میوه کاری
محمود حسن آبادی؛ مجید عزیزی؛ غلامحسین داوری نژاد؛ حجت اله بداقی؛ حسین حکم آبادی
چکیده
در این مطالعه، تاثیر غلظتهای مختلف اسیدسالیسیلیک بر برخی از خصوصیات فیزیکی و بیوشیمیایی انگور رقم ’شاهرودی‘ طی سال 1393 مورد مطالعه قرار گرفته است. آزمایش بر روی بوتههای 13 ساله در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. بوتهها و خوشه‌ها دو هفته پس از تشکیل میوه با محلول اسیدسالیسیلیک با غلظتهای صفر، ...
بیشتر
در این مطالعه، تاثیر غلظتهای مختلف اسیدسالیسیلیک بر برخی از خصوصیات فیزیکی و بیوشیمیایی انگور رقم ’شاهرودی‘ طی سال 1393 مورد مطالعه قرار گرفته است. آزمایش بر روی بوتههای 13 ساله در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. بوتهها و خوشه‌ها دو هفته پس از تشکیل میوه با محلول اسیدسالیسیلیک با غلظتهای صفر، 1، 2 و 3 میلیمولار به صورت یکنواخت محلولپاشی شدند. ارزیابی صفات کمی و کیفی پس از برداشت میوه‌ها صورت گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که کاربرد اسید سالیسیلیک بر کلیه صفات اندازهگیری شده در سطح احتمال 1 درصد معنیدار بود. اثر بلوک به جزء در مورد صفت فنل کل و فلاونوئید در سایر صفات اندازهگیری شده معنیدار نبود. مقایسه میانگین دادهها نشان داد که در مورد صفات کلرفیلa، b، کل و کارتنوئیدها تیمار 2 میلیمولار اسید سالیسیلیک بهترین تیمار بود. در مورد صفات pH، نسبت قند به اسید و TSS تیمار شاهد بیشتر از سایر تیمارها بود. بیشترین میزان عملکرد به میزان 3/31 کیلوگرم به ازای هر بوته در تیمار 2 میلیمولار اسید سالیسیلیک و کمترین مقدار در تیمار شاهد به میزان 21 کیلوگرم به ازای هر بوته مشاهده شد. در مورد مقدار ترکیبات فنلی بیشترین میزان در تیمار 2 میلیمولار بر لیتر اسید سالیسیلیک (20/137 میلیگرم گالیک اسید در 100 گرم نمونه تازه) و کمترین مقدار در تیمار شاهد مشاهده شد. بیشترین مقدار مواد جامد محلول در تیمار شاهد (34/18 درصد بریکس) و کمترین آن در تیمار 2 میلیمولار در لیتر اسید سالیسیلیک (95/16درصد بریکس) مشاهده شد. بر این اساس کاربرد غلظت 2 میلیمولار اسید سالیسیلیک بهترین غلظت بوده و شاهد کمترین تاثیر را در بهبود صفات ثبت شده داشت. بنابراین کاربرد اسید سالیسیلیک دو هفته پس از تشکیل میوه با غلظت 2 میلیمولار میتواند بعنوان تیمار مناسبی جهت افزایش خصوصیات کمی و کیفی انگور رقم ’شاهرودی‘ بکار برده شود.
گیاهان دارویی
هدیه تقی زاده باغچه جوقی؛ سعیده علیزاده سالطه؛ منصور مطلوبی
چکیده
به منظور ارزیابی اثر فولویکاسید و تریاکانتانول و اثرات متقابل آنها بر برخی ویژگیهای گیاه همیشه بهار، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 16 تیمار و 3 تکرار در گلخانه انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل چهار سطح فولویکاسید (صفر، 5/0، 1، 2 میلیگرم در لیتر) به عنوان فاکتور اول و تریاکانتانول در چهار سطح (صفر، 5-10، ...
