیسی؛ بیژن مرادی؛ جواد فتاحی مقدم؛ مازیار فقیه نصیری
چکیده
تقاضای مصرف کنندگان برای محصولات ارگانیک به‌علت آگاهی از سلامت و کیفیت غذایی آنها رو به افزایش است. کودهای آلی سلامت خاک و تعادل اکولوژیکی منطقه را حفظ می‌کنند. کشاورزی ارگانیک، بهعنوان یک سیستم کشاورزی جایگزین برای محافظت از سلامت انسان و محیط زیست میتواند کیفیت و ماندگاری محصول را بهبود بخشد. کیوی‌فروت یکی از محصولات مهم ...
بیشتر
تقاضای مصرف کنندگان برای محصولات ارگانیک به‌علت آگاهی از سلامت و کیفیت غذایی آنها رو به افزایش است. کودهای آلی سلامت خاک و تعادل اکولوژیکی منطقه را حفظ می‌کنند. کشاورزی ارگانیک، بهعنوان یک سیستم کشاورزی جایگزین برای محافظت از سلامت انسان و محیط زیست میتواند کیفیت و ماندگاری محصول را بهبود بخشد. کیوی‌فروت یکی از محصولات مهم کشاورزی در شمال ایران است که در مبادلات تجاری و اشتغال مردم منطقه نقش مؤثری دارد. مطالعه اثر انواع کودهای آلی قابل دسترس در شمال کشور در تغذیه تاک‌های کیوی‌فروت به‌علت گران شدن کودهای شیمیایی و شکل‌گیری بازار مصرف میوههای ارگانیک ضروری است. بنابراین تحقیق حاضر با هدف مقایسه تاثیر کاربرد پنج نوع کود آلی و کود شیمیایی بر کیفیت میوه کیوی رقم ’هایوارد‘ طی نگهداری در سردخانه انجام شد. این پژوهش در قالب بلوکهای کامل تصادفی با شش تیمار (شامل کود شیمیایی، کود گوسفندی، کود گاوی، کود مرغی، ورمی‌کمپوست و آزولا) و سه تکرار روی تاک‌های کیوی‌فروت رقم ’هایوارد‘ طی چهار سال اجرا شد. میوههای هر یک از تیمارها بعد از رسیدن مقدار مواد جامد محلول کل میوه (TSS) به حد مناسب 5/6 (تقریباً اواسط آبان) برداشت و در سردخانه با دمای 5/0 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 90 درصد قرار داده شدند. نمونه‌برداری از میوهها در زمان برداشت و با فواصل 30 روز پس از انتقال به سردخانه انجام و ویژگیهای فیزیکوشیمیایی شامل رنگ گوشت میوه، مواد جامد محلول، اسیدیته، سفتی بافت میوه و کاهش وزن میوه اندازهگیری شد. همچنین در پایان سه ماه نگهداری میوههای در سردخانه ارزیابی حسی میوهها انجام گردید. نتایج نشان داد مقدار مواد جامد محلول کل و اسیدیته کل در میوههای تغذیه شده با کودهای آلی بیشتر از کود شیمیایی بود. بیشترین سفتی گوشت میوه در تغذیه با کود گاوی در سال چهارم با میانگین 74/8 و کمترین مقدار در تغذیه با کود شیمیایی با 2/3 کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع بدست آمد. میزان سفتی میوهها طی نگهداری در سردخانه روند کاهشی معنیداری را نشان داد. نسبت مواد جامد محلول به اسیدیته طی انبارداری بهطور معنیداری افزایش یافت. همچنین نتایج آنالیز حسی نشان داد میوههای تولید شده با کاربرد ورمی‌کمپوست از پذیرش کلی بیشتر نسبت به سایر تیمارهای کوددهی برخوردار بودند. بهطور کلی استفاده از کودهای آلی گاوی و ورمی‌کمپوست اثر مطلوبی را بر ویژگیهای مهم میوه کیوی چون مقدار سفتی، کاهش وزن، مواد جامد محلول، اسیدیته و کیفیت حسی نشان داد. بنابراین چنین میوههایی کیفیت انبارداری بهتری را در سردخانه خواهند داشت. در نتیجه به‌نظر میرسد با کاهش مصرف کودهای شیمیایی در باغ‌های کنونی، تولید کیوی به استانداردهای تعریف شده برای میوه ارگانیک بسیار نزدیک خواهد شد.
