میوه کاری
حسین سرتیپ؛ علی اکبر شکوهیان؛ اسماعیل چمنی؛ علیرضا قنبری
چکیده
خسارت ناشی از سرما در مراحل حساس رشد و نمو، یکی از عوامل مهم کاهش عملکرد گیاهان در سراسر جهان است. به منظور بررسی تاثیر کاربرد اسید سالسیلیک، ضدیخ طبیعی تیوفر و روغن سویا، بر تحمل به سرمای بهاره درخت گیلاس رقم ’سیاه تکدانه مشهد‘ آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه فاکتور اسید سالیسیلیک (صفر، ...
بیشتر
خسارت ناشی از سرما در مراحل حساس رشد و نمو، یکی از عوامل مهم کاهش عملکرد گیاهان در سراسر جهان است. به منظور بررسی تاثیر کاربرد اسید سالسیلیک، ضدیخ طبیعی تیوفر و روغن سویا، بر تحمل به سرمای بهاره درخت گیلاس رقم ’سیاه تکدانه مشهد‘ آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه فاکتور اسید سالیسیلیک (صفر، 5/1 و 3 میلی مولار)، ضد یخ طبیعی تیوفر (صفر، 5/2 و 5 در 1000) و روغن سویا (صفر، 5/2 و 5 در1000) در 4 تکرار در یک باغ تجاری واقع در شهرستان سرعین در سالهای 1398 و 1399 اجرا شد. نتایج تجزیه واریانس دادهها نشان داد که اثر فاکتورهای آزمایشی بر درصد مادگی سالم و زمان پایان گلدهی در سطح احتمال 1 درصد معنیدار بود و بیشترین درصد مادگی سالم (25/69 درصد) در تیمار محلول‌پاشی اسید سالیسیلیک (5/1 میلی مولار) به همراه روغن سویا (5 در 1000) و محلول‌پاشی 5 در 1000 ضد یخ طبیعی تیوفر مشاهده شد. اثر اسید سالسیلیک و ضد یخ طبیعی در به تاخیر انداختن زمان باز شدن گلها بیشترین اثر را داشت. بیشترین میزان درصد نشت یونی در تیمار شاهد و کمترین مقدار آن نیز در تیمار محلول‌پاشی اسید سالیسیلیک 3 میلی مولار به همراه روغن سویا (5 در 1000) مشاهده شد. با توجه به مشاهدات این تحقیق میتوان نتیجه گرفت که استفاده از اسید سالیسیلیک به همراه روغن سویا و ضد یخ طبیعی تیوفر میتواند راهکاری مناسب به منظور به تاخیر انداختن زمان باز شدن گلها و همچنین افزایش شاخصهای تحمل به سرما در گیلاس باشد.
اسماعیل چمنی؛ زهرا افتخاری؛ علیرضا قنبری؛ حمیدرضا حیدری؛ موسی ارشد
چکیده
تکثیر لاله واژگون از طریق کشت بافت یکی از روش‌های مناسب و سریع جهت جلوگیری از انقراض این گل به دلیل محدودیت در روش‌های مرسوم تکثیر محسوب می‌شود. این پژوهش به منظور مطالعه تأثیر غلظت‌های مختلف اسانس های گیاهی و تنظیم کننده‌های رشد بر باززایی و رشد گل لاله واژگون در قالب دو آزمایش جدا گانه در قالب طرح کاملأ تصادفی در 5 تکرار انجام شد. ...
بیشتر
تکثیر لاله واژگون از طریق کشت بافت یکی از روش‌های مناسب و سریع جهت جلوگیری از انقراض این گل به دلیل محدودیت در روش‌های مرسوم تکثیر محسوب می‌شود. این پژوهش به منظور مطالعه تأثیر غلظت‌های مختلف اسانس های گیاهی و تنظیم کننده‌های رشد بر باززایی و رشد گل لاله واژگون در قالب دو آزمایش جدا گانه در قالب طرح کاملأ تصادفی در 5 تکرار انجام شد. در آزمایش اول، تیمارهای آزمایشی شامل غلظت‌های مختلف تیمول (50، 100، 150 و 300 پی پی ام)، کارواکرول (10، 100، 500 و 1000 پی پی ام) و در آزمایش دوم تیمار های آزمایشی شامل غلظت‌های مختلف بنزیل آدنین (1، 2، 4 میلی‌گرم در لیتر) و نفتالین استیک اسید (1، 2، 4 میلی‌گرم در لیتر) بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس دادهها نشان داد که تأثیر تیمول و کارواکرول بر قطر پیازچه، تعداد و طول ریشه، تعداد و طول برگ و تعداد و قطر کالوس در سطح احتمال 5 درصد معنیدار بود. مقایسه میانگین دادهها نیز نشان داد که غلظت 50 پی پی ام تیمول سبب افزایش تعداد پیازچه، ریشه و برگ شد. غلظت‌های 10 و 100 پی پی ام کارواکرول نیز بیشترین تأثیر را روی شاخصهای اندازه‌گیری شده داشت. غلظت 2 میلی‌گرم در لیتر NAA بیشترین تعداد و بالاترین قطر پیازچه را به خود اختصاص داد. همچنین بیشترین تعداد و طول ریشه از غلظت 1 میلی‌گرم در لیتر NAA و بیشترین تعداد و طول برگ نیز مربوط به تیمار 2 میلی‌گرم در لیتر بنزیل آدنین بود. این نتایج گویای تأثیر مثبت اسانس های گیاهی و تنظیم کننده‌های رشد بر باززایی و رشد گل لاله واژگون می‌باشد.
