مهدی اورعی؛ سیدجلال طباطبایی؛ اسماعیل فلاحی؛ علی ایمانی؛ لیلا سیدلر فاطمی
چکیده
سمیت بور یک عارضه مهم است که می تواند رشد گیاهان را در محیط‌های خشک و نیمه خشک محدود نماید. استفاده از پایه های متحمل که مانع از جذب یا انتقال بور به قسمت های هوایی گیاهان می شوند، سمیت بور در پیوندک را کاهش داده و به تبع آن تحمل مقادﻳر بیش از حد بور در منطقه ریشه افزایش می ﻳابد. بدین منظور، جهت ارزیابی اثرات سمیت بور بر رشد رویشی، خصوصیات ...
بیشتر
سمیت بور یک عارضه مهم است که می تواند رشد گیاهان را در محیط‌های خشک و نیمه خشک محدود نماید. استفاده از پایه های متحمل که مانع از جذب یا انتقال بور به قسمت های هوایی گیاهان می شوند، سمیت بور در پیوندک را کاهش داده و به تبع آن تحمل مقادﻳر بیش از حد بور در منطقه ریشه افزایش می ﻳابد. بدین منظور، جهت ارزیابی اثرات سمیت بور بر رشد رویشی، خصوصیات فیزیولوژیکی و توزیع بور درخت بادام رقم فراگنس، آزمایشی با سه سطح بور (mg/L 20، 10، 25/0) از اسید بوریک و دو پایه بادام (GF677، Tuono) به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاًً تصادفی با چهار تکرار در محیط کنترل شده به اجرا درآمد. نتایج نشان داد که سمیت بور اثرات معنی داری بر رشد رویشی، خصوصیات فیزیولوژیکی و توزیع بور در درخت بادام داشت. با افزایش سطوح بور در محلول غذایی، صفات رویشی شامل درصد تولید برگ و رشد طولی شاخه اصلی به صورت معنی داری کاهش یافت. هر چند، ترکیب Fr/Tuono نسبت به Fr/GF677 کمتر تحت تأثیر قرار گرفت. همچنین، خصوصیات فیزیولوژیکی نظیر درصد نشت الکترولیت، محتوای پرولین و درصد نکروز برگ به صورت معنی داری در هر دو ترکیب پایه- پیوندک افزایش یافت. بر اساس نتایج حاصله، پایه GF677 به دلیل عدم کاهش جذب و یا انتقال مقادیر بیش از حد بور از سیستم ریشه به قسمت‌های هوایی پیوندک، حساسیت بالایی به سمیت بور داشته، در حالی که پایه Tuono از طریق مکانیسم توزیع ترجیحی بور در ریشه ها، مانع افزایش تجمع بور در برگ‌های جوان و بافت مریستمی شده و تا حدودی این اندام‌های حساس را در مقابل صدمات ناشی از سمیت بور حفظ کرده است. در نهایت، به نظر می‌رسد که در شرایط مقادیر بیش از حد بور پایه Tuono تحمل بالاتری نسبت به پایه GF677 دارد.
مهدی اورعی؛ سید جلال طباطبائی؛ اسماعیل فلاحی؛ علی ایمانی
چکیده
چکیده
تحمل شوری یکی از مهم ترین عوامل موثر بر تولید محصولات کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک می‌باشد. تحمل شوری در درختان میوه را می‌توان از طریق استفاده از پایه های متحمل، افزایش داد. بدین منظور و جهت ارزیابی اثرات تنش شوری و پایه بر رشد، شدت فتوسنتز و غلظت عناصر غذایی بادام (Prunus dulcis Miller.) رقم فراگنس، آزمایشی با سه سطح کلرید سدیم (0، ...
