فیزیولوژی پس از برداشت
مجید راحمی؛ محمد حسن نظران؛ سمیرا ابولقاسمی؛ سحر صداقت؛ مریم زارع
چکیده
استفاده از تیمارهای گرمایی به همراه کلسیم به عنوان روشهای فیزیکی مطمئن، و جایگزین به منظور کاهش آسیب سرمازدگی رو به افزایش است. در این پژوهش اثر تیمارهای پس از برداشت کلرید کلسیم و نانوکلات کلسیم بر سرمازدگی و ویژگیهای فیزیولوژیکی پرتقال رقم ’محلی داراب‘، فارس، در دمای 5/2±0 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 85 درصد به مدت 60 تا ...
بیشتر
استفاده از تیمارهای گرمایی به همراه کلسیم به عنوان روشهای فیزیکی مطمئن، و جایگزین به منظور کاهش آسیب سرمازدگی رو به افزایش است. در این پژوهش اثر تیمارهای پس از برداشت کلرید کلسیم و نانوکلات کلسیم بر سرمازدگی و ویژگیهای فیزیولوژیکی پرتقال رقم ’محلی داراب‘، فارس، در دمای 5/2±0 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 85 درصد به مدت 60 تا 120 روز بررسی شد. آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی که فاکتور اول شامل کلرید کلسیم و نانوکلات کلسیم با غلظت های صفر، 3 و 6 درصد در آب سرد 20 درجه سلسیوس (شاهد) به مدت 25 دقیقه و آب گرم 45 درجه سلسیوس به مدت 15 دقیقه و فاکتور دوم زمان انبارمانی 60 روز و 120 روز بود. پس از انبارمانی ویژگیهای کمی و کیفی بررسی شدند. تیمارهای کلرید کلسیم و نانوکلات کلسیم به همراه آب گرم در مقایسه با شاهد سبب کمتر شدن کاهش از دست دادن وزن، مواد جامد محلول، اسیدیته، آسکوربیک اسید، نشت یونی و مالون دی آلدهید و فعالیت آنزیمهای آنتی‌اکسیدانی کاتالاز و پراکسیداز گردید. نتایج نشان داد که ترکیبات کلسیم همراه با آب گرم سبب حفظ میزان کلسیم، افزایش روشنایی و مقدار کروما و زاویه هیو در پوست میوه شدند. بین نانو کلات کلسیم و کلرید کلسیم در غنیسازی کلسیم در گوشت و پوست میوه تفاوت معنیداری دیده شد به‌طوری‌که نانو کلات کلسیم در مقایسه با کلرید کلسیم در پوست میوه تا 44 درصد و در گوشت میوه تا 41 درصد موجب حفظ بیشتر میزان کلسیم شد. نانوکلات کلسیم 3 و 6 درصد در دو ماه انبارداری نسبت به کلرید کلسیم بهترتیب 159 و 400 درصد ثبات بیشتری در وزن میوه ایجاد کرد. میزان آسکوربیک اسید در میوههای تیمار شده با نانوکلات کلسیم 6 درصد بعد از دو و چهار ماه انبارداری تا 73 درصد بیشتر از کلرید کلسیم مشاهده شد. نانو کلات کلسیم 3 درصد نسبت به کلرید کلسیم در طی دو ماه انبارداری تا 6/39 درصد از نشت یون پتاسیم جلوگیری کرد. مشخص گردید غوطه‌وری میوهها در تیمارهای نانو کلات کلسیم 3 یا 6 درصد به همراه تیمار دمایی آب گرم یا سرد، میتواند در بهبود و حفظ کیفیت میوههای پرتقال محلی در طول انبارمانی سرد تأثیر بسزایی داشته باشد.
سبزیکاری
سید علی یعقوبی؛ حسین نعمتی؛ مجید عزیزی؛ محمود شور
چکیده
پیاز خوراکی از نظر قابلیت انبارمانی دارای تنوع ژنتیکی زیادی است که شرایط محیطی از جمله دما نیز بر روی آن اثر میگذارد. در این تحقیق قابلیت انبارمانی هشت توده پیاز خوراکی بومی افغانستان شامل «حنایی هرات»، «زرد‌هرات»، «قرمزهرات»، «مزارشریف»، «کابل»، «سرپل»، «قندوز» و «بلخاب»، به همراه ...