فیزیولوژی پس از برداشت
محمدرضا زندی؛ عبدالحسین ابوطالبی جهرمی؛ بهنام بهروزنام؛ عبدالرسول ذاکرین
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی تیمار هورمونی جیبرلیک اسید و میدان مغناطیسی بر صفات مرتبط با ماندگاری توت فرنگی رقم’سلوا‘، در شرایط تنش دمایی، به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار انجام شد. تیمارهای تحقیق شامل جیبرلیک اسید در سه سطح شاهد (صفر)، 50 و 100 میلیگرم در لیتر، میدان مغناطیسی در 3 سطح شاهد،10 و 20 میلی‌تسلا و تنش ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی تیمار هورمونی جیبرلیک اسید و میدان مغناطیسی بر صفات مرتبط با ماندگاری توت فرنگی رقم’سلوا‘، در شرایط تنش دمایی، به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار انجام شد. تیمارهای تحقیق شامل جیبرلیک اسید در سه سطح شاهد (صفر)، 50 و 100 میلیگرم در لیتر، میدان مغناطیسی در 3 سطح شاهد،10 و 20 میلی‌تسلا و تنش دمایی در سه سطح 2، 8 و 20 درجه سانتیگراد بودند. میوههای توت فرنگی رقم ‘سلوا‘ تحت تأثیر تیمارهای مغناطیسی قرار داده شد و سپس به مدت 2 دقیقه در محلول هورمونی جیبرلیک اسید غوطه‌ور و پس از خشک کردن، به مدت 8 روز در یخچال‌های مختلف با دماهای مطابق با تیمارهای پژوهش نگهداری شدند. صفات مورد بررسی شامل وزن میوه، قطر میوه، طول میوه، درصد رطوبت میوه، اسیدیته قابل تیتراسیون، pH آب‌میوه و ویتامین C بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده‌ها نشان داد که اثرات ساده و متقابل سه‌گانه تیمارها بر تمام صفات مورد مطالعه معنیدار بود. مقایسه میانگین اثر متقابل سه‌گانه تیمار جیبرلیک اسید × میدان مغناطیسی × دما نشان داد که بیشترین مقدار وزن میوه (49/19 گرم)، بیشترین مقدار قطر میوه (7/33 میلیمتر)، بیشترین طول میوه (62/48 میلیمتر)، بیشترین مقدار رطوبت میوه (65/34 درصد)، در تیمار 50 میلیگرم در لیتر جیبرلیک اسید، میدان مغناطیسی 10 میلی‌تسلا و دمای 8 درجه سانتیگراد حاصل گردید. کمترین مقدار وزن میوه (65/10 گرم) در تیمار بدون جیبرلیک اسید، عدم استفاده از میدان مغناطیسی و دمای 20 درجه سانتیگراد بدست آمد. کمترین مقدار کاهش وزن میوه (74/3 درصد) در تیمار 50 میلیگرم در لیتر جیبرلیک اسید، میدان مغناطیسی 20 میلی‌تسلا و دمای 2 درجه سانتیگراد بدست آمد. کمترین مقدار قطر میوه (52/21 میلیمتر)، کمترین مقدار طول میوه (63/25 میلیمتر) در تیمار عدم مصرف جیبرلیک اسید، عدم وجود میدان مغناطیسی و دمای 20 درجه سانتیگراد بدست آمد. کمترین مقدار اسیدیته قابل تیتراسیون (31/0 درصد)، کمترین مقدار pH آب میوه (68/4) و بیشترین مقدار ویتامین C (92/34 میلیگرم در 100 میلیلیتر) در تیمار عدم مصرف جیبرلیک اسید، عدم استفاده از میدان مغناطیسی و دمای 20 درجه سانتیگراد و کمترین مقدار ویتامین C نیز معادل 20/5 میلیگرم در 100 میلیلیتر در تیمار عدم مصرف جیبرلیک اسید، عدم استفاده از میدان مغناطیسی و دمای 20 درجه سانتیگراد بدست آمد. از لحاظ اثر متقابل سه‌گانه تیمارهای پژوهش، بهترین تیمار مؤثر بر افزایش مدت زمان نگهداری توت فرنگی، تیمار ترکیبی مصرف 50 میلیگرم در لیتر جیبرلیک اسید و میدان مغناطیسی 10 میلی‌تسلا و دمای 8 درجه سانتیگراد بود.
فیزیولوژی پس از برداشت
آمنه شرفشاه رستمی؛ بهزاد کاویانی
چکیده
میخک یکی از مهمترین گلهای شاخهبریده جهان است که ماندگاری کوتاه آن موجب کاهش بازارپسندی این گیاه شده است. استفاده از قندها در محلول گلجای، عمر پس از برداشت گلهای شاخهبریده را افزایش میدهد. بهمنظور بررسی اثر سطوح مختلف (صفر، 50 و 100 گرم بر لیتر) سه نوع قند (گلوکز، فروکتوز و ساکارز) و دو زمان کاربرد قند (24 ساعت اول و 24 ساعت ...
