فیزیولوژی پس از برداشت
سید عباس راضی؛ داود هاشم آبادی؛ بهزاد کاویانی
چکیده
میخک (Dianthus caryophyllus L.) یکی از مهمترین گلهای شاخهبریدهی جهان است که ارزش بالایی در صنعت گلکاری دارد. این گل فرازگرا به اتیلن و تنش آبی پس از برداشت بسیار حساس است و عمر گلجایی نسبتاً پایینی دارد. بیشتر اثرات منفی روی گلهای شاخهبریده ناشی از تولید اتیلن است. استفاده از ترکیبات کاهنده یا ممانعتکنندهی سنتز اتیلن راهی ...
بیشتر
میخک (Dianthus caryophyllus L.) یکی از مهمترین گلهای شاخهبریدهی جهان است که ارزش بالایی در صنعت گلکاری دارد. این گل فرازگرا به اتیلن و تنش آبی پس از برداشت بسیار حساس است و عمر گلجایی نسبتاً پایینی دارد. بیشتر اثرات منفی روی گلهای شاخهبریده ناشی از تولید اتیلن است. استفاده از ترکیبات کاهنده یا ممانعتکنندهی سنتز اتیلن راهی مؤثر در افزایش عمر پس از برداشت میخک است. هدف از پژوهش حاضر، افزایش عمر گلجایی گل شاخهبریدهی میخک رقم ’تمپو‘ با استفاده از مقادیر 01/0، 02/0 و 05/0 میلیمولار پوتریسین و روشهای کاربرد پیوسته، پالس و اسپری بود. یک آزمایش بر پایهی طرح کاملاً تصادفی با 10 تیمار در 3 تکرار و 150 شاخه گل انجام شد. در این پژوهش، صفات عمر گلجایی، درجه بریکس، جذب آب، کاهش وزن تر، درصد ماده خشک، کاروتنوئید گلبرگ، کلروفیل برگ، نشت یونی، آنزیم پراکسیداز، آنزیم سوپراکسیددیسموتاز و اتیلن اندازهگیری شدند. نتایج نشان داد که بیشترین عمر گلجایی (14 روز) در گلهای شاخهبریدهی تیمارشده با 02/0 میلیمولار پوترسین به صورت اسپری (محلولپاشی) مشاهده شد. این تیمار همچنین باعث تولید کمترین اتیلن (36/2 نانولیتر در لیتر در ساعت در گرم وزن تر)، بیشترین جذب آب (88/1 میلیلیتر در هر گرم وزن تر) و بیشترین فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز (04/23 واحد آنزیم در هر گرم وزن تر) گردید. برخی شاخصهای فیزیولوژیک و فعالیت آنزیمی دیگر نیز مورد ارزیابی قرار گرفتند. در صفات عمر گلجایی، جذب آب، درجه‌ی بریکس، درصد ماده‌ی خشک، میزان کاروتنوئید و فعالیت آنزیمهای پراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز، کمترین ارزش در گلهای شاخهبریدهی شاهد ثبت شد.
گیاهان زینتی و فضای سبز
محدثه پیری؛ زهره جبارزاده
چکیده
امروزه اهمیت اقتصادی و ارزش گیاهان زینتی بهویژه گلهای شاخهبریده در جهان افزایش پیدا کرده است و ماندگاری گلها یکی از موضوعات مهم در تجارت گلهای شاخهبریده است، بنابراین ارائه راه‌کارهایی که باعث بهبود کیفیت گیاهان و افزایش ماندگاری آنها شود امری ضروری است. به این منظور در پژوهش حاضر تاثیر اسپرمیدین، اسیدسالیسلیک و سدیم ...
