میوه کاری
مرضیه نظامی؛ محمدرضا فتاحی مقدم نوقابی؛ علی عبادی؛ ذبیح اله زمانی
چکیده
توتفرنگی یکی از میوههای مهم و مغذی است که قابلیت کشت در مزرعه و گلخانه را دارا میباشد. به‌منظور بررسی تأثیر هورمونها بر رشد توتفرنگی رقم ’گاویتا‘ دو آزمایش در یک واحد گلخانه تجاری طراحی و اجرا شد. در آزمایش اول جیبرلین در غلظتهای 50، 100 و150 میلیگرم در لیتر و ایندول بوتیریک اسید در غلظتهای 20، 40 و 60 میلیگرم ...
بیشتر
توتفرنگی یکی از میوههای مهم و مغذی است که قابلیت کشت در مزرعه و گلخانه را دارا میباشد. به‌منظور بررسی تأثیر هورمونها بر رشد توتفرنگی رقم ’گاویتا‘ دو آزمایش در یک واحد گلخانه تجاری طراحی و اجرا شد. در آزمایش اول جیبرلین در غلظتهای 50، 100 و150 میلیگرم در لیتر و ایندول بوتیریک اسید در غلظتهای 20، 40 و 60 میلیگرم در لیتر در مراحل رشدی (کدهای 55، 60 و 65) براساس دستورالعمل جهانی BBCH محلولپاشی شدند. آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد. میوهها پس از رسیدن به مرحله قرمزی به‌صورت دستی برداشت شدند و به‌منظور آزمایشهای تکمیلی به آزمایشگاههای گروه علوم باغبانی دانشکده مهندسی علوم باغبانی و فضای سبز دانشگاه تهران منتقل شدند. صفات رویشی و زایشی شامل سطح برگ، تعداد برگ، محیط تاج بوته، ارتفاع بوته، تعداد گل و ابعاد میوه و صفات بیوشیمیایی میوه شامل: مواد جامد محلول، میزان اسید قابل تیتراسیون میوه، آنتوسیانین، فعالیت آنتیاکسیدانی، ترکیبات فنلی کل، میزان فعالیت آنزیم کاتالاز، آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز، ویتامینث و رنگ میوه مورد ارزیابی قرار گرفتند. جیبرلین در غلظت 50 میلیگرم در لیتر ویژگیهای رویشی بوته نظیر: سطح برگ بوته، محیط تاج بوته، ارتفاع بوته و تعداد گل را بهبود بخشید در حالیکه اکسین موجب کاهش بدشکلی میوه تا 40 درصد شد و همچنین موجب افزایش در میزان مواد جامد محلول، میزان اسید قابل تیتراسیون میوه و میزان فعالیت آنتیاکسیدانی میوه شد. در کل جیبرلین در غلظت 50 میلیگرم در لیتر به‌منظور افزایش ویژگیهای رویشی بوته و اکسین در غلظت 60 میلیگرم در لیتر موجب افزایش ویژگیهای میوه شدند. در آزمایش دوم میوهها در محلول نفتالین استیک اسید (NAA) با غلظتهای 20، 40 و 60 میلیگرم در لیتر و جیبرلین با غلظتهای 25، 50 و 100 میلیگرم در لیتر در مراحل رشدی میوه براساس زمان کدهای 70 (تشکیل میوه) و 73 (میوه سبز کوچک) دستورالعمل جهانی BBCH غوطهور شدند. جیبرلین در غلظت 100 میلیگرم در لیتر موجب افزایش در اندازه میوه، وزن میوه، افزایش ویژگیهای بیوشیمیایی میوه و کاهش بدشکلی میوه تا 5/37 درصد شد. در حالیکه اکسین در غلظت 60 میلیگرم در لیتر موجب افزایش میزان آنتوسیانین میوه، ترکیبات فنلی کل میوه و ویتامینث شد. در کل جیبرلین با غلظت 100 میلیگرم در لیتر و اکسین با غلظت 60 میلیگرم در لیتر به‌منظور افزایش اندازه میوه، وزن میوه، ویژگیهای بیوشیمیایی میوه و کاهش بدشکلی میوهها توصیه میشوند.
اسماء عباسی کاشانی؛ علی عبادی؛ محمدرضا فتاحی مقدم نوقابی؛ مجید شکرپور
چکیده
انگور یکی از میوههای مناطق معتدله است که اغلب در اثر سرمازدگی بهاره دچار صدمه می‌شود. پژوهش حاضر بمنظور بررسی اثر اسیدسالیسیلیک بر کاهش صدمه ناشی از سرمازدگی بهاره در ارقام انگور بیدانه سفید، پرلت و گونه ریپاریا، بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. اسیدسالیسیلیک با غلظتهای صفر (شاهد)، 5/0 و 1 میلی‌مولار ...