بیشتر
میخک یکی از مهمترین گلهای شاخهبریده جهان است که ماندگاری کوتاه آن موجب کاهش بازارپسندی این گیاه شده است. استفاده از قندها در محلول گلجای، عمر پس از برداشت گلهای شاخهبریده را افزایش میدهد. بهمنظور بررسی اثر سطوح مختلف (صفر، 50 و 100 گرم بر لیتر) سه نوع قند (گلوکز، فروکتوز و ساکارز) و دو زمان کاربرد قند (24 ساعت اول و 24 ساعت دوم پس از برداشت، سال 1398) بر عمر پس از برداشت گلهای شاخهبریده میخک رقم ’یلو کندی‘، آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که اثر سطوح مختلف قندها روی همه صفات مورد بررسی معنیدار بود. هر سه سطح قندها در هر دو زمان کاربرد، باعث افزایش عمر گلجای و بهبود صفات وابسته به آن شدند. بیشترین عمر گلجای (18 روز) در گلهای شاخهبریده تیمارشده با 50 گرم بر لیتر گلوکز در 24 ساعت اول به دست آمد که با تیمارهای 100 گرم بر لیتر گلوکز، فروکتوز و ساکارز در 24 ساعت اول تفاوت معنیداری نداشت. بیشترین جذب آب، بیشترین ماده خشک، کمترین فعالیت آنزیمهای پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز و کمترین مقدار مالوندیآلدئید در تیمار 50 گرم بر لیتر گلوکز در 24 ساعت اول حاصل شد. بیشترین مقدار پروتئین گلبرگ، کلروفیل a، b و کلروفیل کل با کاربرد 50 گرم بر لیتر گلوکز در 24 ساعت دوم به دست آمد. کاربرد قندها در 24 ساعت اول در بهبود عمر گلجای مؤثرتر از کاربرد این ترکیبات در 24 ساعت دوم بود. بنابراین، کاربرد گلوکز ترجیحاً در ساعات اولیه برداشت بهعنوان ترکیب افزایشدهنده ماندگاری پس از برداشت گل شاخهبریده میخک رقم ’یلو کندی‘ توصیه میشود.
فیزیولوژی پس از برداشت
محمدجواد کرمی؛ مجید راحمی؛ محسن یاسایی؛ اشکان کرمی
چکیده
تهیه کشمش به روشهای مختلفی از قبیل قرار دادن میوه انگور در معرض آفتاب مستقیم و روشهای مکانیکی صورت میگیرد. امکان آلودگی انواع کشمش به میکروارگانسیمهای مختلف در طول مراحل برداشت و خشک کردن انگور، حمل و نقل و بازاررسانی کشمش وجود دارد. عملیات سنتی تهیه و بستهبندی کشمش در منطقه بوانات (منطقه اصلی تولید کشمش استان فارس)، ...
بیشتر
تهیه کشمش به روشهای مختلفی از قبیل قرار دادن میوه انگور در معرض آفتاب مستقیم و روشهای مکانیکی صورت میگیرد. امکان آلودگی انواع کشمش به میکروارگانسیمهای مختلف در طول مراحل برداشت و خشک کردن انگور، حمل و نقل و بازاررسانی کشمش وجود دارد. عملیات سنتی تهیه و بستهبندی کشمش در منطقه بوانات (منطقه اصلی تولید کشمش استان فارس)، این محصول را مستعد آلودگیهای میکروبی خطرناک برای سلامتی انسان مینماید. این پژوهش بهمنظور تعیین میزان آلودگی میکروبی انواع کشمش تهیه شده از انگور رقم ’کشمشی بوانات‘ و امکان ضدعفونی آنها اجرا شد. برای این منظور از غلظتهای صفر (شاهد) و 9/0 درصد پراکسید هیدروژن به عنوان فاکتور اول و سه نوع کشمش تهیه شده از رقم ’کشمشی بوانات‘ (سایه خشک، کشمش آفتابی و کشمش تیزابی) به عنوان فاکتور دوم در یک آزمایش فاکتوریل 3×2 در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. برای تهیه نمونههای ضدعفونی از هر نوع کشمش 200 گرم در ارلن 1000 میلیلیتری سترون شده قرار داده و به آن 400 میلیلیتر آب مقطر اضافه شد و مقدار 6/3 میلیلیتر پراکسید هیدروژن به محتویات ارلن اضافه و به مدت دو دقیقه هم زده شد. سپس آب داخل ارلن دور ریخته شد و برای شستشوی نمونه کشمشها، 400 میلیلیتر آب مقطر داخل این ارلنها ریخته شد و به مدت 5 دقیقه تکان داده شدند تا سطح نمونه کشمش داخل ارلن کاملاً شسته شود. پس از آن مقدار 50 میلیلیتر از آن به عنوان نمونه کشمش آبشویی و ضدعفونی شده برای بررسی آلودگی میکروبی به آزمایشگاه ارسال شد. برای تیمار شاهد یا نمونههای ضدعفونی نشده، همه این مراحل انجام شد با این تفاوت که در این تیمار از پراکسید هیدروژن برای ضد عفونی استفاده نشد و نمونه ها فقط با آب مقطر سترون شده تیمار شدند. برای هر نمونه شمارش کلی میکروبی، شمارش قارچها اعم از شمارش کپک آسپرژیلوس، شمارش باکتریهای کلیفرم و اشرشیاکولی انجام شد. نتایج نشان داد که هر سه کشمش عمل‌آوری شده دارای آلودگی میکروبی بودند. آلودگی میکروبی کشمش تیزابی بالاتر از دو نوع دیگر بود. باکتری اشرشیاکولی فقط در کشمش تیزابی وجود داشت. ضدعفونی با پراکسید هیدروژن موجب کاهش قابلتوجه آلودگی میکروبی در هر سه روش عمل آوری کشمش گردید. مقدار این کاهش در دو نوع کشمش سایه‌خشک و آفتابی یکسان، اما در کشمش تیزابی کمتر از همه بود. آلودگی به کپک آسپرژیلوس فقط در کشمش تیزابی مشاهده شد و تیمار پراکسید هیدروژن در حذف این آلودگی مؤثر نبود. این تحقیق نشان داد که برای عاری سازی انواع کشمش از آلودگیهای باکتریایی و قارچی میتوان از غلظت 9/0 درصد پراکسید هیدروژن (در سطح تجاری) استفاده نمود.
