محمد سلیمانی؛ مصطفی مبلی؛ علی اکبر رامین؛ بهرام بانی نسب؛ لیلا اصلانی
چکیده
به منظور بررسی اثر اسپرمیدین بر تحمل به سرمای دانهال‌های خیار رقم مزرعه‌ای ’رشید‘، پژوهشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و چهار تیمار شامل غلظت‌های صفر، 1/0، 5/0 و 1 میلی‌مولار اسپرمیدین در انکوباتور در دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان به صورت دو آزمایش مجزا اجرا شد. به این منظور بذرها در محیطی مرطوب، به مدت 7 روز در دمای ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر اسپرمیدین بر تحمل به سرمای دانهال‌های خیار رقم مزرعه‌ای ’رشید‘، پژوهشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و چهار تیمار شامل غلظت‌های صفر، 1/0، 5/0 و 1 میلی‌مولار اسپرمیدین در انکوباتور در دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان به صورت دو آزمایش مجزا اجرا شد. به این منظور بذرها در محیطی مرطوب، به مدت 7 روز در دمای 20 درجه سلسیوس و پس از تیمار با اسپرمیدین، 8 روز در دماهای 6 یا 9 درجه سلسیوس قرار داده شدند. در پایان هر آزمایش ویژگی‌هایی شامل طول، وزن تر و خشک، نشت یونی و پرولین در ساقه و ریشه اندازه‌گیری شد. جهت مقایسه اثر دما و برهمکنش آن با غلظت‌های متفاوت اسپرمیدین داده‌های دو آزمایش با همدیگر در یک طرح کرت‌های خرد شده (2 دمای متفاوت انکوباتور به صورت 2 کرت اصلی و 4 غلظت اسپرمیدین به صورت 4 کرت فرعی) آنالیز آماری شد. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان داد که کاربرد اسپرمیدین در بالاترین غلظت (1 میلی‌مولار) اثرات معکوسی در تعدیل سرمازدگی در دمای 9 درجه سلسیوس داشت، به طوری‌که وزن تر و خشک ریشه را کاهش داد. غلظت 5/0 میلی‌مولار اسپرمیدین در دمای 6 درجه سلسیوس مؤثرتر از سایر غلظت‌ها بود و باعث افزایش وزن تر ریشه، کاهش میزان نشت یونی ریشه و افزایش پرولین ساقه شد. نتایج آنالیز کرت‌های خرد شده نشان داد که در مجموع غلظت‌های 1/0 و 5/0 میلی‌مولار اسپرمیدین باعث افزایش معنی‌دار طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه شد. مقایسه میانگین برهمکنش دما و غلظت اسپرمیدین نشان داد که بر خلاف این که در مجموع تیمارهای 5/0 میلی‌مولار اسپرمیدین باعث افزایش معنی‌دار طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه شد، به دلیل وجود برهمکنش معنی‌دار بین دما و غلظت اسپرمیدین این اثراتِ افزایش صرفاً در دمای 6 درجه سلسیوس مشاهده شد و در دمای 9 درجه سلسیوس تفاوت معنی‌داری با تیمار شاهد نداشت.
مهدی مکوندی؛ سعادت شاهپوری؛ علی اکبر رامین
چکیده
اثرات تیمارهای 1-متیل‌سیکلو‌پروپن و کلرید کلسیم به تنهایی یا در ترکیب با یکدیگر بر تغییرات کیفیت پس از برداشت میوه رسیده سبز زیتون رقم "میشن" مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش بر پایه فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار انجام شد. در طول آزمایش تغییرات شاخص‌های کلروفیل (SPAD)، راندمان کوانتومی فتوسیستم II (Fv/Fm) و رنگ پوست و همچنین ...
بیشتر
اثرات تیمارهای 1-متیل‌سیکلو‌پروپن و کلرید کلسیم به تنهایی یا در ترکیب با یکدیگر بر تغییرات کیفیت پس از برداشت میوه رسیده سبز زیتون رقم "میشن" مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش بر پایه فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار انجام شد. در طول آزمایش تغییرات شاخص‌های کلروفیل (SPAD)، راندمان کوانتومی فتوسیستم II (Fv/Fm) و رنگ پوست و همچنین سفتی گوشت میوه مورد بررسی قرار گرفت. مقایسه میانگینها نشان داد میوههای تیمار نشده (شاهد) در مدت 14 روز نرم شدند. این در حالی بود که تیمار 1-متیل‌سیکلو‌پروپن از نرم شدن گوشت و توسعه رنگ پوست میوه زیتون جلوگیری کرد. همچنین تیمار 1-متیل‌سیکلو‌پروپن اثر ناچیزی بر جلوگیری از کاهش راندمان کوانتومی فتوسیستم II پوست میوه نشان داد. تیمار میوههای زیتون به وسیله کلرید کلسیم نرم شدن بافت میوه را به تأخیر انداخت، امّا اثری بر شاخص‌های کلروفیل، راندمان کوانتومی فتوسیستم II و رنگ پوست میوه نداشت. میوههای تیمار شده با ترکیب 1-متیل‌سیکلو‌پروپن و کلرید کلسیم اثر همافزایی بر جلوگیری از نرم شدن گوشت میوه نشان دادند و با حداقل تغییر رنگ به مدت 35 روز انبامانی، سفت باقی ماندند.