بیشتر
به منظور ارزیابی اثر فولویکاسید و تریاکانتانول و اثرات متقابل آنها بر برخی ویژگیهای گیاه همیشه بهار، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 16 تیمار و 3 تکرار در گلخانه انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل چهار سطح فولویکاسید (صفر، 5/0، 1، 2 میلیگرم در لیتر) به عنوان فاکتور اول و تریاکانتانول در چهار سطح (صفر، 5-10، 4-10×5/5، 4-10مولار) به عنوان فاکتور دوم بودند. تیمارها به صورت محلولپاشی برگی در سه نوبت روی گیاه انجام شدند. بر اساس نتایج به دست آمده در این پژوهش کاربرد برگی تریاکانتانول 4-10 مولار باعث افزایش عملکرد گل‌آذین، سطح برگ، وزن تر و خشک، تعداد گل‌آذین، طول گل‌آذین، فعالیت آنتیاکسیدانی و میزان فلاونوئید گل‌آذین شد. غلظت 5-10 مولار تریاکانتانول میزان درصد ماده خشک و فنول کل را بیشتر از سایر غلظتها افزایش داد. کاربرد غلظت دو میلیگرم در لیتر فولویکاسید این ماده بیشترین اثر را بر تعداد برگ، سطح برگ، وزن تر و خشک، درصد ماده خشک، فعالیت آنتیاکسیدانی و فلاونوئید کل داشت. در مجموع اثر ساده کاربرد برگی 4-10 مولار تریاکانتانول و دو میلیگرم در لیتر فولویکاسید توانست اکثر صفات اندازهگیری شده در این پژوهش را نسبت به تیمار شاهد به طور معنیداری بهبود بخشد. گیاهان تیمار شده با دو میلیگرم در لیتر فولویکاسید دیرتر از سایر تیمارها گل دادند. اثر متقابل تریاکانتانول × فولویکاسید بر عملکرد و ارتفاع بوته معنیدار شد. نتایج به دست آمده از این پژوهش در واکنش به مصرف هورمون تریاکانتانول و فولویک اسید بیانگر این است که استفاده از این دو ترکیب به صورت محلول پاشی برگی میتواند جهت افزایش عملکرد و خصوصیات فیتوشیمیایی همیشه بهار بسیار مفید باشد.
علیرضا ایمانی؛ موسی ارشد
چکیده
یکی از عوامل افزایش عملکرد پیاز، تعیین مقدار مناسب کود برای کشت این گیاه است. به منظور بررسی تأثیر کود ازته و فسفات زیستی بر خصوصیات کمی و کیفی پیاز قرمز آذرشهر، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در دو آزمایش جداگانه در سال زراعی 95-1394 اجرا شد. آزمایش اول شامل کود ازته در سه سطح (صفر، 60 و 120 کیلوگرم ...
بیشتر
یکی از عوامل افزایش عملکرد پیاز، تعیین مقدار مناسب کود برای کشت این گیاه است. به منظور بررسی تأثیر کود ازته و فسفات زیستی بر خصوصیات کمی و کیفی پیاز قرمز آذرشهر، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در دو آزمایش جداگانه در سال زراعی 95-1394 اجرا شد. آزمایش اول شامل کود ازته در سه سطح (صفر، 60 و 120 کیلوگرم در هکتار) و محلول پاشی فسفات بارور2 در سه سطح (عدم محلول پاشی، 1 و 2 در هزار ) و آزمایش دوم، کود ازته در سطوح مذکور و تلقیح بذر با فسفات بارور2 در سه سطح (عدم تلقیح، 1 و 2 در هزار) بود. نتایج حاکی از آن بود که کاربرد کود زیستی فسفات بارور2 و کود ازته باعث افزایش ارتفاع بوته، متوسط وزن پیاز، عملکرد پیاز، محتوای ترکیبات قندی، میزان پروتئین و شاخص کلروفیل شد. در آزمایش اول، بالاترین عملکرد پیاز (98/18 تن در هکتار)، متوسط وزن پیاز (51/127 گرم)، ارتفاع بوته (68/51 سانتی متر)، نیترات (2/116 میلی گرم بر کیلوگرم) و شاخص کلروفیل (12/64) با کاربرد 120 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن و بیشترین عملکرد پیاز (74/17 تن در هکتار)، متوسط وزن پیاز (112 گرم)، ارتفاع بوته (96/50 سانتی متر) و میزان پروتئین (96/9 گرم بر صد گرم) در تیمار محلول پاشی با غلظت 2 در هزار فسفات بارور2 مشاهده گردید. در آزمایش دوم نیز بیشترین مقدار صفات مذکور با کاربرد 120 کیلوگرم کود نیتروژن و به غیر از میزان نیترات در تلقیح بذور با غلظت 2 در هزار فسفات بارور2 به دست آمد.
