بیوتکنولوژی و اصلاح درختان و گل های زینتی
مرضیه قربانی؛ خسرو پرویزی؛ محمد یزدان دوست؛ داراب حسنی
چکیده
این تحقیق به منظور بهینه سازی دستورالعمل کشت بافت گردو و تعیین بهترین محیط کشت و ترکیب ماده تنظیم کننده رشدی در ریزازدیادی گردو، در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان همدان اجرا شد. جوانه‌های جانبی و انتهایی گردو رقم چندلر، از ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻴﺎﻧﻲ ﺷﺎﺧﻪﻫﺎی ﺳﺎل ﺟﺎری، برداشت شده و پس از مراحل سترون‌سازی در شرایط استریل داخل محیط ...
بیشتر
این تحقیق به منظور بهینه سازی دستورالعمل کشت بافت گردو و تعیین بهترین محیط کشت و ترکیب ماده تنظیم کننده رشدی در ریزازدیادی گردو، در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان همدان اجرا شد. جوانه‌های جانبی و انتهایی گردو رقم چندلر، از ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻴﺎﻧﻲ ﺷﺎﺧﻪﻫﺎی ﺳﺎل ﺟﺎری، برداشت شده و پس از مراحل سترون‌سازی در شرایط استریل داخل محیط کشت ﭘﺎﻳﻪ DKW حاوی 2 میلیگرم بر لیتر ماده تنظیم کننده رشد ﺑﻨﺰﻳﻞآدﻧﻴﻦ و مقدار یک‌صدم میلیگرم بر لیتر ماده تنظیم کننده رشد ایندول بوتریک اسید، یک گرم بر لیتر پلی وینیل پیرولیدین و 2 گرم ذغال فعال کشت شدند. پس از مرحله استقرار که با تورم و سرسبزی جوانه‌ها و عدم وجود هر نوع علائم نکروزه و رنگ‌پریدگی آنها همراه بود، به منظور پرآوری، از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. بدین منظور از محیط کشت DKW حاوی ماده تنظیم کننده رشد گیاهی بنزیل آمینو پورین در پنج سطح با غلظتهای 0، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلیگرم بر لیتر در ترکیب با 01/0 میلیگرم در لیتر بوتیریک اسید به عنوان فاکتور اول و پنج سطح مختلف آدنین سولفات (0، 20 و 40، 60 و 80 میلیگرم بر لیتر) به عنوان فاکتور دوم، مورد استفاده قرار گرفت. پس از دو ماه ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی رﺷﺪ ﺷﺎﻣﻞ صفات وزن گیاهچه، طول ساقه نورسته، تعداد برگ، تعداد جوانه و تعداد برگچه در هر گیاهچه، در محیط کشت‌های مختلف مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل از تجزیه واریانس، دو ماده تنظیم کننده رشد گیاهی بنزیل آمینو پورین و آدنین سولفات اثر بسیار معنی‌داری در سطح احتمال یک درصد بر صفات مورد بررسی نشان دادند. متناسب با افزایش غلظت در هر دو ماده تنظیم‌کننده رشد، میزان پرآوری و رشد گیاهچهها افزایش پیدا کرد. به طوریکه در محیط کشت‌های حاوی 2 میلیگرم بر لیتر بنزیل آمینو پورین و 80 میلیگرم بر لیتر آدنین سولفات در مقایسه با سایر غلظت‌ها، اثرات مثبت قابل توجهی در کلیه صفات مورد بررسی ایجاد گردید.
سبزیکاری
فرزاد عبدالهی؛ علیرضا مطلبی آذر؛ غلامرضا گوهری؛ بهرام دهدار؛ امیر کهنمویی؛ فاطمه شریعت
چکیده
گرافن، نوع جدیدی از نانومواد برپایه کربن است که دارای خواص فیزیکی منحصر به فرد بوده و کاربردهای بیولوژیکی بالقوه مهمی دارا میباشد. نانوورقه گرافن‌اکسید (NGO)6 پتانسیل زیادی در جهت بهبود عملکرد گیاهان در زمینه‌های مختلف نشان داده است. از تکنولوژی تولید ریزغده نیز به‌عنوان ابزاری برای کاهش زمان لازم به‌منظور تولید منابع اقتصادی ...
