میوه کاری
عبداله احتشام نیا؛ شیرین تقی پور؛ سارا سیاه منصور
چکیده
پوترسین مادهای غیر سمی و زیست سازگار است که میتوان از آن در حفظ کیفیت و افزایش پس از برداشت میوهها استفاده نمود. میوه انگور بهدلیل پریکارپ نازک و بافت گوشتی میوه، عمر پس از برداشت کوتاهی دارد. در این پژوهش اثر محلولپاشی قبل از برداشت پوترسین در سه غلظت مختلف (صفر، 2 و 3 میلیمولار) و غوطهوری پس از برداشت میوه در ژل آلوئهورا ...
بیشتر
پوترسین مادهای غیر سمی و زیست سازگار است که میتوان از آن در حفظ کیفیت و افزایش پس از برداشت میوهها استفاده نمود. میوه انگور بهدلیل پریکارپ نازک و بافت گوشتی میوه، عمر پس از برداشت کوتاهی دارد. در این پژوهش اثر محلولپاشی قبل از برداشت پوترسین در سه غلظت مختلف (صفر، 2 و 3 میلیمولار) و غوطهوری پس از برداشت میوه در ژل آلوئهورا (25 و 33 درصد) بر صفات کیفی و ماندگاری میوه انگور رقم ’یاقوتی‘ طی پنج زمان (صفر، 9، 18، 27 و 36 روز) پس از انبارداری در دمای 4 درجه سانتیگراد بررسی گردید. نتایج تجزیه واریانس دادهها نشان داد که تاثیر نوع تیمار و مدت زمان انبارمانی بر تمام صفات مورد بررسی در سطح احتمال 1 درصد معنیدار بوده است. میوههای تیمار شده، در هر دو غلظت پوترسین از سفتی بافت، ویتامین ث، آنتوسیانین، مواد فنولی و مقدار مواد جامد محلول بیشتر و ماندگاری بهتری نسبت به شاهد برخوردار بودند. در هر پنج زمان اندازهگیری، بالاترین میزان محتوای فنل، آنتوسیانین کل و سفتی بافت مربوط به تیمار پوترسین 2 میلیمولار با پوشش ژل آلوئهورا 25 و 33 درصد و کمترین میزان مربوط به شاهد بود. سفتی بافت میوه طی انبارمانی به تدریج کاهش یافت اما این روند در میوههای تیمار شده بهطور قابل توجهی با سرعت کمتری مشاهده شد. بیشترین میزان سفتی بافت (6311/0 کیلوگرم نیرو) در تیمار ترکیبی پوترسین 2 میلیمولار و ژل آلوئهورا 25 درصد مشاهده شد که تفاوت معنیداری با شاهد نشان داد. بهطور کلی نتایج نشان داد کاربرد قبل از برداشت پوترسین 2 میلیمولار و غوطه وری پس از برداشت در ژل آلوئهورا 25 و 33 درصد، توانست عمر پس از برداشت این رقم را در مقایسه با شاهد 16 روز بهبود بخشد.
زیبا محمدی؛ سید نجم الدین مرتضوی
چکیده
آلسترومریا یکی از مهم ترین گل های شاخه بریده می باشد که به کمک برخی مواد می توان ماندگاری آن را افزایش داد. این پژوهش با هدف مطالعه اثر برخی محلول های شیمیایی در پس از برداشت گل های بریدنی آلسترومریا رقم استراتوس به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور ساکارز ) 0، 5، 10 و 15 گرم در لیتر( و اسید سالیسیلیک )0، 100، 200 و 400 میلی ...
بیشتر
آلسترومریا یکی از مهم ترین گل های شاخه بریده می باشد که به کمک برخی مواد می توان ماندگاری آن را افزایش داد. این پژوهش با هدف مطالعه اثر برخی محلول های شیمیایی در پس از برداشت گل های بریدنی آلسترومریا رقم استراتوس به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور ساکارز ) 0، 5، 10 و 15 گرم در لیتر( و اسید سالیسیلیک )0، 100، 200 و 400 میلی گرم در لیتر (در سه تکرار اجرا گردید. ماندگاری، محتوای نسبی آب برگ و گلبرگ، نشت الکترولیت برگ و گلبرگ، جذب محلول، محتوای کلروفیل و درصد زردی برگ بررسی شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تأثیر ساکارز فقط بر نشت الکترولیت گلبرگ و میزان کلروفیل معنی دار شد. اثر اسید سالیسیلیک بر تمام صفات به جز نشت الکترولیت گلبرگ در سطح یک درصد معنی دار شد. اثر متقابل ساکارز و اسید سالیسیلیک بر تمام صفات در سطح پنج درصد تأثیر معنی دار داشت. نتایج نشان داد که تیمار 15 گرم در لیتر ساکارز بیشترین میزان کلروفیل a و کمترین نشت الکترولیت گلبرگ را دارا بود. تیمار 400 میلی گرم در لیتر اسید سالیسیلیک بیشترین ماندگاری، محتوای نسبی آب برگ و گلبرگ، کلروفیل، جذب محلول و کمترین نشت الکترولیت برگ و زردی برگ را نسبت به شاهد نشان داد. تیمار 15 گرم در لیتر ساکارز همراه با 400 میلی گرم در لیتر اسید سالیسیلیک بیشترین ماندگاری، جذب محلول و کمترین نشت الکترولیت گلبرگ را نسبت به شاهد دارا بود. بنابراین استفاده از 400 میلی گرم در لیتر اسید سالیسیلیک برای افزایش ماندگاری و کیفیت گل های بریده آلسترومریا توصیه می شود.