فیزیولوژی پس از برداشت
چنور حسینی؛ محمدرضا اصغری؛ مریم خضری
چکیده
گیلاس از جمله میوههایی است که بدلیل فسادپذیری بالا متحمل ضایعات فیزیولوژیکی پس از برداشت میشود. باتوجه به اثبات فعالیت ضد قارچی اسانسهای گیاهی، استفاده از آنها بهعنوان یک ایده طبیعی در جهت کاهش ضایعات پس از برداشت، افزایش ماندگاری و تضمین سلامت مصرفکنندگان محصولات باغبانی مطرح میباشد. در تحقیق حاضر، تأثیر غلظتهای ...
بیشتر
گیلاس از جمله میوههایی است که بدلیل فسادپذیری بالا متحمل ضایعات فیزیولوژیکی پس از برداشت میشود. باتوجه به اثبات فعالیت ضد قارچی اسانسهای گیاهی، استفاده از آنها بهعنوان یک ایده طبیعی در جهت کاهش ضایعات پس از برداشت، افزایش ماندگاری و تضمین سلامت مصرفکنندگان محصولات باغبانی مطرح میباشد. در تحقیق حاضر، تأثیر غلظتهای مختلف اسانس مرزنجوش (صفر، 250، 500، 750 و 1000 میکرولیتر در لیتر) و زمان انبارداری (روز 15ام و 30ام) بر واکنشهای بیوشیمیایی میوه گیلاس شامل فعالیت آنزیم فنیل آلانین آمونیالیاز، محتوای آنتوسیانین کل، میزان اسید آسکوربیک، رنگ بافت، فعالیت آنزیم پلیفنلاکسیداز، پوسیدگی و قهوهای شدن دم میوه با سه تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد ارزیابی قرار گرفت. میوههای تیمار شده به مدت 30 روز در دمای 1±0 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 95-90 درصد به سردخانه منتقل شدند. اندازهگیری کیفی میوهها طی سه دوره زمانی قبل از نگهداری، روز 15ام و روز 30ام نگهداری انجام گرفت. نتایج حاصل از این ارزیابی نشان داد که اسانس مرزنجوش به طور معنیداری فعالیت آنزیم فنیلآلانینآمونیالیاز، محتوای آنتوسیانین کل، میزان اسید آسکوربیک و تغییر رنگ را در سطح بالایی حفظ نمود. همچنین سرعت افزایش فعالیت آنزیم پلیفنلاکسیداز، تغییرپذیری رنگ بافت، پوسیدگی و قهوهای شدن دم میوه گیلاس را کاهش داد. این موارد منجر گردید تا با کاربرد اسانس مرزنجوش شاهد ثبات بازارپسندی این میوه طی روزهای نگهداری باشیم. در نهایت مطابق یافتههای پژوهش حاضر و با توجه به حفظ کیفیت و ماندگاری میوههای گیلاس تیمار شده نسبت به میوههای بدون تیمار، میتوان به جای ترکیبات شیمیایی مضر، اسانس مرزنجوش را بهعنوان افزودنی مجاز در زمان نگهداری میوه گیلاس توصیه نمود.
فیزیولوژی پس از برداشت
سیمین گراوند؛ سیده فرزانه موسوی؛ سیده هدی حکمت آرا
چکیده
ژربرا یکی از مهمترین گلهای شاخه بریده است که عمر گلجای کوتاهی دارد. مانند سایر گلهای شاخه بریده، یکی از نگرانیهای اصلی پس از برداشت این گل کاهش کیفیت آن است. کاربرد نانولولههای کربنی به عنوان محلول‌های نگهدارنده موجب افزایش جذب آب، تعادل روابط آبی و افزایش عمر گلجای گلهای شاخه بریده میشود. تجمع، پراکندگی نامناسب ...