نسرین فرهادی؛ سعیده علیزاده سالطه
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی اثر پیش تیمار و محلولپاشی فورکلرفنورون روی پیازچه‌زایی، ترکیبات فیتوشیمیایی و خواص آنتیاکسیدانی پیاز موسیر اجرا گردید. پیش تیمار پیازها از طریق غوطه‌ور سازی آنها در غلظتهای مختلف فورکلرفنورون (0، 5 و 10 میلیگرم در لیتر) به مدت 24 ساعت انجام شد، همچنین محلولپاشی با چهار غلظت فورکلرفنورون (0، 50، 100 و 150 ...
بیشتر
این مطالعه با هدف بررسی اثر پیش تیمار و محلولپاشی فورکلرفنورون روی پیازچه‌زایی، ترکیبات فیتوشیمیایی و خواص آنتیاکسیدانی پیاز موسیر اجرا گردید. پیش تیمار پیازها از طریق غوطه‌ور سازی آنها در غلظتهای مختلف فورکلرفنورون (0، 5 و 10 میلیگرم در لیتر) به مدت 24 ساعت انجام شد، همچنین محلولپاشی با چهار غلظت فورکلرفنورون (0، 50، 100 و 150 میلیگرم در لیتر) دو، چهار و شش هفته پس از کاشت صورت گرفت. پیش تیمار و محلولپاشی با فورکلرفنورون به‌طور معنیداری تعداد برگ در هر بوته، وزن تر و وزن خشک پیازها را نسبت به نمونه شاهد افزایش دادند، ولی تعداد پیازچه‌های تولیدی تحت تأثیر تیمارها تغییری نشان نداد. مقدار آلیسین پیازهای موسیر تحت تأثیر تیمارهای مورد بررسی تغییر معنیداری نداشت و به‌طور متوسط مقدار آن 859/0 میلیگرم در هر گرم بافت تازه پیاز بود. تیمار با فورکلرفنورون سبب افزایش معنیدار مقدار فنل کل پیازها گردید و بیشترین مقدار آن (585/1 میلیگرم گالیک اسید در هر گرم بافت تازه پیاز) در پیش تیمار 5 میلیگرم در لیتر و محلولپاشی 100 میلیگرم در لیتر فورکلرفنورون به‌دست آمد. فعالیت‌های آنزیم‌های کاتالاز، پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز تحت تأثیر تیمارهای مختلف فورکلرفنورون افزایش معنیداری نسبت به نمونه شاهد نشان دادند. افزایش مقدار فنل و فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان سبب افزایش فعالیت آنتیاکسیدانی پیازهای موسیر تیمار شده گردید. بر اساس نتایج به‌دست آمده، پیش تیمار 10 میلیگرم در لیتر همراه با محلولپاشی 100 میلیگرم در لیتر با فورکلرفنورون میتواند راهکار مناسبی برای افزایش عملکرد و کیفیت پیازهای موسیر از طریق افزایش وزن و خواص آنتیاکسیدانی آنها باشد.
