میوه کاری
سعیده کیوانفر؛ داود هاشم آبادی؛ بهزاد کاویانی
چکیده
میوه زیتون (Olea europea L.) از خانواده Oleaceae، دارای اسیدهای چرب غیراشباع است و نقش آنتیاکسیدانی دارد. ویژگی تجزیه و تحلیلی مراحل بلوغ، یک پیش‌نیاز برای زمان برداشت میوه در هر رقم و کیفیت محصولات زیتون است. ایجاد وقفه بین برداشت و استحصال روغن زیتون، باعث ایجاد شرایط نامطلوب در این میوه میشود. بنابراین، تعیین بهترین زمان برداشت میوه حائز ...
بیشتر
میوه زیتون (Olea europea L.) از خانواده Oleaceae، دارای اسیدهای چرب غیراشباع است و نقش آنتیاکسیدانی دارد. ویژگی تجزیه و تحلیلی مراحل بلوغ، یک پیش‌نیاز برای زمان برداشت میوه در هر رقم و کیفیت محصولات زیتون است. ایجاد وقفه بین برداشت و استحصال روغن زیتون، باعث ایجاد شرایط نامطلوب در این میوه میشود. بنابراین، تعیین بهترین زمان برداشت میوه حائز اهمیت است. برای تعیین زمان مناسب برداشت و اثر آن روی کیفیت روغن، آزمایشی بهصورت فاکتوریل با دو فاکتور شامل رقم در دو سطح (̓زرد̒ و ̓آربکین̒) و زمان برداشت در شش سطح (3، 10، 17 و 24 آبان و 1 و 8 آذر) بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی انجام شد. شاخص‌های فیزیولوژیک از جمله درصد روغن، میزان ترکیبات فنولیک، درجه پراکسیداسیون، مقدار اسید اولئیک، اسیدیته و نیروی جداسازی میوه از دم ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که بالاترین درصد روغن میوه (54 و 52 درصد)، بهترتیب در رقم ̓آربکین̒ برداشتشده در دو زمان هشتم و اول آذر بهدست آمد. پایین‌ترین درصد روغن میوه (45 درصد) نیز در میوه رقم ̓زرد̒ برداشتشده در تاریخ سوم آبان بهدست آمد. همچنین بالاترین غلظت پلی‌فنل (90/815 میلیگرم بر کیلوگرم) و اسید اولئیک (89/77 درصد)، بهترتیب در رقم ̓زرد̒ برداشتشده در سوم آبان و اول آذر بهدست آمد. علاوه‌براین بیشترین (30/6 نیوتن) و کمترین (20/3 نیوتن) نیروی لازم برای جدا کردن دم از فرابر، بهترتیب در میوههای رقم ̓زرد̒ و ̓آربکین̒ برداشتشده در تاریخ سوم آبان و هشتم آذر بهکار گرفته شد. در مجموع، نتایج نشان داد که مناسب‌ترین زمان برای برداشت رقم ̓زرد̒ ، 17 آبان و برای رقم ̓آربکین̒، 24 آبان است.
میوه کاری
علیرضا بنیان پور
چکیده
انار گیاه بومی ایران بوده و بهترین رشد و نمو و عملکرد را در مناطق نیمه گرمسیری دارا میباشد. با این وجود به علت افزایش دما و تنش‌های محیطی که در سالهای اخیر در مناطق انارخیز شیوع یافته است باغ‌های زیادی با افزایش مشکلات فیزیولوژیکی مانند ترکیدگی، آفتاب‌سوختگی و کاهش کیفیت میوه روبرو گردیده‌اند. استفاده از سایبان ...