بیشتر
پیاز خوراکی از نظر قابلیت انبارمانی دارای تنوع ژنتیکی زیادی است که شرایط محیطی از جمله دما نیز بر روی آن اثر میگذارد. در این تحقیق قابلیت انبارمانی هشت توده پیاز خوراکی بومی افغانستان شامل «حنایی هرات»، «زرد‌هرات»، «قرمزهرات»، «مزارشریف»، «کابل»، «سرپل»، «قندوز» و «بلخاب»، به همراه رقم ایرانی «قرمزآذرشهر» و رقم تجاری «سویت‌گرانو» در دو دمای 5 درجه سانتیگراد و دمای انبار معمولی در طی 120 روز (6 دوره 20 روزه) بررسی شد. این آزمایش از نیمه آبان تا نیمه اسفند سال 1390 در دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. این پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل خرد شده بر پایه طرح کاملاً تصادفی طرح‌ریزی و اجرا گردید. نتایج نشان داد بین ارقام از نظر صفات انبارمانی (درصد کاهش وزن، درصد سبزشدن، طول جوانه سبز شده و وزن جوانه سبز شده به وزن سوخ)، تفاوت معنیداری در سطح احتمال یک درصد وجود داشت. طی 120 روز انبارداری در انبار معمولی، بیشتر توده‌ها با سرعت زیادی شروع به سبزشدن کردند، به صورتی که در توده‌های حنایی هرات، قرمز کابل، سرپل، بلخاب و قرمزآذرشهر، 50 روز و در توده‌های بومی زرد‌هرات، مزارشریف و رقم سویت‌گرانو، حدود 75 روز پس از شروع انبارداری حدود 50 درصد از سوخ‌ها سبزشدند، اما توده بومی قندوز و قرمزهرات به ترتیب بیشترین و کمترین ماندگاری (50 درصد سبزشدن پس از 105 و 35 روز در دمای انبار معمولی) را داشتند. کمترین کاهش وزن مربوط به توده قندوز (3/14 درصد در انبار معمولی و 7/12 درصد در 5 درجه سانتیگراد) و بیشترین کاهش وزن مربوط به توده بلخاب (6/20 درصد در انبار معمولی و 6/14 درصد در 5 درجه سانتیگراد) بود. همچنین بین دو شرایط دمایی از نظر صفات اندازه‌گیری شده در سطح احتمال یک درصد تفاوت معنی‌دار وجود داشت. اثر متقابل زمان و رقم در مورد صفات کاهش وزن و سبزشدن، در سطح احتمال پنج درصد معنی‌دار شد، بنابراین الگوی کاهش وزن و سبزشدن ارقام طی دوره انباری با هم متفاوت بود. اثر متقابل زمان × شرایط دمایی در صفات کاهش وزن و سبزشدن در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار شد. کاهش وزن در دمای 5 درجه سانتیگراد روند خطی کاهشی و سبزشدن روند خطی افزایشی با شیب کم داشت، در حالی که در مورد دمای انبار معمولی یک الگوی منحنی شکل وجود داشته به‌طوری‌که در اواسط دوره، کاهش وزن کمتر و سبزشدن بیشتر بوده است. اثر متقابل دما×رقم، فقط در مورد کاهش وزن در سطح احتمال 5 درصد معنی‌دار شد. کاهش وزن سوخ‌ها، در دمای انبار معمولی در ابتدا و انتهای دوره انبارداری بیشتر بود، اما در دمای 5 درجه سانتیگراد، کاهش وزن طبق یک مدل خطی در طول زمان انبارمانی کاهش یافت. درصد سبزشدن سوخ‌ها، در دمای انبار معمولی در فواصل ابتدایی دوره انبارداری با سرعت زیاد افزایش یافت و در فواصل انتهایی انبارمانی ثابت شد، اما در دمای 5 درجه سانتیگراد، درصد سبزشدن طبق یک مدل خطی با شیب بسیار کمی در طول زمان افزایش داشت. در مجموع از بین ارقام و توده‌های بومی مختلف پیاز مورد بررسی در این پژوهش، توده بومی قندوز انبارمانی بیشتری داشت. تنوع زیادی در انبارمانی توده‌های پیاز بومی افغانستان وجود دارد که میتواند در برنامه‌های اصلاحی مورد استفاده قرار گیرد.
رضا نجفی؛ طاهر برزگر؛ فرهنگ رضوی؛ زهرا قهرمانی
چکیده
بهمنظور بررسی اثر تیمارهای فنیلآلانین و سولفید هیدروژن بر عمر انبارمانی و کیفیت میوه بادنجان آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل تیمارهای فنیلآلانین در سه غلظت (5/2، 5 و 5/7 میلیمولار)، سولفید هیدروژن در سه غلظت (1، 2 و 3 میلیمولار) و شاهد (تیمار آب مقطر) و فاکتور ...