بیشتر
گرافن، نوع جدیدی از نانومواد برپایه کربن است که دارای خواص فیزیکی منحصر به فرد بوده و کاربردهای بیولوژیکی بالقوه مهمی دارا میباشد. نانوورقه گرافن‌اکسید (NGO)6 پتانسیل زیادی در جهت بهبود عملکرد گیاهان در زمینه‌های مختلف نشان داده است. از تکنولوژی تولید ریزغده نیز به‌عنوان ابزاری برای کاهش زمان لازم به‌منظور تولید منابع اقتصادی گیاه، افزایش کیفیت غده‌های بذری و تولید ریزغده در تمام طول سال استفاده میشود. هدف از این مطالعه ارزیابی تأثیر NGO بر بهبود پرآوری و ریزغده‌زایی سیب‌زمینی رقم ̓آگریا̒ در شرایط درونشیشهای بود. بدین منظور ریز نمونه‌های تک گره حاصل از گیاهچه‌های درون شیشه‌ای عاری از ویروس روی محیط کشت موراشیگ و اسکوگ تغییر یافته (MS)، دارای چهار غلظت نانوورقه گرافن‌اکسید (NGO) (صفر، 25، 50 و 75 میلیگرم بر لیتر) در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار کشت و نگهداری شد و شاخص‌های پرآوری یادداشت‌برداری شد. سپس ریز نمونه‌های تک گره به محیط‌کشت MS با چهار غلظت NGO (صفر، 25، 50 و 75 میلیگرم بر لیتر) انتقال یافت و به مدت دو ماه در شرایط تاریکی کامل نگهداری شدند، سپس شاخص‌های تولید ریزغده اندازه‌گیری شد. نتایج آزمایش نشان داد که غلظتهای مختلف NGO در هر دو مرحله پرآوری و ریز غده‌زایی، تأثیر معنی‌داری بر روی همه صفات داشت. بین غلظتهای مختلف NGO، 75 میلیگرم برلیتر غلظت ایده‌آل برای برخی از صفات پرآوری از جمله طول و عرض برگ و وزن‌ترگیاهچه بود. تعداد برگ و ظهور شاخساره نیز به‌ترتیب در غلظتهای 50 و 25 میلیگرم بر لیتر NGO تحت تأثیر اثرات مثبت آن قرار گرفتند. کاربرد 25 میلیگرم بر لیتر NGO، بهترین غلظت برای تمام صفات ریزغده‌زایی بجز وزن ریزغده بود. اگرچه این آزمایش بدون استفاده از تنظیم‌کننده‌های رشد انجام شد اما افزودن NGO به محیط‌کشت موجب افزایش عملکرد پرآوری و ریزغده‌زایی گردید. نتایج این پژوهش نشان داد، غلظتهای 50 و 75 میلیگرم بر لیتر NGO ایده‌آل‌ترین غلظت برای مرحله پرآوری و 25 میلیگرم بر لیتر NGO مطلوب‌ترین در مرحله ریزغده‌زایی می‌باشند. بنابراین می‌توان NGO را به‌عنوان ابزاری برای ریزازدیادی کارآمد و افزایش کمیت و کیفیت غده‌های بذری سیب زمینی استفاده کرد.
بیوتکنولوژی و اصلاح درختان و گل های زینتی
احمد شریفی؛ مریم مرادیان؛ نسیم صفری؛ آزاده خادم؛ سیده مهدیه خرازی
چکیده
امروزه استفاده از گیاهان برگزینتی در فضای آپارتمان برای زیباسازی فضا و طراحی فضای داخلی امری رایج است. بنابراین، تعیین بهترین روش تکثیر با هدف تولید تعداد زیاد گیاه در مدت زمان کوتاه، در این گیاهان امری ضروری است. بدین منظور آزمایشی برای ریزافزایی گیاه برگزینتی سینگونیوم طراحی و اجرا گردید. در راستای درصد باززایی ریزنمونههای ...
