گیاهان زینتی و فضای سبز
مریم ایاسه؛ محسن کافی؛ مهدی خان سفید؛ مجید شکرپور؛ روح انگیز نادری
چکیده
ایران در منطقه خشکی از جهان قرار دارد که شوری خاک اغلب با شرایط خشکسالی همزمان است. تنش شوری از طریق القاء تنش اسمزی، تنش اکسیداتیو و ایجاد سمیت یونی باعث ایجاد اختلال در رشد طبیعی گیاهان میشود. هدف از این مطالعه، بررسی پاسخهای فیزیکوشیمیایی و رشد اولیه گیاهچه سه گیاه بابونه کبیر (Tanacetum parthenium)، بومادران (Achillea millefolium) و قیچ (Zygophyllum ...
بیشتر
ایران در منطقه خشکی از جهان قرار دارد که شوری خاک اغلب با شرایط خشکسالی همزمان است. تنش شوری از طریق القاء تنش اسمزی، تنش اکسیداتیو و ایجاد سمیت یونی باعث ایجاد اختلال در رشد طبیعی گیاهان میشود. هدف از این مطالعه، بررسی پاسخهای فیزیکوشیمیایی و رشد اولیه گیاهچه سه گیاه بابونه کبیر (Tanacetum parthenium)، بومادران (Achillea millefolium) و قیچ (Zygophyllum eurypterum) به سطوح مختلف تنش شوری صفر (شاهد)، 5/1، 3 و 6 دسیزیمنس بر متر بود. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در شرایط گلخانهای در کشت گلدانی اجرا شد. برای اعمال تنش شوری از ماده سدیم کلرید استفاده شد و تنش شوری در مرحله رشدی استقرار گیاهچهای صورت گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که با افزایش غلظت شوری، میزان رنگریزه‌‌ها‌ی فتوسنتزی (کلروفیل a، کلروفیل b، کاروتنوئید و کلروفیل کل) کاهش یافت که با کاهش میزان رشد طولی اندام هوایی و ریشه همراه بود. در سطوح تنش شوری شدید، میزان خسارت اکسیداتیو افزایش یافت که منجر به افزایش پراکسیداسیون چربی 2(MDA) کاهش پایداری غشاء سلولی شد و با کاهش رنگیزههای فتوسنتزی و در نهایت اختلال در رشد بهینه اولیه گیاه همراه بود. در پاسخ به تنش اکسیداتیو حاصل از تنش شوری، ظرفیت آنتی اکسیدانی هر سه گونه مورد مطالعه افزایش یافت. همچنین نتایج نشان داد که میزان تعادلی نسبت پتاسیم به سدیم رابطه معنی‌داری با گونه گیاهی، اندام گیاه و سطح غلظت شوری داشت که بیشترین آن در اندام هوایی بابونه کبیر مشاهده شد. به‌طور کلی، با توجه به پاسخهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی مرتبط با تحمل تنش شوری، هر سه گیاه مورد مطالعه به تنش شوری تحمل نسبتاً بالایی داشتند، امّا بیشترین تحمل تنش شوری در گیاه بابونه کبیر مشاهده گردید. بنابراین، کشت این سه گونه با ارزش زینتی معطر و دارویی میتواند یک راهکار مناسب برای پایداری اکولوژی بوم‌نظامهای شور و همچنین کاربست در ترکیب کاشت در مناظر شهری باشد.
گیاهان زینتی و فضای سبز
مژده اسکو؛ عزیزاله خندان میرکوهی؛ روح انگیز نادری
چکیده
جهت ارزیابی تاثیر سطوح مختلف نیترات آمونیوم بر شاخصهای رشدی و فیزیولوژیکی گیاه سجافی (Chlorophytum comosum) آزمایشی بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با 4 تیمار و 3 تکرار به اجرا درآمد. از چهار سطح مختلف نیترات آمونیوم (100 (به‌عنوان شاهد)، 200، 400 و600 میلیگرم در کیلوگرم خاک) استفاده شد. تیمارها، ماهانه و به صورت چالکود اعمال گردید. صفات مورد ...