بیشتر
انگور یکی از میوههای مناطق معتدله است که اغلب در اثر سرمازدگی بهاره دچار صدمه می‌شود. پژوهش حاضر بمنظور بررسی اثر اسیدسالیسیلیک بر کاهش صدمه ناشی از سرمازدگی بهاره در ارقام انگور بیدانه سفید، پرلت و گونه ریپاریا، بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. اسیدسالیسیلیک با غلظتهای صفر (شاهد)، 5/0 و 1 میلی‌مولار در دو مرتبه در مرحله 5-4 برگی و با فاصله زمانی 24 ساعت روی نهال‌های دوساله گلدانی محلولپاشی گردید. پس از 24 ساعت، عامل دما در سه سطح شامل عدم سرما (گلخانه با دمای طبیعی)، دماهای صفر و 2- درجه سانتی‌گراد به مدت 8 ساعت اعمال شد. نتایج نشان داد که با افزایش شدت تنش سرما تا 2- درجه سانتی گراد درصد سوختگی شاخه افزایش و درصد زنده‌مانی جوانه های باقی مانده کاهش یافت، همچنین تحت این شرایط صدمه به غشاء سلولی و در نتیجه نشت یونی و تولید مالون دی آلدهید افزایش نشان داد. کاربرد اسیدسالیسیلیک با غلظت 1 میلی‌مولار باعث کاهش صدمه به شاخه و افزایش قدرت بازیابی نهال‌ها گردید و کمترین میزان نشت الکترولیتی (18 درصد) و مالون دی آلدهید (15/0 نانومول بر گرم وزن تر) نیز در این غلظت مشاهده شد. همچنین افزایش غلظت پرولین (6/193 میکرومول بر گرم وزن تر) و ترکیبات فنولی (6/26 میلی گرم بر گرم وزن تر) و حداکثر تجمع کربوهیدرات‌های محلول (3/12 میلی گرم بر گرم وزن تر) در تیمار یک میلی‌مولار اسیدسالیسیلیک اتفاق افتاد. بنظر می‌رسد اسیدسالیسیلیک توانسته است منجر به کاهش صدمات ناشی از تنش سرما به غشای سلول‌ها شده و با افزایش قدرت بازیابی نهال‌های تحت تنش، اثرات منفی سرمازدگی را بهبود بخشد.
علی تاج آبادی پور؛ محمدرضا فتاحی مقدم نوقابی؛ ذبیح اله زمانی؛ فاطمه نصیبی؛ حسین حکم آبادی
چکیده
به‌منظور بررسی اثر ژنوتیپ پایه بر واکنش پسته رقم احمدآقایی نسبت به تنش یخ‌زدگی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. تیمارها در دو سطح: ژنوتیپ پایه (چهار ژنوتیپ متحمل و چهار ژنوتیپ حساس به سرما) و دما (2- و 4- درجه سانتی‌گراد) اجرا شد. در مرحله تمام گل، از شاخه‌های انتهایی رقم احمد آقایی پیوند شده ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر ژنوتیپ پایه بر واکنش پسته رقم احمدآقایی نسبت به تنش یخ‌زدگی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار انجام شد. تیمارها در دو سطح: ژنوتیپ پایه (چهار ژنوتیپ متحمل و چهار ژنوتیپ حساس به سرما) و دما (2- و 4- درجه سانتی‌گراد) اجرا شد. در مرحله تمام گل، از شاخه‌های انتهایی رقم احمد آقایی پیوند شده روی این ژنوتیپ‌ها نمونهگیری شد. شاخه‌ها در گلدان‌های حاوی آب مقطر در دمای 2- و 4- درجه سانتی‌گراد به مدت دو ساعت قرار گرفتند. پس از اعمال تیمارها، شاخص سرمازدگی تعیین شد، ازخوشه‌های گل تیمارها جهت اندازه‌گیری پارامترهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی استفاده گردید. نتایج نشان داد شدت سرمازدگی در ژنوتیپ‌های پایه متحمل به سرما به‌طور معنی‌داری کمتر از ژنوتیپ‌های پایه حساس در دو دمای 2- و 4- درجه سانتی‌گراد میباشد. میزان نشت یونی، پراکسید‌هیدروژن، مالون‌دآلدهید در ژنوتیپ‌های پایه متحمل به سرما به‌طور معنی‌داری پایین‌تر از ژنوتیپ‌های حساس به سرما بود. میزان قندهای محلول، پروتئین کل، پرولین و فعالیت آنزیم‌های‌کاتالاز، آسکوربات‌پراکسیداز و گایاکول‌پراکسیداز در ژنوتیپ‌های پایه متحمل به سرما به‌طور معنی‌داری بیشتر از ژنوتیپ‌های پایه حساس به سرما بوده است. نتایج مربوط به اثر متقابل دما و ژنوتیپ نشان داد که دمای 4- درجه سانتی‌گراد باعث افزایش معنی‌دار نشت یونی، پرولین، پراکسید‌هیدروژن و مالون‌دآلدهید و کاهش فعالیت آنزیم‌های کاتالاز، آسکوربات‌پراکسیداز و گایاکول‌پراکسیداز نسبت به دمای 2- درجه سانتی‌گراد مخصوصا در پایه‌های حساس به سرما شد. با توجه به صفات مورد مطالعه، متحمل‌ترین ژنوتیپ پایه به سرما TR1 بود.
