احمد گلچین؛ امین وطنی؛ فاطمه رخش
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر کاربرد ویناس بر رشد و عملکرد گیاه گوجهفرنگی رقم سوپراوربانا، آزمایشی در بهار سال 1386 بهصورت گلدانی در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان اجرا شد. بهمنظور انجام این تحقیق آزمایشی با 24 تیمار و در سه تکرار بهصورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی طراحی گردید. در این آزمایش از ویناس چغندرقند با سه غلظت مختلف ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر کاربرد ویناس بر رشد و عملکرد گیاه گوجهفرنگی رقم سوپراوربانا، آزمایشی در بهار سال 1386 بهصورت گلدانی در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان اجرا شد. بهمنظور انجام این تحقیق آزمایشی با 24 تیمار و در سه تکرار بهصورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی طراحی گردید. در این آزمایش از ویناس چغندرقند با سه غلظت مختلف شامل غلظت های 40 (C1)،20(C2) و 10 (C3) (میلی گرم بر لیتر) بار رقیق شده آن استفاده شد. به هر یک از این غلظت ها، افزودنی های فسفر، نیتروژن و فسفر + نیتروژن اضافه گردید. مقدار نیتروژن و فسفر اضافه شده به ترتیب 224 و 62 میلی گرم در لیتر بود. پس از پایان دوره رشد، عملکرد میوه، ماده خشک، وزن خشک ریشه و اندام هوایی و ارتفاع بوته گیاه گوجهفرنگی اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که با افزودن فسفر به ویناس، عملکرد و ارتفاع گیاه افزایش می یابد. افزودن فسفر + نیتروژن موجب افزایش درصد ماده خشک میوه، وزن خشک ریشه و اندام هوایی و همچنین افزودن نیتروژن به ویناس موجب کاهش عملکرد و ارتفاع گیاه گوجهفرنگی گردید.
شیرین ناطقی؛ علیرضا پیرزاد؛ رضا درویش زاده
چکیده
افزایش عناصر در خاک و محلول غذایی احتمالا منجر به افزایش عملکرد و افزایش مقدار عناصر برگ و بهبود کیفیت میوه می گردد. بنابراین، تعیین مقادیر مناسب عناصر غذایی برای افزایش عملکرد کمی و کیفی در گیاهان ضروری می باشد. دراین تحقیق اثر محلول پاشی کودهای آهن و روی بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه دارویی آنیسون Pimpinella anisum بهصورت آزمایش فاکتوریل ...
بیشتر
افزایش عناصر در خاک و محلول غذایی احتمالا منجر به افزایش عملکرد و افزایش مقدار عناصر برگ و بهبود کیفیت میوه می گردد. بنابراین، تعیین مقادیر مناسب عناصر غذایی برای افزایش عملکرد کمی و کیفی در گیاهان ضروری می باشد. دراین تحقیق اثر محلول پاشی کودهای آهن و روی بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه دارویی آنیسون Pimpinella anisum بهصورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه بررسی شد. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر متقابل بین آهن و روی بر تعداد دانه در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک و دانه، و شاخص برداشت معنی دار شد. مقایسه میانگین ترکیبات تیماری نشان داد که بیشترین وزن هزار دانه (22/2 گرم) از ترکیب تیماری آهن صفر و روی 2 در هزار، و کمترین وزن هزار دانه (92/1 گرم) از کاربرد آهن 2 و روی صفردر هزار حاصل شد. بیشترین تعداد دانه در بوته (762)، عملکرد بیولوژیک (2652 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد دانه (1372 کیلوگرم در هکتار) از ترکیب تیماری روی 4 و آهن 6 در هزار، و کمترین تعداد دانه در بوته (272)، عملکرد بیولوژیک (716 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد دانه (470 کیلوگرم در هکتار) از تیمار آهن صفر و روی 6 در هزار حاصل شد. بیشترین شاخص برداشت (18/66 درصد) از تیمار بدون آهن و روی، و کمترین شاخص برداشت (67/46 درصد) از کاربرد آهن 4 و روی صفر در هزار به دست آمدند. درصد اسانس در مقادیر متوسط آهن و روی نسبت به شاهد افزایش داشت. ولی تجمع آهن و روی در سطوح بالاتری از محلول پاشی به حداکثر رسید.