بیشتر
امروزه استفاده از گیاهان برگزینتی در فضای آپارتمان برای زیباسازی فضا و طراحی فضای داخلی امری رایج است. بنابراین، تعیین بهترین روش تکثیر با هدف تولید تعداد زیاد گیاه در مدت زمان کوتاه، در این گیاهان امری ضروری است. بدین منظور آزمایشی برای ریزافزایی گیاه برگزینتی سینگونیوم طراحی و اجرا گردید. در راستای درصد باززایی ریزنمونههای گره با طول یک سانتی‌متر در محیط‌کشت نیمهجامد MS حاوی غلظتهای مختلف تنظیم کننده رشد گیاهی BA و Kin قرار داده شدند. به منظور بررسی درصد پرآوری ریزنمونهها آزمایشی در قالب طرح فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با پنج تکرار انجام شد. عامل اول شامل نوع محیط کشت (MS و B5) و عامل دوم غلظتهای مختلف آن (0/5 و 1) بود. در آزمایش سوم، به بررسی سازگاری گیاهچهها با استفاده از بسترهای کشت مختلف پرداخته شد. این آزمایش به صورت طرح کاملاً تصادفی انجام شد. با توجه به نتایج آزمایش، مشخص گردید که استفاده از سیتوکینین در محیط کشت پایه MS بر باززایی گیاه موثر است. بیشترین تعداد گیاهچه باززاشده در محیط کشت حاوی 4 میلیگرم بر لیتر BA به همراه 0/2 میلیگرم بر لیتر IAA مشاهده شد. همچنین، با افزایش غلظت BA در محیط کشت، از ارتفاع گیاه کاسته شد اما تعداد گیاهچه تولیدی در آن افزایش یافت. در مقایسه دو محیط کشت MS و B5، مشخص گردید که استفاده از محیط کشت نصف غلظت MS در مرحله پرآوری در این گیاه به دلیل بهبود صفات رشدی مانند ارتفاع گیاهچه و طول ریشه مناسب است. در مرحله سازگاری استفاده از بستر کشت ورمی کولایت + پیت ماس منجر به سازگاری صد درصدی گیاهان و بهبود صفات رشدی در گیاه گردید.
مینا غزایی یان؛ غلامحسین داوری نژاد؛ کمال قاسمی بزدی؛ سید حسین نعمتی
چکیده
پکان یا گردوی گرمسیری (Carya illinoensis) از خانواده گردوئیان (Juglandaceae) و از محصولات خشکباری با ارزش میباشد. این گیاه از معدود میوههای خشکبار است که در مناطق نیمه گرمسیری کشور قابل کشت است. مهمترین روش تکثیر پکان استفاده از پیوند است. بیشترین پایه تجارتی مورد استفاده برای پیوند پکان، نهالهای بذری خود پکان است. تولید کنندگان نهال معمولاً ...
بیشتر
پکان یا گردوی گرمسیری (Carya illinoensis) از خانواده گردوئیان (Juglandaceae) و از محصولات خشکباری با ارزش میباشد. این گیاه از معدود میوههای خشکبار است که در مناطق نیمه گرمسیری کشور قابل کشت است. مهمترین روش تکثیر پکان استفاده از پیوند است. بیشترین پایه تجارتی مورد استفاده برای پیوند پکان، نهالهای بذری خود پکان است. تولید کنندگان نهال معمولاً بذور حاصل از گرده افشانی آزاد را جهت تولید نهال بذری استفاده میکنند. بذر برای پایه معمولاً از درختان قوی و یکنواخت گرفته میشود. در این آزمایش که به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد، اثر دو نوع محیط‌کشت، تعدادی از تنظیم کننده‌های رشد گیاهی و سرمادهی بذور بر روی جوانهزنی جنین بالغ پکان در شرایط درون شیشه‌ای مورد مطالعه قرار گرفت. محیطکشتهای مورد استفاده شامل محیط‌کشت موراشی و اسکوگ (MS) و محیط‌کشت درختان چوبی (WPM) بودند. تنظیم کننده‌های رشد گیاهی شامل ایندول بوتیریک اسید (صفر و یک میلیگرم در لیتر)، بنزیل آمینو پورین (صفر، یک و دو میلیگرم در لیتر) و جیبرلیک اسید (صفر و یک میلیگرم در لیتر) بودند. تیمار سرمادهی بذور به مدت 15 روز در دمای 5 درجه سانتی‌گراد اثر مثبتی بر روی درصد جوانهزنی و طول ساقه نداشت. نتایج نشان داد که بین محیطکشتها اختلاف معنی‌داری از نظر میزان جوانهزنی در هر دو تیمار سرمادهی بذور و کشت بلافاصله بعد از برداشت (بدون سرمادهی) وجود داشت. بر این اساس بیشترین جوانهزنی در محیط‌کشت MS بود. همچنین بهترین رشد گیاهچه در محیط‌کشت MS با میزان یک میلیگرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید، یک میلیگرم در لیتر اسید جیبرلیک و دو میلیگرم در لیتر بنزیل آمینو پورین به‌دست آمد.