بیشتر
انار گیاه بومی ایران بوده و بهترین رشد و نمو و عملکرد را در مناطق نیمه گرمسیری دارا میباشد. با این وجود به علت افزایش دما و تنش‌های محیطی که در سالهای اخیر در مناطق انارخیز شیوع یافته است باغ‌های زیادی با افزایش مشکلات فیزیولوژیکی مانند ترکیدگی، آفتاب‌سوختگی و کاهش کیفیت میوه روبرو گردیده‌اند. استفاده از سایبان یکی از راه‌کارهایی است که جهت کاهش تأثیر تغییرات آب و هوایی پیشنهاد می‌گردد. به این منظور در این پژوهش تأثیر انواع مختلف سایبان مورد بررسی قرار گرفت. این پژوهش در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی با 9 تیمار و سه تکرار در دو سال اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل استفاده از سایبان به رنگ‌های سفید و سبز با دو شدت سایه‌دهی متفاوت (30 و 50 درصد) و دو روش اجرا (روی پایه و روی تاج درخت) بود که با درختان شاهد (بدون پوشش) مقایسه شدند. براساس نتایج استفاده از سایبان باعث کاهش میانگین دمای تاج درخت و شدت نور و حفظ رطوبت خاک شد. در مجموع استفاده از سایبان‌های سفید (50 درصد) یا سبز (30 و 50 درصد) نصب شده روی پایه با یکدیگر تفاوت معنی‌داری نشان ندادند. استفاده از این نوع توری‌ها باعث کمترین میزان آفتاب سوختگی (حدود 2 درصد) و دانه سفیدی (10 درصد) میوه شد همچنین از لحاظ ترکیدگی میوه نیز تفاوت معنی‌داری با شاهد نشان داد. در این تیمارها آریل‌ها با دارا بودن حدود 400 میلی گرم آنتوسیانین در لیتر آب میوه از بهترین تیمارها از لحاظ رنگ دانه میوه بودند. این در حالی است که این تیمارها هیچ‌گونه اثر منفی در رابطه با کاهش عملکرد و یا کاهش بازارپسندی میوه نشان ندادند.
میوه کاری
مرضیه نظامی؛ محمدرضا فتاحی مقدم نوقابی؛ علی عبادی؛ ذبیح اله زمانی
چکیده
توتفرنگی یکی از میوههای مهم و مغذی است که قابلیت کشت در مزرعه و گلخانه را دارا میباشد. به‌منظور بررسی تأثیر هورمونها بر رشد توتفرنگی رقم ’گاویتا‘ دو آزمایش در یک واحد گلخانه تجاری طراحی و اجرا شد. در آزمایش اول جیبرلین در غلظتهای 50، 100 و150 میلیگرم در لیتر و ایندول بوتیریک اسید در غلظتهای 20، 40 و 60 میلیگرم ...
بیشتر
توتفرنگی یکی از میوههای مهم و مغذی است که قابلیت کشت در مزرعه و گلخانه را دارا میباشد. به‌منظور بررسی تأثیر هورمونها بر رشد توتفرنگی رقم ’گاویتا‘ دو آزمایش در یک واحد گلخانه تجاری طراحی و اجرا شد. در آزمایش اول جیبرلین در غلظتهای 50، 100 و150 میلیگرم در لیتر و ایندول بوتیریک اسید در غلظتهای 20، 40 و 60 میلیگرم در لیتر در مراحل رشدی (کدهای 55، 60 و 65) براساس دستورالعمل جهانی BBCH محلولپاشی شدند. آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد. میوهها پس از رسیدن به مرحله قرمزی بهصورت دستی برداشت شدند و به‌منظور آزمایشهای تکمیلی به آزمایشگاههای گروه علوم باغبانی دانشکده مهندسی علوم باغبانی و فضای سبز دانشگاه تهران منتقل شدند. صفات رویشی و زایشی شامل سطح برگ، تعداد برگ، محیط تاج بوته، ارتفاع بوته، تعداد گل و ابعاد میوه و صفات بیوشیمیایی میوه شامل: مواد جامد محلول، میزان اسید قابل تیتراسیون میوه، آنتوسیانین، فعالیت آنتیاکسیدانی، ترکیبات فنلی کل، میزان فعالیت آنزیم کاتالاز، آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز، ویتامینث و رنگ میوه مورد ارزیابی قرار گرفتند. جیبرلین در غلظت 50 میلیگرم در لیتر ویژگیهای رویشی بوته نظیر: سطح برگ بوته، محیط تاج بوته، ارتفاع بوته و تعداد گل را بهبود بخشید در حالیکه اکسین موجب کاهش بدشکلی میوه تا 40 درصد شد و همچنین موجب افزایش در میزان مواد جامد محلول، میزان اسید قابل تیتراسیون میوه و میزان فعالیت آنتیاکسیدانی میوه شد. در کل جیبرلین در غلظت 50 میلیگرم در لیتر به‌منظور افزایش ویژگیهای رویشی بوته و اکسین در غلظت 60 میلیگرم در لیتر موجب افزایش ویژگیهای میوه شدند. در آزمایش دوم میوهها در محلول نفتالین استیک اسید (NAA) با غلظتهای 20، 40 و 60 میلیگرم در لیتر و جیبرلین با غلظتهای 25، 50 و 100 میلیگرم در لیتر در مراحل رشدی میوه براساس زمان کدهای 70 (تشکیل میوه) و 73 (میوه سبز کوچک) دستورالعمل جهانی BBCH غوطهور شدند. جیبرلین در غلظت 100 میلیگرم در لیتر موجب افزایش در اندازه میوه، وزن میوه، افزایش ویژگیهای بیوشیمیایی میوه و کاهش بدشکلی میوه تا 5/37 درصد شد. در حالیکه اکسین در غلظت 60 میلیگرم در لیتر موجب افزایش میزان آنتوسیانین میوه، ترکیبات فنلی کل میوه و ویتامینث شد. در کل جیبرلین با غلظت 100 میلیگرم در لیتر و اکسین با غلظت 60 میلیگرم در لیتر به‌منظور افزایش اندازه میوه، وزن میوه، ویژگیهای بیوشیمیایی میوه و کاهش بدشکلی میوهها توصیه میشوند.