بیشتر
ژربرا یکی از مهمترین گلهای شاخه بریده است که عمر گلجای کوتاهی دارد. مانند سایر گلهای شاخه بریده، یکی از نگرانیهای اصلی پس از برداشت این گل کاهش کیفیت آن است. کاربرد نانولولههای کربنی به عنوان محلول‌های نگهدارنده موجب افزایش جذب آب، تعادل روابط آبی و افزایش عمر گلجای گلهای شاخه بریده میشود. تجمع، پراکندگی نامناسب و آبگریزی شدید از معایب نانولولههای کربنی است که مانع پراکنش مطلوب در محلول گلجای میشود. در این تحقیق برای افزایش پراکندگی نانولولههای کربنی چند دیواره از انواع پلیمرها (پلی وینیل پیرولیدون، پلیاتیلن گلیکول و سورفکتانت غیریونی تریتون ایکس 100) استفاده شد تا تاثیر آنها در ماندگاری گل شاخه بریده ژربرا مورد بررسی قرار گیرد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل شاهد (آب مقطر)، نانولولههای کربنی عاملدار شده با پلی وینیل پیرولیدون (1 و 2 میلیگرم بر لیتر)، نانولولههای کربنی عاملدار شده با پلی اتیلن گلیکول (1 و 2 میلیگرم بر لیتر) و نانولولههای کربنی عاملدار شده با تریتون ایکس 100 (1 و 2 میلیگرم بر لیتر) به صورت تیمار کوتاه مدت (24 ساعت) بودند. در این آزمایش عمر گلجای، وزن تر نسبی گل، میزان جذب آب، محتوای نسبی آب گلبرگ و محتوای نسبی آب ساقه اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که بیشترین عمر گلجای با 5/22 روز مربوط به تیمار نانولولههای کربنی عاملدار شده با تریتون ایکس 100 با غلظت 2 میلیگرم بر لیتر بود که ماندگاری گلها را حدود 8 روز نسبت به شاهد افزایش داد. نانوکامپوزیتهای موجود در محلول گلجای بر وزن تر نسبی و جذب آب ساقه های بریدنی تأثیر داشتند. در این مطالعه مشخص شد که جذب آب الگوی مشابه وزن تازه گل دارد و ظرفیت جذب آب ساقه به تدریج با گذشت زمان کاهش مییابد. بر اساس نتایج، تغییرات وزن تر و جذب آب در ساقه گلهای تیمار شده با نانولولههای کربنی عاملدار شده با پلی اتیلن گلیکول با غلظت 1 میلیگرم بر لیتر کندتر بود. استفاده از نانولولههای کربنی عاملدار شده با تریتون ایکس 100 با غلظت 1 میلی گرم بر لیتر در محلول گلجای سبب شد تا محتوای نسبی آب گلبرگ و ساقه حفظ شود. تصویربرداری با میکروسکوپ الکترونی روبشی تایید کننده حرکت نانولولهها به بخشهای بالایی گل و جذب و جابجایی آنها در ساقه گل بریدنی ژربرا بود. یافتههای تحقیق حاضر نشان داد که جمعیت باکتری در انتهای ساقه تیمار شاهد بیشتر از جمعیت باکتریایی انتهای ساقه گلهای تیمار شده با نانوکامپوزتها بود. نانولولههای کربنی چند دیواره همراه با پلی وینیل پیرولیدون، پلی اتیلن گلیکول و تریتون ایکس 100 ترکیبات موفقی در افزایش جذب آب، حفظ کیفیت و افزایش ماندگاری گل شاخه بریده ژربرا بودند. بنابر نتایج این آزمایش، حذف موانع جریان آب در ساقه بریده به حفظ ماندگاری و تاخیر در پیری گل کمک میکند.
فیزیولوژی پس از برداشت
معظمه شهابی؛ سمیه رستگار
چکیده
یکی از عمدهترین مشکلات در مرحله پسازبرداشت گل شاخهبریده نرگس رقم ’شهلای شیراز‘ (Narcissus tazetta L.cv. Shahla-e-Shiraz)، کوتاه بودن عمر پسازبرداشت آن است که بهطور عمده بهدلیل پژمردگی و قهوهای شدن سریع گلبرگهای آن میباشد. مطالعه حاضر بهمنظور بررسی تأثیر تیمار سدیمنیتروپروساید بر حفظ کیفیت و جلوگیری از فرآیند ...