مسعود قاسمی؛ حسین آرویی؛ پژمان آزادی؛ آتوسا علی احمدی
چکیده
مامیران(Chelidonium sp.) دارای رویشگاه‌های محدودی در ایران است. این گیاه حاوی مقدار زیادی متابولیت‌های ثانویه نظیر آلکالوئیدهای ایزوکینولین و ترکیبات فنولی میباشد. هدف از این تحقیق، بهینهسازی ریزازدیادی و مقایسه فنول تام موجود در برگ، ساقه و ریشه گیاهچه‌های آن است. آزمایش به صورت طرح پایه کاملاً تصادفی در ۴ تکرار انجام شد. در این تحقیق ...
بیشتر
مامیران(Chelidonium sp.) دارای رویشگاه‌های محدودی در ایران است. این گیاه حاوی مقدار زیادی متابولیت‌های ثانویه نظیر آلکالوئیدهای ایزوکینولین و ترکیبات فنولی میباشد. هدف از این تحقیق، بهینهسازی ریزازدیادی و مقایسه فنول تام موجود در برگ، ساقه و ریشه گیاهچه‌های آن است. آزمایش به صورت طرح پایه کاملاً تصادفی در ۴ تکرار انجام شد. در این تحقیق ابتدا اثر سایتوکینین‌های BAP در غلظتهای صفر، 5/0، 1، 5/1، 2 میلیگرم در لیتر و TDZ در غلظتهای صفر، 25/0، 5/0، 75/0 و 1 میلیگرم در لیتر بررسی شد. سپس بهترین تیمار سایتوکینین از نظر درصد باززایی به صورت ترکیب با یکی از اکسین‌های IBA وNAA در غلظتهای 25/0، 5/0، 75/0 و 1 میلیگرم در لیتر ارزیابی شد. شاخه‌های باززایی شده به منظور ریشهزایی برروی محیط کشت‌های MS حاوی 3 گرم در لیتر زغال فعال با تیمارهای IBA، NAA وIAA در غلظتهای صفر، 5/0، 1 و 2 میلیگرم در لیتر کشت شدند. سپس گیاهچه‌های ریشه‌دار شده سازگار شدند. برای اندازه‌گیری میزان فنول تام از روش فولین استفاده شد. نتایج نشان داد که بیشترین پرآوری در تیمار 5/0 میلیگرم در لیتر TDZ با میانگین 12/8 عدد شاخه بدست آمد. در این مطالعه محیط کشت MS حاوی 5/1 میلیگرم در لیتر IBA، مناسب‌ترین تیمار به منظور ایجاد ریشه تشخیص داده شد. همچنین نتایج نشان داد، میزان فنول تام برگ بیشتر از ساقه و ریشه است.
مائده عقدائی؛ سید حسین نعمتی؛ لیلا سمیعی؛ احمد شریفی شریف آباد
چکیده
پپینو یک سبزی میوه‌ای متعلق به خانواده سولاناسه بوده که مشکل اساسی در توسعه‌ی کشت این گیاه تکثیر آن میباشد که از طریق بذر موفقیت اندکی دارد. از این‌رو این پژوهش با هدف تکثیر انبوه از طریق کشت بافت انجام گردید. به‌منظور دستیابی به بهترین نوع محیط کشت و ترکیب تنظیم کننده‌های رشد گیاهی از ریزنمونه تک گره پپینو استفاده گردید. این ...