میوه کاری
صلاح الدین مصلحتی فرد؛ حمید حسن پور
چکیده
استفاده بیش از حد از کودهای شیمیایی در کشت هیدروپونیک، باعث هدر رفت کود و در نتیجه افزایش هزینههای تولید و همچنین افزایش زهآب گلخانهای میشود. برای جبران تأثیر منفی کمبود آب و محلول غذایی، استفاده از ترکیباتی مانند آمینواسیدها (آرژینین) جهت افزایش کیفیت و کمیت محصول، میتواند مؤثر باشد. در این پژوهش تأثیر آرژینین با سه سطح ...
بیشتر
استفاده بیش از حد از کودهای شیمیایی در کشت هیدروپونیک، باعث هدر رفت کود و در نتیجه افزایش هزینههای تولید و همچنین افزایش زهآب گلخانهای میشود. برای جبران تأثیر منفی کمبود آب و محلول غذایی، استفاده از ترکیباتی مانند آمینواسیدها (آرژینین) جهت افزایش کیفیت و کمیت محصول، میتواند مؤثر باشد. در این پژوهش تأثیر آرژینین با سه سطح (صفر، 100 و 200 میلیگرم بر لیتر آب) بر خصوصیات کمی و کیفی میوه توتفرنگی رقم ’آلبیون‘ در شرایط کممحلولدهی با دو سطح (140 و 180 میلی‌لیتر) در قالب طرح کاملاً تصادفی در 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده، تیمار آرژینین روی صفات طعم میوه، اسیدیته قابل تیتراسیون، مواد جامد محلول، سفتی بافت میوه، آنتوسیانین کل، ویتامین ث، فنل، فلاونوئید و ظرفیت‌آنتی‌اکسیدان کل اختلاف معنیدار نشان داد. بیشترین میزان مواد جامد محلول، طعم میوه و سفتی بافت میوه در تیمار آرژینین با غلظت 100 میلیگرم بر لیتر آب، در شرایط محلولدهی نرمال (180 میلی لیتر) ثبت شد. همچنین بیشترین میزان فنل و فلاونوئید کل در تیمار آرژینین با غلظت 200 میلیگرم بر لیتر آب، در سطح محلولدهی نرمال مشاهده گردید. بیشترین میزان آنتوسیانین کل، ویتامین ث و ظرفیت آنتی اکسیدان کل، در تیمار آرژینین با غلظت 200 میلیگرم بر لیتر، در شرایط کممحلولدهی ملایم (140 میلی‌لیتر) ثبت شد. بطور کلی نتایج نشان داد که محلولپاشی آرژینین (200 میلیگرم بر لیتر) در شرایط محلولدهی نرمال و کم محلولدهی ملایم میتواند در بهبود کیفیت توتفرنگیهای کشت شده در شرایط هیدروپونیک مؤثر واقع شود.
فیزیولوژی پس از برداشت
سعید شیوخی
چکیده
مدیریت ناکارآمد مزارع توتفرنگی، یکی از عوامل مهم در کاهش قابل توجه عملکرد و کیفیت میوه توت فرنگی (Fragaria × ananassa, Duch.) بهحساب میآید. در این پژوهش، به منظور بررسی تاثیر خاکپوشهای پلیاتیلنی رنگی بر خصوصیات کیفی، میزان عملکرد، پارامترهای فلورسانس و کلروفیل برگ گیاه توتفرنگی رقم ’کاماروسا‘، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای ...
