محمدصادق صادقی؛ سیدجلال طباطبایی؛ حسن بیات
چکیده
اسفناج (Spinacia oleracea L.) گیاهی است که نیتروژن به فرم نیترات را به مقدار زیاد در بافت های خود تجمع می دهد. به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف نیتروژن و حذف محلول غذایی در یک هفته قبل از برداشت بر صفات رشدی و میزان تجمع نیترات، آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 6 تکرار انجام شد. فاکتور اول در 2 سطح شامل حذف (حذف محلول غذایی ...
بیشتر
اسفناج (Spinacia oleracea L.) گیاهی است که نیتروژن به فرم نیترات را به مقدار زیاد در بافت های خود تجمع می دهد. به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف نیتروژن و حذف محلول غذایی در یک هفته قبل از برداشت بر صفات رشدی و میزان تجمع نیترات، آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 6 تکرار انجام شد. فاکتور اول در 2 سطح شامل حذف (حذف محلول غذایی 1 هفته قبل از برداشت) یا عدم حذف محلول غذایی و فاکتور دوم شامل غلظت‌های مختلف نیتروژن در 4 سطح (25، 50، 100 و 200 میلی گرم در لیتر) بودند. گیاهان بصورت آبکشت پرورش داده شدند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که با افزایش غلظت نیتروژن از 25 به 200 میلی گرم در لیتر مقادیر وزن تر و خشک اندام هوایی، تعداد برگ و سطح برگ به ترتیب 00/22، 26/7، 97/4 و 00/14 برابر افزایش یافت. همچنین کاربرد نیتروژن باعث افزایش میزان شاخص کلروفیل و حداکثر کارایی فتوسیستم II (Fv/Fm) شد. حذف محلول غذایی در یک هفته قبل از برداشت تاثیر معنی داری در کاهش مقادیر صفات وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، تعداد و سطح برگ، شاخص کلروفیل و حداکثر کارایی فتوسیستم II نداشت. افزایش غلظت نیتروژن سبب افزایش نیترات و نیتروژن کل دمبرگ گیاه شد در حالی که با حذف محلول غذایی در یک هفته قبل از برداشت مقادیر صفات فوق الذکر به طور معنی داری کاهش یافت. حذف محلول غذایی یکی از راهکارهای مناسب برای کاهش تجمع نیترات در گیاه اسفناج می باشد که تاثیری در کاهش عملکرد محصول ندارد.
محمد رحمن‌پورآذر؛ سیدجلال طباطبایی؛ صاحبعلی بلندنظر
چکیده
نیترات یکی از ترکیبات اساسی برای گیاهان است و سبزی ها منبع بسیار مهم نیترات برای انسان هستند. تخمین زده می شود که سبزی ها 92 درصد نیترات انسان را تأمین کنند. اثرات مثبت و منفی بالا رفتن غلظت دی اکسیدکربن (CO2) محیط ریشه روی رشد و عملکرد گیاهان گزارش شده است. بنابراین برای بررسی تأثیر دی اکسیدکربن محیط ریشه روی رشد و میزان تجمع نیترات در ...
