مهدی محمودزاده؛ میرحسن رسولی صدقیانی؛ عباس حسنی؛ محسن برین
چکیده
استفاده از پتانسیل میکروبی خاک از جمله قارچ های میکوریز آربوسکولار (AMF)برای بهبود رشد و تغذیه گیاه بطور گسترده ای مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه به منظور بررسی تأثیر قارچ های میکوریز آربوسکولار بر رشد و درصد مواد مؤثره نعناع فلفلی تحت شرایط گلخانه ای در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار قارچ میکوریز آربوسکولار انجام شد. تیمارهای ...
بیشتر
استفاده از پتانسیل میکروبی خاک از جمله قارچ های میکوریز آربوسکولار (AMF)برای بهبود رشد و تغذیه گیاه بطور گسترده ای مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه به منظور بررسی تأثیر قارچ های میکوریز آربوسکولار بر رشد و درصد مواد مؤثره نعناع فلفلی تحت شرایط گلخانه ای در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار قارچ میکوریز آربوسکولار انجام شد. تیمارهای تلقیحی شامل 1) شرایط بدون تلقیح (C)، 2) گلوموس فسیکولاتوم (Gf)، 3) گلوموس اینترارادیسز (Gi) و 4) گلوموس موسه (Gm) بودند. در پایان دوره رشد برخی پارامترهای رشدی شامل ارتفاع، قطر ساقه، تعداد شاخه جانبی، تعداد برگ، وزن تر و خشک برگ و همچنین درصد مواد مؤثره و درصد کلنیزاسیون ریشه نعناع فلفلی اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد تلقیح با قارچ های میکوریز آربوسکولار اثر معنی داری (05/0P≤)، بر روی پارامترهای اندازه گیری داشته است. تلقیح با قارچ های میکوریز آربوسکولار، ارتفاع گیاه، قطر ساقه، تعداد شاخه های جانبی، تعداد برگ، ماده تر و خشک برگ، درصد کلونیزاسیون ریشه و محتوی (25 درصد) و عملکرد اسانس (28 درصد) را افزایش داد. منتول، منتون و 1و 8-سینئول بالاترین فراوانی را در مواد موثره نعناع تشکیل دادند. تأثیر قارچ-های میکوریز آربوسکولار بر وزن خشک ریشه و درصد کلونیزاسیون ریشه معنی دار (05/0P≤) بود. بیشترین و کمترین درصد کلونیزاسیون ریشه (به ترتیب 47 و 0 درصد) در گیاهان تلقیح شده با Gf و تیمار شاهد مشاهده گردید.
علیرضا پیرزاد؛ رضا درویش زاده؛ عباس حسنی
چکیده
این آزمایش برای ارزیابی تجمع رنگیزه های فتوسنتزی و عملکرد زیره سبز به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه در سال 1389 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل رژیم های آبیاری (آبیاری پس از 50، 100، 150 و 200 میلی مترتبخیر از تشتک تبخیرکلاس A) و سطوح مختلف سوپرجاذب (صفر، 60، 120، 180، 240 و 300 کیلوگرم ...
بیشتر
این آزمایش برای ارزیابی تجمع رنگیزه های فتوسنتزی و عملکرد زیره سبز به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه در سال 1389 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل رژیم های آبیاری (آبیاری پس از 50، 100، 150 و 200 میلی مترتبخیر از تشتک تبخیرکلاس A) و سطوح مختلف سوپرجاذب (صفر، 60، 120، 180، 240 و 300 کیلوگرم در هکتار) بودند. بالاترین میزان کلروفیل a (266/0میلی گرم در لیتر) و کلروفیل کل (518/0میلی گرم در لیتر) در تیمار آبیاری پس از 50 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر و بدون کاربرد پلیمر به دست آمد. بالاترین (259/0میلی‌گرم در لیتر) و پایین ترین (028/0میلی گرم در لیتر) میزان کلروفیل b در تیمار آبیاری پس از 200 میلی متر تبخیر و به ترتیب با کاربرد 60 و 240 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب مشاهده شد. بالاترین عملکرد دانه (1226کیلوگرم در هکتار) و اسانس (5/36کیلوگرم در هکتار) مربوط به آبیاری پس از 50 میلی متر تبخیر از تشتک و 60 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب بود. با افزایش فاصله آبیاری به 100، 150 و 200 میلی متر تبخیر، برای تولید حداکثر عملکرد، به ترتیب به 120، 180 و 120 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب نیاز بود. درصد اسانس زیره با افزایش فاصله آبیاری تا 150 میلی متر تبخیر به تدریج و به صورت معنی دار افزایش یافت ولی با افزایش بیشتر فاصله آبیاری روند کاهشی داشت. مشابه عملکرد دانه، کمترین عملکرد اسانس (9/0کیلوگرم در هکتار) مربوط به تیمار آبیاری پس از 50 میلی متر تبخیر و 120کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب، یعنی کمتر از عملکرد تولید شده تحت شرایط آبیاری پس از 200 میلی متر تبخیر بود. در نهایت، مقدار مناسب پلیمر سوپرجاذب برای سطوح مختلف آبیاری متفاوت بود، یعنی برای شاهد، و تنش های ملایم و متوسط کمتر از 120 کیلوگرم، و برای تنش شدید 300 کیلوگرم در هر هکتار مناسب برای تولید اسانس در زیره سبز توصیه می شود.
