محمد سلیمانی؛ مصطفی مبلی؛ علی اکبر رامین؛ بهرام بانی نسب؛ لیلا اصلانی
چکیده
به منظور بررسی اثر اسپرمیدین بر تحمل به سرمای دانهال‌های خیار رقم مزرعه‌ای ’رشید‘، پژوهشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و چهار تیمار شامل غلظت‌های صفر، 1/0، 5/0 و 1 میلی‌مولار اسپرمیدین در انکوباتور در دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان به صورت دو آزمایش مجزا اجرا شد. به این منظور بذرها در محیطی مرطوب، به مدت 7 روز در دمای ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر اسپرمیدین بر تحمل به سرمای دانهال‌های خیار رقم مزرعه‌ای ’رشید‘، پژوهشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و چهار تیمار شامل غلظت‌های صفر، 1/0، 5/0 و 1 میلی‌مولار اسپرمیدین در انکوباتور در دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان به صورت دو آزمایش مجزا اجرا شد. به این منظور بذرها در محیطی مرطوب، به مدت 7 روز در دمای 20 درجه سلسیوس و پس از تیمار با اسپرمیدین، 8 روز در دماهای 6 یا 9 درجه سلسیوس قرار داده شدند. در پایان هر آزمایش ویژگی‌هایی شامل طول، وزن تر و خشک، نشت یونی و پرولین در ساقه و ریشه اندازه‌گیری شد. جهت مقایسه اثر دما و برهمکنش آن با غلظت‌های متفاوت اسپرمیدین داده‌های دو آزمایش با همدیگر در یک طرح کرت‌های خرد شده (2 دمای متفاوت انکوباتور به صورت 2 کرت اصلی و 4 غلظت اسپرمیدین به صورت 4 کرت فرعی) آنالیز آماری شد. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان داد که کاربرد اسپرمیدین در بالاترین غلظت (1 میلی‌مولار) اثرات معکوسی در تعدیل سرمازدگی در دمای 9 درجه سلسیوس داشت، به طوری‌که وزن تر و خشک ریشه را کاهش داد. غلظت 5/0 میلی‌مولار اسپرمیدین در دمای 6 درجه سلسیوس مؤثرتر از سایر غلظت‌ها بود و باعث افزایش وزن تر ریشه، کاهش میزان نشت یونی ریشه و افزایش پرولین ساقه شد. نتایج آنالیز کرت‌های خرد شده نشان داد که در مجموع غلظت‌های 1/0 و 5/0 میلی‌مولار اسپرمیدین باعث افزایش معنی‌دار طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه شد. مقایسه میانگین برهمکنش دما و غلظت اسپرمیدین نشان داد که بر خلاف این که در مجموع تیمارهای 5/0 میلی‌مولار اسپرمیدین باعث افزایش معنی‌دار طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه شد، به دلیل وجود برهمکنش معنی‌دار بین دما و غلظت اسپرمیدین این اثراتِ افزایش صرفاً در دمای 6 درجه سلسیوس مشاهده شد و در دمای 9 درجه سلسیوس تفاوت معنی‌داری با تیمار شاهد نداشت.
اعظم امیری؛ بهرام بانی نسب
چکیده
پاکلوبوترازول یکی از مهم ترین ترکیبات تریازولی محسوب می شود. این ترکیب بازدارنده رشد بوده و سبب افزایش تحمل گیاهان به تنش‌های محیطی می شود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر کاربرد پاکلوبوترازول برکاهش اثرات نامطلوب تنش شوری بر پایه رویشی هیبرید هلو-بادا (GF677) بود. آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه غلظت کلرید سدیم ...