بیشتر
امروزه اهمیت اقتصادی و ارزش گیاهان زینتی بهویژه گلهای شاخهبریده در جهان افزایش پیدا کرده است و ماندگاری گلها یکی از موضوعات مهم در تجارت گلهای شاخهبریده است، بنابراین ارائه راه‌کارهایی که باعث بهبود کیفیت گیاهان و افزایش ماندگاری آنها شود امری ضروری است. به این منظور در پژوهش حاضر تاثیر اسپرمیدین، اسیدسالیسلیک و سدیم نیتروپروساید بر رشد و کیفیت گل و همچنین عمرگلجای گیاه لیزیانتوس رقم ‘Mariachi Blue’ ، در قالب طرح کاملاَ تصادفی با 4 تکرار که هر تکرار شامل 2 گلدان بود در شرایط کشت بدون خاک، در گلخانه پژوهشی دانشکده کشارورزی دانشگاه ارومیه بررسی شد. تیمارهای مورد بررسی شامل اسپرمیدین در غلظتهای 5/0، 1 و 2 میلیمولار، اسیدسالیسلیک در غلظتهای 5/0، 1 و 5/1 میلیمولار، سدیم نیتروپروساید در غلظتهای 50، 100 و 200 میکرومولار و تیمار شاهد (محلولپاشی با آب مقطر) بودند. نتایج به دست آمده نشان دادند که تیمارهای مورد استفاده موجب افزایش معنیدار برخی شاخصهای مورفولوژیکی، رنگیزههای فتوسنتزی و عمر گلجای نسبت به شاهد شدند. با توجه به نتایج حاصل، اسیدسالیسلیک باعث افزایش تمامی شاخصهای اندازهگیری شده (به غیر از وزن تر گل) نسبت به شاهد شد. اسپرمیدین، طول ساقه، وزن تر برگ، وزن تر و خشک گل، طول و قطر گل، شاخص کلروفیل، کلروفیل b، کاروتنوئید و عمر گلجای را نسبت به شاهد افزایش داد و سدیم نیتروپروساید نیز به غیر از سطح برگ، وزن خشک برگ، کلروفیل a و عمر گلجای در بقیه شاخص‌ها تاثیر مثبتی داشت. به طور کلی در این پژوهش، اسیدسالیسلیک و اسپرمیدین در غلظت 1 میلیمولار و سدیمنیتروپروساید در غلظتهای 50 و 100 میکرومولار موثرترین تیمارها در بهبود شاخصهای رشدی، گلدهی و عمر گلجای گل لیزیانتوس بودند.
گیاهان زینتی و فضای سبز
مریم حجتی پور؛ معظم حسن پور اصیل
چکیده
سوسن گیاهی دایمی با سوخهای فلسی بدون پوشش است که متعلق به خانواده Liliaceae میباشد. معطر و بزرگ بودن گلها از مشخصههای اصلی این خانواده است. جایگاه سوسن به عنوان چهارمین گل شاخه بریده پرفروش در بازار جهانی و همچنین سیر صعودی تقاضا برای این گل در جهان، حاکی از اهمیت بهبود کیفیت و افزایش ماندگاری این گل است. این مطالعه به منظور بررسی ...