بیشتر
جهت ارزیابی تاثیر سطوح مختلف نیترات آمونیوم بر شاخصهای رشدی و فیزیولوژیکی گیاه سجافی (Chlorophytum comosum) آزمایشی بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با 4 تیمار و 3 تکرار به اجرا درآمد. از چهار سطح مختلف نیترات آمونیوم (100 (به‌عنوان شاهد)، 200، 400 و600 میلیگرم در کیلوگرم خاک) استفاده شد. تیمارها، ماهانه و به صورت چالکود اعمال گردید. صفات مورد بررسی شامل صفات مورفولوژیک (ارتفاع، تعداد برگ، تعداد دستک، وزن تر اندام هوایی، وزن خشک اندام هوایی، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه، حجم ریشه، عمق ریشه، طول ریشه، وزن گلدان، سطح برگ) و صفات فیزیولوژیک (کلروفیل کل، مقدار پروتئین کل، مقدار نیترات موجود در بافت و میزان پرولین) بود و همچنین آنالیز بسترکشت قبل از شروع آزمایش انجام شد. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که اثر سطوح مختلف نیترات آمونیوم بر همه صفات مورد ارزیابی به جز وزن گلدان، عمق ریشه، طول ریشه و حجم ریشه معنیدار بود. با افزایش سطوح مختلف تیمار، ارتفاع، تعداد برگ، وزن تر اندام هوایی، وزن خشک اندام هوایی، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه و سطح برگ افزایش یافت. بیشترین میزان کلروفیل، پروتئین و نیترات بافت در تیمار 400 میلیگرم نیترات آمونیوم مشاهده شد و با افزایش کاربرد نیترات آمونیوم مقدار آنها کاهش یافت. بیشترین مقدار پرولین (20/11 میکروگرم بر میلی‌لیتر) در تیمار 600 میلیگرم نیترات آمونیوم و کمترین مقدار (57/3 میکروگرم بر میلی‌لیتر) در تیمار شاهد مشاهده شد. با توجه به نتایج بدست آمده تیمار 400 میلیگرم نیترات آمونیوم موجب افزایش شاخصهای رشد و عملکرد و افزایش جنبه زینتی گیاه سجافی به عنوان یک گیاه برگ زینتی گردید.
عزیزاله خندان میرکوهی؛ سیده راضیه واعظ موسوی؛ احمد خلیقی؛ روح انگیز نادری
چکیده
این پژوهش به منظور مدیریت رشد و بهبود کیفیت گلدهی شمعدانی (Pelargonium hortorum L.H. Bailey) در باغ شیشهای (تراریوم) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 5 تکرار و 15 تیمار تنظیم کنندهرشد انجام شد. گیاهان شمعدانی در ابتدا با دو نوع کند کننده رشد شامل کلرمکوات کلرید (سایکوسل) در غلظت صفر، 1000 و 2000 میلیگرم در لیتر و پاکلوبوترازول در غلظت صفر، 25 و 50 میلیگرم ...
بیشتر
این پژوهش به منظور مدیریت رشد و بهبود کیفیت گلدهی شمعدانی (Pelargonium hortorum L.H. Bailey) در باغ شیشهای (تراریوم) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 5 تکرار و 15 تیمار تنظیم کنندهرشد انجام شد. گیاهان شمعدانی در ابتدا با دو نوع کند کننده رشد شامل کلرمکوات کلرید (سایکوسل) در غلظت صفر، 1000 و 2000 میلیگرم در لیتر و پاکلوبوترازول در غلظت صفر، 25 و 50 میلیگرم در لیتر و سپس برای مدیریت گلدهی با غلظتهای صفر، 50 و 100 میلیگرم در لیتر بنزیل آدنین تیمار شدند. ویژگیهای رویشی، وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، میزان رنگیزههای فتوسنتزی و همینطور ویژگیهای مربوط به گلدهی ارزیابی شد. هر دو کندکننده رشد در غلظت بالا منجر به کاهش معنیدار ارتفاع شدند، در حالی‌که درمورد صفات قطر ساقه، تعداد برگ و سطح برگ پاکلوبوترازول باعث کاهش معنیدار نسبت به شاهد شد ولی سایکوسل تأثیر معنی‌داری نشان نداد. هم چنین کاربرد کندکنندههای رشد باعث کاهش معنیدار رنگیزههای برگ شامل، کلروفیلها و نیز آنتوسیانینها شد. کاربرد بنزیل آدنین به تنهایی و در اثر متقابل با کندکنندههای رشد باعث افزاش میزان کلروفیلهای برگ شد. میزان رنگیزههای فتوسنتزی، سطح برگ و نیز قطر ساقه صفاتی بودند که در اثر بنزیل آدنین در مقایسه با کاربرد کندکنندههای رشد افزایش نشان دادند در حالی‌که سایر صفات تحت تأثیر تیمار بنزیل آدنین قرار نگرفتند. به‌طور کلی، تیمار 50 میلیگرم در لیتر پاکلوبوترازول و بدون نیاز به بنزیل آدنین باعث بهبود شاخصهای تولید گیاه شمعدانی شد.
فریبا ابتهاج؛ یونس مستوفی؛ روح انگیز نادری؛ سپیده کلاته جاری
چکیده
پژوهش حاضر به منظور یافتن بهترین مرحله برداشت و تیمار شیمیایی جهت افزایش عمر گلجایی گل‌های بریدنی مریم رقم ‘Pearl’ اجرا گردید. طرح آزمایشی مورد استفاده فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در دو مرحله برداشت یک گلچه باز و سه گلچه باز بود. گل‌های بریدنی مریم پس از برداشت با ترکیبات مختلف شیمیایی بصورت پالس تیمار شدند، این ...
