میوه کاری
محمود حسن آبادی؛ مجید عزیزی؛ غلامحسین داوری نژاد؛ حجت اله بداقی؛ حسین حکم آبادی
چکیده
در این مطالعه، تاثیر غلظتهای مختلف اسیدسالیسیلیک بر برخی از خصوصیات فیزیکی و بیوشیمیایی انگور رقم ’شاهرودی‘ طی سال 1393 مورد مطالعه قرار گرفته است. آزمایش بر روی بوتههای 13 ساله در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. بوتهها و خوشه‌ها دو هفته پس از تشکیل میوه با محلول اسیدسالیسیلیک با غلظتهای صفر، ...
بیشتر
در این مطالعه، تاثیر غلظتهای مختلف اسیدسالیسیلیک بر برخی از خصوصیات فیزیکی و بیوشیمیایی انگور رقم ’شاهرودی‘ طی سال 1393 مورد مطالعه قرار گرفته است. آزمایش بر روی بوتههای 13 ساله در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. بوتهها و خوشه‌ها دو هفته پس از تشکیل میوه با محلول اسیدسالیسیلیک با غلظتهای صفر، 1، 2 و 3 میلیمولار به صورت یکنواخت محلولپاشی شدند. ارزیابی صفات کمی و کیفی پس از برداشت میوه‌ها صورت گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که کاربرد اسید سالیسیلیک بر کلیه صفات اندازهگیری شده در سطح احتمال 1 درصد معنیدار بود. اثر بلوک به جزء در مورد صفت فنل کل و فلاونوئید در سایر صفات اندازهگیری شده معنیدار نبود. مقایسه میانگین دادهها نشان داد که در مورد صفات کلرفیلa، b، کل و کارتنوئیدها تیمار 2 میلیمولار اسید سالیسیلیک بهترین تیمار بود. در مورد صفات pH، نسبت قند به اسید و TSS تیمار شاهد بیشتر از سایر تیمارها بود. بیشترین میزان عملکرد به میزان 3/31 کیلوگرم به ازای هر بوته در تیمار 2 میلیمولار اسید سالیسیلیک و کمترین مقدار در تیمار شاهد به میزان 21 کیلوگرم به ازای هر بوته مشاهده شد. در مورد مقدار ترکیبات فنلی بیشترین میزان در تیمار 2 میلیمولار بر لیتر اسید سالیسیلیک (20/137 میلی‌گرم گالیک اسید در 100 گرم نمونه تازه) و کمترین مقدار در تیمار شاهد مشاهده شد. بیشترین مقدار مواد جامد محلول در تیمار شاهد (34/18 درصد بریکس) و کمترین آن در تیمار 2 میلیمولار در لیتر اسید سالیسیلیک (95/16درصد بریکس) مشاهده شد. بر این اساس کاربرد غلظت 2 میلیمولار اسید سالیسیلیک بهترین غلظت بوده و شاهد کمترین تاثیر را در بهبود صفات ثبت شده داشت. بنابراین کاربرد اسید سالیسیلیک دو هفته پس از تشکیل میوه با غلظت 2 میلیمولار می‌تواند بعنوان تیمار مناسبی جهت افزایش خصوصیات کمی و کیفی انگور رقم ’شاهرودی‘ بکار برده شود.
میوه کاری
لیلا جعفری بورکی؛ بیژن کاووسی؛ حمید زارع
چکیده
انگور یکی از مهمترین محصولات باغی در استان فارس بوده که به صورت دیم و آبی تحت کشت میباشد. شواهد نشان میدهد که در سال‌های اخیر تغییر اقلیم و گرم شدن جهانی موجب اثرات منفی بر برخی ویژگیهای فنولوژی، کمیت و کیفیت محصول شده است. یکی از راهکارهای کاهش خسارت تغییر اقلیم همچون آفتابسوختگی برگ و میوه، استفاده از پوشش سایبان میباشد. ...