بیشتر
نیترات یکی از ترکیبات اساسی برای گیاهان است و سبزی ها منبع بسیار مهم نیترات برای انسان هستند. تخمین زده می شود که سبزی ها 92 درصد نیترات انسان را تأمین کنند. اثرات مثبت و منفی بالا رفتن غلظت دی اکسیدکربن (CO2) محیط ریشه روی رشد و عملکرد گیاهان گزارش شده است. بنابراین برای بررسی تأثیر دی اکسیدکربن محیط ریشه روی رشد و میزان تجمع نیترات در کاهو این مطالعه انجام شده است. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار سطح CO2 (0، 200، 400، 600 میلی‌لیتر در دقیقه) و با پنج تکرار روی دو رقم کاهو به نام کاهوی پیچ سبز کنیا و کاهوی فر قرمز ورسای اجرا شد. این آزمایش در سیستم فلوتینگ اجرا شد که در این آزمایش اکسیژن محیط ریشه توسط پمپ هوا تامین می-شود. نتایج حاصل از آزمایش نشان می دهد که تزریق دی اکسیدکربن به محیط ریشه کاهو اثر معنی داری بر وزن تر و وزن خشک برگ، ریشه و ساقه گیاهان تیمار شده نسبت به گیاهان شاهد دارد. با افزایش میزان CO2 ورودی به محیط ریشه وزن تر و خشک برگ، ساقه و ریشه در هر دو رقم افزایش یافت. کارآیی فتوسنتز هر دو رقم پیچ سبز کنیا و فر قرمز ورسای در تیمار400 میلی لیتر بر دقیقه دی اکسیدکربن محیط ریشه بیشترین مقدار خود را نشان داد. نیترات موجود در برگ های دو رقم کاهو تحت تأثیر دی اکسیدکربن محیط ریشه به‌طور قابل ملاحظه ای کاهش یافت. غلظت نیترات در رقم پیچ سبز در تیمار سوم بیشترین کاهش معادل 27 درصد و رقم فر قرمز در تیمار چهارم بیشترین کاهش معادل6/47 درصد نشان داد. نتایج نشان داد که با افزایش میزان دی اکسیدکربن ورودی به محیط ریشه کاهو میزان فعالیت آنزیم نیترات ردکتاز در هر دو رقم پیچ سبز و فر قرمز افزایش یافت که در تیمار 400 میلی لیتر بر دقیقه دی اکسیدکربن بیشترین مقدار را نشان داد.
مهری یوسفی؛ سیدجلال طباطبایی؛ جعفر حاجی لو؛ ناصر مهنا
چکیده
تنش شوری با تغییر در الگوی جذب آب و عناصر غذایی کمیت و کیفیت محصول را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در این آزمایش ریشه‌های گیاه توت‌فرنگی به دو قسمت تقسیم شدند و غلظت‌های مختلف شوری کلرید سدیم به هر طرف ریشه اعمال گردید. تیمارهای آزمایشی شامل NaCl در غلظت‌های 0:0 (در دو بخش ریشه محلول غذایی بدون تیمار شوری)، 0:30 (در یک بخش ریشه محلول غذایی بدون ...
بیشتر
تنش شوری با تغییر در الگوی جذب آب و عناصر غذایی کمیت و کیفیت محصول را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در این آزمایش ریشه‌های گیاه توت‌فرنگی به دو قسمت تقسیم شدند و غلظت‌های مختلف شوری کلرید سدیم به هر طرف ریشه اعمال گردید. تیمارهای آزمایشی شامل NaCl در غلظت‌های 0:0 (در دو بخش ریشه محلول غذایی بدون تیمار شوری)، 0:30 (در یک بخش ریشه محلول غذایی بدون تیمار شوری و در بخش دیگر محلول غذایی به اضافه 30 میلی‌مولار NaCl) و به همین ترتیب 0:60، 0:90، 30:30، 60:60 و 90:90 بودند. آزمایش بر روی توت‌فرنگی رقم کاماروزا، در شرایط هایدروپونیک انجام شد. بعد از اعمال تیمار و در مرحله گلدهی شدت فتوسنتز و کلروفیل گیاه اندازه گیری شد. در پایان آزمایش نیز، کل گیاهان از بستر خارج شده و خصوصیات بیوشیمیایی آنها شامل غلظت عناصر غذایی و پرولین اندازه گیری گردید. شوری یکنواخت فتوستنز را بشدت کاهش داد ولی در تیمارهای 0:30 و 0:60 مقدار آن نسبت به 30:30 و60:60 بیشتر بود. غلظت پرولین در تیمار شاهد کمترین و در تیمارهای 0:30 و 30:30 بیشترین بود. غلظت کلسیم میوه، نیتروژن، فسفر و پتاسیم برگ با افزایش شوری به شدت کاهش یافت و در شوری‌های غیر یکنواخت مقدار آن افزایش یافت. بیشترین مقدار کلر و سدیم در تیمارهای 60:60 و 90:90 دیده شد. غلظت کلر و سدیم با اعمال شوری غیر یکنواخت بطور معنی‌داری کاهش یافت بطوریکه در تیمار 0:30 غلظت سدیم نسبت به تیمار 30:30 حدود 20% کاهش نشان داد. بر اساس نتایج این تحقیق می توان اعمال شوری 30 میلی مولار در بخشی از ریشه را برای کشت توت فرنگی در شرایط شوری، پیشنهاد نمود.
