محبوبه زمانی پور
چکیده
این مطالعه با هدف بهبود ویژگی‌های رویشی و زایشی بر روی گیاهچه‌های گل جعفری آفریقایی در قالب دو آزمایش جداگانه در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه ولایت ایرانشهر در سال 1396 اجرا شد. تیمارهای آزمایش اول شامل غنچه‌گیری در دو سطح (عدم غنچه‌گیری و غنچه‌گیری در 20 روز بعد از کاشت) و نیتروژن در چهار سطح (0 درصد، 2 درصد، 4 درصد و 6 درصد) و تیمارهای آزمایش ...
بیشتر
این مطالعه با هدف بهبود ویژگی‌های رویشی و زایشی بر روی گیاهچه‌های گل جعفری آفریقایی در قالب دو آزمایش جداگانه در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه ولایت ایرانشهر در سال 1396 اجرا شد. تیمارهای آزمایش اول شامل غنچه‌گیری در دو سطح (عدم غنچه‌گیری و غنچه‌گیری در 20 روز بعد از کاشت) و نیتروژن در چهار سطح (0 درصد، 2 درصد، 4 درصد و 6 درصد) و تیمارهای آزمایش دوم شامل سه سطح ایندول استیک اسید (50، 100 و 150 میلی گرم بر لیتر) و سه سطح اسید جیبرلیک (100، 200 و 300 میلی گرم بر لیتر) و آب مقطر به عنوان شاهد بودند. کیفیت گیاهچه‌ها بر اساس ارتفاع و قطر گیاهچه، تعداد برگ، تعداد و طول شاخه فرعی، تعداد و قطر گل، وزن تر و خشک گل و تعداد روز تا گلدهی اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان دادند که بیشترین ارتفاع گیاه (5/47 سانتی متر)، طول شاخه (50/21 سانتی متر)، قطر گل (25/5 سانتی متر)، وزن خشک گل (60/3 گرم) و وزن تر گل (8/0 گرم) در تیمار عدم غنچه‌گیری به همراه 6 درصد نیتروژن بدست آمد. بیشترین تعداد برگ (91)، تعداد شاخه (10) و تعداد گل (7) با غنچه‌گیری همراه با تیمار 6 درصد نیتروژن بدست آمد. کیفیت گیاهچه‌ها با محلولپاشی اسید جیبرلیک نسبت به ایندول استیک اسید افزایش چشمگیری داشت و با افزایش غلظت، کیفیت گیاهچه‌ها نیز افزایش یافت، به‌طوری‌که بیشترین ارتفاع گیاه (25/34 سانتی متر)، طول شاخه (23 سانتی متر)، تعداد برگ (42)، تعداد شاخه (14)، قطر گل (3 سانتی متر)، وزن خشک گل (65/0 گرم)، وزن تر گل (13/3 گرم)، تعداد گل (6) و کمترین تعداد روز تا گلدهی (31 روز) در محلول پاشی با اسید جیبرلیک در غلظت 300 میلی گرم بر لیتر ایجاد گردید.
وحید روحی؛ زهرا رفیعی
چکیده
بادام از جنس Prunus و از خانواده Rosaceae است که خویشاوندی نزدیکی با گونه‌های مختلف میوه‌های هسته‌دار دارد. یکی از مهم‌ترین دلایل طولانی بودن دوره‌ی جوانه‌زنی بذور جنس Prunus بدلیل وجود خواب مرکب در این بذور است، به صورتی که پوسته‌ی خارجی بذور عامل خواب فیزیکی و خواب جنین بذر عامل خواب فیزیولوژیکی بذر است. سرمادهی مرطوب بذور و تیمار با هورمون‌های ...