بیشتر
پپینو یک سبزی میوه‌ای متعلق به خانواده سولاناسه بوده که مشکل اساسی در توسعه‌ی کشت این گیاه تکثیر آن میباشد که از طریق بذر موفقیت اندکی دارد. از این‌رو این پژوهش با هدف تکثیر انبوه از طریق کشت بافت انجام گردید. به‌منظور دستیابی به بهترین نوع محیط کشت و ترکیب تنظیم کننده‌های رشد گیاهی از ریزنمونه تک گره پپینو استفاده گردید. این تحقیق در قالب سه آزمایش جداگانه با استفاده از چهار نوع محیط کشت (MS، ½ MS، SH و B5)، دو نوع سیتوکنین (بنزیل آدنین (BA) و کینتین (Kin)) و دو نوع اکسین (ایندول بوتریک اسید (IBA) و نفتالین استیک اسید (NAA)) برای تعیین بهترین محیط کشت و دستیابی به ترکیب مناسبی از تنظیم کننده‌های رشد گیاهی برای پرآوری شاخساره و ریشهزایی انجام شد. نتایج نشان داد که بهترین محیط کشت برای ریزازدیادی ریزنمونه تک گره پپینو با توجه به تعداد شاخساره، طول شاخساره، تعداد ریشه، طول ریشه، تعداد برگ و طول برگ محیط کشت پایه MS بود. در آزمایش پرآوری شاخه، بیشترین تعداد شاخساره، تعداد برگ، رنگ شاخساره و کیفیت شاخساره القا شده در اثر کاربرد محیط کشت MS غنی شده با دو میلیگرم در لیتر BA به‌همراه یک میلیگرم در لیتر Kin به‌دست آمد. همچنین بیشترین میزان طول شاخساره و طول برگ به‌ترتیب با کاربرد محیط کشت MS غنی شده با یک میلیگرم در لیتر BA همراه با دو میلیگرم در لیتر Kin و تیمار یک میلیگرم در لیتر BA همراه با یک میلیگرم در لیتر Kin حاصل شد. در آزمایش ریشهزایی، بیشترین میانگین تعداد ریشه و کیفیت ریشه با استفاده از IBA با غلظت 6/0 میلیگرم در لیتر به‌دست آمد، در حالی که بیشترین میانگین طول ریشه با کاربرد IBA با غلظت 3/0 میلیگرم در لیتر مشاهده شد. در مجموع بهترین نتایج با محیط کشت MS، غلظت دو میلیگرم در لیتر BA همراه با یک میلیگرم در لیتر Kin جهت پرآوری و همچنین غلظت 6/0 میلیگرم در لیتر IBA جهت ریشهزایی ریزنمونه پپینو به‌دست آمد.
زهرا شعبانی؛ بهرام عابدی؛ ابراهیم گنجی مقدم؛ علی تهرانی فر
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی اثر محیط کشت و تنظیم کننده‌های رشد بر شاخه‌زایی، ریشهزایی و سازگاری میروبالانC29 انجام شد. در این مطالعه از آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار و هر تکرار شامل 5 نمونه استفاده شد. به منظور ضد عفونی نمونه های گیاهی از 2 تیمار، شامل اتانول 70 درصد در 1 دقیقه و هیپوکلریت سدیم 10 درصد در 10 دقیقه استفاده ...