حجت اله رستمی؛ سیدجلال طباطبایی؛ فریبرز زارع نهندی؛ جعفر حاجی لو
چکیده
سمیت بور از مهم‌ترین اختلالاتی است که می‌تواند رشد گیاه را در خاک‌های نواحی خشک و نیمه خشک در سراسر جهان محدود سازد. تجمع بور معمولاً در لایه‌های عمیق‌تر خاک به علت آب شویی آن اتفاق می‌افتد و اصلاح خاک در این شرایط مشکل می‌باشد. بنابراین، انتخاب محصولاتی با درجه تحمل بیشتر یک راه حل پیشنهادی عملی برای مسئله سمیت می‌باشد. بدین ...
بیشتر
سمیت بور از مهم‌ترین اختلالاتی است که می‌تواند رشد گیاه را در خاک‌های نواحی خشک و نیمه خشک در سراسر جهان محدود سازد. تجمع بور معمولاً در لایه‌های عمیق‌تر خاک به علت آب شویی آن اتفاق می‌افتد و اصلاح خاک در این شرایط مشکل می‌باشد. بنابراین، انتخاب محصولاتی با درجه تحمل بیشتر یک راه حل پیشنهادی عملی برای مسئله سمیت می‌باشد. بدین منظور و جهت ارزیابی اثرات غلظت‌های مختلف بور بر خصوصیات رویشی و فیزیولوژیکی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش سطح بور (2/0، 10، 20، 30، 40 و50 میلی‌گرم بر لیتر) و دو رقم (کنسروالیا و آمیگدالولیا) همراه با چهار تکرار به اجرا درآمد. نتایج نشان داد که با افزایش سطوح بور وزن‌‌تر و خشک برگ، ساقه و ریشه در مقایسه با شاهد در هر دو رقم کاهش یافت. رقم آمیگدالولیا در غلظت‌های بالای بور دیگر قادر به رشد نبود و کاهش چشمگیری در تولید برگ‌های جدید داشت اما رقم کنسروالیا در غلظت‌های بالا نیز رشد نمود، هر چند که رشد این رقم نیز به مقدار قابل توجهی کاهش پیدا نمود. کارایی فتوسیستم II (Fv/Fm) نیز در هر دو رقم با افزایش سطوح بور کاهش یافت، اما رقم آمیگدالولیا نسبت به کنسروالیا کاهش بیش‌تری نشان داد. علائم ظاهری سمیت بور 45 روز بعد از شروع آزمایش در رقم آمیگدالولیا در غلظت‌های 30، 40 و 50 میلی‌گرم بر لیتر اتفاق افتاد، ولی در رقم کنسروالیا 75 روز بعد از شروع آزمایش در غلظت‌های 40 و 50 میلی‌گرم بر لیتر این علائم مشاهده گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که زیتون می‌تواند مقاومت خوبی نسبت به سمیت بور داشته باشد، گرچه مقدار این مقاومت به مقدار زیادی به رقم وابسته است.