بیشتر
پاکلوبوترازول یکی از مهم ترین ترکیبات تریازولی محسوب می شود. این ترکیب بازدارنده رشد بوده و سبب افزایش تحمل گیاهان به تنش‌های محیطی می شود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر کاربرد پاکلوبوترازول برکاهش اثرات نامطلوب تنش شوری بر پایه رویشی هیبرید هلو-بادا (GF677) بود. آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه غلظت کلرید سدیم (صفر، 25 و50 میلی مولار) و سه غلظت پاکلوبوترازول (صفر، 20 و 40 میلی‌گرم در لیتر) انجام شد. پس از تیمار نهال ها، صفات مورفولوژیکی مثل وزن تر و خشک ریشه و برگ، تعداد برگ و عوامل بیوشیمیائی مانند میزان پرولین، شاخص کلروفیل برگ، میزان رطوبت نسبی و نشت یونی غشاء برگ اندازه گیری شد. نتایج نشان داد تنش شوری باعث کاهش رشد گیاهان شد و میزان نشت یونی غشاء و پرولین را در نهال های تحت تنش شوری افزایش و رطوبت نسبی برگ کاهش یافت. پاکلوبوترازول در شرایط تنش موجب افزایش وزن خشک ریشه ها شد. همچنین کاربرد 20 میلی‌گرم در لیتر پاکلوبوترازول اگرچه در غلظت 50 میلی مولار کلرید سدیم، شاخص کلروفیل برگ و میزان رطوبت نسبی را افزایش و نشت یونی غشاء را کاهش داد اما بر میزان پرولین در شرایط شور تاثیر معنی داری نداشت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد پاکلوبوترازول توانایی بهبود خسارات تنش و آسیب های وارده به نهال های پایه رویشی هیبرید هلو بادام تحت شرایط شور را دارا است. و بهترین نتیجه از غلظت 20 و 40 میلی گرم در لیتر حاصل شد.
فرزانه علیایی؛ بهرام بانی نسب؛ سیروس قبادی
چکیده
زیتون اگرچه گیاهی به نسبت مقاوم به شوری است اما خشکسالی های اخیر و کاهش کیفیت آب آبیاری سبب کاهش عملکرد این گیاه به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک کشور شده است. انتخاب ارقام مقاوم به شوری از مهم‌ترین روش‌های موثر در بهره‌وری از آب و خاک‌های شور است. لذا به منظور بررسی تحمل به شوری چهار رقم زیتون (آمیگدال، دکل، شیراز و زرد) پژوهشی گلخانه ...
بیشتر
زیتون اگرچه گیاهی به نسبت مقاوم به شوری است اما خشکسالی های اخیر و کاهش کیفیت آب آبیاری سبب کاهش عملکرد این گیاه به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک کشور شده است. انتخاب ارقام مقاوم به شوری از مهم‌ترین روش‌های موثر در بهره‌وری از آب و خاک‌های شور است. لذا به منظور بررسی تحمل به شوری چهار رقم زیتون (آمیگدال، دکل، شیراز و زرد) پژوهشی گلخانه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در چهار سطح شوری (0، 100، 150 و 200 میلی‌مولار کلرید سدیم) در دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان انجام گرفت. نتایج نشان داد با افزایش شوری ارتفاع نسبی، سطح نسبی برگ، وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، محتوای آب برگ، میزان کلروفیل فلورسانس و کلروفیل نسبی کاهش اما شاخص خسارت ظاهری، پرولین و پراکسیداسیون غشای لیپیدی افزایش یافت. ارقام زیتون نیز در شرایط یکسان تنش واکنش های متفاوتی از خود بروز دادند به گونه ای که مقایسه پارامترهای اندازه گیری شده مذکور در چهار رقم نشان داد که رقم زرد و شیراز مقاوم-ترین و آمیگدال حساس ترین رقم زیتون به شوری بود.
مریم حجتی؛ نعمت الله اعتمادی؛ بهرام بانی نسب
چکیده
چکیده
کند کننده های رشد انواع جدیدی از مواد آلی شیمیایی هستند که باعث افزایش دوره گلدهی، افزایش میزان کلروفیل،افزایش مقاومت به خشکی، سرما وگرما و آلودگی های هوا، افزایش تعداد انشعاب، افزایش تعداد گل و کاهش رشد رویشی می‌شوند. از جمله این مواد می‌توان به سایکوسل و پاکلوبوترازول اشاره کرد. به منظور ارزیابی اثر سایکوسل و پاکلوبوترازول ...