رضا رضایی؛ فرانک نقی لو
چکیده
با هدف افزایش درصد گیرایی پیوند و کاهش خسارت سرمازدگی در نهالهای پیوندی گردو، در این تحقیق در آزمایشی اثرات فاکتوریلی سه روش پیوند (اسکنه ای، تاجی و زینی) و دو نوع پوشش محل پیوند (خاک اره مرطوب و پوشش سوپر جاذب+پنبه) و در آزمایش دیگر اثرات فاکتوریلی سه روش پیوند (اسکنه ای، تاجی و زینی) و دو سطح محلول پاشی (کلسیم + روی + بور و عدم محلول پاشی ...
بیشتر
با هدف افزایش درصد گیرایی پیوند و کاهش خسارت سرمازدگی در نهالهای پیوندی گردو، در این تحقیق در آزمایشی اثرات فاکتوریلی سه روش پیوند (اسکنه ای، تاجی و زینی) و دو نوع پوشش محل پیوند (خاک اره مرطوب و پوشش سوپر جاذب+پنبه) و در آزمایش دیگر اثرات فاکتوریلی سه روش پیوند (اسکنه ای، تاجی و زینی) و دو سطح محلول پاشی (کلسیم + روی + بور و عدم محلول پاشی (شاهد)) بر درصد گیرایی پیوند، درصد عناصر بافت، رشد کیفی نهال و میزان سرمازدگی نهال ها در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در شرایط فضای باز بررسی شدند. بر اساس نتایج آزمایش اول، روش پیوند و پوشش محل پیوند بر درصد گیرایی و رشد کیفی (طول و قطر) پیوندک تاثیر معنی داری داشت. در هر سه روش پیوند استفاده از پوشش خاک اره باعث افزایش معنی دار درصد گیرایی به 0/90، 3/77 و 3/63 درصد به ترتیب در پیوندهای زینی، اسکنه ای و تاجی گردید. بر اساس نتایج آزمایش دوم، کمترین درصد سرمازدگی سرشاخهها نیز در پیوند زینی و اسکنهای مشاهده گردید و محلول پاشی عناصر کلسیم، بور و روی در مقایسه با شاهد سبب افزایش معنی دار عناصر فوق در بافت و کاهش درصد خسارت سرمازدگی (6/11 در مقابل 4/29%) در سرشاخه های نهال پیوندی گردید. بنابراین، استفاده از پیوند زینی، اسکنهای و تاجی با پوشش خاک اره و نیز محلول پاشی نهالهای پیوندی با کلسیم، روی و بور در نهالستانها توصیه می‌گردد.
مصباح بابالار؛ آرزو عسگرپور؛ محمد علی عسگری
چکیده
در این تحقیق اثر اسیدسالیسیلیک و پوتریسین هر کدام در چهار غلظت صفر، 5/0، 1 و 2 میلیمولار به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار بر روی 16 درخت 18 ساله سیب رقم ’گرانی اسمیت‘ (در مجموع 48 درخت) مطالعه شد. اعمال تیمارها در سه نوبت به ترتیب، بلافاصله بعد از تمام گل، 45 روز بعد از تمام گل و نیز 116 روز بعد از تمام گل (2 هفته ...
