گیاهان دارویی
مجید عزیزی؛ سمیه بیکی؛ زینب صفایی؛ میثم منصوری
چکیده
تنش خشکی یکی از مهم‌ترین عوامل محدودکننده کشت گیاهان است که باعث کاهش عملکرد در محصولاتی میشود که بهصورت دائم یا دورهای در معرض آن قرار میگیرند. یکی از راهکارهای افزایش بازده آبیاری و استفاده بهینه از بارندگی در مناطق خشک و نیمهخشک استفاده از پلیمرهای سوپرجاذب است. در این تحقیق، تأثیر سطوح مختلف پلیمر استاکوزورب ...
بیشتر
تنش خشکی یکی از مهم‌ترین عوامل محدودکننده کشت گیاهان است که باعث کاهش عملکرد در محصولاتی میشود که بهصورت دائم یا دورهای در معرض آن قرار میگیرند. یکی از راهکارهای افزایش بازده آبیاری و استفاده بهینه از بارندگی در مناطق خشک و نیمهخشک استفاده از پلیمرهای سوپرجاذب است. در این تحقیق، تأثیر سطوح مختلف پلیمر استاکوزورب (صفر، 100، 200 و 300 گرم بر مترمربع) و دور آبیاری (6 و 10 روز)، بهصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی، در سه تکرار، روی برخی خصوصیات ریخت‌شناختی (سطح برگ، وزن و عملکرد خشک ریشه)، بیوشیمیایی (میزان و عملکرد اسانس)، فیزیولوژیکی (نشت الکترولیت، میزان نسبی آب برگ، میزان کلروفیل a و b) گیاه دارویی سنبلالطیب (Valeriana officinalis L.) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که اثر ساده و متقابل این دو تیمار بر تمام صفات مورد ارزیابی معنیدار بود. استاکوزورب سطح 300 گرم بر مترمربع با دور آبیاری شش روز در مقایسه با سایر تیمارها، منجر به افزایش سطح برگ (96/204 سانتی‌مترمربع )، عملکرد خشک ریشه (23/0گرم بر مترمربع)، محتوای نسبی آب برگ (65/11درصد)، کلروفیل a (64/0میلی‌گرم بر گرم) و عملکرد اسانس (14/3 گرم بر مترمربع) گردید، درحالی‌که بیشترین وزن خشک ریشه (37/18گرم بر گیاه) و درصد اسانس (69/0درصد حجمی/ وزنی) در تیمار استاکوزروب در سطح200 گرم بر مترمربع و دور آبیاری شش روز به دست آمد. بیشترین نشت الکترولیت (54/83 میکرو زیمنس بر سانتی متر) و حداکثر میزان کلروفیل b (26/0میلی‌گرم بر گرم) به‌ترتیب مربوط به شاهد و استاکوزورب 100 گرم بر متر مربع با دور آبیاری 10 روز بود. براساس نتایج این تحقیق، استفاده از پلیمر استاکوزورب در سطح 300 گرم بر متر مربع و دور آبیاری شش روز جهت مهار تنش خشکی و بهبود تمامی صفات اندازهگیری‌شده در سنبلالطیب پیشنهاد میگردد.
میثم منصوری؛ محمود شور؛ علی تهرانی فر؛ یحیی سلاح ورزی
چکیده
ژربرا یکی از ده گل مهم شاخه بریده در جهان و ایران از نظر تولید و مصرف محسوب می شود. در مطالعه حاضر، به منظور بررسی اثر محلول-پاشی سالیسیلیک اسید و تیامین بر خصوصیات بیوشیمیایی گل ژربرا، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار در گلخانه تجاری شرکت گل آذین مقصود انجام شد. تیمار های آزمایش شامل صفر (آب شهری؛ شاهد)، سالیسیلیک اسید در ...
بیشتر
ژربرا یکی از ده گل مهم شاخه بریده در جهان و ایران از نظر تولید و مصرف محسوب می شود. در مطالعه حاضر، به منظور بررسی اثر محلول-پاشی سالیسیلیک اسید و تیامین بر خصوصیات بیوشیمیایی گل ژربرا، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار در گلخانه تجاری شرکت گل آذین مقصود انجام شد. تیمار های آزمایش شامل صفر (آب شهری؛ شاهد)، سالیسیلیک اسید در غلظت های 75 و 150 میکرومولار و تیامین در غلظت های 250 و 500 میکرومولار بودند. محلول پاشی در دو مرحله و به فاصله دو هفته انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که تیمار های مورد استفاده تاثیر معنی داری بر خصوصیات بیوشیمیایی داشتند. تیامین در غلظت 250 میکرومولار سبب افزایش میزان کلروفیل a، b و کلروفیل کل، به ترتیب با میانگین 6/36، 2/17 و 1/61 میکروگرم بر گرم وزن تر شد، در حالیکه بیشترین میزان کاروتنوئید 8/7 میکروگرم بر گرم وزن تر مربوط به تیامین 500 میکرومولار می‌باشد. از سوی دیگر بیشترین میزان قندهای قابل احیا 5/181 میلی گرم بر گرم وزن تر در تیمار 75 میکرومولار سالیسیلیک اسید مشاهده شد. در این آزمایش، بیشترین میزان فعالیت آنزیم کاتالاز 5/94 و پراکسیداز 7/70 واحد آنزیم بر دقیقه در گرم وزن تر به ترتیب مربوط به تیمار 75 و 150 میکرومولار سالیسیلیک اسید بودند. از اینرو به نظر می رسد سالیسیلیک اسید و تیامین می توانند سبب افزایش رنگیزه های فتوسنتزی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی گل ژربرا شوند.