بیشتر
این مطالعه با هدف بررسی اثر محیط کشت و تنظیم کننده‌های رشد بر شاخه‌زایی، ریشهزایی و سازگاری میروبالانC29 انجام شد. در این مطالعه از آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار و هر تکرار شامل 5 نمونه استفاده شد. به منظور ضد عفونی نمونه های گیاهی از 2 تیمار، شامل اتانول 70 درصد در 1 دقیقه و هیپوکلریت سدیم 10 درصد در 10 دقیقه استفاده شد. نتایج نشان داد هیپوکلریت سدیم 10 درصد به مدت 10 دقیقه، با 4 درصد آلودگی ریز نمونه های سال جاری بهترین تیمار ضدعفونی بود. از دو نوع محیط کشت شامل MS و DKW و تنظیم کننده رشد بنزیل آمینوپورین در غلظت های 0، 1، 2، 3 و 4 میلی گرم در لیتر در مرحله پرآوری و ایندول بوتیریک اسید در غلظت های 0، 1، 2 و3 میلی گرم در لیتر در مرحله ریشه زایی استفاده شد. نتایج نشان داد که محیط کشت MS حاوی 2 میلی گرم در لیتر بنزیل آمینو پورین با میانگین پر آوری 16/6 شاخساره، و طول 51/2 سانتی متر بیش ترین شاخه زایی و بیش ترین درصد ریشه زایی در محیط MS حاوی 2 میلی گرم در لیتر IBA و طول ریشه به میزان 100 درصد و 75/6 سانتی متر، به دست آمد. سازگاری گیاهچه ها به شرایط گلخانه ای با استفاده از سیستم مه افشانی، با موفقیت انجام شد بالاترین درصد بقای گیاهچه (0/70 درصد) در محیط کوکوپیت و پرلایت (1:1 حجمی) به دست آمد.
احمد شریفی؛ سیده مهدیه خرازی؛ فاطمه کیخا آخر؛ عبدالرضا باقری؛ الهه ثمری؛ مریم مرادیان
چکیده
ژربرا یکی از مهمترین گیاهان زینتی دنیا میباشد که هم به جهت زیبایی و گوناگونی و هم از نظر اقتصادی از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. تکنیک‌های کشت بافت روش مناسبی را برای ریزازدیادی این گیاه زینتی فراهم کرده است. در این پژوهش تاثیر عوامل مختلف بر القاء باززایی، پرآوری، ریشهزایی و سازگاری ریزنمونههای کاپیتول ژربرا، بصورت چهار ...
بیشتر
ژربرا یکی از مهمترین گیاهان زینتی دنیا میباشد که هم به جهت زیبایی و گوناگونی و هم از نظر اقتصادی از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. تکنیک‌های کشت بافت روش مناسبی را برای ریزازدیادی این گیاه زینتی فراهم کرده است. در این پژوهش تاثیر عوامل مختلف بر القاء باززایی، پرآوری، ریشهزایی و سازگاری ریزنمونههای کاپیتول ژربرا، بصورت چهار آزمایش جداگانه مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت القاء باززایی، ریزنمونههای کاپیتول هشت رقم مختلف ژربرا در محیط‌کشت جامد MS حاوی ترکیب‌های هورمونی BA،TDZ ، 2IP و یا KIN (4 میلی گرم در لیتر) در ترکیب با IAA (2/0 میلیگرم در لیتر) کشت گردیدند. نتایج نشان داد که محیط کشت حاوی 4 میلی گرم در لیتر هورمون BA و 2/0 میلی گرم در لیترهورمون IAA در تمامی ژنوتیپ‌ها، بیشترین درصد باززایی را القا نمود. در مرحله پرآوری، اثر سطوح مختلف هورمون BA بر میزان پرآوری گیاهچه‌های باززایی شده ژربرا ژنوتیپ Sunway مورد ارزیابی قرار گرفت. بیشترین تعداد گیاهچه باززایی شده در غلظت 2 میلی گرم در لیتر هورمون BA با میانگین 6 عدد گیاهچه باززایی شده و کمترین میزان آن در محیط کشت MS فاقد هورمون با میانگین 1 عدد گیاهچه باززایی شده، مشاهده گردید. در مرحله ریشهزایی، ریزنمونههای رشد یافته ژربرا ژنوتیپ Sunway در محیط کشت جامد ½ MS حاوی ترکیب‌های هورمونی NAA،IBA ، IAA (1 میلی گرم در لیتر) و یا محیط کشت جامد ½ MS فاقد هورمون کشت گردیدند. نتایج نشان داد که بیشترین میزان ریشهزایی در محیط کشت½ MS فاقد هورمون و محیط کشت½ MS حاوی 1 میلی گرم در لیتر هورمون IAA و یا IBA با میانگین 100 درصد ریشهزایی مشاهده گردید. نتایج مرحله سازگاری نیز نشان داد که بیشترین درصد سازگاری در بستر کشت پیت ماوس، کوکوپیت و قارچکش (با میانگین 42/90) و کمترین درصد سازگاری در بستر کشت حاوی پرلیت (با میانگین 5/47) حاصل شد.