بیشتر
در این تحقیق اثر اسیدسالیسیلیک و پوتریسین هر کدام در چهار غلظت صفر، 5/0، 1 و 2 میلیمولار به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار بر روی 16 درخت 18 ساله سیب رقم ’گرانی اسمیت‘ (در مجموع 48 درخت) مطالعه شد. اعمال تیمارها در سه نوبت به ترتیب، بلافاصله بعد از تمام گل، 45 روز بعد از تمام گل و نیز 116 روز بعد از تمام گل (2 هفته قبل از برداشت) مه‌افشانی شدند. بعد از برداشت از هر تکرار سه الی چهار میوه انتخاب، و در تیمارهای ذکر شده به مدت 30 دقیقه غوطه ور، بسته‌بندی و به سردخانه با دمای 5/0±1 درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی ٩٠- 85 درصد منتقل شدند. نمونه‌ها با فاصله 4۵ روز در 5 مرحله از سردخانه خارج و میزان کاهش وزن، سفتی بافت، میزان مواد جامد قابل حل، اسیدیته، pH و شاخص طعم اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که با گذشت زمان درصد کاهش وزن نمونه‌های تیمار شده کمتر از نمونه های شاهد بودند با این حال سفتی و درصد اسیدهای آلی نمونه های تیمار شده بیشتر از شاهد بودند. سطوح 1 و2 میلی مولار اسیدسالیسیلیک و پوتریسین 1 میلی مولارسفتی بیشتر و درصد کاهش وزن کمتری نسبت به شاهد نشان دادند (05/0>p). مقادیر اسیدهای آلی نیز در نمونه های تیمار شده با اسیدسالیسیک 2 میلی مولار به طور معنی داری بیشتر از نمونه های شاهد بودند ولی پوتریسین تأثیر معنی داری بر درصد اسیدهای آلی نداشت. مواد جامد قابل حل نمونه های تیمار شده با اسید سالیسیسلیک و پوتریسین با غلظت 1 و 2 میلی مولار در ابتدای آزمایش به طور معنی داری (05/0>p) کمتر از نمونه های شاهد بودند، در حالی‌که در مراحل پایانی مقادیر مواد جامد قابل حل بیشتر از شاهد بودند. فاکتورهای pH و شاخص طعم تحت تأثیر تیمارهای مختلف قرار نگرفتند.
سید مهدی حسینی فرهی؛ کرم اله گودرزی
چکیده
به منظور بررسی اثر روش های کاربرد سولفات روی بر بهبود ویژگی های کمی، کیفی و رفع کمبود روی در تاکستان های سی سخت، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ده تیمار و چهار تکرار انجام شد. تیمارهای کاربرد سولفات روی شامل تزریق در تنه (5/1، 3 و 5 گرم در لیتر)، محلول پاشی (5/1، 3 و 5 گرم در لیتر) و چال‌کود ( 75، 150 و 200 گرم در هر بوته) بود. نتایج نشان ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر روش های کاربرد سولفات روی بر بهبود ویژگی های کمی، کیفی و رفع کمبود روی در تاکستان های سی سخت، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ده تیمار و چهار تکرار انجام شد. تیمارهای کاربرد سولفات روی شامل تزریق در تنه (5/1، 3 و 5 گرم در لیتر)، محلول پاشی (5/1، 3 و 5 گرم در لیتر) و چال‌کود ( 75، 150 و 200 گرم در هر بوته) بود. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد در تیمارهای کاربرد 200 گرم سولفات روی به صورت چال‌کود و تزریق 5/1 گرم در لیتر سولفات روی به ترتیب به مقدار 81/17 و 39/16 کیلوگرم در بوته در مقایسه با شاهد به میزان 27/7 کیلوگرم در بوته به دست آمد. تزریق سولفات روی در غلظت 3 در هزار باعث افزایش حجم حبه به میزان 62/3 سانتی متر مکعب در مقایسه با سایر تیمار ها گردید. تیمارهای تزریق 3 و 5 گرم در لیتر، محلول پاشی 5/1، 3 و 5 گرم در لیتر و کاربرد 75 ، 150 و 200 گرم سولفات روی به صورت چال‌کود شاخص سبزینگی برگ را به طور معنی داری نسبت به شاهد افزایش داد. همچنین بیشترین میزان غلظت روی در برگ انگور در تیمار محلول پاشی سولفات روی در غلطت 5 گرم در لیتر ( 43/127 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک) در مقایسه با شاهد ( 5/17 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک) مشاهده گردید. به طورکلی در هر سه روش کاربرد روی، غلظت های پایین به طور معنی داری بیشترین عملکرد را نسبت به شاهد تولید کردند، اما غلظت بهینه روی در برگ با محلول پاشی 5/1 درصد سولفات روی به دست آمد.