بیشتر
یکی از عمدهترین مشکلات در مرحله پسازبرداشت گل شاخهبریده نرگس رقم ’شهلای شیراز‘ (Narcissus tazetta L.cv. Shahla-e-Shiraz)، کوتاه بودن عمر پسازبرداشت آن است که بهطور عمده بهدلیل پژمردگی و قهوهای شدن سریع گلبرگهای آن میباشد. مطالعه حاضر بهمنظور بررسی تأثیر تیمار سدیمنیتروپروساید بر حفظ کیفیت و جلوگیری از فرآیند قهوهای شدن گلبرگهای گل شاخهبریده نرگس انجام شد. آزمایش حاضر بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار بهصورت فروبری کوتاهمدت در سدیمنیتروپروساید در دو غلظت (25 و 50 میکرومولار) بهمدت 24 ساعت برروی گلهای شاخهبریده نرگس انجام شد. محلول ساکارز 2 درصد و همچنین آبمقطر بهعنوان شاهد در نظر گرفته شدند. در این آزمایش شاخصهای مختلف بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج بهدست آمده، بیشترین کیفیت ظاهری گل (03/3) و بیشترین محتوی نسبی آب گلبرگ (1/43 درصد) در پایان آزمایش در گلهای تیمار شده با 25 میکرومولار سدیمنیتروپروساید مشاهده شد. کمترین میزان قهوهای شدن (3/22 درصد) و تغییرات رنگ (ΔE) و بیشترین روشنایی رنگ گلبرگها (L*) (47/35) نیز در تیمار 25 میکرومولار سدیمنیتروپروساید مشاهده شد. تیمار 25 میکرومولار سدیمنیتروپروساید بهطور معنیداری فعالیت آنزیم پلیفنل اکسیداز را به یک پنجم نسبت به شاهد کاهش داد. این غلظت همچنین تأثیر معنیداری در کاهش نشتیونی و حفظ پایداری غشایسلولی (3/73 درصد) نسبت به شاهد (5/69 درصد) داشت. نتایج نشان داد که غلظت مناسب سدیمنیتروپروساید با حفظ محتوی نسبی آب گلبرگ، کاهش نشتیونی وحفظ پایداری غشایسلولی و کاهش فعالیت آنزیم پلیفنل اکسیداز (PPO) نقش موثری در مهار فرایند قهوهای شدن گلبرگهای گل شاخهبریده نرگس داشت.
فیزیولوژی پس از برداشت
مهشید غفوری؛ فرهنگ رضوی؛ مسعود ارغوانی؛ ابراهیم عابدی قشلاقی
چکیده
جلبک قهوهای جزو زیست محرک‌هایی است که بدون اثرات مخرب زیسـت محیطی در تولید محصولات باغی و زراعی مورد استفاده قرار میگیرد. این پژوهش بهمنظور بررسی تـأثیر تیمار جلبک قهوهای به‌صـورت محلـول‌پاشـی بر روی شاخه، برگ و میوه بـر برخی خصوصیات کیفی و فعالیت آنتیاکسیدانی میوه کیوی رقم ’هایوارد‘ به صورت فاکتوریل (فاکتور اول: ...
بیشتر
جلبک قهوهای جزو زیست محرک‌هایی است که بدون اثرات مخرب زیسـت محیطی در تولید محصولات باغی و زراعی مورد استفاده قرار میگیرد. این پژوهش بهمنظور بررسی تـأثیر تیمار جلبک قهوهای به‌صـورت محلـول‌پاشـی بر روی شاخه، برگ و میوه بـر برخی خصوصیات کیفی و فعالیت آنتیاکسیدانی میوه کیوی رقم ’هایوارد‘ به صورت فاکتوریل (فاکتور اول: محلول‌پاشی جلبک قهوهای در چهار سطح (صفر، 1، 2 و 3 گرم در لیتر) در سه زمان 110، 125 و 140 بعد از مرحله تمام گل؛ فاکتور دوم: زمان انبارمانی در 4 سطح صفر، 30، 60 و 90 روز پس از انبارمانی) بر پایه طرح بلوکهای کامل تصـادفی بـا سـه تکرار انجام شد. میوههای تیمار شده به مدت 90 روز در شرایط انباری با دمای 1 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 90 درصد نگهداری شدند و به صورت ماهیانه مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده حاکی از تـأثیر معنیدار تیمار عصاره جلبک قهوه‌ی بر صفات مورد ارزیابی بود. تیمار عصاره جلبک قهوهای موجب حفظ سفتی بافت میوه، ویتامین ث، ظرفیت آنتیاکسیدانی، فنل، فلاونوئید کل و آنزیم فنیل آلانین آمونیالیاز (PAL) در مقایسه با تیمار شاهد شدند. تیمار 3 گرم در لیتر جلبک قهوهای بهترین تـأثیر را در بین تیمارهای اعمال شده در حفظ سفتی (40/40 درصد)، درصد کاهش وزن میوه (87/41 درصد)، اسید قابل تیتراسیون (37/25 درصد)، ویتامین ث (26/33 درصد) ظرفیت آنتیاکسیدانی (70/26 درصد) ، فنل کل (17/81)، فلاونوئید کل (67/103 درصد) و فعالیت آنزیم PAL (75/153 درصد) نسبت به شاهد در 90 روز انبارمانی داشت. با توجه به اثرات مثبت تیمار عصاره جلبک قهوهای بر حفظ کیفیت و افزایش ماندگاری میوه کیوی در طی دوره انبارداری، چنین به نظر میرسد که کاربرد این ترکیب در مقیاس وسیع به عنوان یک راهکار مناسب جهت افزایش کیفیت میوه کیوی رقم هایوارد قابل توصیه باشد.