بیشتر
مدیریت ناکارآمد مزارع توتفرنگی، یکی از عوامل مهم در کاهش قابل توجه عملکرد و کیفیت میوه توت فرنگی (Fragaria × ananassa, Duch.) بهحساب میآید. در این پژوهش، به منظور بررسی تاثیر خاکپوشهای پلیاتیلنی رنگی بر خصوصیات کیفی، میزان عملکرد، پارامترهای فلورسانس و کلروفیل برگ گیاه توتفرنگی رقم ’کاماروسا‘، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تیمار آزمایشی شامل؛ خاکپوش پلیاتیلنی رنگی (سیاه، قرمز، سفید) و شاهد (بدون خاکپوش) در سه تکرار در طی سالهای زراعی 96-1395 و 97-1396انجام شد. بر پایه یافتهها، تاثیر رنگ خاکپوشهای پلیاتیلنی بر میزان عملکرد میوه دارای تفاوت معنیدار بود (p ≤ 0.01). بهطوریکه عملکرد کل میوه در زمانهای برداشت اول و دوم بهترتیب (175 و 185روز پس از کاشت) بهگونهای بود که بیشترین عملکرد میوه توتفرنگی در کاربرد خاکپوش قرمز و کمترین آن در گیاهان بدون خاکپوش ( شاهد) مشاهده گردید. در حالیکه در زمان برداشت سوم (200 روز پس از کاشت)، این خاکپوشهای سیاه و سفید بودند که بیشترین مقدار عملکرد را بهخود اخنتصاص دادند. بیشترین میزان مواد جامد محلول (TSS) میوه، مربوط به تیمارهای دارای خاکپوش در مقایسه با شاهد بود، اما تفاوت چندانی میان خاکپوشهای پلیاتیلنی رنگی مشاهده نشد. همچنین نتایج گویای آن بود که، تاثیر خاکپوشهای پلیاتیلنی رنگی بر پارامترهای فلورسانس و شدت سبزینگی برگ معنیدار بود (p ≤ 0.05). نتایج حاکی از آن بود که رنگ خاکپوشهای پلیاتیلنی تاثیر چشمگیری بر میزان فلورسانس اولیه، نسبت فلورسانس اولیه به فلورسانس متغیر (Fv/Fo) و شدت سبزینگی برگ داشت. بهطوریکه در هر دو سال زراعی، بیشترین میزان نسبت Fv/Fo ، Fo و شدت سبزینگی مربوط به خاکپوشهای پلیاتیلنی رنگی بود و کمترین میزان آن در تیمار شاهد مشاهده شد. این در حالی بود که رنگ خاکپوشها تاثیر چندانی بر میزان نسبت Fv/Fm نداشت. در واقع میتوان اینگونه اظهار داشت که، پاسخ گیاه نسبت به رنگ خاکپوشهای پلیاتیلنی در مقایسه با تیمار شاهد، سبب بهبود عملکرد میوه و افزایش بهرهوری سیستم فتوسنتزی گیاه توتفرنگی میشود.
میوه کاری
جواد فتاحی مقدم؛ سیده الهام سیدقاسمی؛ طاهره رییسی
چکیده
در ایران که مصرف سرانه مرکبات به صورت تازه‌خوری بالا است (متوسط 45 کیلوگرم) نیاز به ایجاد و معرفی ارقام جدید با ویژگیهای کیفی مطلوب به صورت مستمر است. در این پژوهش ویژگیهای فیزیکو‌شیمیایی و ارگانولپتیک میوهی نارنگی جهانگیر حاصل تلاقی نارنگی کلمانتین (والد ماده) و پرتقال سالوستیانا (والد نر) (Citrus clementina Hort. ex Tanaka × C. sinensis (L.) Osbeck ...