بیشتر
بادام از جنس Prunus و از خانواده Rosaceae است که خویشاوندی نزدیکی با گونه‌های مختلف میوه‌های هسته‌دار دارد. یکی از مهم‌ترین دلایل طولانی بودن دوره‌ی جوانه‌زنی بذور جنس Prunus بدلیل وجود خواب مرکب در این بذور است، به صورتی که پوسته‌ی خارجی بذور عامل خواب فیزیکی و خواب جنین بذر عامل خواب فیزیولوژیکی بذر است. سرمادهی مرطوب بذور و تیمار با هورمون‌های مختلف برای از بین بردن خواب فیزیولوژیکی در بذور جنس Prunus مورد استفاده قرار می‌گیرد. به منظور از بین بردن خواب فیزیکی بذور نیز از روش‌هایی مانند حذف پوسته‌ی خارجی و یا خراش‌دهی پوسته بذر استفاده میشود. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تیمارهای خراش‌دهی پوسته بذر و عدم خراش‌دهی پوسته بذر و همچنین هورمون اسید جیبرلیک (در 4 سطح 0، 150، 300 و 450 میلیگرم در لیتر) بر درصد و سرعت جوانه‌زنی در 4 گونه بادام (شامل 3 گونه وحشی ارژن، بادامک و تنگرس و 1 گونه بادام اهلی تلخ) در قالب طرح فاکتوریل با طرح پایه‌ی کاملاً تصادفی و 3 تکرار انجام پذیرفت. حذف پوسته بذر باعث افزایش معنی‌دار درصد و سرعت جوانه‌زنی در تمامی گونه‌ها گردید، به طور کلی تیمار بذور با محلول 300 میلیگرم در لیتر اسید جیبرلیک نیز باعث افزایش معنی‌دار درصد و سرعت جوانه‌زنی بذور نسبت به تیمار شاهد گردید، اما با توجه به عمق خواب بذور در هر گونه پاسخ‌دهی هر یک از گونه‌ها به سطوح هورمونی متفاوت بود. با توجه به نتایج بدست آمده، میزان جوانه‌زنی بذر در ژنوتیپ‌های مختلف بسیار متفاوت است.
وحید روحی؛ انیسه اسماعیل زاده
چکیده
ترکیدگی میوه انار عارضهای است که در اکثر مناطق پرورش انار مشاهده میشود. با توجه به این که ترکیدگی میوه از جمله موانع اصلی تولید و صادرات انار است و سالانه خسارات اقتصادی زیادی را به همراه دارد، این تحقیق به منظور بررسی امکان کاهش ترکیدگی و افزایش خصوصیات کمی و کیفی میوه انار رقم ملس اصفهان با استفاده از غلظتهای مختلف اسید جیبرلیک در ...
بیشتر
ترکیدگی میوه انار عارضهای است که در اکثر مناطق پرورش انار مشاهده میشود. با توجه به این که ترکیدگی میوه از جمله موانع اصلی تولید و صادرات انار است و سالانه خسارات اقتصادی زیادی را به همراه دارد، این تحقیق به منظور بررسی امکان کاهش ترکیدگی و افزایش خصوصیات کمی و کیفی میوه انار رقم ملس اصفهان با استفاده از غلظتهای مختلف اسید جیبرلیک در زمانهای مختلف محلولپاشی انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل محلولپاشی اسید جیبرلیک با چهار غلظت 0، 150، 300 و 450 میلیگرم در لیتر در سه زمان تمامگل، یک ماه و دو ماه پس از آن اعمال گردید. نتایج نشان دادند کاربرد اسید جیبرلیک میزان ترکیدگی میوه انار را در مقایسه با تیمار شاهد به طور معنیداری کاهش داد. مراحل مختلف محلولپاشی اسید جیبرلیک روی درصد ترکیدگی تفاوت معنیداری نداشت، ولی با نزدیک شدن به مرحله سوم و زیاد شدن غلطت هورمون از میزان ترکیدگی میوه‌ها کاسته شد. در مرحله اول تمام غلظتهای اسید جیبرلیک باعث ایجاد پارتنوکارپی شدند و میوه‌ها رشد نکردند. اثر اسید جیبرلیک در مراحل مختلف و غلظتهای متفاوت بر روی وزن کل و وزن تر پوست میوه معنی‌دار بود. با افزایش غلظت اسید جیبرلیک، طول و قطر میوه، اسید کل، وزن و حجم میوه افزایش یافت. غلظت 450 میلیگرم در لیتر بیشترین تاثیر را روی شاخصهای کمی و کیفی میوه داشت.
معظم حسن پور اصیل؛ محمدرضا حسنی
چکیده
گلایل یکی از گلهایی است که به صورت گل شاخه بریده و همچنین گیاه باغی از آن استفاده می شود. جهت بررسی اثر تیمارهای مختلف شیمیایی بر روی عمر ماندگاری گل های بریده گلایل رقم’ رز سوپریم3 ‘، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 10 تیمار شیمیایی در 3 تکرار انجام شد. گل های بریده گلایل زمانی که 2 تا 3 غنچه پایینی رنگ گرفتند، برداشت شده و با ترکیبی ...