بیشتر
پژوهش حاضر به منظور یافتن بهترین مرحله برداشت و تیمار شیمیایی جهت افزایش عمر گلجایی گل‌های بریدنی مریم رقم ‘Pearl’ اجرا گردید. طرح آزمایشی مورد استفاده فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در دو مرحله برداشت یک گلچه باز و سه گلچه باز بود. گل‌های بریدنی مریم پس از برداشت با ترکیبات مختلف شیمیایی بصورت پالس تیمار شدند، این ترکیبات شامل: نیتریکاکساید (NO)، تیدیازورون (TDZ) و ترکیب نیتریکاکساید و تیدیازورون که هر کدام در سه سطح بودند و آب مقطر که به عنوان تیمار شاهد در نظر گرفته شد. سپس گل‌های بریدنی به ظروفی شامل 500 میلی‌لیتر از محلول نگهدارنده حاوی ساکارز دو درصد + 8– هیدروکسی کینولین سولفات 200 ppm منتقل شدند. تأثیر تیمارهای اعمال شده بر روی عمر گلجایی و تعدادی از صفات کمی و کیفی دیگر مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج این بررسی مراحل برداشت سه گلچه باز نسبت به یک گلچه باز بیشترین تأثیر را در افزایش عمر گلجایی و حفظ صفات کمی و کیفی گل بریدنی مریم داشت. در بین تیمارهای شیمیایی نیز TDZ نسبت به NO تأثیر بیشتری در افزایش عمر گلجایی و کیفیت گل شاخه بریدنی داشت. کاربرد NO به تنهایی مفید نبود اما ترکیب همزمان آن با TDZ از اثرات زیانبخش آن در محلول مقابله کرد.
نسرین مجیدیان؛ روح انگیز نادری؛ احمد خلیقی؛ مجید مجیدیان
چکیده
چکیده
به منظور مطالعه تأثیر دو هورمون جیبرلین و بنزیل آدنین بر روی مشخصات گیاه گلدانی شیپوری رقم گل سفید، نیساگ ها قبل از کشت در محلول جیبرلین با غلظتهای صفر، 100 ، 200 و 500 ppm فرو برده شد و اسپری برگی گیاهان هر دو هفته یک بار تا زمان گلدهی با محلول‌های صفر، 100 ، 200 و 500 ppm بنزیل آدنین انجام شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً ...
بیشتر
چکیده
به منظور مطالعه تأثیر دو هورمون جیبرلین و بنزیل آدنین بر روی مشخصات گیاه گلدانی شیپوری رقم گل سفید، نیساگ ها قبل از کشت در محلول جیبرلین با غلظتهای صفر، 100 ، 200 و 500 ppm فرو برده شد و اسپری برگی گیاهان هر دو هفته یک بار تا زمان گلدهی با محلول‌های صفر، 100 ، 200 و 500 ppm بنزیل آدنین انجام شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و با سه تکرار انجام گردید. نتایج نشان داد که اثر متقابل این دو عامل در سطح احتمال 1% بر تعداد روزها از کشت تا رویش، معنی دار می‌باشد. بالاترین تعداد روز از کشت تا رویش، در تیمار شاهد و 24 روزه اتفاق افتاد و کمترین آن هم مربوط به کاربرد همزمان محلول 500 ppm جیبرلین و 100 ppm بنزیل آدنین (12 روز) بود. همچنین اثر متقابل بین دو هورمون مورد استفاده بر میزان کلروفیل در سطح احتمال 5% معنی دار بود. بیشترین مقدار کلروفیل مربوط به کاربرد همزمان جیبرلین و بنزیل آدنین به غلظت 500 ppm و کمترین آن نیز در تیمار شاهد (آب مقطر) دیده شد. این نتایج نشان داد که اثر متقابل بین دو هورمون مورد استفاده در سطح 1% بر صفت تعداد برگ گیاه معنی دار می‌باشد. بیشترین تعداد برگی که تولید گردید، در تیمار صفر ppm جیبرلین و 500 ppm بنزیل آدنین بود. همچنین زمانی که محلول جیبرلین 500 ppm و صفر ppm بنزیل آدنین (آب مقطر) استفاده گردید، کمترین تعداد برگ تولید شد. مقایسه میانگین اثر متقابل سطوح متفاوت دو هورمون مورد استفاده بر صفت افزایش وزن نیساگ ها پس از گلدهی، نشان داد که کاربرد این هورمون ها باعث شده که افزایش کمتری در وزن نیساگ ها بعد از گلدهی اتفاق بیفتد. بنابراین با افزایش غلظت هورمون ها، افزایش وزن نیساگ ها نسبت به شاهد (آب مقطر) کاهش یافت.
واژه‌های کلیدی: بنزیل آدنین، شیپوری، جیبرلین، کلروفیل، تعداد برگ