سکینه باقری؛ داریوش داودی؛ محمد اسماعیل امیری؛ مینا بیاناتی؛ مهرناز انتصاری
چکیده
GF677 به طور معمول به عنوان پایه مقاوم به کمبود آهن برای هلو استفاده میشود. بنابراین تکثیر انبوه برای تولید تجاری این پایه مهم میباشد.از آنجایی که استفاده ار محیط کشت مایع می تواند هزینه تولید را نسبت به محیط جامد کاهش دهد و همچنین گیاهانی که در محیط کشت مایع رشد میکنند کیفیت برتریرا دارا می باشند. بنابراین در این تحقیق، ازمحیط کشت ...
بیشتر
GF677 به طور معمول به عنوان پایه مقاوم به کمبود آهن برای هلو استفاده میشود. بنابراین تکثیر انبوه برای تولید تجاری این پایه مهم میباشد.از آنجایی که استفاده ار محیط کشت مایع می تواند هزینه تولید را نسبت به محیط جامد کاهش دهد و همچنین گیاهانی که در محیط کشت مایع رشد میکنند کیفیت برتریرا دارا می باشند. بنابراین در این تحقیق، ازمحیط کشت MS برای مرحله استقرار و محیط کشت های (MS, DKW, WPM) که حاوی یک میلی گرم در لیترBAP و 1/. میلی گرم در لیترNAA بودند، بصورت جامد و مایع جهت پرآوری پایه های رویشیGF677 استفاده شد. از محیط کشت MS2/1بصورت جامد و مایع با چهار غلظت متفاوت IBA (صفر، 5/0، 1، 5/1میلی گرم در لیتر) و هفت روز تاریکی جهت ریشه زایی پایه های رویشیGF677 استفاده شد. در مرحله پرآوری جوانه های جانبی رشد یافته در شرایط درون شیشه ای برای مقایسه به محیط های کشت انتقال داده شدند. سپس گیاهانی با ارتفاع 3 تا 4 سانتی متر به محیط کشت ریشه زایی انتقال داده شدند. این آزمایش بصورت فاکتوریل درقالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تکراردر هر دو مرحله پرآوری و ریشه زایی انجام شد. بعد از 4 هفته، صفات رویشی که شامل تعداد شاخه، ارتفاع گیاه، تعداد ریشه، ارتفاع ریشه و درصد ریشه زایی بود، اندازه گیری شد. بر طبق نتایج بدست آمده در هر دو مرحله بین محیط کشت مایع و جامد تفاوت معنی-داری مشاهده شد، بطوری که بهترین نتایج در محیط کشت مایع بدست آمد. همچنین نتایج مشخص کرد که بهترین محیط کشت مایع برای پرآوری، محیط کشت MS بود و برای ریشه زایی بهترین نتایج در محیط کشت مایع با غلظت 5/0 میلی گرم در لیتر IBA بدست آمد.
شادی محمدی‌نژاد؛ منصور غلامی؛ محمود اثنی عشری
چکیده
این تحقیق به منظور مطالعه عوامل مؤثر بر استقرار، رشد و پرآوری شاخساره ریز نمونه های گردوی ایرانی، ژنوتیپ Z60 انجام شد. آزمایش استقرار بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی، شامل بررسی اثر دو نوع محیط کشت DKW و WPM و غلظت های مختلف هورمون BA (0، 5/0 و 1 میکرو مولار) انجام شد. ریز نمونه های تک گره از شاخه های جوان ژنوتیپ Z60 در اواخر اردیبهشت ماه ...