بیشتر
در ایران که مصرف سرانه مرکبات به صورت تازه‌خوری بالا است (متوسط 45 کیلوگرم) نیاز به ایجاد و معرفی ارقام جدید با ویژگیهای کیفی مطلوب به صورت مستمر است. در این پژوهش ویژگیهای فیزیکو‌شیمیایی و ارگانولپتیک میوهی نارنگی جهانگیر حاصل تلاقی نارنگی کلمانتین (والد ماده) و پرتقال سالوستیانا (والد نر) (Citrus clementina Hort. ex Tanaka × C. sinensis (L.) Osbeck cv. Salustiana) در مقایسه با نارنگی کلمانتین (Citrus clementina Hort. ex Tanaka) به عنوان شاهد روی پایه نارنج طی دو سال آخر منتج به معرفی رقم در قالب طرح کاملا تصادفی مطالعه شد. ویژگیهای فیزیکو‌شیمیایی و ارگانولپتیک میوهها در زمان برداشت و به فواصل زمانی 20 و 40 روز از سردخانه (دمای 5 درجه سلسیوس، رطوبت 85 درصد) ارزیابی شدند. نتایج نشان داد اندازه میوه (طول و دو قطر)، وزن، میانگین قطرهای حسابی، هندسی، معادل و هم‌ساز، مساحت رویه، حجم واقعی، ضریب کرویت و سطح جانبی نارنگی جهانگیر به طور معنی‌داری بیشتر از کلمانتین بود. نارنگی جهانگیر مقادیر بالاتری L*، a*، b*، hue و C نسبت به شاهد کلمانتین داشت لیکن شاخص‌های a* و CCI جهانگیر کم‌تر بود. نارنگی جهانگیر پوست‌گیری آسان‌تر و تعداد بذر مشابه کلمانتین داشت. کاهش وزن میوه جهانگیر طی نگهداری کم‌تر از کلمانتین بود. میزان مواد جامد محلول (TSS) میوه جهانگیر در زمان برداشت و طی نگهداری بالاتر از کلمانتین بود. بعلاوه میزان اسیدیته کل (TA) (34/0 درصد) میوه جهانگیر نیز کم‌تر از میوه کلمانتین (45/0 درصد) بود. نسبت TSS به TA در نارنگی جهانگیر خیلی بالاتر (25/44) از کلمانتین (16/26) مشاهده شد. درصد عصاره میوه جهانگیر با 87/44 درصد بالاتر از کلمانتین با 12/40 و شاخص تکنولوژی نیز به ترتیب 45/6 و 67/4 بود. ظرفیت آنتیاکسیدانی گوشت میوه طی نگهداری کاهش یافت. میزان آسکوربیک‌اسید در جهانگیرکم‌تر از شاهد ولی میزان فنل گوشت بالاتر (43/0 میلیگرم در گرم) از کلمانتین (4/0 میلیگرم در گرم) بود. آنالیز مولفه اصلی نشان داد عمده نمونه‌های جهانگیر در قسمت چپ نمودار بودند که ویژگی‌هایی چون طعم، شیرینی، ظاهر خوب پوست و گوشت و پذیرش کلی میوه در این ناحیه غالب بود و مورد پذیرش بیش‌تری از سوی ارزیابان حسی واقع شد.
میوه کاری
بهزاد کاویانی
چکیده
در سالهای اخیر، استفاده از اسید هیومیک برای ارتقای ویژگیهای رویشی و زایشی گیاهان زراعی و باغی عمومی شده است. یک آزمایش گلدانی برای بررسی اثر کاربرد برگی اسید هیومیک و بسترهای کشت مختلف روی جذب و انباشت مواد مغذی در برگ و میوهی توتفرنگی رقم ’سلوا‘ (Fragaria ×ananassa Duch. cv. ‘Selva’) انجام شد. غلظتهای مختلف اسید هیومیک ...
بیشتر
در سالهای اخیر، استفاده از اسید هیومیک برای ارتقای ویژگیهای رویشی و زایشی گیاهان زراعی و باغی عمومی شده است. یک آزمایش گلدانی برای بررسی اثر کاربرد برگی اسید هیومیک و بسترهای کشت مختلف روی جذب و انباشت مواد مغذی در برگ و میوهی توتفرنگی رقم ’سلوا‘ (Fragaria ×ananassa Duch. cv. ‘Selva’) انجام شد. غلظتهای مختلف اسید هیومیک (صفر، 300، 600 و 1000 میلیگرم بر لیتر) بهصورت اسپری برگی در دو زمان (اواخر فروردین و اواخر اردیبهشت) روی توتفرنگی کاشتهشده در بسترهای مختلف (خاک معمولی حاوی خاک باغچه، کود گاوی خشکشده و ماسه بادی بهنسبت مساوی و مخلوط خاک معمولی همراه با سبوس برنج، پرلیت و ضایعات چای) بهکار گرفته شدند. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار پتاسیم (518 میلیگرم بر لیتر) و فسفر (84/4 میلیگرم بر لیتر) میوه در گیاهان تیمارشده با 1000 میلیگرم بر لیتر اسید هیومیک کاشتهشده در بستر مخلوط خاک معمولی همراه با سبوس برنج بهدست آمد. بیشترین مقدار پتاسیم برگ (50/48 میلیگرم بر لیتر) در گیاهان تیمارشده با 600 میلیگرم بر لیتر اسید هیومیک کاشتهشده در بستر مخلوط خاک معمولی و بیشترین مقدار فسفر برگ (32/6 میلیگرم بر لیتر) در بستر مخلوط خاک معمولی همراه با سبوس برنج بهدست آمد. بیشترین مقدار ازت (35/5 درصد) میوه در گیاهان کاشتهشده در بستر مخلوط خاک معمولی همراه با ضایعات چای بدون کاربرد برگی اسید هیومیک بهدست آمد. گیاهان رشدیافته در این بستر کشت همراه با تیمار 1000 میلیگرم بر لیتر اسید هیومیک بیشترین مقدار ازت برگ (47/5 درصد) را داشتند. از آنجایی که مهمترین عناصر برای افزایش کیفیت میوهی توتفرنگی بهترتیب پتاسیم، فسفر و ازت است، استفاده از 1000 میلیگرم بر لیتر اسید هیومیک کاشتهشده در بستر مخلوط خاک معمولی همراه با سبوس برنج توصیه میشود.
