گیاهان زینتی و فضای سبز
مژده اسکو؛ عزیزاله خندان میرکوهی؛ روح انگیز نادری
چکیده
جهت ارزیابی تاثیر سطوح مختلف نیترات آمونیوم بر شاخصهای رشدی و فیزیولوژیکی گیاه سجافی (Chlorophytum comosum) آزمایشی بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با 4 تیمار و 3 تکرار به اجرا درآمد. از چهار سطح مختلف نیترات آمونیوم (100 (به‌عنوان شاهد)، 200، 400 و600 میلیگرم در کیلوگرم خاک) استفاده شد. تیمارها، ماهانه و به صورت چالکود اعمال گردید. صفات مورد ...
بیشتر
جهت ارزیابی تاثیر سطوح مختلف نیترات آمونیوم بر شاخصهای رشدی و فیزیولوژیکی گیاه سجافی (Chlorophytum comosum) آزمایشی بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با 4 تیمار و 3 تکرار به اجرا درآمد. از چهار سطح مختلف نیترات آمونیوم (100 (به‌عنوان شاهد)، 200، 400 و600 میلیگرم در کیلوگرم خاک) استفاده شد. تیمارها، ماهانه و به صورت چالکود اعمال گردید. صفات مورد بررسی شامل صفات مورفولوژیک (ارتفاع، تعداد برگ، تعداد دستک، وزن تر اندام هوایی، وزن خشک اندام هوایی، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه، حجم ریشه، عمق ریشه، طول ریشه، وزن گلدان، سطح برگ) و صفات فیزیولوژیک (کلروفیل کل، مقدار پروتئین کل، مقدار نیترات موجود در بافت و میزان پرولین) بود و همچنین آنالیز بسترکشت قبل از شروع آزمایش انجام شد. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که اثر سطوح مختلف نیترات آمونیوم بر همه صفات مورد ارزیابی به جز وزن گلدان، عمق ریشه، طول ریشه و حجم ریشه معنیدار بود. با افزایش سطوح مختلف تیمار، ارتفاع، تعداد برگ، وزن تر اندام هوایی، وزن خشک اندام هوایی، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه و سطح برگ افزایش یافت. بیشترین میزان کلروفیل، پروتئین و نیترات بافت در تیمار 400 میلیگرم نیترات آمونیوم مشاهده شد و با افزایش کاربرد نیترات آمونیوم مقدار آنها کاهش یافت. بیشترین مقدار پرولین (20/11 میکروگرم بر میلی‌لیتر) در تیمار 600 میلیگرم نیترات آمونیوم و کمترین مقدار (57/3 میکروگرم بر میلی‌لیتر) در تیمار شاهد مشاهده شد. با توجه به نتایج بدست آمده تیمار 400 میلیگرم نیترات آمونیوم موجب افزایش شاخصهای رشد و عملکرد و افزایش جنبه زینتی گیاه سجافی به عنوان یک گیاه برگ زینتی گردید.
عزیزاله خندان میرکوهی؛ سیده راضیه واعظ موسوی؛ احمد خلیقی؛ روح انگیز نادری
چکیده
این پژوهش به منظور مدیریت رشد و بهبود کیفیت گلدهی شمعدانی (Pelargonium hortorum L.H. Bailey) در باغ شیشهای (تراریوم) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 5 تکرار و 15 تیمار تنظیم کنندهرشد انجام شد. گیاهان شمعدانی در ابتدا با دو نوع کند کننده رشد شامل کلرمکوات کلرید (سایکوسل) در غلظت صفر، 1000 و 2000 میلیگرم در لیتر و پاکلوبوترازول در غلظت صفر، 25 و 50 میلیگرم ...