بیشتر
چکیده
تحمل شوری یکی از مهم ترین عوامل موثر بر تولید محصولات کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک می‌باشد. تحمل شوری در درختان میوه را می‌توان از طریق استفاده از پایه های متحمل، افزایش داد. بدین منظور و جهت ارزیابی اثرات تنش شوری و پایه بر رشد، شدت فتوسنتز و غلظت عناصر غذایی بادام (Prunus dulcis Miller.) رقم فراگنس، آزمایشی با سه سطح کلرید سدیم (0، 50، 100 میلی مولار) و دو پایه (جی اف-677 ، تواونو) بصورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در محیط بدون خاک و تحت شرایط کنترل شده به اجرا درآمد. نتایج نشان داد که شوری اثرات کاهشی معنی داری بر خصوصیات رویشی، فیزیولوژیکی و غلظت عناصر غذایی بادام داشت. هر چند شدت این اثرات بر حسب نوع پایه متفاوت بود. در پایه جی اف-677، وزن تر و خشک برگ و ریشه، تعداد برگ و شاخص کلروفیل تا سطح شوری50 میلی مولار در مقایسه با شاهد، افزایش و سپس کاهش یافت در حالیکه در پایه تواونو تا سطح 100 میلی مولار خصوصیات مذکور کاهش یافت. شدت فتوسنتز، سطح برگ و نسبت پتاسیم به سدیم برگ با افزایش شوری در هر دو پایه کاهش یافت، ولی میزان کاهش در پایه جی اف-677 در مقایسه با تواونو کمتر بود. علاوه بر این، شوری محتوای رطوبت نسبی و سطح ویژه برگ را در هر دو پایه کاهش داد. با افزایش سطوح کلرید سدیم، غلظت نیتروژن، فسفر و پتاسیم برگ در هر دو پایه کاهش و غلظت سدیم برگ افزایش یافت. نتایج حاصل حاکی از آن است که پایه جی اف-677 از طریق مکانیسم تدافعی ایجاد محدودیت در جذب و یا انتقال سدیم به قسمت های هوایی و نیز حفظ سطح مناسبی از پتاسیم، تحمل بالاتری نسبت به نمک در مقایسه با تواونو داشته و تحت شرایط شوری می‌توان از آن به عنوان یک پایه متحمل به نمک برای ارقام مختلف بادام استفاده کرد.
واژه های کلیدی: بادام، پایه، تحمل شوری، تنش شوری، فتوسنتز
لیلا سیدلر فاطمی؛ سیدجلال طباطبایی؛ اسماعیل فلاحی
چکیده
چکیده
سیلیسیوم یکی از عناصر مفید برای گیاهان محسوب می‌شود، ولی مطالعات جدید نشان داده که این عنصر نقش بسیار مهمی در مقاومت گیاهان به تنش‌های محیطی از جمله تنش شوری دارد. بدین منظور و جهت ارزیابی تاثیر سیلیسیوم و شوری بر روی خصوصیات رویشی ، عملکرد و کیفیت میوه توت فرنگی(Fragaria × ananassa Duch) ، رقم سلوا آزمایشی با سه سطح سیلیسیوم (mM 2و 1، 0 ) ...
بیشتر
چکیده
سیلیسیوم یکی از عناصر مفید برای گیاهان محسوب می‌شود، ولی مطالعات جدید نشان داده که این عنصر نقش بسیار مهمی در مقاومت گیاهان به تنش‌های محیطی از جمله تنش شوری دارد. بدین منظور و جهت ارزیابی تاثیر سیلیسیوم و شوری بر روی خصوصیات رویشی ، عملکرد و کیفیت میوه توت فرنگی(Fragaria × ananassa Duch) ، رقم سلوا آزمایشی با سه سطح سیلیسیوم (mM 2و 1، 0 ) و سه سطح کلرید سدیم (mM 40و 20، 0) به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در شرایط کنترل شده گلخانه ای و به صورت آبکشت انجام شد. شاخص‌های عملکرد و خصوصیات کیفی میوه در طول آزمایش اندازه گیری شد. همچنین خصوصیات فیزیولوژیکی ازجمله شاخص کلروفیل و محتوای رطوبت نسبی برگ نیز مورد ارزیابی قرار گرفت .در پایان آزمایش کل گیاهان از بستر خارج شده وخصوصیات رویشی شامل سطح برگ و وزن تر و خشک اندام‌های هوایی و ریشه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که شوری اثر کاهنده معنی داری بر روی شاخص‌های رشد ونموی گیاه داشت. به طوریکه تعداد برگ ، سطح برگ و وزن تر و خشک برگ و ریشه با افزایش غلظت کلرید سدیم کاهش و با افزودن سیلیسیوم به محلول غذایی در شرایط شوری، افزایش یافت. شاخص‌های عملکرد در شرایط شوری کاهش و با کاربرد سیلیسیوم ، به طور معنی داری افزایش یافت. شاخص کلروفیل تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت، ولی محتوای رطوبت نسبی برگ در شرایط شوری کاهش و با تیمارسیلیسیوم افزایش یافت. افزایش غلظت سیلیسیوم و کلرید سدیم در محلول غذایی ، اسیدیته قابل تیتراسیون را افزایش داد ، ولی دیگر خصوصیات کیفی میوه ، تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند. بر اساس نتایج حاصل می‌توان استفاده از سیلیسیوم را در شرایط شوری ، توصیه نمود.
واژه‌های کلیدی: توت فرنگی، سیلیسیوم، شوری، عملکرد، کیفیت
