داود اکبری نودهی؛ محمد زنگویی؛ فضل شیردل شهمیری
چکیده
کم کردن تلفات آب و دفعات آبیاری یکی از راهکارهای اساسی در توسعه کشاورزی و به حداقل رساندن تنشهای وارده به گیاهان محسوب می‌گردد، در این راستا یکی از این روشها استفاده از سوپر جاذب است. به‌منظور ارزیابی سطوح مختلف سوپرجاذب بر رشد و نمو گیاه توت فرنگی در شرایط تنش خشکی، پژوهشی در سال 1389 در استان مازندران در خاکی با بافت لومی انجام ...
بیشتر
کم کردن تلفات آب و دفعات آبیاری یکی از راهکارهای اساسی در توسعه کشاورزی و به حداقل رساندن تنشهای وارده به گیاهان محسوب می‌گردد، در این راستا یکی از این روشها استفاده از سوپر جاذب است. به‌منظور ارزیابی سطوح مختلف سوپرجاذب بر رشد و نمو گیاه توت فرنگی در شرایط تنش خشکی، پژوهشی در سال 1389 در استان مازندران در خاکی با بافت لومی انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای تنش خشکی شامل 30، 50 و 70 درصد تخلیه رطوبت در دسترس خاک و پنج سطح سوپرجاذب، صفر، 25/0، 5/0، 75/0 و یک درصد وزنی و در شرایط گلدانی بودند. نتایج نشان داد که استفاده از سوپرجاذب بر تمام شاخصهای رشدی شامل روندک، برگ، ریشه و بوته و شاخصهای زایشی در شرایط تنش خشکی معنیدار بود. در تمام شاخصهای رویشی به جز طول ریشه و طول روندک و تمام شاخصهای زایشی بیشترین میانگینها مربوط به تیمار یک درصد سوپرجاذب با 30 درصد تخلیه رطوبت بود، که بهعنوان بهترین تیمار آزمایشی انتخاب می‌گردد. افزایش میزان مصرف سوپرجاذب باعث افزایش معنیدار وزن میوهها گردید به طوریکه با مصرف 25/0 درصد وزنی سوپر جاذب عملکرد نسبت به تیمار شاهد (صفر درصد وزنی) تا چهار برابر افزایش داشته است.