سمیرا متاعی؛ مهدی تاج بخش؛ رضا امیرنیا؛ بابک عبدالهی مندولکانی
چکیده
به منظور بررسی اثرات آهن و روی و منگنز و روش مصرف آن ها بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت شیرین (Zea mays saccharata)، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه ارومیه با 4 تکرار انجام شد. فاکتورها شامل روش مصرف کود (مصرف خاکی و محلول پاشی) و نوع کود ریز مغذی (بدون کاربرد کود به عنوان شاهد، کود سولفات روی، سولفات ...
بیشتر
به منظور بررسی اثرات آهن و روی و منگنز و روش مصرف آن ها بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت شیرین (Zea mays saccharata)، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه ارومیه با 4 تکرار انجام شد. فاکتورها شامل روش مصرف کود (مصرف خاکی و محلول پاشی) و نوع کود ریز مغذی (بدون کاربرد کود به عنوان شاهد، کود سولفات روی، سولفات آهن، سولفات منگنز) بودند. مصرف خاکی ریز مغذی ها قبل از کاشت و محلول پاشی این عناصر طی دو مرحله (مرحله ساقه رفتن و مرحله قبل از ظهور گل تاجی) در حین داشت انجام گرفت. نتایج نشان داد که، اثر متقابل فاکتورهای آزمایشی بر عملکرد بیولوژیک، عملکرد پروتئین و کارایی مصرف ریز مغذی ها در عملکرد دانه معنی دار شد. همچنین تحت تاثیر روش مصرف ریز مغذی ها، محلول پاشی این عناصر باعث افزایش عملکرد دانه، کلروفیل برگ، عملکرد قندهای محلول دانه، شاخص برداشت قند و کارایی مصرف ریز مغذی ها در عملکرد قند نسبت به کاربرد خاکی شد. در مورد صفات کلروفیل برگ، عملکرد قند های محلول دانه و شاخص برداشت قند هر سه نوع کود بکار رفته باعث افزایش معنی دار آن ها نسبت به شاهد شدند. شاخص برداشت دانه تحت تاثیر هیچ کدام از فاکتورهای آزمایش قرار نگرفت. بر اساس نتایج به دست آمده، استفاده از عناصر ریز مغذی موجب افزایش کیفیت و عملکرد اقتصادی در ذرت شیرین شد و محلول پاشی نسبت به مصرف خاکی نتایج بهتری را نشان داد.
مرتضی صادقی چروری؛ احمد گلچین؛ سید نجم الدین مرتضوی
چکیده
به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی، تراکم بوته و رقم بر صفات کمی و کیفی گل، پیاز و عمر شاخه بریده لیلوم آزمایشی بصورت اسپیلت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کاملا تصادفی در 3 تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه زنجان به اجرا در آمد. فاکتور محلول پاشی که شامل غلظتهای مختلف کود کامل فستر + نیترات آمونیوم در چهار سطح (شاهد، 2000 ،4000 ، 6000پی پی ام) ...