سید مهدی میری؛ میثم سالاری؛ احمد احمدپور
چکیده
مرکبات جزو میوههای نافرازگرا بوده و زمان برداشت و طول دوره انبارمانی میتواند تاثیر زیادی بر کیفیت میوه داشته باشد. این آزمایش به منظور بررسی خصوصیات کمی و کیفی میوههای برداشت شده نارنگی کینو در پانزدهم آذر، سی‌ام آذر، پانزدهم دی، سی‌ام دی و پانزدهم بهمن پس از 90-30 روز انبار خنک در دمای 6-4 درجه سانتیگراد در یکی از باغات شهرستان ...
بیشتر
مرکبات جزو میوههای نافرازگرا بوده و زمان برداشت و طول دوره انبارمانی میتواند تاثیر زیادی بر کیفیت میوه داشته باشد. این آزمایش به منظور بررسی خصوصیات کمی و کیفی میوههای برداشت شده نارنگی کینو در پانزدهم آذر، سی‌ام آذر، پانزدهم دی، سی‌ام دی و پانزدهم بهمن پس از 90-30 روز انبار خنک در دمای 6-4 درجه سانتیگراد در یکی از باغات شهرستان جیرفت اجرا گردید. نتایج نشان داد که برهمکنش زمان برداشت و مدت انبارمانی بر روی وزن میوه، گوشت، تفاله و عصاره و همچنین مواد جامد محلول (TSS)، اسید قابل تیتر (TA) و TSS/TA در سطح احتمال 1 درصد معنیدار گردید. تأخیر در برداشت باعث افزایش صفاتی از قبیل میزان وزن میوه، TSS و TSS/TA شد و بیشترین میزان TSS و TSS/TA مربوط به برداشت میوهها در 15 بهمن بود. با افزایش دوره انبارمانی، درصد کاهش وزن میوهها افزایش یافت. در مجموع، تاریخ برداشت پانزدهمام بهمن بهترین زمان برداشت جهت انبارداری میوه نارنگی کینو در جیرفت میباشد.
محمد سعید تدین؛ غلامرضا معافپوریان
چکیده
در این مطالعه اثر کم آبیاری و کم آبیاری موضعی متناوب منطقه ریشه بر روی عملکرد کمی و کیفی و کارآیی مصرف آب انار (Punicagranatum L. cv. Zardeanar) در منطقه نیمه خشک شهرستان ارسنجان مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش بین سال های 1394-1389 به مدت 5 سال در کرت ثابت و در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار و اعمال تیمار سیستم های مختلف کم آبیاری شامل 1- ...