مهدی اورعی؛ سیدجلال طباطبایی؛ اسماعیل فلاحی؛ علی ایمانی؛ لیلا سیدلر فاطمی
چکیده
سمیت بور یک عارضه مهم است که می تواند رشد گیاهان را در محیط‌های خشک و نیمه خشک محدود نماید. استفاده از پایه های متحمل که مانع از جذب یا انتقال بور به قسمت های هوایی گیاهان می شوند، سمیت بور در پیوندک را کاهش داده و به تبع آن تحمل مقادﻳر بیش از حد بور در منطقه ریشه افزایش می ﻳابد. بدین منظور، جهت ارزیابی اثرات سمیت بور بر رشد رویشی، خصوصیات ...
بیشتر
سمیت بور یک عارضه مهم است که می تواند رشد گیاهان را در محیط‌های خشک و نیمه خشک محدود نماید. استفاده از پایه های متحمل که مانع از جذب یا انتقال بور به قسمت های هوایی گیاهان می شوند، سمیت بور در پیوندک را کاهش داده و به تبع آن تحمل مقادﻳر بیش از حد بور در منطقه ریشه افزایش می ﻳابد. بدین منظور، جهت ارزیابی اثرات سمیت بور بر رشد رویشی، خصوصیات فیزیولوژیکی و توزیع بور درخت بادام رقم فراگنس، آزمایشی با سه سطح بور (mg/L 20، 10، 25/0) از اسید بوریک و دو پایه بادام (GF677، Tuono) به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاًً تصادفی با چهار تکرار در محیط کنترل شده به اجرا درآمد. نتایج نشان داد که سمیت بور اثرات معنی داری بر رشد رویشی، خصوصیات فیزیولوژیکی و توزیع بور در درخت بادام داشت. با افزایش سطوح بور در محلول غذایی، صفات رویشی شامل درصد تولید برگ و رشد طولی شاخه اصلی به صورت معنی داری کاهش یافت. هر چند، ترکیب Fr/Tuono نسبت به Fr/GF677 کمتر تحت تأثیر قرار گرفت. همچنین، خصوصیات فیزیولوژیکی نظیر درصد نشت الکترولیت، محتوای پرولین و درصد نکروز برگ به صورت معنی داری در هر دو ترکیب پایه- پیوندک افزایش یافت. بر اساس نتایج حاصله، پایه GF677 به دلیل عدم کاهش جذب و یا انتقال مقادیر بیش از حد بور از سیستم ریشه به قسمت‌های هوایی پیوندک، حساسیت بالایی به سمیت بور داشته، در حالی که پایه Tuono از طریق مکانیسم توزیع ترجیحی بور در ریشه ها، مانع افزایش تجمع بور در برگ‌های جوان و بافت مریستمی شده و تا حدودی این اندام‌های حساس را در مقابل صدمات ناشی از سمیت بور حفظ کرده است. در نهایت، به نظر می‌رسد که در شرایط مقادیر بیش از حد بور پایه Tuono تحمل بالاتری نسبت به پایه GF677 دارد.
فرهنگ رضوی؛ جعفر حاجی لو؛ سیدجلال طباطبایی
چکیده
پژوهش حاضر به منظور تعیین نیاز سرمایی و نیاز گرمایی جوانه های گل در پنج رقم هلو (کوثری، حاج کاظمی، انجیری عسلی، انجیری زعفرانی و هلوی زودرس) انجام شد. شاخه های یکساله با قطر و طول یکسان در هر هفته پس از برداشت از درخت به اتاقک رشد انتقال یافتند. وضعیت جوانه ها از نظر مراحل فنولوژیکی، وزن تر و خشک در هر مرحله نمونه برداری مورد بررسی قرار ...