زهرا فلاتی؛ محمدرضا فتاحی مقدم نوقابی؛ علی عبادی
چکیده
آلوها (Prunus spp.) به عنوان یکی از رایج‌ترین میوههای هسته‌دار، دارای کالری پایین و ارزش غذایی نسبتاً بالایی هستند. تنوع زیاد در آلوها سبب ایجاد تفاوت در ترکیبات شیمیایی میوه نیز شده است. این آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی گروه مهندسی علوم باغبانی و فضای سبز پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه ...
بیشتر
آلوها (Prunus spp.) به عنوان یکی از رایج‌ترین میوههای هسته‌دار، دارای کالری پایین و ارزش غذایی نسبتاً بالایی هستند. تنوع زیاد در آلوها سبب ایجاد تفاوت در ترکیبات شیمیایی میوه نیز شده است. این آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی گروه مهندسی علوم باغبانی و فضای سبز پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران در فاصله زمانی 1392-1394 اجرا شده است. خصوصیات کیفی میوه نظیر محتوای ویتامین ث، صفات مربوط به رنگ پوست و گوشت میوه، محتوای کارتنوئید، آنتوسیانین، فنل کل و ظرفیت آنتیاکسیدانی 16 رقم و ژنوتیپ آلو مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس تفاوت معنی‌دار ارقام بررسی شده را از لحاظ تمام شاخص‌های اندازه‌گیری شده نشان داد. ارقام ʼگوجه قرمزʽ و ʼژاپنیʽ بالاترین میزان ویتامین ث را با 5/18 میلیگرم ویتامین ث در 100 گرم وزن تازه ، رقم ʼقطره طلاʽ با 97/53 میلیگرم در 100 گرم وزن تازه بالاترین میزان کارتنوئید کل را داشتند. رقمʼگوجه قرمزʽ بالاترین میزان شاخص آنتوسیانین را با 521/0 جذب در طول موج 530 نانومتر دارا بود و رقم ʼازارکʽ بالاترین میزان فنل کل و فعالیت آنتیاکسیدانی را به ترتیب با 6/372 میلیگرم اسید گلیک در 100 گرم وزن میوه برای فنل کل و 34/96 درصد برای درصد فعالیت آنتیاکسیدانی در بین ارقام بررسی شده داشتند. ضرایب همبستگی بین صفات نشان داد که عمده ترکیبات فنلی میوههای آلو در پوست میوه تجمع دارند و همبستگی بالایی بین شدت رنگ پوست میوه و محتوای فنل کل در آلوها وجود دارد. از این‌رو رقم ʼازارکʽ با دارا بودن بالاترین میزان شاخص رنگ a* پوست میوه، بیشترین میزان فنل کل و ظرفیت آنتیاکسیدانی را در بین ارقام بررسی شده دارا بود.
یحیی سلاح ورزی؛ ذبیح اله زمانی؛ علیرضا طلایی؛ محمدرضا فتاحی مقدم نوقابی
چکیده
انار محصولی بومی ایران بوده که از ارزش صادراتی بالایی نیز برخوردار است. بحران خشکسالی در منطقه و خصوصاً حاشیه کویر که مورد کشت و کار انار قرار می‌گیرد به صورت فزاینده‌ای رو به گسترش میباشد. بدین سبب تحقیق حاضر در سال 1393 با سه سطح آبیاری شامل شاهد (ETc100 درصد)، کم‌آبیاری پایدار (ETc50 درصد در کل فصل رشد)، کم‌آبیاری تنظیم شونده (قطع آبیاری ...
