میوه کاری
صلاح الدین مصلحتی فرد؛ حمید حسن پور
چکیده
استفاده بیش از حد از کودهای شیمیایی در کشت هیدروپونیک، باعث هدر رفت کود و در نتیجه افزایش هزینههای تولید و همچنین افزایش زهآب گلخانهای میشود. برای جبران تأثیر منفی کمبود آب و محلول غذایی، استفاده از ترکیباتی مانند آمینواسیدها (آرژینین) جهت افزایش کیفیت و کمیت محصول، میتواند مؤثر باشد. در این پژوهش تأثیر آرژینین با سه سطح ...
بیشتر
استفاده بیش از حد از کودهای شیمیایی در کشت هیدروپونیک، باعث هدر رفت کود و در نتیجه افزایش هزینههای تولید و همچنین افزایش زهآب گلخانهای میشود. برای جبران تأثیر منفی کمبود آب و محلول غذایی، استفاده از ترکیباتی مانند آمینواسیدها (آرژینین) جهت افزایش کیفیت و کمیت محصول، میتواند مؤثر باشد. در این پژوهش تأثیر آرژینین با سه سطح (صفر، 100 و 200 میلیگرم بر لیتر آب) بر خصوصیات کمی و کیفی میوه توتفرنگی رقم ’آلبیون‘ در شرایط کممحلولدهی با دو سطح (140 و 180 میلیلیتر) در قالب طرح کاملاً تصادفی در 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده، تیمار آرژینین روی صفات طعم میوه، اسیدیته قابل تیتراسیون، مواد جامد محلول، سفتی بافت میوه، آنتوسیانین کل، ویتامین ث، فنل، فلاونوئید و ظرفیتآنتیاکسیدان کل اختلاف معنیدار نشان داد. بیشترین میزان مواد جامد محلول، طعم میوه و سفتی بافت میوه در تیمار آرژینین با غلظت 100 میلیگرم بر لیتر آب، در شرایط محلولدهی نرمال (180 میلی لیتر) ثبت شد. همچنین بیشترین میزان فنل و فلاونوئید کل در تیمار آرژینین با غلظت 200 میلیگرم بر لیتر آب، در سطح محلولدهی نرمال مشاهده گردید. بیشترین میزان آنتوسیانین کل، ویتامین ث و ظرفیت آنتی اکسیدان کل، در تیمار آرژینین با غلظت 200 میلیگرم بر لیتر، در شرایط کممحلولدهی ملایم (140 میلیلیتر) ثبت شد. بطور کلی نتایج نشان داد که محلولپاشی آرژینین (200 میلیگرم بر لیتر) در شرایط محلولدهی نرمال و کم محلولدهی ملایم میتواند در بهبود کیفیت توتفرنگیهای کشت شده در شرایط هیدروپونیک مؤثر واقع شود.
اعظم رحیمیان؛ محمود اثنی عشری؛ حسن ساریخانی
چکیده
استفاده از زیست محرکها در کشاورزی ارگانیک و پایدار با هدف کاهش مصرف کودهای شیمیایی همواره مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی امکان جایگزینی کلات آهن در محلول غذایی با نوعی زیست محرک طبیعی محتوی عصاره جلبک دریایی به نام "اکتیویو" در کشت توتفرنگی ارقام کاماروسا و سلوا در سیستم کشت بدون خاک بود. آزمایش بهصورت فاکتوریل ...
