محمد سلیمانی؛ مصطفی مبلی؛ علی اکبر رامین؛ بهرام بانی نسب؛ لیلا اصلانی
چکیده
به منظور بررسی اثر اسپرمیدین بر تحمل به سرمای دانهالهای خیار رقم مزرعهای ’رشید‘، پژوهشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و چهار تیمار شامل غلظتهای صفر، 1/0، 5/0 و 1 میلیمولار اسپرمیدین در انکوباتور در دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان به صورت دو آزمایش مجزا اجرا شد. به این منظور بذرها در محیطی مرطوب، به مدت 7 روز در دمای ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر اسپرمیدین بر تحمل به سرمای دانهالهای خیار رقم مزرعهای ’رشید‘، پژوهشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و چهار تیمار شامل غلظتهای صفر، 1/0، 5/0 و 1 میلیمولار اسپرمیدین در انکوباتور در دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان به صورت دو آزمایش مجزا اجرا شد. به این منظور بذرها در محیطی مرطوب، به مدت 7 روز در دمای 20 درجه سلسیوس و پس از تیمار با اسپرمیدین، 8 روز در دماهای 6 یا 9 درجه سلسیوس قرار داده شدند. در پایان هر آزمایش ویژگیهایی شامل طول، وزن تر و خشک، نشت یونی و پرولین در ساقه و ریشه اندازهگیری شد. جهت مقایسه اثر دما و برهمکنش آن با غلظتهای متفاوت اسپرمیدین دادههای دو آزمایش با همدیگر در یک طرح کرتهای خرد شده (2 دمای متفاوت انکوباتور به صورت 2 کرت اصلی و 4 غلظت اسپرمیدین به صورت 4 کرت فرعی) آنالیز آماری شد. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان داد که کاربرد اسپرمیدین در بالاترین غلظت (1 میلیمولار) اثرات معکوسی در تعدیل سرمازدگی در دمای 9 درجه سلسیوس داشت، به طوریکه وزن تر و خشک ریشه را کاهش داد. غلظت 5/0 میلیمولار اسپرمیدین در دمای 6 درجه سلسیوس مؤثرتر از سایر غلظتها بود و باعث افزایش وزن تر ریشه، کاهش میزان نشت یونی ریشه و افزایش پرولین ساقه شد. نتایج آنالیز کرتهای خرد شده نشان داد که در مجموع غلظتهای 1/0 و 5/0 میلیمولار اسپرمیدین باعث افزایش معنیدار طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه شد. مقایسه میانگین برهمکنش دما و غلظت اسپرمیدین نشان داد که بر خلاف این که در مجموع تیمارهای 5/0 میلیمولار اسپرمیدین باعث افزایش معنیدار طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه شد، به دلیل وجود برهمکنش معنیدار بین دما و غلظت اسپرمیدین این اثراتِ افزایش صرفاً در دمای 6 درجه سلسیوس مشاهده شد و در دمای 9 درجه سلسیوس تفاوت معنیداری با تیمار شاهد نداشت.
بهرام عابدی؛ بهنام اسفندیاری
چکیده
مرکبات یکی از مهمترین درختان میوه مناطق نیمه گرمسیری و جز درختان حساس به تنش شوری طبقهبندی میشود. قارچهای آرباسکولار مایکوریزا، با ایجاد یک رابطه همزیستی با ریشه گیاه، باعث دسترسی بهتر عناصر معدنی در گیاهان میشوند. در پژوهش حاضر، دو قارچ مایکوریزا (Paraglomus occultum و Glomus mosseae) و چهار سطح شوری (صفر، 50، 100 و 150 میلی مولار کلرید سدیم) در ...
بیشتر
مرکبات یکی از مهمترین درختان میوه مناطق نیمه گرمسیری و جز درختان حساس به تنش شوری طبقهبندی میشود. قارچهای آرباسکولار مایکوریزا، با ایجاد یک رابطه همزیستی با ریشه گیاه، باعث دسترسی بهتر عناصر معدنی در گیاهان میشوند. در پژوهش حاضر، دو قارچ مایکوریزا (Paraglomus occultum و Glomus mosseae) و چهار سطح شوری (صفر، 50، 100 و 150 میلی مولار کلرید سدیم) در دانهالهای فلایینگ دراگون مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از تلقیح قارچ ها با ریشه دانهالها، تنش شوری بهصورت تدریجی جهت جلوگیری از شوک اسمزی به هر کدام از تیمارها اعمال شد. با توجه به نتایج، درصد کلون سازی مایکوریزا، میزان آب نسبی بافت، تعداد برگ، سطح برگ، قطر ساقه، وزن خشک ریشه و شاخساره با افزایش سطوح شوری، کاهش نشان داد. اما در بین تیمارها دانهالهای تلقیحشده با قارچ آرباسکولار مایکوریزا اختلاف معنیداری نسبت به تیمار فاقد تلقیح داشتند. قارچ های مایکوریزا بطورمعنیداری میزان سدیم کمتر و میزان پتاسیم، کلسیم، نسبت پتاسیم به سدیم و نسبت کلسیم به سدیم بالاتری را در ریشه دانهالهای تلقیحشده داشتند. علاوه بر این مشخص شد که گیاهان تحت شرایط تنش شوری، تیمارهای تلقیحی کاهش غلظت ساکارز در برگ ها و افزایش غلظت فروکتوز و پرولین را به همراه داشتند. در آخر میتوان اظهار داشت که قارچهای همزیست مایکوریزا از طریق تنظیم اسمزی برگ و برقراری تعادل یونی باعث تعدیل اثرات مخرب تنش شوری میشوند.