حسن فرهادی؛ محمد مهدی شریفانی
چکیده
درختان پسته دوپایه هستند و گردهافشانی به منظور پر کردن مغز میوه ضروری است. به منظور بررسی اثر گردهافشانی مصنوعی گرده اینتگریما با استفاده از دو روش اسپری و قلم مو بر برخی خصوصیات کمی و کیفی میوه پسته رقم فندقی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در یکی از باغهای پسته آستان قدس رضوی واقع ...
بیشتر
درختان پسته دوپایه هستند و گردهافشانی به منظور پر کردن مغز میوه ضروری است. به منظور بررسی اثر گردهافشانی مصنوعی گرده اینتگریما با استفاده از دو روش اسپری و قلم مو بر برخی خصوصیات کمی و کیفی میوه پسته رقم فندقی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در یکی از باغهای پسته آستان قدس رضوی واقع در شهرستان بردسکن در سال 97-1396 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل دو روش گردهافشان اسپری و استفاده از قلم مو با پنج ترکیب آرد- گرده و سه تکرار بودند. نتایج تجزیههای آماری نشان داد که استفاده از گرده آزاد گونه اهلی اثرات مثبت معنیداری بر اکثر صفات نسبت به سایر تیمارهای گرده گونه اینتگریما دارد و به میزان زیادی تعیین کننده تشکیل میوه در پسته است. البته تیمار IF4 (5/0 گرم گرده اینتگریما+ 25/0 گرم آرد) در صفت ریزش نهایی میوه با میانگین 50/7 درصد افزایش کمتری از لحاظ این صفت را در بین سایر تیمارهای آرد- گرده نسبت به شاهد نشان داد. همچنین در ارتباط با صفت خندانی در تیمار IF4 به میزان 39/9 درصد نسبت به شاهد افزایش مشاهده شد در حالیکه در تیمارهای IF1(2 گرم گرده اینتگریما+ 25/0 گرم آرد)، IF2 (5/1 گرم گرده اینتگریما+ 25/0 گرم آرد)، IF3 (1 گرم گرده اینتگریما+ 25/0 گرم آرد) به ترتیب 21/42، 63/36، 49/17 درصد کاهش خندانی نسبت به شاهد مشاهده شد. در ارتباط با صفت پوکی تیمار IF4 با میانگین 29/5 درصد کاهش کمتری از لحاظ این صفت را نسبت به شاهد نشان داد در حالیکه در تیمارهای IF1، IF2، IF3 به ترتیب 38/47، 08/38، 65/27 درصد افزایش پوکی نسبت به شاهد مشاهده شد. طبق نتایج روش گردهافشان اسپری نسبت به روش گردهافشان قلم مو در صفات مرحله دوم تشکیل میوه، مرحله نهایی تشکیل میوه، وزن تازه میوه، وزن تازه مغز و خندانی به ترتیب 45/1، 08/11، 15/1، 66/6، 93/7 درصد افزایش و در ارتباط با صفات ریزش میوه و پوکی به ترتیب 04/1 و 83/11 درصد کاهش نشان داد. در بررسی اثر متقابل روش گردهافشان × ترکیب آرد- گرده، روش گردهافشان اسپری در تیمار IF4 در صفات مرحله دوم و مرحله نهایی تشکیل میوه به ترتیب با میانگین 97/28، 41/63، 13/41 درصد نسبت به سایر تیمارها کاهش کمتری نسبت به شاهد نشان داد. همچنین در ارتباط با صفت پوکی در تیمار IF4 در روش گردهافشان اسپری 13/41 درصد نسبت به شاهد کاهش مشاهده شد در حالیکه سایر تیمارها نسبت به شاهد از لحاظ این صفت افزایش نشان دادند. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، به نظر میرسد بتوان با استفاده از تیمار IF4 در روش گردهافشان اسپری تا حدودی باعث افزایش برخی صفات مانند خندانی و کاهش پوکی در باغهای پسته شد.
حسن فرهادی؛ محمد مهدی شریفانی؛ مهدی علیزاده؛ حسین حکم آبادی؛ ساسان علی نیائی فرد
چکیده
پسته یکی از مهمترین محصولات باغی ایران است که بیشتر در مناطق خشک و نیمه خشک کشت میشود. به منظور بررسی تأثیر تنش خشکی بر برخی صفات رویشی و فیزیولوژیک دانهالهای پسته و شناسایی ژنوتیپهای متحمل، آزمایش گلخانهای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار به صورت گلدانی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع ...
بیشتر
پسته یکی از مهمترین محصولات باغی ایران است که بیشتر در مناطق خشک و نیمه خشک کشت میشود. به منظور بررسی تأثیر تنش خشکی بر برخی صفات رویشی و فیزیولوژیک دانهالهای پسته و شناسایی ژنوتیپهای متحمل، آزمایش گلخانهای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار به صورت گلدانی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در سالهای 98- 1397 به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش شامل 10 ژنوتیپ پسته احمد آقایی، اکبری، سرخهحسینی، گرمه، فندقی و (دورگهای بین اینتگریما به عنوان والد پدری و ژنوتیپهای احمد آقایی، اکبری، سرخهحسینی، گرمه و فندقی به عنوان والد مادری) و سه سطح خشکی شامل شاهد (ظرفیت زراعی)، تنش ملایم (65 درصد ظرفیت زراعی) و تنش شدید (30 درصد ظرفیت زراعی) بودند که 84 روز روی دانهالهای سه ماهه پسته اعمال شدند. نتایج تجزیههای آماری نشان داد که تنش خشکی اثر معنیداری بر تعداد برگ، طول ساقه، طول ریشه، محتوی نسبی آب برگ، نشت الکترولیت، کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل، کارتنوئید، پرولین برگ و ریشه داشت. با افزایش سطوح خشکی تمامی صفات به جز طول ریشه، نشت الکترولیت و پرولین در گیاهان مورد مطالعه نسبت به شاهد کاهش یافت. در بین دانهالها، در اکثر صفات به ترتیب ژنوتیپهای پر رشد دورگه سرخهحسینی × اینتگریما، احمد آقایی × اینتگریما و اکبری × اینتگریما کمتر و ژنوتیپهای فندقی و فندقی × اینتگریما بیشتر تحت تأثیر خشکی قرار گرفتند. بر اساس نتایج پژوهش حاضر به نظر میرسد بتوان از دورگههای پر رشد سرخهحسینی × اینتگریما، احمد آقایی × اینتگریما و اکبری × اینتگریما به عنوان ژنوتیپهای حاوی ژنهای متحمل به خشکی برای اصلاح ارقام در مناطق خشک استفاده کرد.