فرهاد اصغری؛ عباس حسنی؛ بهمن حسینی؛ جواد فرخی
چکیده
ریحان (Ocimum basilicum) گیاهی علفی، یکساله و متعلق به خانواده نعناعیان است. از ریحان به عنوان گیاه دارویی، ادویه ای و همچنین به عنوان سبزی تازه استفاده می شود. یکی از بخش‌های مهم بیوتکنولوژی، کشت بافت می باشد که کاربردهای زیادی در زمینة گیاهان داروئی، نظیر باززایی و تکثیر گیاهان در شرایط آزمایشگاهی و تولید داروهای گیاهی با کیفیت بالا دارد. ...
بیشتر
ریحان (Ocimum basilicum) گیاهی علفی، یکساله و متعلق به خانواده نعناعیان است. از ریحان به عنوان گیاه دارویی، ادویه ای و همچنین به عنوان سبزی تازه استفاده می شود. یکی از بخش‌های مهم بیوتکنولوژی، کشت بافت می باشد که کاربردهای زیادی در زمینة گیاهان داروئی، نظیر باززایی و تکثیر گیاهان در شرایط آزمایشگاهی و تولید داروهای گیاهی با کیفیت بالا دارد. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر نوع ژنوتیپ (4 ژنوتیپ مختلف شامل ارومیه، اردبیل، همدان و مجارستانی) و محیط کشت (محیط MS تکمیل شده با بنزیل آدنین در چهار سطح صفر، 5/2، 5 و 5/7 میلی گرم در لیتر) بر باززایی مستقیم شاخساره و مشخص نمودن بهترین نوع ژنوتیپ و تیمار هورمونی برای به دست آوردن بیشترین بازده در تولید گیاهچه های درون شیشه ای گیاه ریحان، در آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و در محیط کشت پایه MS انجام گردید. نتایج این آزمایش نشان داد که بین ژنوتیپ ها اختلاف معنی داری از لحاظ باززایی وجود دارد. حداکثر باززایی از نظر درصد و تعداد باززایی در ریزنمونه، در غلظت 5/2 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین و در ژنوتیپ مجارستانی مشاهده گردید. همچنین با افزایش غلظت بنزیل آدنین ریشه زایی کاهش و درصد شیشه ای شدن نمونه ها افزایش یافت.
رسول جلیلی مرندی؛ عباس حسنی؛ حامد دولتی بانه؛ رامین حاجی تقی لو؛ حسین یوسف زاده
چکیده
در این پژوهش تحمل دو رقم انگور (قزل ازوم و بیدانه قرمز) براساس آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار، در سطوح مختلف شوری (صفر، 50، 100، 150 میلی مولار) مورد ارزیابی قرار گرفت. تنش شوری بر روی نهال های یک ساله انگور با 4 جوانه انجام شد. سه ماه بعد از شروع تیمار تنش، نتایج داده ها جمع آوری گردید. براساس نتایج بدست ...
بیشتر
در این پژوهش تحمل دو رقم انگور (قزل ازوم و بیدانه قرمز) براساس آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار، در سطوح مختلف شوری (صفر، 50، 100، 150 میلی مولار) مورد ارزیابی قرار گرفت. تنش شوری بر روی نهال های یک ساله انگور با 4 جوانه انجام شد. سه ماه بعد از شروع تیمار تنش، نتایج داده ها جمع آوری گردید. براساس نتایج بدست آمده تاثیر رقم و سطوح شوری بر صفات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی معنی دار بود. اما سطوح مختلف شوری تاثیری بر طول ساقه نداشت. اثر متقابل رقم× سطوح شوری در طول ساقه، وزن تر و خشک برگ، وزن خشک ساقه، شاخص کلروفیل، میزان قندهای محلول و دمای برگ معنی دار بود. با افزایش سطح شوری، تعداد برگ در هر بوته، سطح برگ، وزن تر و خشک برگ، وزن خشک ساقه و ریشه، محتوای نسبی آب برگ و شاخص کلروفیل به طور معنی دار کاهش یافت. اما میزان پرولین، قندهای محلول و دمای برگ افزایش یافت. تمامی صفات اندازه گیری شده در رقم قزل ازوم بیشتر بود. اما میزان دمای برگ آن نسبت به رقم قرمز بیدانه کمتر بود. براساس نتایج به دست آمده، قزل ازوم از لحاظ خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی نسبت به رقم قرمز بیدانه، در مقابل سطوح مختلف شوری اعمال شده مقاوم بود.