بیشتر
به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی، تراکم بوته و رقم بر صفات کمی و کیفی گل، پیاز و عمر شاخه بریده لیلوم آزمایشی بصورت اسپیلت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کاملا تصادفی در 3 تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه زنجان به اجرا در آمد. فاکتور محلول پاشی که شامل غلظتهای مختلف کود کامل فستر + نیترات آمونیوم در چهار سطح (شاهد، 2000 ،4000 ، 6000پی پی ام) بود در کرتهای اصلی و تراکم کاشت و رقم هر کدام در دو سطح بصورت فاکتوریل در کرتهای فرعی اعمال گردید. ارقام به کار برده در این آزمایش ارکولانو و کونکا بودند که با دو سطح تراکم (150×20 و30 × 25سانتی متر) کاشته شدند. در پایان دوره رشد گیاه، صفاتی همچون وزن پیاز، ارتفاع گیاه، میزان کلروفیل برگ، تعداد غنچه در بوته، عمر گل شاخه بریده، جذب آب شاخه بریده و همچنین غلظت عناصر پر مصرف و کم مصرف در برگ گیاه اندازه گیری گردید. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر محلول پاشی بر ارتفاع گیاه عمر شاخه بریده و میزان نیتروژن، فسفر، پتاسیم و روی برگ معنی دار است. محلول پاشی با غلظت 4000 پی پی ام بیشترین عمر شاخه بریده را ایحاد کرد. اثر رقم بر کلیه صفات اندازه گیری شده بغیر از عمر شاخه بریده ، و میزان فسفر و روی برگ، معنی دار بود و رقم ارکولانو به لحاظ صفات مورد بررسی نسبت به رقم کونکا برتری داشت. اثر تراکم کاشت تنها بر میزان پتاسیم و آهن برگ معنی دار بود و بهترین عملکرد پیاز و گل از تراکم 25×30 سانتی متر بدست آمد. با توجه به نتایج این پژوهش و بمنظور افزایش عملکرد و کیفیت گل شاخه بریده لیلیوم رقم ارکولانو با تراکم کاشت 25×30 سانتی متر و محلول پاشی گیاه با کود کامل فستر + نیترات آمونیوم با غلظت 4000 پی پی ام توصیه می شود.
مرتضی گلدانی؛ یحیی سلاح ورزی؛ جعفر نباتی؛ مرتضی علیرضایی نغندر
چکیده
تنش شوری از جمله عوامل محدود کننده رشد می‌باشد و تنش اکسیداتیو به عنوان یک تنش ثانویه در نتیجه تنش شوری بوجود می‌آید. مرزنجوش از مهمترین گیاهان دارویی به شمار می رود که امکان تولید و گسترش آن در ایران به خوبی مهیاست. به منظور بررسی اثر پراکسید هیدروژن بر کاهش صدمات ناشی از تنش شوری در گیاه مرزنجوش، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب ...
بیشتر
تنش شوری از جمله عوامل محدود کننده رشد می‌باشد و تنش اکسیداتیو به عنوان یک تنش ثانویه در نتیجه تنش شوری بوجود می‌آید. مرزنجوش از مهمترین گیاهان دارویی به شمار می رود که امکان تولید و گسترش آن در ایران به خوبی مهیاست. به منظور بررسی اثر پراکسید هیدروژن بر کاهش صدمات ناشی از تنش شوری در گیاه مرزنجوش، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سه غلظت مختلف از پراکسید هیدروژن به صورت محلول پاشی (صفر، 5/2 و 5 میلی مولار) و چهار سطح نمک NaCl (صفر، 50، 100 و 150 میلی مولار) بودند. نتایج نشان داد که محلول پاشی پراکسید هیدروژن میتواند وزن خشک ریشه و شاخساره در مرزنجوش را افزایش دهد و از این طریق کاهش وزن ناشی از تنش شوری را جبران نماید. از سوی دیگر با افزایش غلظت پراکسید هیدروژن تا 5 میلی مولار بر محتوای کلروفیل کل و کاروتنوییدهای برگ گیاه مرزنجوش به ترتیب برابر 8/46 و 6/100 درصد در مقایسه با شاهد افزوده شد. تنش شوری در این آزمایش بر محتوای درونی پراکسید هیدروژن تاثیر معنی داری نداشت ولی باعث افزایش اسید آمینه پرولین و کاهش نسبت پتاسیم به سدیم در برگ گیاه مرزنجوش گردید. این در صورتی است که غلظت بالای پراکسید هیدروژن (mM 5) توانست غلظت درون سلولی آن، محتوای پرولین و نسبت پتاسیم به سدیم را به ترتیب برابر 6/104، 7/320 و 6/77 درصد در مقایسه با شاهد افزایش دهد. به طور کلی نتایج نشان می‌دهد که با استفاده از محلول پاشی پراکسید هیدروژن تنش اکسیداتیو حاصل از تنش شوری کاهش می‌یابد.