بیشتر
انار محصولی بومی ایران بوده که از ارزش صادراتی بالایی نیز برخوردار است. بحران خشکسالی در منطقه و خصوصاً حاشیه کویر که مورد کشت و کار انار قرار می‌گیرد به صورت فزاینده‌ای رو به گسترش میباشد. بدین سبب تحقیق حاضر در سال 1393 با سه سطح آبیاری شامل شاهد (ETc100 درصد)، کم‌آبیاری پایدار (ETc50 درصد در کل فصل رشد)، کم‌آبیاری تنظیم شونده (قطع آبیاری تا زمان تشکیل میوه و آبیاری کامل پس از آن) و دو غلظت محلولپاشی جیبرلیک اسید (0 و 150 پی‌پی‌ام) با 4 تکرار روی درختان 7 ساله انار رقم شهوار در شهرستان تربت حیدریه به صورت آزمایش اسپلیت پلات بر پایه طرح کاملاً تصادفی انجام شد. پس از اندازه‌گیری عملکرد و اجزای آن، تعدادی میوه انار از هر تیمار به انبار سرد (دمای 5 درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی 85 درصد) منتقل و طی فواصل زمانی 9 و 18 هفته مورد ارزیابی کیفی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که وزن میوه، عملکرد کل، درصد آریل و آب میوه انار در تیمار کم‌آبیاری تنظیم شونده به ترتیب 6/39، 1/17، 9/7 و 6/16 درصد در مقایسه با شاهد بیشتر شد. از سوی دیگر هر چند تیمار کم‌آبیاری پایدار بیشترین میزان ترکیدگی (1/9 درصد) و کمترین وزن میوه (8/205 گرم) را نشان داد، اما محلولپاشی GA3 توانست ضمن افزایش نسبی وزن، از شدت عارضه ترکیدگی نیز بکاهد. بررسی خصوصیات فیزیوشیمیایی میوه ها طی دوره انبارمانی نیز نشان از برتری تیمار کم‌آبیاری تنظیم شونده برای صفات شاخص رسیدگی، فعالیت آنتیاکسیدانی، آنتوسیانین کل و شاخص سرمازدگی داشت. همچنین تیمار محلولپاشی GA3 توانست کاهش وزن میوههای حاصل از تیمارهای کم‌آبیاری را طی دوره انبارمانی اصلاح نماید و مقادیر آنتوسیانین کل و فعالیت آنتیاکسیدانی را نیز افزایش دهد. لذا به نظر می‌رسد با توجه به محدودیت منابع آبی در شرایط موجود، اتخاذ برخی راهکارهای کم‌آبیاری می‌تواند نتایج رضایت بخشی را در پی داشته باشد. ضمن آن‌که کاربرد GA3 نیز توانایی جبران و اصلاح بخشی از اثرات نامطلوب این تیمارها را دارد.
مصطفی عالی‌فر؛ علی عبادی؛ محمدرضا فتاحی مقدم نوقابی
چکیده
بیدانگی مهم‌ترین صفتی است که از دیر باز مورد توجه اصلاح‌کنندگان انگورهای تازه‌خوری و کشمشی قرار داشته است. اصلاح انگورها توسط روش‌های سنتی منجر به تولید تعداد پایین نتاج بیدانه می‌شود و انتخاب آن‌ها نیازمند مدت زمان طولانی میباشد. بنابراین انتخاب به‌کمک نشانگر همراه (MAS) می‌تواند بر مشکلات انتخاب فائق آید و هزینه‌های بالای ...
بیشتر
بیدانگی مهم‌ترین صفتی است که از دیر باز مورد توجه اصلاح‌کنندگان انگورهای تازه‌خوری و کشمشی قرار داشته است. اصلاح انگورها توسط روش‌های سنتی منجر به تولید تعداد پایین نتاج بیدانه می‌شود و انتخاب آن‌ها نیازمند مدت زمان طولانی میباشد. بنابراین انتخاب به‌کمک نشانگر همراه (MAS) می‌تواند بر مشکلات انتخاب فائق آید و هزینه‌های بالای نگهداری نتاج را طی چندین سال کاهش دهد. در این تحقیق، کارایی مارکر اسکار Scc8 برای شناسایی زود هنگام نتاج بیدانه و تشخیص وضعیت ژن sdI در ارقام مهم بیدانه و دانه‌دار انگورهای ایرانی بررسی شد. بدین منظور، 11 نتاجی که توسط تست پنل به عنوان بیدانه مشخص شده بودند توسط مارکر اسکار Scc8 ارزیابی شدند. بر طبق نتایج، مارکر اسکار Scc8 10 عدد از نتاج را بیدانه هموزیگوت و فقط یکی از آن‌ها را به عنوان بیدانه هتروزیگوت مشخص کرد. این مارکر همچنین قادر به تشخیص ارقام دانه دار هموزیگوت موسکات سیاه هامبورگ، دسته چین، شاهانی، صاحبی، خلیلی، علی بابا، قزل اوزوم، دیزماری، پیک‌می و شیرازی قرمز و ارقام دانه دار هتروزیگوت شاهرودی، اتابکی و تولوقی بود. می‌توان به این نتیجه رسید که مارکر اسکار Scc8 قادر است ارقام و نتاج بیدانه را به خوبی تشخیص و وضعیت ژن sdI آن‌ها را در اکثر موارد به درستی مشخص نماید (5/87 درصد).