بیشتر
چکیده
کند کننده های رشد انواع جدیدی از مواد آلی شیمیایی هستند که باعث افزایش دوره گلدهی، افزایش میزان کلروفیل،افزایش مقاومت به خشکی، سرما وگرما و آلودگی های هوا، افزایش تعداد انشعاب، افزایش تعداد گل و کاهش رشد رویشی می‌شوند. از جمله این مواد می‌توان به سایکوسل و پاکلوبوترازول اشاره کرد. به منظور ارزیابی اثر سایکوسل و پاکلوبوترازول بر رشد رویشی و گلدهی کوهب کوهی، آزمایشی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شد. صفات مورد مطالعه شامل ارتفاع گیاه، تعداد و سطح برگ، تعداد و قطر گل، تعداد و طول انشعاب، میزان نسبی کلروفیل برگ ها، دوره گلدهی، وزن تر و خشک ریشه، تعداد، قطر و طول ریشه، میزان قند ریشه و اندام هوایی بودند. نتایج نشان داد تیمار پاکلوبوترازول30 میلی گرم در لیتر سبب کاهش معنی دار تعداد برگ نسبت به شاهد گردید. همچنین تیمار سایکوسل 2000 میلی گرم در لیتر میزان نسبی کلروفیل برگها، دوره گلدهی و قطر ریشه را تا حد معنی داری نسبت به شاهد افزایش داد. تیمار سایکوسل 500 میلی گرم در لیتر و پاکلوبوترازول 5 میلی گرم در لیتر نیز سبب کاهش معنی دار تعداد گل نسبت به شاهد گردیدند. همه تیمارها به غیر از تیمار سایکوسل 500 میلی گرم در لیتر باعث کاهش معنی دار سطح برگ در مقایسه با شاهد شدند. ارتفاع گیاه، تعداد انشعاب، قطر گل، طول انشعاب، وزن تر و خشک ریشه، تعداد و طول ریشه و میزان قند ریشه و اندام هوایی نیز تحت تأثیر هیچ کدام از تیمارها قرار نگرفتند و با شاهد تفاوت معنی داری نشان ندادند.
واژه های کلیدی: پاکلوبوترازول، سایکوسل، کوکب کوهی، رشد رویشی و گلدهی
نگار سیم کش زاده؛ مصطفی مبلی؛ نعمت الله اعتمادی؛ بهرام بانی نسب
چکیده
چکیده
کاشت زیتون (L. Olea europaea) به علت تحمل به شوری، خشکی و همیشه سبز بودن، در سال های اخیر در فضای سبز مورد توجه قرار گرفته است. از عوامل محدود کننده کاشت این گیاه در مناطق معتدله و سردسیر، مقاومت کم به دماهای پائین می باشد. تعیین ارقام مقاوم به سرما یکی از معیارهای مهم برای افزایش کاربری این درخت در فضای سبز شهری به شمار می رود. بدین منظور ...
بیشتر
چکیده
کاشت زیتون (L. Olea europaea) به علت تحمل به شوری، خشکی و همیشه سبز بودن، در سال های اخیر در فضای سبز مورد توجه قرار گرفته است. از عوامل محدود کننده کاشت این گیاه در مناطق معتدله و سردسیر، مقاومت کم به دماهای پائین می باشد. تعیین ارقام مقاوم به سرما یکی از معیارهای مهم برای افزایش کاربری این درخت در فضای سبز شهری به شمار می رود. بدین منظور و نیز برای مقایسه دو روش ارزیابی ظاهری و اندازه گیری کلروفیل فلورسنسی، آزمایشی بر روی درختان 7 ساله 15 رقم زیتون که به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار کاشته شده بودند اجرا شد. در روش ظاهری، خسارات سرمای زمستان سال های 85 و 1386 به گیاهان (درصد خشکی درختان با امتیازدهی و درصد ریزش برگ ها) مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج این آزمایش نشان داد رقم آمفی سیس به عنوان رقمی مقاوم و پس از آن گرگان و شنگه، و ارقام کرونایکی و رشید به عنوان ارقامی حساس در مواجهه با سرما می باشند. در