بیشتر
انگور یکی از مهمترین محصولات باغی در استان فارس بوده که به صورت دیم و آبی تحت کشت میباشد. شواهد نشان میدهد که در سال‌های اخیر تغییر اقلیم و گرم شدن جهانی موجب اثرات منفی بر برخی ویژگیهای فنولوژی، کمیت و کیفیت محصول شده است. یکی از راهکارهای کاهش خسارت تغییر اقلیم همچون آفتابسوختگی برگ و میوه، استفاده از پوشش سایبان میباشد. در این راستا، پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر نوع رنگ (سبز، قرمز و سفید) و درصد سایهدهی سایبان (30 و 50 درصد) بر برخی ویژگیهای انگور رقم ’ریشبابا‘، به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در یکی از تاکستان‌های شهرستان کوار در سال 1398 اجرا گردید. نتایج نشان داد که پوشش رنگ سبز با سایهدهی 50درصد بیشترین رشد رویشی را از نظر طول شاخه (87/20 سانتی‌متر)، فاصله میانگره (80/3 سانتی‌متر) و سطح برگ (33/188 سانتی‌متر مربع) داشته و کمترین میزان طول شاخه (42 و 25/48 سانتی‌متر مربع)، فاصله میانگره (97/2 و 58/2 سانتی‌متر مربع) و سطح برگ (07/133 و 68/139 سانتی‌متر مربع) به ترتیب مربوط به تیمار شاهد و سایبان رنگ سفید بود. سایبان با رنگ قرمز بیشترین تعداد گره (77/22) و با سایهدهی 50 درصد بیشترین میزان کلروفیل کل (47/30 میلی‌گرم به گرم وزن تر)، وزن خوشه (67/691 گرم) و ویتامین ث (10/4 میلی‌گرم در 100 میلی‌لیتر آب میوه) را نشان داد. رنگ سفید سایبان باعث بیشترین میزان دمای برگ (17/29 درجه سانتی‌گراد) و شدت نور (67/583 وات بر متر مربع) گردید. در مجموع سایهدهی باعث کاهش دمای برگ انگور گردید و افزایش درصد سایه بر میزان شدت نور اثر کاهشی داشت. رنگ سفید سایبان نسبت به سایر رنگ‌ها بر شاخص طعم اثر افزایشی و رنگ سبز اثر کاهشی داشت. تاک‌های بدون پوشش (شاهد) دارای بیشترین میزان مواد جامد محلول بودند، درصورتی که سایبان رنگ سبز با سایهدهی 50 درصد دارای کمترین میزان مواد جامد محلول بود. بر اساس نتایج این پژوهش سایبان رنگ قرمز در کمیت و کیفیت انگور ’ریشبابا‘ نقش افزایشی داشت، سایبان رنگ سبز موجب رشد رویشی گردید و افزایش رشد رویشی با درصد سایه اثر مستقیم داشت. با هدف کاهش تنشهای محیطی به همراه افزایش کیفیت محصول انگور ’ریشبابا‘ پوشش رنگ قرمز با سایهدهی 50 درصد پیشنهاد میگردد.
شاداب فرامرزی
چکیده
کنار هندی با نام علمی Ziziphus mauritiana گیاهی از خانواده عناب‌سانان (Rhamnaceae) است که دارای خاصیت ضدسرطان، ضدالتهاب، ضددیابت، ضدچاقی و خاصیت آنتی‌اکسیدانتی میباشد. این تحقیق به منظور بررسی پارامترهای فیزیک وشیمیایی و خواص آنتی اکسیدانتی 11 ژنوتیپ کنار هندی موجود در کلکسیون شماره 1 ایستگاه تحقیقات کشاورزی میناب در استان هرمزگان، شامل متوسط ...
بیشتر
کنار هندی با نام علمی Ziziphus mauritiana گیاهی از خانواده عناب‌سانان (Rhamnaceae) است که دارای خاصیت ضدسرطان، ضدالتهاب، ضددیابت، ضدچاقی و خاصیت آنتی‌اکسیدانتی میباشد. این تحقیق به منظور بررسی پارامترهای فیزیک وشیمیایی و خواص آنتی اکسیدانتی 11 ژنوتیپ کنار هندی موجود در کلکسیون شماره 1 ایستگاه تحقیقات کشاورزی میناب در استان هرمزگان، شامل متوسط وزن میوه، طول و قطر میوه، طول و قطر هسته، سفتی، مواد جامد محلول ((TSS، میزان فنل کل (TPC) و ظرفیت آنتی اکسیدانتی انجام شد. نتایج نشان داد متوسط وزن میوه بین 57/10 و 66/23 گرم بود. بیشترین مقدار نسبت طول به قطر هسته در رقم Z11با مقدار 76/5 دیده شد. مقدار پارامتر سفتی در ژنوتیپ Z2 بیشتر بود (68/6 کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع). میزان TSS در ژنوتیپ‌های Z6 و Z9 بیشترین مقدار را داشت (به ترتیب 69/20 و 01/20 درجه بریکس). مقدار TPC استخراج شده با حلال اتیل استات، به ترتیب در ژنوتیپ های Z11 و Z2 به ترتیب دارای بیشترین و کمترین مقدار (80 و 38 میلی گرم گالیک اسید در گرم وزن خشک میوه) بود. مقدار TPC عصاره آبی، نتایج مشابهی نداشت. بیشترین مقدار TPC در ژنوتیپ Z10 مشاهده شد. میزان جذب ABTS˚ در عصاره حاصل از حلال اتیل استات در ارقام مختلف، متفاوت بود. بیشترین میزان جذب در غلظت 40 میکروگرم عصاره در ژنوتیپ‌های Z7 و Z11 مشاهده شد. کمترین قدرت مهار کنندگی % 50 رادیکال ABTS(IC50) در ژنوتیپ Z8 مشاهده شد. بیشترین مقدار IC50 از عصاره آبی مربوط به ژنوتیپ Z6 و در حلال اتیل استات مربوط به ژنوتیپ Z8 بود.