بیشتر
پژوهش حاضر به منظور تعیین نیاز سرمایی و نیاز گرمایی جوانه های گل در پنج رقم هلو (کوثری، حاج کاظمی، انجیری عسلی، انجیری زعفرانی و هلوی زودرس) انجام شد. شاخه های یکساله با قطر و طول یکسان در هر هفته پس از برداشت از درخت به اتاقک رشد انتقال یافتند. وضعیت جوانه ها از نظر مراحل فنولوژیکی، وزن تر و خشک در هر مرحله نمونه برداری مورد بررسی قرار گرفت. برای محاسبه نیاز سرمایی از مدل-های یوتا، کارولینای شمالی، واحدهای سرمایی متغیر، تعداد ساعات بین صفر و 7 درجه سانتیگراد و مدل 2/7< استفاده شد. از زمان رفع نیاز سرمایی تا 50 درصد تمام گل بعنوان محدوده زمانی در تعیین نیاز گرمایی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد در تمامی مدلهای مورد مطالعه رقم انجیری عسلی حداقل نیاز سرمایی و ارقام کوثری و حاج کاظمی بیشترین نیاز سرمایی را به همراه داشتند. در حالی که ارقام انجیری زعفرانی و هلوی زودرس نیاز سرمایی متوسطی نشان دادند. نیاز سرمایی این ارقام بین 746 و 868 واحد سرمایی برحسب مدل یوتا بود. وزن تر و خشک جوانه ها در قبل و بعد از قرارگیری در اتاقک رشد، اختلاف معنی داری را در زمان های مختلف نمونه برداری نشان دادند. از نظر میزان نیاز گرمایی رقم انجیری زعفرانی با 4099 GDH حداقل نیاز گرمایی را در بین ارقام به خود اختصاص داده است. در صورتیکه رقم های کوثری و حاج کاظمی به طور مشترک با 4543 GDH بیشترین نیاز گرمایی را به همراه داشتند و رقم انجیری عسلی با 4384 GDH و زودرس با 4232 GDH نیاز گرمایی حد واسط داشتند.
سمیه کوکبی؛ سیدجلال طباطبایی
چکیده
چکیده
تامین بهینه عناصر غذایی از جمله پتاسیم و کلسیم در کشتهای بدون خاک از عوامل مهم تاثیر گذار در کمیّت و کیفیت محصولات میوه ای می‌باشد. به همین منظور تاثیر نسبت های مختلف وزنی پتاسیم به کلسیم بر عملکرد و خصوصیات کیفی خربزه گالیا (Cucumis melo var. reticulatus L Naud. cv. Galia) رشد یافته در آبکشت مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی ...
بیشتر
چکیده
تامین بهینه عناصر غذایی از جمله پتاسیم و کلسیم در کشتهای بدون خاک از عوامل مهم تاثیر گذار در کمیّت و کیفیت محصولات میوه ای می‌باشد. به همین منظور تاثیر نسبت های مختلف وزنی پتاسیم به کلسیم بر عملکرد و خصوصیات کیفی خربزه گالیا (Cucumis melo var. reticulatus L Naud. cv. Galia) رشد یافته در آبکشت مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار (در هر تکرار 48 گیاه) انجام گرفت. بذور خربزه گالیا در کانالهای حاوی پرلایت و ورمی کولایت (به نسبت حجمی 3:1) کاشته شده و با نسبت های مختلف وزنی K:Ca (4، 5/3، 3، 5/2، 2، 5/1)تغذیه گردیدند. میوه ها پس از رسیدگی فیزیولوژیکی برداشت و خصوصیات کمّی و کیفی آنها اندازه گیری شد. ابتدا وزن تر آنها اندازه گیری شد، و با تیمار حرارتی به مدت 15 ثانیه با آب دمای 59 درجه سانتی گراد شستشو گردیدند و سپس در دمای 6-5 درجه سانتی گراد بمدت 14 روز و در دمای 20 درجه سانتی گراد بمدت 5 روز انبار شده و سپس خصوصیات کیفی گیاه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که محلول های غذایی با نسبت های مختلف K:Ca تاثیر معنی داری بر عملکرد خربزه گالیا داشت بطوریکه حداکثر عملکرد 65/9 کیلوگرم در بوته در نسبت K:Ca برابر 3 و حداقل 25/6 کیلوگرم در بوته در نسبت K:Ca برابر 4 دیده شد. تاثیر تیمارها بر درصد مواد جامد محلول (TSS) میوه ها معنی دار شد و حداکثر TSS در نسبت K:Ca برابر 4 دیده شد. همچنین تیمارها بر مقدار سفتی میوه تاثیر معنی داری داشت بطوریکه با افزایش نسبت K:Ca سفتی میوه کاهش یافت. غلظت کلسیم در میوه و برگ نیز بطور معنی داری (01/0p≤) تحت تاثیر تیمارها قرار گرفت و با افزایش نسبت K:Ca غلظت کلسیم در میوه و برگها کاهش یافت. بدین ترتیب به نظر می رسد که نسبت 3 پتاسیم به کلسیم باعث افزایش عملکرد و کیفیت میوه گردید بنابراین، تنظیم نسبت K:Ca برابر 3 از لحاظ وزنی در محلول غذایی برای حصول حداکثر عملکرد و کیفیت ضروری بنظر می رسد.