بیشتر
بهمنظور بررسی اثر تیمارهای فنیلآلانین و سولفید هیدروژن بر عمر انبارمانی و کیفیت میوه بادنجان آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل تیمارهای فنیلآلانین در سه غلظت (5/2، 5 و 5/7 میلیمولار)، سولفید هیدروژن در سه غلظت (1، 2 و 3 میلیمولار) و شاهد (تیمار آب مقطر) و فاکتور دوم طول دوره انبارمانی (7، 14 و 21 روز) بود. میوهها پس از تیمار بهمدت 7، 14 و 21 روز در دمای هفت درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 90- 85 درصد نگهداری شدند. نتایج نشان داد که در میوههای شاهد بعد از 21 روز انبارمانی، محتوای کلروفیل کل کاسبرگ (8/45 درصد)، ویتامین ث (1/34 درصد)، اسیدیته قابل تیتراسیون (8/44 درصد)، آنتوسیانین (2/66 درصد) و سفتی بافت میوه (2/24 درصد) کاهش، و کاهش وزن میوه (5/7 درصد)، مواد جامد محلول کل (3/8 درصد) و شاخص سرمازدگی (3/4 درصد) افزایش یافت. نتایج نشان داد که کاربرد پس از برداشت سولفید هیدروژن و فنیلآلانین تاثیر معنیداری بر حفظ کیفیت و عمر انبارمانی میوه داشتند. در پایان دوره انبارمانی بیشترین سفتی بافت میوه (37/1 و 34/1 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع)، آنتوسیانین (02/5 و 2/4 میلیگرم در لیتر) و اسید قابل تیتراسیون (66/15 و 67/18 درصد) و کمترین درصد کاهش وزن میوه (67/3 و 7/3) و شاخص سرمازدگی (6/1 و 3/1 درصد) به ترتیب در میوههای تیمار شده با سولفید هیدروژن 3 میلیمولار و فنیلآلانین 5/7 میلیمولار بدست آمد. با توجه به نتایج، تیمار پس از برداشت فنیلآلانین و سولفید هیدروژن میتواند جهت بهبود خواص کیفی و عمر ماندگاری میوه بادنجان، در طول دوره انبارمانی پیشنهاد گردد.
مهشید غفوری؛ علی سلیمانی؛ ولی ربیعی؛ رقیه همتی
چکیده
استفاده از اسانس های گیاهی به عنوان ایده ای جدید در کاهش ضایعات پس از برداشت و افزایش عمر انبارمانی محصولات باغبانی و کنترل آلودگی قارچی در کشاورزی توسعه یافته مطرح می باشد. در همین راستا، آزمایشی به منظور بررسی محلول پاشی اسانس آویشن بر عمر انبار مانی و کیفیت میوه انار رقم پوست قرمز طارم، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی ...
بیشتر
استفاده از اسانس های گیاهی به عنوان ایده ای جدید در کاهش ضایعات پس از برداشت و افزایش عمر انبارمانی محصولات باغبانی و کنترل آلودگی قارچی در کشاورزی توسعه یافته مطرح می باشد. در همین راستا، آزمایشی به منظور بررسی محلول پاشی اسانس آویشن بر عمر انبار مانی و کیفیت میوه انار رقم پوست قرمز طارم، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور، اسانس آویشن در چهار سطح (صفر، 500، 1000، 1500 میلی گرم در لیتر) و زمان در سه سطح (یک ماه، دو ماه و سه ماه انبارمانی) در دمای شش درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 85 درصد با چهار تکرار اجرا گردید. نتایج آزمایش انار های آلوده نشده با اسپور قارچ و انار های آلوده شده با اسپور قارچ نشان داد با افزایش مدت انبارمانی درصد کاهش وزن، درصد نشت یونی، درصد سرمازدگی و درصد پوسیدگی افزایش یافت. میوه های تیمار شده با اسانس آویشن آنتوسیانین بیشتری نسبت به شاهد داشت. اسانس آویشن از کاهش اسـید قابـل تیتراسیون و تجزیه آن به قندها جلوگیری کرد. اثر متقابل اسانس آویشن و زمان انبارمانی در انار های آلوده نشده با اسپور قارچ و انار های آلوده شده با اسپور قارچ نشان داد بیشترین کاهش وزن و نشت یونی در تیمار شاهد در ماه سوم انبارمانی بود. اثر متقابل اسانس آویشن و زمان انبارمانی در انار های آلوده نشده با اسپور قارچ نشان داد کمترین مواد جامد محلول در تیمار آویشن 500 میلی-گرم در لیتر در ماه دوم انبارمانی بود. اثر متقابل اسانس آویشن و زمان انبارمانی در انار های آلوده شده با اسپور قارچ نشان داد بیشترین اسیدتیه آب-میوه در تیمار شاهد در ماه سوم انبارمانی بود.