روش اندازه گیری کلروفیل فلورسنسی نیز، در تیرماه 1387 نمونه های برگ از هر رقم در 5 دمای0، 5-، 10-، 15- و 20- درجه سانتیگراد به تدریج و حداقل برای یکساعت قرار گرفتند. سپس، شاخص Fv / Fm به کمک دستگاه اندازه گیری کلروفیل فلورسنسی تعیین شد. نتایج نشان داد دو دمای 0 و 5- درجه سانتیگراد، تنشی به نمونه ها وارد نکرده و همه ارقام در این دو دما مقاومت نشان دادند (نسبت Fv / Fm بیشتر از 83/0 بدست آمد). با کاهش دما به 10- و 15- درجه سانتیگراد میزان تنش وارده به گیاهان به ترتیب افزایش یافت و در این میان، رقم رشید، کمترین میزان Fv / Fm (به ترتیب 243/0 و 001/0) یعنی بیشترین سرمازدگی را داشت. کاهش دما به 20- درجه سانتیگراد موجب کاهش بیشتر Fv / Fm در مقایسه با 15- درجه سانتیگراد از نظر آماری نشد و از این لحاظ، تفاوتی بین ارقام، مشاهده نگردید. بر اساس این روش در بین ارقام مورد مطالعه، ارقام شنگه، گرگان و آمفی سیس به عنوان ارقام مقاوم تر و ارقام رشید، اسپانیا، مانزانیلا و کرونایکی به عنوان ارقامی حساس در مواجهه با دماهای پائین می باشند که نتایج بدست آمده از ارزیابی ظاهری را تأیید می کند.
واژه های کلیدی: بررسی ظاهری، مقاومت به سرما، زیتون، کلروفیل فلورسنسی
فاطمه شاکری؛ بهرام بانی نسب؛ سیروس قبادی؛ مصطفی مبلی
چکیده
چکیده
به منظور بررسی اثر پاکلوبوترازول بر رشد رویشی و زایشی توت فرنگی رقم سلوا (Selva) پژوهشی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شد. پاکلوبوترازول در دو روش کاربرد خاکی و محلول پاشی اندام هوایی در مقادیر 0، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی‌گرم ماده مؤثر برای هر گیاه مورد ...
بیشتر
چکیده
به منظور بررسی اثر پاکلوبوترازول بر رشد رویشی و زایشی توت فرنگی رقم سلوا (Selva) پژوهشی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شد. پاکلوبوترازول در دو روش کاربرد خاکی و محلول پاشی اندام هوایی در مقادیر 0، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی‌گرم ماده مؤثر برای هر گیاه مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که کاربرد پاکلوبوترازول در روش محلول پاشی در کنترل رشد رویشی مؤثرتر از کاربرد خاکی است. با افزایش میزان پاکلوبوترازول سطح برگ، وزنتر اندام هوایی، وزنتر کل بوته و طول دمبرگ کاهش یافت. وزنتر، تعداد و قطر ریشه تحت تأثیر پاکلوبوترازول قرار نگرفت. همچنین کاربرد پاکلوبوترازول اثر معنی‌داری بر سفتی بافت، غلظت مواد جامد محلول و ویتامین ث میوه نداشت. اثر متقابل غلظت پاکلوبوترازول و روش کاربرد آن برای صفات سطح برگ، طول و قطر دمبرگ، وزنتر کل بوته، وزنتر اندام هوایی، میزان کلروفیل برگ، عمکرد بوته‌ها، قطر میوه و شاخص برداشت معنی‌دار گردید. به طوری که محلول پاشی بوته‌ها با پاکلوبوترازول به میزان 2 میلی‌گرم ماده مؤثر به ازاء هر گیاه باعث بالاترین قطر دمبرگ، میزان کلروفیل برگها و شاخص برداشت گردید. همچنین کاربرد خاکی پاکلوبوترازول به میزان 1 میلی‌گرم ماده مؤثر به ازاء هر گیاه باعث افزایش عملکرد بوته به میزان 16/27 درصد شد.
واژه های کلیدی: پاکلوبوترازول، توت فرنگی، کاربرد خاکی، محلول پاشی