واژه های کلیدی: پتاسیم، خربزه گالیا، عملکرد، کلسیم، کیفیت
مهنا ملاولی؛ صاحبعلی بلندنظر؛ سیدجلال طباطبایی
چکیده
چکیده
نیتروژن یکی از عناصر ضروری برای رشد گیاهان بوده و برای بیوسنتز اسیدهای آمینه ضروری می باشد. گوگرد نقش مهمی در بیوسنتز پیش سازهای طعم و بوی آلیوم ها دارد و پتاسیم عملکرد و کیفیت محصول را افزایش می دهد. به منظور مطالعه اثر نیترات آمونیوم و سولفات پتاسیم بر غلظت عناصر معدنی در پیاز خوراکی قرمز آذرشهر، آزمایش گلدانی در سال زراعی ...
بیشتر
چکیده
نیتروژن یکی از عناصر ضروری برای رشد گیاهان بوده و برای بیوسنتز اسیدهای آمینه ضروری می باشد. گوگرد نقش مهمی در بیوسنتز پیش سازهای طعم و بوی آلیوم ها دارد و پتاسیم عملکرد و کیفیت محصول را افزایش می دهد. به منظور مطالعه اثر نیترات آمونیوم و سولفات پتاسیم بر غلظت عناصر معدنی در پیاز خوراکی قرمز آذرشهر، آزمایش گلدانی در سال زراعی 1387، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با دو عنصر نیتروژن در چهار سطح (5/22، 45، 5/67 و 90 کیلوگرم در هکتار) از منبع نیترات آمونیوم و سولفات پتاسیم در سه سطح (0، 3/78و 6/156 کیلوگرم در هکتار) در دوازده تیمار و چهار تکرار روی پیاز خوراکی رقم قرمز آذرشهر به اجرا درآمد. بدین منظور، نشاهای چند هفته ای، پس از تهیه در خزانه به تعداد 3 بوته در هر واحد آزمایشی که شامل یک گلدان 7 کیلوگرمی بود منتقل شدند و در مجموع 48 گلدان، 144 گیاه پرورش داده شد. در مرحله پیازدهی، یکی از بوته ها از گلدان خارج شده و غلظت عناصر نیتروژن، فسفر، پتاسیم و گوگرد برگ و همچنین بعد از برداشت، غلظت نیتروژن و گوگرد در سوخ اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده نشان داد که همراه با افزایش سولفات پتاسیم تا 6/156 کیلوگرم در هکتار، غلظت فسفر، پتاسیم، گوگرد برگ و سوخ افزایش یافته، اما بالاترین میزان غلظت نیتروژن برگ و سوخ با کاربرد 3/78 کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم به دست آمد. کاربرد نیترات آمونیوم تا90 کیلوگرم در هکتار سبب روند افزایشی در میزان غلظت نیتروژن برگ و سوخ و گوگرد و فسفر در برگ شد، در حالیکه بالاترین غلظت گوگرد در سوخ و پتاسیم در برگ با مصرف 5/67 کیلو گرم در هکتار از این کود مشاهده شد. بنابراین، با توجه به مقدار جذب عناصر و ماده خشک تولیدی، مقادیر 6/156 کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم و 5/67 کیلوگرم در هکتار نیترات آمونیوم به منظور تولید بالاتر پیاز خوراکی قابل توصیه است.