حسن فرهادی؛ مجید عزیزی؛ سید حسین نعمتی
چکیده
تنشهای محیطی به ویژه خشکی، از مهمترین عوامل کاهش رشد در مراحل رشد و نمو گیاه مخصوصاً مرحله جوانهزنی گیاه میباشد. بدین منظور در این آزمایش عکس العمل هشت توده بومی شنبلیله از اصفهان، تبریز، همدان، ساری، چالوس، آمل، مشهد و یاسوج به تنش خشکی در طی مراحل جوانهزنی در سطوح خشکی صفر، 3-، 6- و 9- بار که با استفاده محلول پلی اتیلن گلایکول 6000 ...
بیشتر
تنشهای محیطی به ویژه خشکی، از مهمترین عوامل کاهش رشد در مراحل رشد و نمو گیاه مخصوصاً مرحله جوانهزنی گیاه میباشد. بدین منظور در این آزمایش عکس العمل هشت توده بومی شنبلیله از اصفهان، تبریز، همدان، ساری، چالوس، آمل، مشهد و یاسوج به تنش خشکی در طی مراحل جوانهزنی در سطوح خشکی صفر، 3-، 6- و 9- بار که با استفاده محلول پلی اتیلن گلایکول 6000 (PEG 6000) اعمال شده بود، در آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در شرایط کنترل شده در آزمایشگاه تحصیلات تکمیلی گروه علوم باغبانی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1393 بررسی شد. صفات مورد بررسی شامل: درصد جوانهزنی، سرعت جوانهزنی، طول ریشهچه، طول ساقهچه، وزن خشک ریشهچه، وزن خشک ساقهچه، وزن خشک گیاهچه و نسبت طول ریشهچه به ساقهچه بودند. بین کلیه تودهها و سطوح مختلف تنش برای کلیه صفات تفاوت معنیدار (01/0p≤) مشاهده گردید و اثر متقابل برای تمامی صفات به جز طول ریشهچه و طول ساقهچه معنیدار بود. تودههای مختلف پاسخهای متفاوتی به خشکی نشان دادند به طوریکه متحملترین آن‌ها تودههای اصفهان، مشهد و چالوس بودند که در اکثر صفات اندازه گیری شده برتر بودند و تودههای آمل و ساری در ردههای بعد و تودههای تبریز، همدان و یاسوج نسبت به شش توده دیگر حساسیت بیشتری به تنش خشکی نشان دادند. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، به نظر میرسد بتوان از این سه توده برای اصلاح تودههایی با پتانسیل عملکرد زیاد در مناطق خشک استفاده کرد.
حسن فرهادی؛ مجید عزیزی؛ سید حسین نعمتی
چکیده
مرحله جوانهزنی گیاهان یکی از مراحل مهم در طول دوره رشد آن‌ها میباشد که اغلب تحت تأثیر تنشهای محیطی به ویژه شوری و خشکی قرار می‌گیرد. به منظور بررسی اثر تنشهای شوری و خشکی دو آزمایش جداگانه به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار بر روی بذر تودههای بومی شنبلیله آمل، تبریز، ساری و مشهد در آزمایشگاه تحصیلات تکمیلی ...
بیشتر
مرحله جوانهزنی گیاهان یکی از مراحل مهم در طول دوره رشد آن‌ها میباشد که اغلب تحت تأثیر تنشهای محیطی به ویژه شوری و خشکی قرار می‌گیرد. به منظور بررسی اثر تنشهای شوری و خشکی دو آزمایش جداگانه به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار بر روی بذر تودههای بومی شنبلیله آمل، تبریز، ساری و مشهد در آزمایشگاه تحصیلات تکمیلی گروه علوم باغبانی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1393 اجرا شد. تیمارهای شوری به ترتیب (صفر، 60، 120 و 180 میلی‌مولار نمک کلرید سدیم) و تیمارهای خشکی (شاهد، 3-، 6- و 9- بار پلی اتیلن گلایکول 6000) بودند. نتایج نشان داد که با افزایش سطوح شوری و منفی تر شدن پتانسیل اسمزی درصد و سرعت جوانهزنی، طول ریشهچه، طول ساقهچه و وزن خشک گیاهچه به طور معنیداری (01/0P≤) در کلیه‌‌ی تودههای مورد بررسی نسبت به شاهد کاهش یافت. میزان کاهش این صفات در تنش شوری نسبت به تنش خشکی بیشتر بود که نشان دهنده حساسیت بیشتر تودههای شنبلیله به تنش شوری نسبت به تنش خشکی است. بین تودهها، توده-های مشهد و آمل متحملترین و تودههای تبریز و ساری حساس‌‌ترین تودهها به شوری و خشکی بودند. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، به نظر میرسد بتوان از تودههای مشهد و آمل برای اصلاح تودههایی با پتانسیل عملکرد زیاد در مناطق شور و خشک استفاده کرد.