بیشتر
استفاده از زیست محرکها در کشاورزی ارگانیک و پایدار با هدف کاهش مصرف کودهای شیمیایی همواره مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی امکان جایگزینی کلات آهن در محلول غذایی با نوعی زیست محرک طبیعی محتوی عصاره جلبک دریایی به نام "اکتیویو" در کشت توتفرنگی ارقام کاماروسا و سلوا در سیستم کشت بدون خاک بود. آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل تیمارهای شاهد (محلول غذایی حاوی کلات آهن با 6pH=)، محلول غذایی بدون آهن و حاوی اکتیویو با 6pH=، محلول غذایی حاوی کلات آهن با 8 pH=و محلول غذایی بدون آهن و حاوی اکتیویو با 8 pH=بود. نتایج نشان داد، عصاره جلبک دریایی روی همه صفتهای اندازهگیری شده اثر معنیدار داشت، بهطوریکه وزن تر و خشک اندامهای هوایی، وزن تر ریشهها و همچنین میزان کلروفیل و آهن فعال برگها در تیمار حاوی اکتیویو با 6 pH=مشابه گیاهان شاهد بود. ارزیابی فعالیت آنزیمهای کاتالاز و پراکسیداز در برگ نیز نشان داد که کاربرد اکتیویو سبب افزایش فعالیت این آنزیمها در گیاهان در شرایط کمبود آهن شد. بر اساس نتایج این پژوهش عصاره جلبک دریایی توانست جایگزین کلات آهن برای پرورش توتفرنگی در محلول غذایی شده و امکان تولید این گیاه را با کاهش استفاده از ترکیبات مصنوعی آهن فراهم کند، به عبارت دیگر کاربرد اکتیویو بهجای کلات آهن در 6pH= محلول غذایی توصیه میشود.
محمدحسن باقری؛ حمیدرضا روستا
چکیده
در این پژوهش اثر نوع نیتروژن و سطوح مختلف اکسیژن بر برخی پارامترهای رشد و غلظت برخی عناصر غذایی پرمصرف در کاهو بررسی شد. این بررسی نشان داد که کاربرد آمونیوم (5 میلی مولار) به تنهائی، موجب کاهش وزن تر و خشک بخش هوائی و ریشه کاهو گردید. اما سطوح مختلف اکسیژن (1، 2، 3 و 4 میلیگرم بر لیتر) تاثیر معنی داری بر آنها نداشت. غلظت نیتروژن بخش هوایی ...
بیشتر
در این پژوهش اثر نوع نیتروژن و سطوح مختلف اکسیژن بر برخی پارامترهای رشد و غلظت برخی عناصر غذایی پرمصرف در کاهو بررسی شد. این بررسی نشان داد که کاربرد آمونیوم (5 میلی مولار) به تنهائی، موجب کاهش وزن تر و خشک بخش هوائی و ریشه کاهو گردید. اما سطوح مختلف اکسیژن (1، 2، 3 و 4 میلیگرم بر لیتر) تاثیر معنی داری بر آنها نداشت. غلظت نیتروژن بخش هوایی گیاه در تیمار آمونیوم نسبت به نیترات بیشتر بود و با افزایش میزان اکسیژن محلول در محیط حاوی آمونیوم مقدار نیتروژن بخش هوایی نیز افزایش یافت، اگرچه در محیط کشت حاوی نیترات این گونه نبود. غلظت فسفر در بخش هوائی گیاه و ریشه تحت تاثیر هیچ یک از تیمارها و اثر متقابل آنها قرار نگرفت. آمونیوم باعث کاهش غلظت پتاسیم در گیاه گردید، اما سطوح مختلف اکسیژن و برهمکنش آن با نوع نیتروژن اثر معنیداری بر آن نداشت. مقدار منیزیوم بخش هوایی نیز در محیط آمونیوم کاهش یافت اگرچه در ریشه این گونه نبود. با افزایش مقدار اکسیژن محلول مقدار منیزیوم در بخش هوایی در محیط کشت حاوی آمونیوم افزایش یافت اما در محیط حاوی نیترات غلظت این عنصر تحت تاثیر سطوح اکسیژن قرار نگرفت. از این آزمایش نتیجهگیری شد که احتمالا کاهش پتاسیم و منیزیوم در گیاهان تغذیه شده با آمونیوم در کاهش رشد گیاه نقش داشته است، و همچنین مشاهده شد که علی رغم افزایش غلظت نیتروژن اندام هوایی و منیزیوم ریشه با افزایش مقدار اکسیژن محلول در تیمار آمونیوم رشد کاهو تحت تاثیر میزان اکسیژن قرار نگرفت.