الیاس آریاکیا؛ حمیدرضا روستا؛ ناهید رحمی زاده
چکیده
با توجه به نیاز تغذیه‌ای بالای درخت خرما (Phoenix dactylifera L.)، لازم است تا اثر کودهای پر مصرف بر شاخص‌های فیزیکوشیمیایی برگ و میوه آن مورد بررسی قرار گیرد. برای این منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی شامل تیمار کودی سولفات آمونیوم و سولفات پتاسیم همراه با کود دامی به صورت چالکود در اسفند ماه و در منطقه ...
بیشتر
با توجه به نیاز تغذیه‌ای بالای درخت خرما (Phoenix dactylifera L.)، لازم است تا اثر کودهای پر مصرف بر شاخص‌های فیزیکوشیمیایی برگ و میوه آن مورد بررسی قرار گیرد. برای این منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی شامل تیمار کودی سولفات آمونیوم و سولفات پتاسیم همراه با کود دامی به صورت چالکود در اسفند ماه و در منطقه بم اعمال گردید. نمونهبرداری جهت آنالیز برگ و میوه، به ترتیب در خرداد ماه و برداشت محصول خرما انجام شد. نتایج نشان داد با توجه به تاثیر معنیدار عناصر نیتروژن، گوگرد و پتاسیم فراهم شده توسط کودهای مذکور بر شاخص‌های مورد نظر، بیشترین محتوای نیتروژن و آهن و رنگدانههای فتوسنتزی کاروتنویید و کلروفیل (a و کل) برگ و وزن میوه خرما به ترتیب از اثر متقابل کودهای سولفات آمونیوم و سولفات پتاسیم همراه با کود دامی، به دست آمد. بیشترین محتوای پتاسیم در برگ، TSS و نسبت TSS/TA در میوه، از تیمارهای سولفات آمونیوم (500 گرم) و سولفات پتاسیم (1500 گرم) همراه با کود دامی حاصل شد. بنابراین به منظور بهبود شاخص‌های فیزیکوشیمیایی برگ و میوه درخت خرما، ترکیب کودی سولفات آمونیوم و سولفات پتاسیم همراه با کود دامی توصیه میشود.
جواد فتاحی مقدم؛ محمد فاضل حلاجی‌‌ثانی
چکیده
زمان مناسب برداشت کیوی‌فروت تاثیر زیادی بر کیفیت میوه در شرایط پس از برداشت دارد. در این آزمایش میوه‌ها بر مبنای درصد مواد جامد محلول (TSS) در چهار سطح 5/5، 5/6، 5/7 و 5/8 درصد جهت تعیین بهترین زمان برداشت و مدت انبارداری برداشت شد. کلیه‌ی میوه‌ها در سردخانه‌ای با دمای 5/0 درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی 90-85 درصد به مدت 18 هفته نگهداری شدند. در ...
بیشتر
زمان مناسب برداشت کیوی‌فروت تاثیر زیادی بر کیفیت میوه در شرایط پس از برداشت دارد. در این آزمایش میوه‌ها بر مبنای درصد مواد جامد محلول (TSS) در چهار سطح 5/5، 5/6، 5/7 و 5/8 درصد جهت تعیین بهترین زمان برداشت و مدت انبارداری برداشت شد. کلیه‌ی میوه‌ها در سردخانه‌ای با دمای 5/0 درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی 90-85 درصد به مدت 18 هفته نگهداری شدند. در هفته‌های 6، 12 و 18 انبارداری، صفاتی چون کاهش وزن، ضایعات، سفتی، TSS، TA، TSS/TA، pH، EC، آسکوربیک‌اسید، شاخص درخشندگی پوست و گوشت و خصوصیات حسی میوه اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که زمان‌های مختلف برداشت تاثیر چشمگیری بر میزان کاهش وزن و pH میوه‌ها در انبار نداشت. میوه‌های برداشت شده با بریکس 5/5 سفتی بالاتری نسبت به سایر زمان‌های برداشت در 6 هفته‌ی اول انبارداری داشتند. پوست میوه‌های برداشت شده با درجه بریکس 5/5 و 5/6 کمی تیره‌تر بود. همزمان با افزایش TSS، میزان TA طی انبارداری کاهش یافت. میزان EC رابطه معکوس با طول دوره نگهداری میوه‌ها در سردخانه داشت. با اینکه در کلیه‌ی زمان‌های برداشت میزان آسکوربیک‌اسید در 6 هفته‌ی اول بالاتر بود ولی میوه‌های برداشت شده با بریکس 5/5 نسبت به سایر زمان‌های برداشت آسکوربیک‌اسید کمتری داشتند. بر اساس نتایج آزمون حسی، میوه‌هایی که با درجه بریکس بیش از 5/6 برداشت شدند ضمن حفظ خصوصیات کیفی و ظاهری، در بالاترین سطح مقبولیت نسبت به میوه‌های نابالغ طی انبارداری بودند.