فیزیولوژی پس از برداشت
سعید شیوخی
چکیده
مدیریت ناکارآمد مزارع توتفرنگی، یکی از عوامل مهم در کاهش قابل توجه عملکرد و کیفیت میوه توت فرنگی (Fragaria × ananassa, Duch.) بهحساب میآید. در این پژوهش، به منظور بررسی تاثیر خاکپوشهای پلیاتیلنی رنگی بر خصوصیات کیفی، میزان عملکرد، پارامترهای فلورسانس و کلروفیل برگ گیاه توتفرنگی رقم ’کاماروسا‘، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای ...
بیشتر
مدیریت ناکارآمد مزارع توتفرنگی، یکی از عوامل مهم در کاهش قابل توجه عملکرد و کیفیت میوه توت فرنگی (Fragaria × ananassa, Duch.) بهحساب میآید. در این پژوهش، به منظور بررسی تاثیر خاکپوشهای پلیاتیلنی رنگی بر خصوصیات کیفی، میزان عملکرد، پارامترهای فلورسانس و کلروفیل برگ گیاه توتفرنگی رقم ’کاماروسا‘، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تیمار آزمایشی شامل؛ خاکپوش پلیاتیلنی رنگی (سیاه، قرمز، سفید) و شاهد (بدون خاکپوش) در سه تکرار در طی سالهای زراعی 96-1395 و 97-1396انجام شد. بر پایه یافتهها، تاثیر رنگ خاکپوشهای پلیاتیلنی بر میزان عملکرد میوه دارای تفاوت معنیدار بود (p ≤ 0.01). بهطوریکه عملکرد کل میوه در زمانهای برداشت اول و دوم بهترتیب (175 و 185روز پس از کاشت) بهگونهای بود که بیشترین عملکرد میوه توتفرنگی در کاربرد خاکپوش قرمز و کمترین آن در گیاهان بدون خاکپوش ( شاهد) مشاهده گردید. در حالیکه در زمان برداشت سوم (200 روز پس از کاشت)، این خاکپوشهای سیاه و سفید بودند که بیشترین مقدار عملکرد را بهخود اخنتصاص دادند. بیشترین میزان مواد جامد محلول (TSS) میوه، مربوط به تیمارهای دارای خاکپوش در مقایسه با شاهد بود، اما تفاوت چندانی میان خاکپوشهای پلیاتیلنی رنگی مشاهده نشد. همچنین نتایج گویای آن بود که، تاثیر خاکپوشهای پلیاتیلنی رنگی بر پارامترهای فلورسانس و شدت سبزینگی برگ معنیدار بود (p ≤ 0.05). نتایج حاکی از آن بود که رنگ خاکپوشهای پلیاتیلنی تاثیر چشمگیری بر میزان فلورسانس اولیه، نسبت فلورسانس اولیه به فلورسانس متغیر (Fv/Fo) و شدت سبزینگی برگ داشت. بهطوریکه در هر دو سال زراعی، بیشترین میزان نسبت Fv/Fo ، Fo و شدت سبزینگی مربوط به خاکپوشهای پلیاتیلنی رنگی بود و کمترین میزان آن در تیمار شاهد مشاهده شد. این در حالی بود که رنگ خاکپوشها تاثیر چندانی بر میزان نسبت Fv/Fm نداشت. در واقع میتوان اینگونه اظهار داشت که، پاسخ گیاه نسبت به رنگ خاکپوشهای پلیاتیلنی در مقایسه با تیمار شاهد، سبب بهبود عملکرد میوه و افزایش بهرهوری سیستم فتوسنتزی گیاه توتفرنگی میشود.
فیزیولوژی پس از برداشت
بهاره قربانی؛ رقیه نجف زاده
چکیده
میوه گیلاس دارای ارزش غذایی بالایی بوده و به دلیل طعم و مزه مطلوب، و ظاهر جذاب از اهمیت بالایی برخوردار است. این میوه به دلیل حساس بودن به صدمات حمل و نقل، کاهش رطوبت و فساد پذیر بودن عمر انبارمانی بسیار کوتاهی دارد. میوه گیلاس پس از برداشت، بهسرعت دچار زوال شده و در برخی موارد بهدلیل مدت زمان انتقال و بازاریابی، با کیفیت مناسب ...