بیشتر
گلایل یکی از گلهایی است که به صورت گل شاخه بریده و همچنین گیاه باغی از آن استفاده می شود. جهت بررسی اثر تیمارهای مختلف شیمیایی بر روی عمر ماندگاری گل های بریده گلایل رقم’ رز سوپریم3 ‘، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 10 تیمار شیمیایی در 3 تکرار انجام شد. گل های بریده گلایل زمانی که 2 تا 3 غنچه پایینی رنگ گرفتند، برداشت شده و با ترکیبی از مواد مختلف شیمیایی با غلظت های متفاوت تیمار شدند این مواد عبارت بودند از: ساکارز (4%)، اسید سیتریک (150 میلی گرم در لیتر)، 8- هیدروکسی کینولین سیترات (100، 200 و 300 میلی گرم در لیتر)، اسید جیبرلیک (50، 100 و 150 میلی گرم در لیتر)، سولفات آلومینیوم (100، 200 و 300 میلی گرم در لیتر) و آب مقطر (شاهد). گل-های شاخه بریده به مدت 24 ساعت در محلول های شیمیایی تیمار شدند، سپس در آب مقطر و در دمای 22 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. تاثیر تیمارهای اعمال شده روی عمر ماندگاری4، میزان جذب آب، کلروفیل کل برگ، درصد مواد جامد محلول گلبرگ ها، درصد گلچه های باز شده، قطر گلچه و وزن تر گل ها مورد ارزیابی قرار گرفت. در بین تیمارهای شیمیایی، تیمار ساکارز + اسید سیتریک + 8- هیدروکسی کینولین سیترات در افزایش ماندگاری گل ها (79/2 روز نسبت به شاهد) ، میزان جذب آب، قطر گل، درصد مواد جامد محلول گلبرگ، درصد گلچه های باز شده و وزن تر گل ها و تیمار ساکارز + اسید سیتریک + اسید جیبرلیک 150 میلی گرم در لیتر در افزایش کلروفیل برگ بیشترین تاثیر را داشت و سبب بهبود عمر ماندگاری گل گلایل شدند.
اعظم صدیقی؛ منصور غلامی؛ حسن ساریخانی؛ احمد ارشادی
چکیده
استفاده از مواد شیمیایی بازدارنده ساخت و یا عمل اتیلن جایگاه ویژه‌ای در تکنولوژی پس از برداشت میوه‌ها و سبزی‌ها دارند. گیلاس میوه‌ای نافرازگرا می‌باشد، ولی در طی دوره انبارداری پس از برداشت، اتیلن تولید می‌کند به طوری که کاهش در میزان تولید اتیلن به افزایش عمر پس از برداشت آن انجامیده است. درختان گیلاس رقم مشهد همزمان با تغییر ...
بیشتر
استفاده از مواد شیمیایی بازدارنده ساخت و یا عمل اتیلن جایگاه ویژه‌ای در تکنولوژی پس از برداشت میوه‌ها و سبزی‌ها دارند. گیلاس میوه‌ای نافرازگرا می‌باشد، ولی در طی دوره انبارداری پس از برداشت، اتیلن تولید می‌کند به طوری که کاهش در میزان تولید اتیلن به افزایش عمر پس از برداشت آن انجامیده است. درختان گیلاس رقم مشهد همزمان با تغییر رنگ میوه ها از سبز به زرد کهربائی با 4 غلظت اسید سالیسیلیک (5/0، 1، 2 و 3 میلی‌مول در لیتر) و 3 غلظت اسید جیبرلیک (10، 20 و 30 میلیگرم در لیتر) و آب مقطر (شاهد) محلولپاشی شدند. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که کاربرد اسید جیبرلیک باعث تاخیر در رسیدن به میزان 5 روز نسبت به تیمار شاهد گردید. همچنین کاربرد اسید جیبرلیک و اسید سالیسیلیک باعث کاهش تولید اتیلن نسبت به تیمار شاهد گردید که این کاهش در تیمار اسید سالیسیلیک بیشتر از تیمار اسید جیبرلیک بود. اما در افزایش رنگ، اندازه و وزن و مواد جامد محلول میوه (شاخص رسیدن) در مقایسه با اسید سالیسیلیک اثر بیشتری داشت. اگر چه اسید جیبرلیک باعث تأخیر در زمان رسیدن میوه شد ولی میوه‌های تیمار شده با آن میزان اتیلن بیشتری را در مقایسه با میوه‌های تیمار شده با اسید سالیسیلیک تولید کردند. لذا رنگ میوه به عنوان مهم‌ترین شاخص زمان رسیدن، تحت تأثیر اتیلن قرار نگرفت. همچنین محتوای آنتوسیانین کل در طول دوره انبارداری در میوه‌های تیمار شده با هر دو هورمون بالا رفت ولی در مجموع میزان اتیلن کمتری را نسبت به میوه‌های شاهد تولید کردند.
