الهام عزیزی؛ آسیه سیاهمرگویی؛ احمد نظامی؛ علی اصغر محمدآبادی؛ رضا سهیلی
چکیده
به‌منظور ارزیابی کشت پاییزه رازیانه در شرایط آب و هوایی مشهد، آزمایشی در سال‌های زراعی 83-1382 و 1384 – 1383 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد، بصورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل دو اکوتیپ بومی رازیانه (کرمان و خراسان) و سه تاریخ کاشت (مهر، آذر و اسفند) ...
بیشتر
به‌منظور ارزیابی کشت پاییزه رازیانه در شرایط آب و هوایی مشهد، آزمایشی در سال‌های زراعی 83-1382 و 1384 – 1383 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد، بصورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل دو اکوتیپ بومی رازیانه (کرمان و خراسان) و سه تاریخ کاشت (مهر، آذر و اسفند) بود. بذر گیاهان رازیانه تنها در سال زراعی 1383 – 1382 کاشته شدند و در سال زراعی بعد، گیاهان از بخش‌های باقیمانده ساقه در مجاورت سطح زمین مجدداً رشد کردند. نتایج نشان داد که در پایان سال زراعی اول، تعداد بوته باقی مانده در تاریخ کاشت اسفند تقریباً 3 برابر کاشت اول بود. در سال زراعی دوم، تعداد بوته باقی مانده در کاشت اسفند 5/6 برابر کاشت مهر و 7/2 برابر کاشت آذر بود. در هر دو سال زراعی بین دو اکوتیپ کرمان و خراسان از نظر تعداد بوته باقیمانده در انتهای فصل رشد تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. در سال دوم علی‌رغم معنی‌دار نبودن اثر تاریخ کاشت و رقم بر وزن خشک و تعداد شاخه‌های اولیه و ثانویه در گیاهان کاشت مهر، از نظر این صفات دارای برتری نسبت به گیاهان کاشت آذر و اسفند بودند. تعداد چترهای بدون دانه در کاشت مهرماه 4/3 برابر گیاهان کاشت آذرماه و 8/8 برابر گیاهان کاشت اسفندماه بود. اثر تاریخ کاشت بر وزن دانه در بوته معنی‌دار نبود، با این وجود وزن دانه در گیاه در کاشت مهر بیشتر از کاشت آذر و اسفند بود. در سال اول آزمایش بیشترین عملکرد در تاریخ کاشت مهر (7/68 گرم در مترمربع) و کمترین آن در تاریخ کاشت اسفند (5/20 گرم در مترمربع) بدست آمد، در صورتی‌که در سال زراعی دوم بیشترین و کمترین عملکرد به ترتیب در تاریخ کاشت اسفند و مهر با 3/45 و 2/14 گرم در متر مربع حاصل شد.
پرویز رضوانی مقدم؛ علی اصغر محمدآبادی؛ حمید رضا فلاحی؛ مهسا اقحوانی شجری
چکیده
به منظور مطالعه و شناخت اثرات کودهای مختلف آلی و شیمیایی بر عملکرد کلاله، شاخص‌های رشد بنه و عملکرد علوفة زعفران مزروعی (Crocus sativus L.)، آزمایشی در سال‌های زراعی 1389-1385، در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد، در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار و دوازده تیمار اجرا شد. تیمارهای مورد آزمایش عبارت بودند از: سطوح ...
بیشتر
به منظور مطالعه و شناخت اثرات کودهای مختلف آلی و شیمیایی بر عملکرد کلاله، شاخص‌های رشد بنه و عملکرد علوفة زعفران مزروعی (Crocus sativus L.)، آزمایشی در سال‌های زراعی 1389-1385، در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد، در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار و دوازده تیمار اجرا شد. تیمارهای مورد آزمایش عبارت بودند از: سطوح مختلف کود شیمیایی (250 کیلوگرم سوپرفسفات تریپل + 50 کیلوگرم اوره در هکتار، 250 کیلوگرم سوپر فسفات تریپل + 100 کیلوگرم اوره، 250 کیلوگرم سوپر فسفات تریپل + 300 کیلوگرم اوره در هکتار)، سطوح مختلف کود گاوی (20، 40 و60 تن در هکتار)، کود گوسفندی (20، 30 و40 تن در هکتار) و کود مرغی (5، 10 و 15 تن در هکتار). نتایج این آزمایش نشان داد که بیشترین عملکرد گل تر (315 کیلوگرم در هکتار) و کلاله خشک (8/3 کیلوگرم در هکتار) در تیمار 250 کیلوگرم سوپر فسفات تریپل + 300 کیلوگرم اوره در هکتار و بیشترین مقدار عملکرد علوفه (3410 کیلوگرم در هکتار) و نیز تعداد بنه دختری در هر کلون، در تیمار 40 تن کود گوسفندی به‌دست آمد. بیشترین وزن بنه موجود در هر کلون (119 گرم)، متوسط قطر بنه (6/1 سانتی‌متر) و متوسط تعداد جوانه در هر بنه (5/6 جوانه) در تیمار 250 کیلوگرم سوپرفسفات تریپل + 300 کیلوگرم اوره مشاهده شد. بیشترین وزن متوسط بنه (4/2 گرم) در تیمار 100 کیلوگرم در هکتار اوره و بیشترین تعداد کل جوانه‌های موجود در هر کلون (410 جوانه)، در تیمار 30 تن کود گوسفندی به دست آمد. با افزایش سطح مصرف کودهای شیمیایی و گوسفندی، اکثر شاخص‌های رشد و عملکرد زعفران بهبود یافت، در صورتی‌که با افزایش سطح مصرف کودهای گاوی و مرغی اکثر این صفات روندی کاهشی نشان داد. به طورکلی بیشترین مقدار اکثر شاخص‌های مورد مطالعه در تیمارهای استفاده از کودهای شیمیایی و گوسفندی و کمترین مقدار آن‌ها در تیمار کاربرد کود مرغی به دست آمد.