حمیده رستگاری؛ علی تهرانی فر؛ سید حسین نعمتی؛ محدرضا وظیفه‌شناس
چکیده
به منظور بررسی تأثیر غلظت های مختلف (0، 01/0 و 02/0 درصد) اسید سالیسیلیک بر روی برخی ازخصوصیات کمی و کیفی میوه انار رقم , ملس یزدی، در مرحله رسیدن، 2 و 4 ماه بعد از انبارمانی در انبار 5 درجه سانتی گراد، آزمایشی بهصورت فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. خصوصیات کمی شامل درصد کاهش وزن میوه انار، درصد آریل سالم، درصد ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر غلظت های مختلف (0، 01/0 و 02/0 درصد) اسید سالیسیلیک بر روی برخی ازخصوصیات کمی و کیفی میوه انار رقم , ملس یزدی، در مرحله رسیدن، 2 و 4 ماه بعد از انبارمانی در انبار 5 درجه سانتی گراد، آزمایشی بهصورت فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. خصوصیات کمی شامل درصد کاهش وزن میوه انار، درصد آریل سالم، درصد دانه سفیدی، و خصوصیات کیفی شامل درصد قهوه ای شدن پوست میوه و قسمت های سفید جداکننده دانه ها (غشاء)، نشت الکترولیت ها، pHآب میوه، اسیدیته قابل تیتراسیون، مواد جامد محلول، فعالیت آنتی‌اکسیدان، اسید آسکوربیک آب میوه و شاخص طعم میوه بود که اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که با گذشت زمان تا دو ماه بعد از انبارداری، کاهش وزن میوه اتفاق افتاد، سپس از روند کاهش وزن میوه، کاسته شد. با کاربرد اسید سالیسیلیک، تعداد آریل سالم کاهش و درصد دانه سفیدی افزایش یافت. کم ترین درصد قهوه ای شدن غشاء مربوط به غلظت 01/0 درصد اسید سالیسیلیک دو ماه پس از انبارمانی (8/14 درصد) و بیش ترین درصد قهوه ای شدن مربوط به میوه های شاهد چهار ماه پس از انبارمانی (6/96 درصد) بود. اسید سالیسیلیک با غلظت 02/0 درصد توانست نشت الکترولیت ها را در زمان برداشت کاهش دهد اما گذشت زمان بر افزایش نشت یون ها مؤثر بود به‌طوری‌که اسید سالیسیلیک 4 ماه بعد از انبارداری میوه نتوانست از افزایش نشت یونی جلوگیری کند. همچنین با افزایش غلظت اسید سالیسیلیک شاخص طعم کاهش یافت. با گذشت زمان میزان اسیدیته قابل تیتراسیون، مواد جامد محلول، pHآب میوه و درصد قهوه ای شدن پوست میوه به‌طور معنی داری افزایش یافت. درحالی‌که میزان اسید آسکوربیک کاهش یافت.
یحیی سلاح ورزی؛ علی تهرانی فر
چکیده
پوسیدگی‌های انباری همواره به عنوان یکی از مهمترین موانع بر سر راه انبارمانی و صادرات میوه انار مطرح میباشند. این پوسیدگیها عمدتا به علت نفوذ وگسترش قارچهای ساپروفیتی یا پارازیتی به داخل میوه انار در قبل، زمان برداشت و یا پس از برداشت آن شکل میگیرند. بنابراین در تحقیق حاضر تاثیر اسانس گیاهان دارویی زیره سیاه (Carum carvi) و نعناع فلفلی (Mentha ...
بیشتر
پوسیدگی‌های انباری همواره به عنوان یکی از مهمترین موانع بر سر راه انبارمانی و صادرات میوه انار مطرح میباشند. این پوسیدگیها عمدتا به علت نفوذ وگسترش قارچهای ساپروفیتی یا پارازیتی به داخل میوه انار در قبل، زمان برداشت و یا پس از برداشت آن شکل میگیرند. بنابراین در تحقیق حاضر تاثیر اسانس گیاهان دارویی زیره سیاه (Carum carvi) و نعناع فلفلی (Mentha piperetta) با غلظت 1000 پیپیام و همچنین استفاده و یا عدم استفاده از پوشش پلی‌اتیلنی (LDPE) با ضخامت 20 میکرون بر کیفیت انبارمانی، درصد پوسیدگی، شاخص سرمازدگی و ویژگیهای بیوشیمیایی میوه انار مورد بررسی قرار گرفت. میوههای انار به مدت 5 ماه تحت شرایط دمایی 1±5 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 90-85 درصد نگهداری شدند. نتایج نشان داد که بیشترین شاخص سرمازدگی و درصد کاهش وزن به ترتیب با میانگین 45/3 و 03/17% مربوط به تیمار بدون پوشش بود. بالاترین درصد پوسیدگی و فساد میوه نیز با میانگین 41/29% در شرایط استفاده از پوشش پلی‌اتیلنی به تنهایی به دست آمد. این در حالی است که استفاده از هر دو نوع اسانس گیاهی توانست به خوبی افزایش آلودگی ناشی از استفاده از پوشش را به صورت معنیداری کاهش داده و بیشترین مقادیر ترکیبات فنولیک و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی آب میوه را به خود اختصاص دهد.