واژه های کلیدی: پیاز خوراکی، نیترات آمونیوم، سولفات پتاسیم، نیتروژن، پتاسیم، گوگرد
لیلا سیدلر فاطمی؛ سیدجلال طباطبایی؛ اسماعیل فلاحی
چکیده
چکیده
سیلیسیوم یکی از عناصر مفید برای گیاهان محسوب می‌شود، ولی مطالعات جدید نشان داده که این عنصر نقش بسیار مهمی در مقاومت گیاهان به تنش‌های محیطی از جمله تنش شوری دارد. بدین منظور و جهت ارزیابی تاثیر سیلیسیوم و شوری بر روی خصوصیات رویشی ، عملکرد و کیفیت میوه توت فرنگی(Fragaria × ananassa Duch) ، رقم سلوا آزمایشی با سه سطح سیلیسیوم (mM 2و 1، 0 ) ...
بیشتر
چکیده
سیلیسیوم یکی از عناصر مفید برای گیاهان محسوب می‌شود، ولی مطالعات جدید نشان داده که این عنصر نقش بسیار مهمی در مقاومت گیاهان به تنش‌های محیطی از جمله تنش شوری دارد. بدین منظور و جهت ارزیابی تاثیر سیلیسیوم و شوری بر روی خصوصیات رویشی ، عملکرد و کیفیت میوه توت فرنگی(Fragaria × ananassa Duch) ، رقم سلوا آزمایشی با سه سطح سیلیسیوم (mM 2و 1، 0 ) و سه سطح کلرید سدیم (mM 40و 20، 0) به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در شرایط کنترل شده گلخانه ای و به صورت آبکشت انجام شد. شاخص‌های عملکرد و خصوصیات کیفی میوه در طول آزمایش اندازه گیری شد. همچنین خصوصیات فیزیولوژیکی ازجمله شاخص کلروفیل و محتوای رطوبت نسبی برگ نیز مورد ارزیابی قرار گرفت .در پایان آزمایش کل گیاهان از بستر خارج شده وخصوصیات رویشی شامل سطح برگ و وزن تر و خشک اندام‌های هوایی و ریشه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که شوری اثر کاهنده معنی داری بر روی شاخص‌های رشد ونموی گیاه داشت. به طوریکه تعداد برگ ، سطح برگ و وزن تر و خشک برگ و ریشه با افزایش غلظت کلرید سدیم کاهش و با افزودن سیلیسیوم به محلول غذایی در شرایط شوری، افزایش یافت. شاخص‌های عملکرد در شرایط شوری کاهش و با کاربرد سیلیسیوم ، به طور معنی داری افزایش یافت. شاخص کلروفیل تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت، ولی محتوای رطوبت نسبی برگ در شرایط شوری کاهش و با تیمارسیلیسیوم افزایش یافت. افزایش غلظت سیلیسیوم و کلرید سدیم در محلول غذایی ، اسیدیته قابل تیتراسیون را افزایش داد ، ولی دیگر خصوصیات کیفی میوه ، تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند. بر اساس نتایج حاصل می‌توان استفاده از سیلیسیوم را در شرایط شوری ، توصیه نمود.
واژه‌های کلیدی: توت فرنگی، سیلیسیوم، شوری، عملکرد، کیفیت