بیشتر
در این مطالعه اثر کم آبیاری و کم آبیاری موضعی متناوب منطقه ریشه بر روی عملکرد کمی و کیفی و کارآیی مصرف آب انار (Punicagranatum L. cv. Zardeanar) در منطقه نیمه خشک شهرستان ارسنجان مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش بین سال های 1394-1389 به مدت 5 سال در کرت ثابت و در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار و اعمال تیمار سیستم های مختلف کم آبیاری شامل 1- آبیاری کامل غرقابی عرف منطقه (100درصد نیاز آبی) (T1) 2- آبیاری غرقابی (100 درصد نیاز آبی) بصورت متناوب (در هر دور آبیاری بصورت یک در میان یک طرف درخت آبیاری گردید) (T2) 3- آبیاری غرقابی (50 درصد نیاز آبی) (T3) 4- آبیاری کامل قطرهای دو طرفه (100 درصد نیاز آبی) (T4) 5- آبیاری قطره ای متناوب (100 درصد نیاز آبی) (T5) و 6- آبیاری قطره ای (50 درصد نیاز آبی) (T6) در هر دور آبیاری انجام گرفت. هر تیمار آزمایشی شامل 4 درخت و آزمایش جمعاً برروی 96اصله درخت12 ساله یکنواخت انار انجام شد. عملیات داشت به طور یکنواخت در مورد تمام درختان انار اعمال شد. نتایج آزمایش نشان داد که بیشترین میزان عملکرد و کارایی مصرف آب از نظر آماری به ترتیب مربوط به تیمارهای خشکی موضعی ریشه یعنی آبیاری قطرهای متناوب با100 درصد نیاز آبی و آبیاری غرقابی با 100 درصد نیاز آبی گیاه بصورت متناوب بود که به ترتیب موجب کاهش مصرف آب آبیاری به میزان 35 و 50 درصد نسبت به تیمار شاهد شدند. کاربرد آبیاری متناوب خشکی موضعی ریشه‌چه در روش مرسوم یعنی آبیاری غرقابی و چه در روش آبیاری قطره ای نسبت به کم آبیاری، موجب افزایش معنیدار کارایی مصرف آب به ترتیب به میزان 34/78 و 4/71 درصد نسبت به تیمار شاهد شد. کاهش میزان آب آبیاری تأثیر معنی دار بر کیفیت میوه داشت. بیشترین میزان نسبت کل مواد جامد محلول به اسید آب میوه انار مربوط به تیمار آبیاری قطره ای با 50 درصد نیاز آبی بود که موجب افزایش 34/95 درصدی آن نسبت به تیمار شاهد شد. پس از آن تیمارهای آبیاری قطره ای متناوب با 100 درصد نیاز آبی و آبیاری غرقابی با 100 درصد نیاز آبی گیاه بصورت متناوب قرار داشتند که به ترتیب موجب افزایش 94/61 و 99/52 درصدی نسبت کل مواد جامد محلولبه اسید آب میوه انار شدند. از نظر مدیریت آبیاری بهترین تیمار کاربرد آبیاری قطرهای متناوب با100 درصد نیاز آبی برای درخت انار رقم زرد انار بود و کاربرد این تیمار توصیه می گردد.
ریحانه مسگری؛ طاهر برزگر؛ زهرا قهرمانی
چکیده
به منظور بررسی اثر پایه های مختلف کدوئیان بر عملکرد و کیفیت میوه خیار، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال 1392 در گلخانه و مزرعه پژوهشی گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان در سه تکرار انجام گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل چهار پایه کدو حلوایی (L. Cucurbita moschata)، کدو قلیانی (Lagenaria siceraria L.)، خربزه توده زرد ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر پایه های مختلف کدوئیان بر عملکرد و کیفیت میوه خیار، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال 1392 در گلخانه و مزرعه پژوهشی گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان در سه تکرار انجام گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل چهار پایه کدو حلوایی (L. Cucurbita moschata)، کدو قلیانی (Lagenaria siceraria L.)، خربزه توده زرد جلالی (Cucumis melo L.) و خیار به عنوان شاهد و روش پیوند (حفره ای، نیمانیم و شاهد) بود که اثر آن ها بر عملکرد، رشد و کیفیت میوه خیار مزرعه ای رقم Super Dominus مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که نوع پایه تاثیر معنی داری بر شاخص‌های رشد داشت. خیار پیوندی روی پایه کدو حلوایی دارای بالاترین عملکرد بود. گیاهان پیوند شده روی پایه خربزه با 38/1 کیلوگرم در بوته، پایین‌ترین میزان عملکرد را دارا بودند. شاخص های رشدی نظیر طول ساقه اصلی (94/77 سانتی‌متر)، تعداد برگ (66/67) و تعداد میوه (81/22) در پایه کدو حلوایی بیشتر از سایر پایه ها و شاهد بود. صفات کیفی میوه همچون سفتی بافت میوه و مقدار مواد جامد محلول تحت تاثیر پایه قرار نگرفت. پایه خربزه باعث کاهش عملکرد و رشد رویشی گیاهان خیار شد. روش پیوند تاثیر معنی‌داری بر رشد و عملکرد و کیفیت میوه نداشت. با توجه به نتایج میتوان پیوند خیار روی پایه‌های کدو را جهت بهبود رشد و عملکرد خیار مزرعه‌ای پیشنهاد نمود.