بیشتر
این پژوهش به منظور مدیریت رشد و بهبود کیفیت گلدهی شمعدانی (Pelargonium hortorum L.H. Bailey) در باغ شیشهای (تراریوم) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 5 تکرار و 15 تیمار تنظیم کنندهرشد انجام شد. گیاهان شمعدانی در ابتدا با دو نوع کند کننده رشد شامل کلرمکوات کلرید (سایکوسل) در غلظت صفر، 1000 و 2000 میلیگرم در لیتر و پاکلوبوترازول در غلظت صفر، 25 و 50 میلیگرم در لیتر و سپس برای مدیریت گلدهی با غلظتهای صفر، 50 و 100 میلیگرم در لیتر بنزیل آدنین تیمار شدند. ویژگیهای رویشی، وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، میزان رنگیزههای فتوسنتزی و همینطور ویژگیهای مربوط به گلدهی ارزیابی شد. هر دو کندکننده رشد در غلظت بالا منجر به کاهش معنیدار ارتفاع شدند، در حالی‌که درمورد صفات قطر ساقه، تعداد برگ و سطح برگ پاکلوبوترازول باعث کاهش معنیدار نسبت به شاهد شد ولی سایکوسل تأثیر معنی‌داری نشان نداد. هم چنین کاربرد کندکنندههای رشد باعث کاهش معنیدار رنگیزههای برگ شامل، کلروفیلها و نیز آنتوسیانینها شد. کاربرد بنزیل آدنین به تنهایی و در اثر متقابل با کندکنندههای رشد باعث افزاش میزان کلروفیلهای برگ شد. میزان رنگیزههای فتوسنتزی، سطح برگ و نیز قطر ساقه صفاتی بودند که در اثر بنزیل آدنین در مقایسه با کاربرد کندکنندههای رشد افزایش نشان دادند در حالی‌که سایر صفات تحت تأثیر تیمار بنزیل آدنین قرار نگرفتند. به‌طور کلی، تیمار 50 میلیگرم در لیتر پاکلوبوترازول و بدون نیاز به بنزیل آدنین باعث بهبود شاخصهای تولید گیاه شمعدانی شد.
عزیزاله خندان میرکوهی؛ نکیسا بایی؛ ابراهیم هادوی
چکیده
در شرایط آب و هوایی گرم و خشک که در اکثر مناطق ایران حاکم است مدیریت مصرف آب و نیتروژن به عنوان دو عامل مهم در رشد چمن ضروری به نظر می رسد. در این تحقیق، اثر کاهش مصرف آب و نیتروژن با هدف کنترل رشد رویشی چمن های مرسوم در فضای سبز (چمن مخلوط با نام عمومی اسپرت)، با در نظر گرفتن تامین نیاز گیاه و حفظ کیفیت بصری آن، در آزمایشی به صورت فاکتوریل ...
بیشتر
در شرایط آب و هوایی گرم و خشک که در اکثر مناطق ایران حاکم است مدیریت مصرف آب و نیتروژن به عنوان دو عامل مهم در رشد چمن ضروری به نظر می رسد. در این تحقیق، اثر کاهش مصرف آب و نیتروژن با هدف کنترل رشد رویشی چمن های مرسوم در فضای سبز (چمن مخلوط با نام عمومی اسپرت)، با در نظر گرفتن تامین نیاز گیاه و حفظ کیفیت بصری آن، در آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. بذر تجاری چمن با تراکم40 گرم در متر مربع در جعبه‌های حاوی خاک لوم شنی در اواسط بهار کشت شد. تیمار نیتروژن با استفاده از منبع نیترات آمونیوم در 5 سطح (0، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلیگرم در متر مربع در ماه، همراه آبیاری) و تیمار رژیم آبیاری در 4 سطح (100، 80، 60 و 40 درصد ظرفیت زراعی به صورت یک روز در میان) به مدت 5 ماه در طی فصل گرم سال1392 پس از اولین چمن‌زنی از خرداد ماه اعمال شد. نتایج نشان داد که محدودسازی کاربرد نیتروژن و میزان آبیاری بر صفات ارتفاع، وزن تر و خشک، کلروفیل و پرولین دارای اختلاف معنیدار بود، ولی بر شاخص تراکم، شاخص کیفیت و رنگ اثر معنیدار نداشت. بدون توجه به سطوح نیتروژن، شاخص کیفیت و رنگ فقط در سطح 40 درصد ظرفیت زراعی کمترین میزان را نشان داد. بنابراین، کاهش کاربرد کود نیتروژنی تا 1 میلیگرم بر مترمربع در ماه و رژیم آبیاری تا 60 درصد ظرفیت زراعی ضمن این‌که سبب کاهش رشد رویشی شد، بر دیگر صفات کیفی چمن تاثیر منفی نداشت.