بیشتر
میوه گیلاس دارای ارزش غذایی بالایی بوده و به دلیل طعم و مزه مطلوب، و ظاهر جذاب از اهمیت بالایی برخوردار است. این میوه به دلیل حساس بودن به صدمات حمل و نقل، کاهش رطوبت و فساد پذیر بودن عمر انبارمانی بسیار کوتاهی دارد. میوه گیلاس پس از برداشت، بهسرعت دچار زوال شده و در برخی موارد بهدلیل مدت زمان انتقال و بازاریابی، با کیفیت مناسب بهدست مصرفکنندگان نمی‌رسد. بنابراین استفاده از ترکیبات طبیعی جهت افزایش ماندگاری و حفظ کیفیت آن ضروری به نظر میرسد. در پژوهش حاضر تیمار غوطه وری ملاتونین به مدت 15 دقیقه در چهار سطح صفر (شاهد)، 50، 100 و 200 میکرومولار به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار بر روی میوه گیلاس رقم ’سیاه مشهد‘ اعمال شد و میوهها در سردخانه در دمای 1±5 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 85 درصد به مدت 35 روز نگهداری شدند. پارامترهایی مانند کاهشوزن، اسیدیته قابل تیتراسیون، اسیدهای آلی، مواد جامد محلول، آنتیاکسیدان (DPPH)، ترکیبات فنلی، محتوای آنتوسیانین، فعالیت آنزیمهای پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز به مدت پنج هفته بررسی شدند. نتایج نشان داد میوههای تیمار شده با ملاتونین در غلظت200 میکرومولار نسبت به سایر تیمارها و شاهد، میزان (40 درصد) کاهش وزن کمتری داشتند و همچنین در این میوهها میزان ترکیبات فنلی (25 میلیگرم بر صد گرم وزن تر اسید گالیک)، مواد جامد محلول (4 درصد بریکس) و فعالیت آنزیمهای پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز (20 واحد بر میلیگرم پروتئین) افزایش یافتند. ترکیب ملاتونین خاصیت آنتیاکسیدانی بالایی داشته و قادر است مانند یک ترکیب محافظت کننده عمل کرده و رادیکالهای آزاد را مهار نماید. در این پژوهش دیده شد غلظت200 میکرومولار توانسته است عمر انبارداری میوه گیلاس را با حفظ خواص آنتیاکسیدانی بالا برده و کیفیت را بهبود بخشد.
فیزیولوژی پس از برداشت
وحید انیسی؛ یحیی سلاح ورزی؛ مریم کمالی؛ بهرام عابدی
چکیده
به دلیل عمر کوتاه پس از برداشت خیار و سرعت بالای کاهش کیفیت آن از روشهای مختلفی جهت حفظ مرغوبیت خیار مانند پوششهای خوراکی استفاده میشود. به منظور بررسی اثر دو عامل برهموم به عنوان یک پوشش خوراکی و هیدروکولینگ بر ماندگاری خیار، این پژوهش بهصورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح عصاره ...
بیشتر
به دلیل عمر کوتاه پس از برداشت خیار و سرعت بالای کاهش کیفیت آن از روشهای مختلفی جهت حفظ مرغوبیت خیار مانند پوششهای خوراکی استفاده میشود. به منظور بررسی اثر دو عامل برهموم به عنوان یک پوشش خوراکی و هیدروکولینگ بر ماندگاری خیار، این پژوهش بهصورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح عصاره الکلی برهموم (صفر، 4 و 8 درصد) و دو سطح غوطهوری در آب در دمای 4 و 24 درجه سلسیوس، در چهار تکرار بود. پس از اعمال تیمارها، میوهها به مدت 21 روز در دمای 10 درجهسلسیوس نگهداری شدند. نتایج نشان داد برهمکنش دو تیمار فوق بر درصد کاهش وزن میوه، سفتی، فعالیت آنتیاکسیدانی، محتوای کلروفیل و مواد جامد محلول اثرگذار بود. بیشترین کاهش وزن میوه در تیمار شاهد (عدم محلول‌پاشی با برهموم) در هیدروکولینگ 4 درجه سلسیوس با میانگین 025/5 درصد مشاهده شد. محلول‌پاشی میوهها با برهموم در دو غلظت 4 و 8 درصد منجر به افزایش سفتی بافت میوه نسبت به نمونههای شاهد در هر دو تیمار دمایی شد. بیشترین میزان کلروفیل کل بدون اختلاف معنیدار در تیمارهای بره موم 8 درصد + دمای 24 درجه سانتیگراد (میانگین 96/8 میلیگرم بر گرم) و تیمار 8 درصد برهموم + دمای 4 درجه سلسیوس (با میانگین 68/8 میلیگرم بر گرم) و تیمار 4 درصد برهموم+ دمای 4 درجه سلسیوس (با میانگین 93/7 میلیگرم بر گرم) بود. همچنین در دمای 4 درجه سانتیگراد محلول‌پاشی با بره موم 4 و 8 درصد منجر به افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی شد. به طورکلی اگرچه میوههای تیمار شده با دمای 24 درجه سانتیگراد کاهش وزن بیشتری نسبت به دمای 4 درجه سلسیوس نشان دادند ولی کاربرد هر دو غلظت برهموم منجر به بهبود صفات مربوط به ماندگاری پس از برداشت شد، مقدار فنول میوه را کاهش داد و بر سفتی بافت و سایر صفات بیوشیمیایی اندازهگیری شده اثر گذاشت.