حمیده فاطمی؛ حسین آرویی؛ مجید عزیزی؛ سید حسین نعمتی
چکیده
خاکپوشهای پلاستیکی امروزه در تولید اغلب سبزی‌ها در سراسر دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرند. این آزمایش در فصل زراعی سال 1389 در باغ تحقیقاتی گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. این آزمایش بهصورت فاکتوریل 3×2 بر پایه طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش شامل سه فاکتور خاکپوش (خاکپوش ...
بیشتر
خاکپوشهای پلاستیکی امروزه در تولید اغلب سبزی‌ها در سراسر دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرند. این آزمایش در فصل زراعی سال 1389 در باغ تحقیقاتی گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. این آزمایش بهصورت فاکتوریل 3×2 بر پایه طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش شامل سه فاکتور خاکپوش (خاکپوش آبی، خاکپوش قرمز و بدون خاکپوش) و فاصله کشت (در دو سطح 120 × 30 و 120 × 40 سانتی‌متر) در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که کاهش فاصله کاشت (120 × 30 سانتی‌متر) سبب افزایش معنیدار صفات عملکرد و میانگین وزن میوه شد. بیشترین عملکرد، تعداد میوه و تعداد برداشت در خاکپوش قرمز مشاهده شد. عملکرد میوه در بوته در خاکپوش قرمز، آبی و بدون خاکپوش به ترتیب 36/5، 57/3 و 69/2کیلوگرم در یک فصل رشد بهدست آمد.
فرهاد سلمانی زاده؛ سید مهدی نصیری؛ مجید راحمی؛ عبدالعباس جعفری
چکیده
در این پژوهش عکس برداری مقطعی به وسیله جذب اشعه ایکس به عنوان یک روش غیر مخرب برای تخمین برخی شاخص های کیفی میوه انار بررسی شد. بدین منظور از سه رقم میوه انار محلی استان فارس شامل: رباب ملس، رباب ترش و خانی کازرون استفاده شد. تصاویر مقطعی حاصل از اشعه ایکس میوه های انار با استفاده از دستگاه اسکن توموگرافی کامپیوتری تهیه گردید. عدد سی ...
بیشتر
در این پژوهش عکس برداری مقطعی به وسیله جذب اشعه ایکس به عنوان یک روش غیر مخرب برای تخمین برخی شاخص های کیفی میوه انار بررسی شد. بدین منظور از سه رقم میوه انار محلی استان فارس شامل: رباب ملس، رباب ترش و خانی کازرون استفاده شد. تصاویر مقطعی حاصل از اشعه ایکس میوه های انار با استفاده از دستگاه اسکن توموگرافی کامپیوتری تهیه گردید. عدد سی تی تصاویر که بیانگر مقدار جذب اشعه ایکس است با استفاده از نرم افزار K-PACS استخراج گردید. شاخص های کیفی نظیر میزان آنتوسیانین ها، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون و میزان pH ارقام مختلف انار اندازه گیری شد. رابطه ی شاخص های کیفی و عدد سی تی بدست آمده از تصاویر توموگرافی میوه های انار در قالب مدل های رگرسیون خطی بررسی گردید. مطابق نتایج همبستگی بین عدد سی تی و شاخص های کیفی در تمامی مدل ها بیش از 900/0 به دست آمد. برای ارقام مختلف عدد سی تی همبستگی مثبتی با اسیدیته قابل تیتراسیون و همبستگی منفی با میزان آنتوسیانین ها، pH و مواد جامد محلول داشت. روابط برآورد شاخص های کیفی مربوط به رقم رباب ملس دارای بیشترین دقت بود (با ضرایب تبیین 971/0، 947/0، 963/0، 946/0 به ترتیب برای میزان آنتوسیانین ها، قند کل، اسیدیته و pH). برای همه ارقام بیشترین همبستگی بین مقدار آنتوسیانین ها و عدد سی تی مشاهده شد (با ضرایب تبیین 971/0، 943/0 و 960/0 به ترتیب برای ارقام رباب ملس، رباب ترش و خانی کازرون). نتایج کلی این پژوهش نشان داد که عدد سی تی حاصل از پرتو نگاری اشعه ایکس می تواند به عنوان یک شاخص مفید برای تخمین شاخص های کیفی میوه انار در سنجش های بلادرنگ به کار گرفته شود.