اسماعیل چمنی؛ مرضیه قمری؛ مهدی محب الدینی؛ علیرضا قنبری؛ حمیدرضا حیدری
چکیده
لاله واژگون از زیباترین گل‌های زینتی و داروئی بومی ایران است، که در معرض خطر انقراض می‌باشد. در این پژوهش کالوس های لاله واژگون به عنوان ریز نمونه در محیط کشت حاوی غلظت های مختلف NAA (0، 3/0 و 6/0 میلی گرم بر لیتر) در ترکیب با سه سایتوکنین BA (0، 3/0، 5/0 و 1 میلی گرم بر لیتر )، TDZ (0، 1/0، 3/0 و 5/0 میلی گرم بر لیتر) و Kin (0، 5/0، 1 و 5/1 میلی گرم بر لیتر) در قالب ...
بیشتر
لاله واژگون از زیباترین گل‌های زینتی و داروئی بومی ایران است، که در معرض خطر انقراض می‌باشد. در این پژوهش کالوس های لاله واژگون به عنوان ریز نمونه در محیط کشت حاوی غلظت های مختلف NAA (0، 3/0 و 6/0 میلی گرم بر لیتر) در ترکیب با سه سایتوکنین BA (0، 3/0، 5/0 و 1 میلی گرم بر لیتر )، TDZ (0، 1/0، 3/0 و 5/0 میلی گرم بر لیتر) و Kin (0، 5/0، 1 و 5/1 میلی گرم بر لیتر) در قالب سه آزمایش جداگانه بر پایه طرح کاملا تصادفی کشت گردیدند. نتایج به دست آمده نشان داد که در هر سه آزمایش، در محیط کشت های حاوی 6/0 میلی گرم بر لیتر NAA در ترکیب با همه غلظت های سایتوکینین ها بیشترین میزان کالوس زایی (100 درصد ) به دست آمد. همچنین نتایج نشان داد هر چند کالوسزایی در محیطهای فاقد NAA نیز انجام گرفت، اما به منظور دستیابی به حداکثر کالوسزایی حضور NAA ضروری می باشد. بر اساس نتایج به دست آمده در محیط های فاقد سایتوکینین در هر سه آزمایش، باززایی صورت نپذیرفت. همچنین حضور NAA در ترکیب با Kin برای باززایی ضروری می باشد و در محیط هایی که تنها حاوی Kin می باشد، هیچ گونه باززایی مشاهده نشد.
اسماعیل چمنی؛ محمد بنیادی؛ علیرضا قنبری
چکیده
گیاه پروانش یکی ازعمده ترین گیاهان زینتی - دارویی بوده که به علت وجود آلکالوئیدهای ارزشمند در پیکر رویشی و ریشه پروانش، در اکثر فارماکوپه ها به عنوان یک گیاه دارویی بسیار مهم تلقی می شود. با توجه به اهمیت این گیاه، آزمایشی به منظور بررسی تاثیر اسید سالیسیلیک و اسید هیومیک در پنج غلظت (0، 10، 100، 500 و 1000 میلی گرم بر لیتر) بر شاخص های رشدی ...
بیشتر
گیاه پروانش یکی ازعمده ترین گیاهان زینتی - دارویی بوده که به علت وجود آلکالوئیدهای ارزشمند در پیکر رویشی و ریشه پروانش، در اکثر فارماکوپه ها به عنوان یک گیاه دارویی بسیار مهم تلقی می شود. با توجه به اهمیت این گیاه، آزمایشی به منظور بررسی تاثیر اسید سالیسیلیک و اسید هیومیک در پنج غلظت (0، 10، 100، 500 و 1000 میلی گرم بر لیتر) بر شاخص های رشدی گل پروانش، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 10 تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که تیمارهای مختلف تاثیر معنی داری بر میزان ارتفاع، تعداد برگ، کلروفیل، هدایت روزنه ای، تعداد گل، تعداد غلاف و تعداد ساقه جانبی داشت. همچنین بر میزان قطر ساقه اصلی بی تاثیر بود. نتایج حاصل از مقایسه میانگین داده ها نشان داد که تیمار 100 میلی گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک و اسید هیومیک بیشترین و تیمار شاهد کمترین ارتفاع را داشت. تیمار 500 میلی گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک و تیمار 10 میلی گرم بر لیتر اسید هیومیک بیشترین تعداد برگ را داشت. تیمار 10 میلی گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک و 100 میلی گرم بر لیتر اسید هیومیک بیشترین میزان کلروفیل و بیشترین هدایت روزنه ای را داشت.