بیشتر
این تحقیق به منظور مطالعه عوامل مؤثر بر استقرار، رشد و پرآوری شاخساره ریز نمونه های گردوی ایرانی، ژنوتیپ Z60 انجام شد. آزمایش استقرار بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی، شامل بررسی اثر دو نوع محیط کشت DKW و WPM و غلظت های مختلف هورمون BA (0، 5/0 و 1 میکرو مولار) انجام شد. ریز نمونه های تک گره از شاخه های جوان ژنوتیپ Z60 در اواخر اردیبهشت ماه تهیه شدند. مقایسه میانگین داده های مربوط به دو محیط کشت نشان داد که محیط DKW نسبت به WPM بهتر عمل کرده بود اما تأثیر دو محیط بر شاخص های رشد تفاوت معنی داری نداشت. همچنین بین دو غلظت 5/0 و 1 میکرو مولار BA تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد، اما تفاوت این دو غلظت با محیط فاقد BA معنیدار بود. در آزمایش پرآوری، دو هورمون BA و کینیتین در سه غلظت 4/4، 6/6 و 8/8 میکرو مولار در محیط کشت DKW مورد بررسی قرار گرفت. داده های این آزمایش بصورت طرح کاملاً تصادفی نامتعادل تجزیه شد. اثر تیمار های مختلف هورمونی و غلظت آنها بر شاخص های رشد ژنوتیپ Z60 نشان داد که هورمون BA در غلظت 8/8 میکرو مولار نسبت به سایر تیمار ها مؤثرتر بود، هر چند که بین آنها و سایر تیمار ها (8/8 میکرو مولار کینیتین و غلظت های 4/4 و 6/6 میکرو مولار هر دو سیتوکینین) در اغلب صفات مورد ارزیابی اختلاف معنی‌داری وجود نداشت.
سیده مهدیه خرازی؛ سید حسین نعمتی؛ علی تهرانی فر؛ عبدالرضا باقری؛ احمد شریفی
چکیده
میخک به عنوان سومین گل شاخه بریده دنیا مطرح است و تکنیک‌های کشت بافت روش مناسبی را برای تکثیر این گیاه زینتی فراهم کرده است. با این وجود، یکی از مشکلات کشت درون شیشه‌ای میخک پدیده‌ی شیشه‌ای شدن میباشد. نسبت آمونیوم به نیترات و غلظت آگار در محیط کشت از عوامل موثر بر این پدیده می‌باشند. لذا این آزمایش به منظور بررسی تاثیر این دو ...
بیشتر
میخک به عنوان سومین گل شاخه بریده دنیا مطرح است و تکنیک‌های کشت بافت روش مناسبی را برای تکثیر این گیاه زینتی فراهم کرده است. با این وجود، یکی از مشکلات کشت درون شیشه‌ای میخک پدیده‌ی شیشه‌ای شدن میباشد. نسبت آمونیوم به نیترات و غلظت آگار در محیط کشت از عوامل موثر بر این پدیده می‌باشند. لذا این آزمایش به منظور بررسی تاثیر این دو عامل بر میزان تکثیر و پدیده‌ی شیشه‌ای شدن میخک رقمMondeo Kgr، صورت گرفت. در این بررسی، ریزنمونههای جوانه‌ی جانبی در محیط کشت MS حاوی 1 میلیگرم در لیتر BA و 1/0 میلیگرم در لیتر NAA همراه با تیمارهای مختلف (غلظتهای متفاوت آگار و نسبت‌های مختلف نیترات به آمونیوم) کشت گردیدند. نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش غلظت آگار تا 12 گرم در لیتر، درصد شیشه‌ای شدن کاهش می‌یابد. در عین حال میزان باززایی ریزنمونهها نیز کاهش می‌یابد، زیرا افزایش غلظت آگار باعث محدودیت در جذب مواد غذایی توسط گیاه میشود. همچنین با کاهش نسبت آمونیوم به نیترات میزان پدیده شیشه‌ای شدن کاهش یافت، ولی اثر نامطلوبی بر میزان باززایی گیاهچهها نداشت. همچنین رگرسیون چند متغیره نشان داد که اثر نسبت آمونیوم به نیترات بسیار بیشتر از غلظت آگار در پدیده شیشه ای شدن موثر میباشد. لذا با درنظر گرفتن میزان شاخه‌زایی ریزنمونههای کشت شده و میزان شیشه‌ای شدن آنها، برای بدست آوردن بیشترین شاخه طبیعی، غلظت 10 گرم در لیتر آگار و نسبت 6:1 آمونیوم به نیترات توصیه می شود.