بیشتر
سوسن گیاهی دایمی با سوخهای فلسی بدون پوشش است که متعلق به خانواده Liliaceae میباشد. معطر و بزرگ بودن گلها از مشخصههای اصلی این خانواده است. جایگاه سوسن به عنوان چهارمین گل شاخه بریده پرفروش در بازار جهانی و همچنین سیر صعودی تقاضا برای این گل در جهان، حاکی از اهمیت بهبود کیفیت و افزایش ماندگاری این گل است. این مطالعه به منظور بررسی تأثیر جیبرلیک اسید و پوترسین بر رشد، گلدهی و ماندگاری گلهای شاخه بریدنی سوسن به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. پیاز سوسن Oriental×Trumpet رقم ʼLesothoʻ از شرکت Onings Holland تهیه شد. فاکتورهای مورد آزمایش شامل اسید جیبرلیک در 4 سطح صفر (شاهد)، 150، 300 و 450 میلیگرم در لیتر به صورت غوطهوری پیازها قبل از کشت و پوترسین در 4 سطح صفر (شاهد)، 5/0، 1 و 2 میلیمولار به صورت محلول پاشی در مرحله غنچهدهی انجام شد. آزمایش در شرایط گلخانه و محیط کشت حاوی خاکبرگ پوسیده، ماسه و پرلیت به نسبت مساوی (1:1:1) در نظر گرفته شد. در این پژوهش شاخصهای تعداد غنچه، طول ساقه گلدهنده، وزنتر گل شاخه بریده، وزنتر نسبی گل شاخه بریده، میزان جذب آب گل شاخه بریده، محتوای آبی ساقه گلدهنده، عمر گلجای، کلروفیلهای a، b و کل برگ، کاروتنوئید گلبرگ، درصد پایداری غشاء سلولی گلبرگ و میزان کل مواد جامد محلول گلبرگ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که استفاده از اسید جیبرلیک باعث افزایش 7 سانتیمتری ارتفاع گیاه نسبت به شاهد شد، همچنین اسید جیبرلیک و پوترسین به صورت توأم باعث بهبود صفات تعداد غنچه، پایداری غشاء سلولی از 73/69 به 71/75 درصد، افزایش کیفیت و عمر گلجای از 9روز به 11 روز گردید به طوری که بیشترین وزنتر نسبی گل شاخه بریده و میزان جذب آب توسط گل شاخه بریده در غلظت 2 میلیمولار پوترسین به ترتیب به میزان 58/100 درصد و 47/2 میلیلیتر بر گرم وزنتر اتفاق افتاد. همچنین نتایج نشاندهنده اثر مثبت هر دو تیمار بر میزان رنگدانههای برگ و گلبرگ بود به گونهای که کلروفیل کل 20/0 و در کاروتنوئید 02/0 میلیگرم بر گرم وزن تر نمونه افزایش نسبت به شاهد اتفاق افتاد. به طور کلی نتایج حاصل بیانگر تاثیر معنیدار اسید جیبرلیک و پوترسین بر بیشتر صفات اندازهگیری شده بود.
گیاهان زینتی و فضای سبز
رقیه عبدی؛ زهره جبارزاده
چکیده
گل رز (Rosa hybrida ‘Avalanche’) یکی از گلهای بریدنی مهم دنیاست. بهمنظور بررسی تاثیر محلولپاشی سدیم نیتروپروساید (بهعنوان منبع نیتریکاکسید) و پوترسین بر گل رز رقم ’آوالانچ‘ پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در شرایط کشت هیدروپونیک به صورت گلدانی در گلخانه اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل چهار ...
بیشتر
گل رز (Rosa hybrida ‘Avalanche’) یکی از گلهای بریدنی مهم دنیاست. بهمنظور بررسی تاثیر محلولپاشی سدیم نیتروپروساید (بهعنوان منبع نیتریکاکسید) و پوترسین بر گل رز رقم ’آوالانچ‘ پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در شرایط کشت هیدروپونیک به صورت گلدانی در گلخانه اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل چهار غلظت سدیم نیتروپروساید (صفر، 50، 100 و 200 میکرومولار) و چهار غلظت پوترسین (صفر، 1، 2 و 4 میلیمولار) بود. شاخصهای اندازهگیری شده شامل وزن تر و خشک ساقه گلدهنده، کلروفیل b ,aو کلروفیل کل، کاروتنوئید و در مرحله پس از برداشت آنزیمهای گایاکول پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز و خمیدگی ساقه بودند. سدیم نیتروپروساید در غلظت 50 میکرومولار همراه با پوترسین 4 میلیمولار، وزن تر و خشک ساقه گلدهنده را نسبت به شاهد افزایش داد. غلظت 100 میکرو مولار سدیم نیتروپروساید همراه با کاربرد ۴ میلیمولار پوترسین باعث افزایش معنیدار میزان کلروفیل b ,aو کلروفیل کل و کاروتنوئید نسبت به شاهد شد. لازم به ذکر است که کاربرد قبل از برداشت سدیمنیتروپروساید و پوترسین در بهبود ویژگیهای پس از برداشت گل رز نیز تاثیر مثبت داشت، بهطوری که بیشترین میزان فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی (آسکوربات پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز) و کمترین خمیدگی ساقه در غلظتهای 100 و 200 میکرومولار سدیم نیتروپروساید به تنهایی و یا همراه با کاربرد پوترسین مشاهده شد. بهطور کلی، سدیمنیتروپروساید و پوترسین تاثیر مثبت و مطلوبی در بهبود شاخصهای رشدی و پس از برداشتی گل رز داشتند ولی غلظت موثر بسته به نوع شاخص متفاوت بود.
محمد سلیمانی؛ مصطفی مبلی؛ علی اکبر رامین؛ بهرام بانی نسب؛ لیلا اصلانی
چکیده
به منظور بررسی اثر اسپرمیدین بر تحمل به سرمای دانهال‌های خیار رقم مزرعه‌ای ’رشید‘، پژوهشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و چهار تیمار شامل غلظتهای صفر، 1/0، 5/0 و 1 میلیمولار اسپرمیدین در انکوباتور در دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان به صورت دو آزمایش مجزا اجرا شد. به این منظور بذرها در محیطی مرطوب، به مدت 7 روز در دمای ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر اسپرمیدین بر تحمل به سرمای دانهال‌های خیار رقم مزرعه‌ای ’رشید‘، پژوهشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و چهار تیمار شامل غلظتهای صفر، 1/0، 5/0 و 1 میلیمولار اسپرمیدین در انکوباتور در دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان به صورت دو آزمایش مجزا اجرا شد. به این منظور بذرها در محیطی مرطوب، به مدت 7 روز در دمای 20 درجه سلسیوس و پس از تیمار با اسپرمیدین، 8 روز در دماهای 6 یا 9 درجه سلسیوس قرار داده شدند. در پایان هر آزمایش ویژگی‌هایی شامل طول، وزن تر و خشک، نشت یونی و پرولین در ساقه و ریشه اندازهگیری شد. جهت مقایسه اثر دما و برهمکنش آن با غلظتهای متفاوت اسپرمیدین داده‌های دو آزمایش با همدیگر در یک طرح کرت‌های خرد شده (2 دمای متفاوت انکوباتور به صورت 2 کرت اصلی و 4 غلظت اسپرمیدین به صورت 4 کرت فرعی) آنالیز آماری شد. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان داد که کاربرد اسپرمیدین در بالاترین غلظت (1 میلیمولار) اثرات معکوسی در تعدیل سرمازدگی در دمای 9 درجه سلسیوس داشت، به طوری‌که وزن تر و خشک ریشه را کاهش داد. غلظت 5/0 میلیمولار اسپرمیدین در دمای 6 درجه سلسیوس مؤثرتر از سایر غلظت‌ها بود و باعث افزایش وزن تر ریشه، کاهش میزان نشت یونی ریشه و افزایش پرولین ساقه شد. نتایج آنالیز کرت‌های خرد شده نشان داد که در مجموع غلظتهای 1/0 و 5/0 میلیمولار اسپرمیدین باعث افزایش معنیدار طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه شد. مقایسه میانگین برهمکنش دما و غلظت اسپرمیدین نشان داد که بر خلاف این که در مجموع تیمارهای 5/0 میلیمولار اسپرمیدین باعث افزایش معنیدار طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه شد، به دلیل وجود برهمکنش معنیدار بین دما و غلظت اسپرمیدین این اثراتِ افزایش صرفاً در دمای 6 درجه سلسیوس مشاهده شد و در دمای 9 درجه سلسیوس تفاوت معنی‌داری با تیمار شاهد نداشت.
